40 yaş üzerinde olmak

yirmi yaşa genç diyorlar, iki kez olunca yaşlanıyosun. pek tuhaf bir durumdur. pembe bir eczadır, beyaz kapaklı bir cam erlenmayerdedir.

28-30 yaş civarı kendinizi bulursunuz... bu artık benim dersiniz. beyin ön lobu gelişmeniz sona ermiştir. geçmişte öğrendiklerinizi en verimli şekilde özellikle bu yaştan sonra kullanmaya başlarsınız. (+20ler yanlış anlamasın, motorun ısınması veya vitesin yükselmesinin vakit alması gibi görsün).

40 yaşına geldiğinizde... ki bu 39 değil. çift rakam attığında algınız değişir. geçmişe dönüp hayatınızı sorgularsınız iyisi ve kötüsüyle. kararlarınızı, bulunduğunuz noktayı, keşkelerinizi, nerede doğru nerede yanlış yaptığınızı görür sorgularsınız. hatta garibim kadınlar bir de üstüne fiziksel değişimleri ni de sorgular! bir kaç yıl bunların muhasebesini iç kavgasını yaşarsınız. o bir kaç yıl sonra artık kimi şeyleri değiştiremeyeceğiniz, artık değiştirmeye çalışsanız da bu saatten sonra bir işinize yaramayacağını vs gördüğünüzde bir dinginlik çöker.
aslında mental olarak en pik yaptığınız dönemdir ve herkes kendisine şunu der: ulen şu aklımla geçmişte olsaydı ortalığın anasını ağlatırdım (sansüre takılmadan).

tüm bu gözlerle bakınca iki +40 tanışıp bir ilişkiye başlarsa muhtemelen daha dingin ve sağlıklı bir ilişki yaşarlar... şimdilik bunun pratiği yok bende sadece teorim.