başkalarına göstermek için yaşayan insandır. kendine yazık ediyordur.

kendisiyle çelişen genellemedir.

cemal süreya'nın 8.10 vapuru şiirinde geçen tılsımlı, romantik bir cümle:

"sesinde ne var biliyor musun
bir bahçenin ortası var
mavi ipek kış çiçeği
sigara içmek için üst kata çıkıyorsun"

o kadar güzel noktalara parmak basmış, unuttuğumuz şeyleri deşerek öyle güzel hatırlatmış ki. izlediğim en iyi türk yapımlardan biridir.

şu replik derinlerde bir yere çok dokundu;
“sırf göğüslerini kimse fark etmesin diye kaç kız çocuğu kambura’da kambur yürüyor, farkında mısınız? o kambur var ya, o çocukların kamburu… o aslında hepimizin sırtında.”

kambura son derece doğru bir anadolu özetidir. bu replikte yazanı hiç yaşamamış bir kadın var mıdır? ben yaşadım, hem de son derece rahat ve çocuk psikolojisinden anlayan bir ailede büyüsem de. kadın kimliğimizi bu ülkede neden bu kadar zor buluyoruz? “kadın” kimliğimizi bulamadan hayatlarımız geçiyor. çok çok acı.
regl olduğunda utanıyor kızlarımız, bu tiksinç bişeymiş gibi. aslında sağlıklı bir kadın olduğuna sevinmesi ve kutlaması gerekmiyor mu? bu ülkede mutlu bir kız evlat büyütmek ne zor... ne kadar modern büyütsen de, ne kadar özgüvenli ve rahat yetiştirsen de bu tabuları çocuk bir yerden alıyor. öğreniyor; utangaç olmayı, başını eğmeyi, ürkek olmayı.

murat menteş'in şeyhin beni ışınla şiirinde geçen dizedir. kaan boşnak yorumu kesinlikle dinlenmeye değerdir.
şeyhim beni 70’lere ışınla,
3 milyar saniyem bitmeden önce
sonsuzluğu bükeyim, kalan ömrümce.
tasavvuf strese iyi geliyor bence.

bir fırt ab-ı hayat versene şeyhim
dindirsin faniliğin hararetini.
bitsin mutat prova, deney, tatbikat;
ecel formalitesi, azap rutini.

şeyhim nedir bütün bu illüzyonlar seraplar?
aşk üçgeni, meşk dairesi, kudret karesi,
zeval kulvarındaki zırhlı araçlar?
şimdi yani tam şu an kaderde ne var?

şeyhim adım kara listede, aha!
görünmüyor hicret rotasındaki vaha
açamam, açamazsın, açılmaz şeyhim,
sıfırın ortasına bir delik daha.

şeyhim 14 milyar yıl ne çabuk geçti
yaş kırk oldu kırklara karışamadım
ben defterden sildim ölümsüzlüğü
şeyhim kainata alışamadım.

az önce başıma gelmiş garip durum.

esra ile tv kanalı değiştirme tartışması yaptık her zamanki gibi. o, "işte benim stilim" yarışmanın fi tarihindeki bölümlerini tekrar tekrar izliyor, bense discovery channel'da hurda savaşçıları programına bakmak istiyorum. genelde bu tartışma olduğu zaman onu mutfaktaki televizyonu izlemeye yolluyorum. zaten haftada bir gün çıkıyor bu program. birazcık hoş karşılasa, anlayış gösterse ne olur sanki.. bu kadınları anlamak gerçekten güç dostlarım.

+tatlım bak benim bu programım haftada bir gün çıkıyor?
-ya ali! her gün mü izliyorum ben seni neden böyle yapıyorsun sen yaa biraz anlayışlı olsan ya. öküzz. *burada ağlamaya başlıyor*

özel gününde diye fazla dokunmuyorum, battaniyeyi üstüne çekmiş gofret yiyip ağlayarak moda programını izliyor şimdi. bir ara hıçkırarak ağladı ve "vallahi siz gayretullah'a dokundunuz! billahi dokundunuz! ama görüşeceğiz!" dedi salondan. ne demek istedi pek anlayamadım. yine de kıyamıyorum ballı çöreğime, bu gibi günlerde ona özel ilgi gösteriyorum ve şayet tartışırsak gönlünü alıyorum. gideyim de yakışıklı bir meyve tabağı hazırlayayım.

bana göre sherlock holmes kitapları.
insanlar nasıl bayılıyor anlamıyorum, pek sarmadı beni.

ne yapsalar yaranamayan moderasyon ekibi. ağzıyla kuş tutsalar olmayacak gibi duruyor, beğenilmiyorlar efendim.

anne babanın ilk göz ağrımız dediği kardeşlerin en büyüğüdür. küçük kardeşlere küsmeye hakkı yoktur, hep koruyucu /kollayıcı olma zorunluluğu vardır. aman kızım / oğlum sen büyüksün affet sözlerinin muhatabıdır. sürekli örnek olması beklenen kişidir. *

'musketeers' silahşörler anlamında.dizi olarak ise,aleksandre dumas phere'nin ünlü '3 silahşörler' eserinden esinlenilmiş müthiş bir bbc dizisi.
cncb-e ve e2 kanallarının henüz televizyonlarımızdan sonsuza dek silinmediği o güzel günlerde her hafta yeni bölümü sabırsızlıkla beklerdim.bazen*giriş soundtrack'ini açar tekrar tekrar dinlerim.

tanımlarını severek okuduğum yazar. kendi nickaltını zorla doldurtan bir yazar profili çizse de hiçbir baskı altında kalmadan, kendi irademle yazıyorum.

celebrant: böyle iyi mi, hoşuna gitti mi?
son feci mars: evet.
celebrant: tamam, çocuklarımı bırak şimdi.

edit: bir tanım uğrunu ya rab, ne ocaklar sönüyor.

(bkz: haram olsun)
burnundan da fitil fitil gelsin

bitse de bir şey farketmeyecek benim için. ben zaten yıllardır karantinadaymışım. siz sadece bir iki yıl bana eşlik ettiniz.

dünya'da sayılı türkiye'de tek mersin şehir mezarlığı : dine bağlı ayrılıklar silinmiş gibi

paris'te bulunan fazla düşünmek insanı öldürür heykeli.
sanatçı: thomas lerooy

test/vaka oranının düne göre düştüğü tabloda vaka sayısı 20 bini aştı. vaka/hasta oranı ise 27 şubat tarihi oranına döndü. vakaların yalnızca 902'si hasta olarak tabloda yer aldı.
bir kaç gündür değişik enfeksiyon hastalıkları uzmanları hastalığın bulaşının artmasıyla öldürücülüğünün azaldığında dair görüşleri gelmeye başladı.
yoğun bakım ihtiyacı duyan hasta sayısının azalması umut verici bir gelişme ve bunda 65 yaş üstünün aşılanmasının etkili olduğu düşünülüyor.
şuradan görebilirsiniz.
korkunun ve endişenin bağışıklığı düşürdüğü göz önüne alınırsa biraz daha umutlu olmak hastalığa karşı direncimizi arttıracaktır belki de.
iyi düşünelim, tedbirli olalım, iyi olsun.

deli olduklarını düşünüyorum.

yükseleni akrep olan boğa kadınıyım. burçlara inanmayan arkadaşlar bu kadar şey bildiğim için aykümün 87 olduğuna inanacaklardır. yanlış biliyorlar. 56. onlar lütfen böyle başlıklardan uzak dursun. kuraklığı çözmek, çocuk ölümlerini engellemek, yoksullar için deprem yatağı tasarlamak gibi projeler üzerinde çalışmaya devam etsinler. bilimsel çalışmaları konusunda hepsini destekliyoruz biz.

evet. bu nedenler yüzünden akrep insanları ile bir şekilde birbirimizi çekeriz. kadın erkek fark etmez. sakin, dingin, konfor seven, garantici bir tarafım vardır. akrepler beni bu nedenle sıkıcı bulur. ateş gibiler çünkü. o tutkuları açığa çıktığı zaman hiçbir şey durduramıyor bu arkadaşları. yoruluyorum onları izlerken. sonra kendi kabuğuma çekiliyorum.

sonra bir zaman geliyor ki kaç farklı akrep tanıdık ile bunları yaşadık inanın bilmiyorum. karşıma dikiliyorlar . aramazlar bile. onlar beni bulur. bana geldiklerinde tamamen yenilmiş halde oluyorlar. cunku bunlar net insanlardır, ya siyahtır ya beyaz. griyi gördükleri bir an vardır, orada gücü kaybederler. ben o griyi netlestireyim diye bunların kullandığı salak oluyorum işte. haftalarca yanımdan ayrılmazlar bazen. bir netlik ararız. dinginliğe sokuldukca sokulurlar ve küllerinden şak diye doğarlar. çekip giderler. yeni bir savaşa başlar hepsi. o bozuk, tamamen dibe batmış hayatı sahiden üst seviyeye çıkarırlar ama. öyle savaşçı tipler. bayılırım bu yönlerine.

bi de benim akrep tarafım var. müthiş kinci, savaşa girdiği zaman durdurulamaz, acayip ters. o tarafım açığa çıktığı zaman onlar geri çekiliyor. yahu civciv allah aşkına bir otur soluklan demiyorlar, bu durumu yorucu buluyorlar. bu terslikten payına düşeni aldıkları an kendi kabuğuna çekiliyorlar. yani ne dingin yanınla ne de deli yanınla bu arkadaslara yaranamıyorsun.

arkadaşlar ne tür delisiniz? isteğiniz, derdiniz, beklentiniz nedir? yoruyorsunuz beni. lütfen.

küpe takmak için yapılan eylem. yaklaşık bir saat önce sevgili biraderim kulağını deldirmiş. şuan evde yüksek sesle "halkalı şeker, hasiretlik çeker" isimli güzide eseri dinleyip onu kudurtuyorum.

not: erkek kadın farketmeksizin herles küpe takabilir karşı değilim, yalnızca kardeşimi kudurtmayı seviyorum.