sayın yazarın paylaşımları, özellikle sağlık ile ilgili olanları okuyup bilgi sahibi olmak çok güzel. sağolsun bilgisi de, kalemi de güzel. hep yazsın, okuyalım. emeğine sağlık sayın yazar.

eczaneler, devlet hastahaneleri (çünkü çok kalabalık koronavirüs değilseniz bile olma ihtimaliniz yüksek), kuruyemiş, çerez satan yerler çok sıra var çünkü.

bir gün bir arkadaşımla yemek yemek için güzel bir restorana gittik. yan masamızda tahminimce japon bir aile vardı. ilerleyen dakikalarda 3 yaşında olduğunu düşündüğümüz çocuklarından gık sesi dahi çıkmadı. çok da tatlı bir bebekti sevdik, falan filan.

sonra siparişimiz geldiği sıra çaprazımıza yine 3'lü yaşlarda çocuğu olan bir türk aile geldi. aman yarabbi. "yiyeceksin, yemeyecem, yiyeceksin, yemeyecem, x rahat dur çocuğum, durmayacam, x yerine otur, oturmayacam, eğvevee" sesleri ile korkan japon çocuğun da ağlamaya başlamasıyla ortalık yangın yeri. mahalle yanarken saçını taramak mentalitesiyle iplemeden yemeğimizi yedik o ayrı.

göz çukuru olarak bilinir. içinde gözü hareket ettiren kaslar, bunları çevreleyen yağ dokusu, damarlar, sinirler gibi yapıları bulunduran kemik dokudan oluşan bir yapıdır.

resmin kaynağı

detaylı bilgi için tık tık

telomer çift sarmal dna'nın uçlarında bulunan herhangi bir gen kodlamayan, özelleşmiş kromatin parçasıdır. bu yapı dna'nın parçalanmasını önler. telomeri, ayakkabı bağlarının ucunda bulunan plastik parçalara benzetebiliriz. vücudumuz genç kalabilmek için ve kendini yenilemek için hücre bölünmesine girer. ve hücre her bölünmeye girdiğinde telomerler sürekli kısalır. birçok çevresel etkende telomerlerin kısalmasına neden olur. stres, sigara, kötü beslenme gibi. anne rahmindeyken telomer uzunluğu 15.000 baz çiftiyken doğuma kadar embriyo o kadar hızlı hücre bölünmeleri geçirir ki bebek doğduğunda 10.000 baz çiftine kadar kısalır telomerler. genellikle yaşlandığımızda telomer uzunlukları 4.000-5.000 baz çifti uzunluğu kalır. ve bu hücreler işlev yapamaz duruma gelirler.
dolly doğduğunda telomerleri kısaydı – hücresel olarak yaşlı doğmuştu.

sözlükte takip ettiğimiz yazarları görebileceğimiz yerdir.

asla giymeyeceğim tarzda veya bana en az bir beden büyük olan kıyafetleri ve stilimin parçası olamayacak aksesuarları* giymeyeceğimi bile bile kafasına göre alması, bir gün fikrimi değiştirip giyebileceğimi söyleyerek iade etmeme konusunda diretmesi, itiraz ettiğim için çıkan ve alakasız yerlere uzanan tartışmalar... sonuç: dolabımda gereksiz yer kaplayan ve dağıtılması için çıkardığımda "hiç giymedin bile." denilerek geldiği yere geri yollanan kıyafetler... olmuyorsa zorlamamak lazımdır belki? giymek isteyen giyerdi bir şekilde.*

yazı yazmak. o an ne hissediyorsan dökmek içini. anlatacak insanın yoktur, olsa bile anlamayacaklardır. en güzel yöntemi kağıtlar ve kalem. yazıyı bitirip tekrar okuyunca gelen antidepresan gülümsemesi var tabii.

panikle bir sorunumu çözmek amacıyla yazdığım sevgili moderatördür. kendisi çok ama çok yardımsever ve tatlıdır tersini düşünen insan değildir net.

hocam gönlü çirkinler ne yapılabilir, ha onun kadını erkeği değil genel olarak değerlendirme yaparsak sevinirim.bu konuya da bir el atalım.başlığıda genel olarak yapsaydınız keşke.

amerikalı rock grubu. 1981'de çıkardıkları şu şarkıyı herkes duymuş olabilir.
don't stop believin

hüsnü kuruntu; trt de 1983 yılından 2002 yılına kadar gösterilmiş, kuruntu ailesi adlı dizide gazanfer özcan’ ın canlandırdığı kurgusal karakterin ismi.

unutuldum mu şimdi ben?
unutuldum mu hemen?
bir hatıra mıyım artık?
o da nadiren yâd edilen **
buradan

tren istasyonlarını hatırlatır bana... üniversite okurken farklı bir şehirden bana gelen sevgilime * tren istasyonunda veda etmek o kadar acıydı ki, o tren giderken tüm duygularımı da onunla birlikte gönderiyordum sanki ve kaldığım şehir, artık benim için bomboş bir yere dönüşüyordu... *

üstteki yazar
"tarihsel olarak filistinde hak sahibi olan" demiş.. tamam, tarihsel olarak roma ve yunan haklarını gözetip memleketi onlara satalım/devredelim. hatta biz de tarihsel hakkımızı kullanalalım, tası tarağı toplayıp asya bozkırlarına steplerine geri dönelim.

"illegal bir şey yapmayan devlet" demiş ama galiba dünyadan bihaber
tezgah altından şunu verelim de bilgilensin garip: (bkz: sabra ve şatilla katliamı)

piraye erdoğan’ın yazdığı, bir kaç günde okunabilecek, zengin türü kişisel gelişim kitabı.

imkan ve eğitimi açısından eksiği olmayan, anne babasını bir kazada kaybeden bir kadının, yalnızlığını erkekler ile doldurmaya çalışmasını konu ediniyor. verici olmanın yeterli olduğunu sanıp, defalarca yanılan bir kadın kahraman...

kahramanının karşısına bir önce köpek çıkıyor, sahipsiz ama sevgi dolu bir köpek. ardından köpeği gezdirirken, ondan yaşça büyük olan,ama dinginliği sayesinde çok hoş görünen bir kadınla karşılaşıyor. kitap ya, kadın onun ciddi dertleri olduğunu anlıyor ve ona yardım teklif ediyor.

teklifi yapan kadının adı da dahil,çoğu şey avrupai bir şekilde akıyor. yılbaşı sofraları gibi.

kahramanın adı mina. ayşe, fatma olacak değil. kadın istanbul’un hali vakti yerinde bir ailesinden gelme.

kitapta bolca aforizma var. içerik aforizmalar ile oluşmuş neredeyse.
kitap, biz kadınların avrupai bile olsa, mistik olana, manevi olana, dini olana olan ihtiyacımızı gözler önüne seriyor.
biz kadınların hayatına, şükür sokunca bulduğu huzuru anlatıyor.
nasibe teslim olmayı anlatıyor.

eskiden bir dizi vardı, zenginlerde ağlar. kitaptaki dram biraz ondan.

benim için yaşadığım güncellemelerin altını çizmek için faydalı oldu. bende böyle yapmıştım dedim. kendime aferim dedim okudukça.

tam bir yaz kitabı. havuz kenarında, deniz kenarında, balkonda okumalık.

sezen aksu'nun kaybolan yıllar adlı şarkısında geçen bir söz.

şimdi bana kaybolan yıllarımı geri verseler yine aynı şeyi yapardım herhalde. ben de isterdim buraya mükemmel bir şeyler yazmayı ama aklıma gelmiyor işte. üzgünüm ama edebiyat yapamayacağım gecenin bu saatinde. hem ne demişler geçmiş geçmişte kaldı.* *

gençlerin önünü açmamız gerektiğini düşündüren başlık.