derin vazgeçmişlik içerir

çocuğunun fikirlerinin, düşüncelerinin ve hayallerinin hiçbir önemi yokmuş gibi kendi gerçekleştiremedikleri tüm hayallerini çocuklarının gerçekleştirmesini beklemektir.

sevdiğim insanları bile pek özlememem ve abonesi olduğum hastane kontrolleri.

(bkz: innallahe maassabirin)

... denilir.
fakat dünya'nın benimsediği bir olgu var, kader.
fazla kullanılmaması gerek yine de.
aşırı kendinden eminlik içerir.

memnuniyetsiz insanlar ve bitmek tükenmek bilmeyen istekleri.

karakalem çalışmalarım var efenim çizeriz.

(bkz: john steinbeck) in klasikler arasına girmiş mükemmel romanı. kitabı çok küçük yaşlardayken okumuştum (sanırım ortaokul yıllarımda) şimdi tekrar okudum. george ve lennie'nin çıkarsız dostlukları beni inanılmaz etkiledi. ve tabi ki yaşama istekleri, yaşama sevinçleri, hayalleri ve o hayallerini gerçekleştirme isteğinin onları yaşatması. yine yeniden her büyük yazar ve her büyük eserde olduğu gibi fareler ve insanlar'da da varoluşçuluğun izlerini görüyoruz. şöyle ki : yaşamak için bir "nedeni" olan insan bütün "nasıllara" katlanabilir diyordu nietzche.
kitapta george ve lennie'nin yaşam mücadelesi anlatılırken, işçiler farelere benzetiliyor. yaşama amacı olmayan, tek istedikleri karnını doyurmak olan, sadece doymak için çalışan, yaşama amacı, hedefi, hayalleri olmayan tıpkı fareler gibi yaşayan insanlar olarak yazıyor işçileri steinbeck. george ve lennie'nin ise hayalleri var ve bu hayallerine kavuşmak için fare gibi yaşamayı reddediyorlar. yazıldığı dönem için protest bir kitap yazar işçi haklarını savunmuştur bu kitabında.
ben kitabı okurken en çok lennie'yi sevdim. lennie biraz yarım akıllı, koca cüsseli, saf, biraz zor anlayan ama gerçekten masum bir karakter. zekası az çalışıyor ama yüreği gerçekten çok büyük. dostu george ise daha akıllı, mantıklı, zihnini kullanabilen bir lennie'ye göre daha az duygusal ama ne olursa olsun lennie'yi bırakmıyor.
kitap tek seferde okunabilecek türden bir kitap gayet ince, akıcı ve bir öykü okur gibi okunabilir. benim okuduğum en iyi uzun öykülerden birisi.

servet-i fünun dönemi

servet-i fünun devri, sanatın sanat için yapıldığı bir devirdir. bu dönem ortaya konan eserler ise, hedef kitle olarak, seçkin bir zümreye hitap etmekteydi. bu dönemde kimi sanatçılar daha ön plana çıkmıştır. örnek vermek gerekirse, tevfil fikret, mehmet rauf gibi isimleri bu dönem öne çıkan sanatçılar olarak gösterebiliriz. servet-i fünun dönemi kapanış yılı ise, 1901’ dir.

servet-i fünun edebiyatı

batı etkisinde olan türk edebiyatının mühim aşamalarından biri, servet-i fünun edebiyatıdır. süresinin kısa olmasına karşın, türk edebiyatında ciddi bir aşama olarak görülmektedir. aslında servet-i fünun edebiyatı, o devrin şartlarının bir sonucudur denilebilir. bu sebeple, edebiyatı ve sanatçıları anlamak adına, o devrin siyasi atmosferini anlıyor olmak gerekir.

servet-i fünun dönemi, 1896 ile 1901 seneleri arasındaki, 5 yıllık dönem olarak bilinmektedir. bu dönemde osmanlı devletini sultan 2. abdülhamid idare etmekteydi. daha evvelki dönemde toplumun aydınlanması için çalışan edebiyatçılar, bu dönemde iyiden iyiye susturulmuştu. çünkü devlet, uğraşmakta olduğu büyük problemler ile birlikte, bir de muhalif sesleri duymak istemiyordu. bir nevi, baskı toplumun her yanına sirayet etmişti. işte böyle bir atmosfer sonucunda servet-i fünun edebiyatı ortaya çıkmıştır.

servet-i fünun sanatçıları

servet-i fünun oluşumunu sağlayan, servet-i fünun edebiyatı sanatçıları şu şekildedir:

-tevfik fikret.
-halit ziya uşaklıgil.
-cenap şahabettin.
-mehmet rauf.
-ali şuayb.
-hüseyin cahit yalçın.
--- alıntı ---

kimsenin aşktan, sanattan başka bir şeyden dolayı kaygılanmadığı bohem bir diyarda yaşamak isterdim. insanın ruhunu biraz da bulunduğu atmosfer yoğuruyor çünkü.

bu kişilik türü tutkusuzluk, alaycılık ve aşağılama ile bağlantılı bir yaşam felsefesi sunar. bu insanlara göre ortalama bir insanın devlet işlerini değiştirme gücü olamaz.toplumsal meselelerde aktif rol oynamanın işe yaramayacağını düşünürler.

sıkı bir kahve bağımlısı olarak karşılaşmış olsam,çarpıntı mı yapıyor diye sormak isteyeceğim insan evladı. kahve içememenin ne mazareti olabilir başka dimi.

ismini hatırlamadığım bir mecmuada bu konu ile ilgili bir şeyler okumuştum. gerçi islam'a göre bu aktaracağım ifadeler yok hükmündedir.
yaradan ilk hz.adem'i balçıktan yaratır. yaradan, bilinenin aksine hz.adem'e eş olarak ilk lilith'i yaratır.yaratıcı lilith'ten hz.ademe secde, biat etmesini istediğinde, lilith karşı çıkar. kaynak bunun nedenini ikisinin de ham maddesinin toprak olduğu için lilith'in hz.adem'in üstünlüğü kabul etmediğini karşı çıktığını anlatır. araya es verelim. bundan mütevellit hz.havva'yı hz.adem'in kaburga kemiğinden yarattığı anlatılır.
tabi bu anlatılan miti islam'la bağdaştıramayız.
erkek düşmanlığından ziyade eşitlik için verilen başkaldırı diyelim.

ambulans.

(bkz: alarko kombi gerçek kombi gerçek konfor)

bu gece, gecelerden o gece!

oyunculugu, performanslari tartisilmaz tabi ama ismini duyunca ben bu arkadasi alttaki grafikle hatirliyorum*

(bkz: mobilet) olarak da bilinen bir motosiklet çeşididir.

erkeklere özgü bir yalnızlık tanımıdır.fakat bu mecburi değil tercih olarak kalınan bir yalnızlıktır. genellikle böyle kişiler yakışıklı ve çapkın olup sürekli gece alemlerinde boy gösterirler.

iki insanın birbiri ile karşılaşması kadere, tanıştıktan sonra yanyana kalmaları ise onların gayretine bağlıdır.
basit bir dille ne güzel anlatıyor sabahattin ali.