hümanist bir insanım ve narsistlik derecesinde kendimi çok severim. kendini sevmeyen insan, insan sevemez, hayvan sevemez, çiçek böcek sevemez. kısacası hiçbir şeyi sevemez.

en son ne zaman kendinizi çok mutlu hissettiniz?

cemal süreya, biricik zelda’sının ölümü ardından günlüğüne şunu yazmıştı:
“nilgün ölmüş. beşinci kattaki evinin penceresinden kendini aşağı atarak canına kıymış, ece ayhan söyledi.. çok değişik bir insandı zelda. akşamları belli saatten sonra kişilik hatta beden değiştiriyor gibi gelirdi bana. yüzü alarır bakışlarına çok güzel ama ürkütücü bir parıltı eklenirdi. çok da gençti. sanırım otuzuna değmemişti daha.. bu dünyayı başka bir hayatın bekleme salonu ya da vakit geçirme yeri olarak görüyordu. dönüp baktığımda bir acı da buluyorum nilgün’ün yüzünde. o zamanlar görememişim. bugün ortaya çıkıyor.“ (günler, syf. 342, yky)

t: sevdiğim bir şairin, intiharından önce yazdığı, hiç tanımayan birinin bile okuyarak hakkında biraz bilgi edinebileceği mektuptur.

abdurrahim karakoç şiiri. mihriban için her seferinde unutursun dediği halde, kendi için hiç unuturum diyemediği şiir. unutamamış ta zaten mihriban adında kızı olunca nasıl unutabilir ki. mihriban unutmuş mudur unutmamış mıdır orasını bilemem fakat biri banamihribanve unutursun mihribanım gibi iki şiir yazsaydı ben ölsem unutamazdım.

yıllar sinene yaslanır;
hâtıraların paslanır.
bu deli gönlün uslanır...
unutursun mihriban'ım.

süt emerdin gündüz-gece,
unuttun ya, büyüyünce...
ha işte tıpkı öylece
unutursun mihriban'ım.

gün geçer, azalır sevgi;
değişir her şeyin rengi.
bugün değil, yarın belki,
unutursun mihriban'ım.

düzen böyle bu gemide;
eskiler yiter yenide.
beni değil, sen seni de,
unutursun mihriban'ım.

market fişleri, konser, sinema, tiyatro biletleri bazen sadece aldığımız bir kıyafetin fişi sırf ne zaman nerdeydik bunu görüp hissetmek için. bir şey kazanamadığım kazı-kazanlar , baş harfleri olan cokomel ambalajları, alınan hediyelerin etiketleri, şıpsevdi sakızından çıkan bir sürü kağıt, gidilen kafelerden alınan peçeteler, kinderden çıkan oyuncaklar, peluş oyuncaklar, üniversite yıllarından kalan not hesaplama kağıtları, hayal edilen evin planlarının çizimleri, kuruttugum her türlü çiçek.. eminim daha çok şey vardı ama hatırlamıyorum çünkü artık hepsi herhangi bir çöplükte.

fok balıkları çok yalnız.

orda takipçileri görme gibi bir özellik varken yapmayacağım olaydır . şu tanımlarımı beğeninde şu özelliği bi açem.

atamız, sayesinde bu coğrafyada yaşıyoruz. eğer olmasaydı ne ben bunları yazabilirdim, ne de siz bunları okuyabilirdiniz. ruhun şad olsun atam.

herkes aldığı krediyi geri ödemekle yükümlüdür. yok öyle devletin parasını zevkle harcayıp geri öderken ağlamak.

başarılı yapım.

özellikle sela mı okunuyor kısmı ve abdulseyidbincabbar sahnelerinde epey güldürdü. herkes konu değiştirirken radyo mevzusuna takılıp kalması da güzeldi.

alıştırdın bizi, devamını da bekliyoruz artık sürekli. eline sağlık mellisho.

şıllık tatlısı.
şıllık kelimesi küfür olarak kullanıldığı için bayağı tuhaf bir isim fakat lezzetine söylenecek söz yok...

trafik kuralları mini el kitabı.

pilli bebek adlı müzik grubunun enfes şarkılarındandır. özellikle, "olsuuunnnn, demek de zor artııııkk, çocuk düşlerimizzz yok artııkkk." kısmı insanı bu dünyadan alır götürür.

"en sevdiğim iki dostum tanışsın istedim." notudur.

muhtemelen bardak altlığı olarak kullanıldı kitap.

kerem bürsin ve demet özdemir kişilerine ek olarak mine tugay diyorum.

nazım hikmet ran şiiridir.

seviyorum seni
ekmeği tuza banıp yer gibi
geceleyin ateşler içinde uyanarak
ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi
ağır posta paketini
neyin nesi belirsiz
telaşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi
seviyorum seni
denizi ilk defa uçakla geçer gibi
istanbul'da yumuşacık kararırken ortalık
içimde kımıldayan bir şeyler gibi
seviyorum seni
yaşıyoruz çok şükür der gibi.

bu hazall ben miyim? sanirim benim... adima baslik acilmasi da ne yalan soyliyeyim cocuksu bir mutluluk verdi . cok cok tesekkur ederim, guzel bakis aciniz icin. asil siz iyiki varsiniz...

hacer olabilir bu kız. 3 tane sabıkalı abisiyle gelmişse çabucak oradan uzaklaşılmalıdır.

soğuk bir kış gününde ve etrafı pandemi sarmışken, kafasında kentsel dönüşümlerle cebelleşirken, stres atmak, vakit geçirmek, yeni bir şeyler öğrenmek ve paylaşmak isteyen yazarların eylemi olmaz mıdır? kınanmaması gerekendir çünkü başa gelesicedir. *. kafa sözlüğü seçmişlerdir. candırlar. üzmeyin onları. *

biraz geç uyuyayım daha çabuk uyurum diye düşünüp yanlışlıkla diğer güne başladım.

hepsinin ortak özelliği okumamış, ev hanımlarımdan oluşuyor olması. evde o kadar zaman geçirince insan saçmalamaya başlar elbet.