cumhurbaşkanı kararnamesi ile görevden alınmış, atanmış rektör(idi).
görevden alınan birinin yerine, göreve istediğini atayabilen şahsım karar verecek.
aklımda bir aday var, boğaziçi üniversitesinin taptaze fakültesi olan hukuk fakültesinin dekanı, (bkz: selami kuran).
kendisi aylardır, pardon, fakültenin kurulduğu o skandal günden beri o kanal senin, bu kanal benim dolanıp duruyor. bir kanal istanbul’a çıkmadı, allah’ın izni ile kanal istanbul yapıldığı vakit oraya da gocunmadan çıkar ve gelen geçen gemilere türk hukukunu, yine çok pardon, türk tipi başkanlık sisteminin mükemmelliğini ve akp başrı hikayelerini* ballandıra ballandıra anlatır.
adam sürekli yahu her gün yorulmadan saçmalıyor.
bir o, bir de (bkz: yaşar hacısalihoğlu). üniversitede araştırma yapması gereken adamlar, esra erol’dan çok televizyondalar.
neden mi esra erol, katıldıkları programların sunucuları dahi, haftada en fazla 2 kere program yapabiliyorlar, fakat bu iki yüce profesör, her gün televizyondalar.
neden mi esra erol, çünki ikiside esra erol kadar gerçeklikten öte olayları anlatıyorlar.
selami bey atanırsa şaşırmam. yaşar’ı da atayabilirler…..
hilal kaplan’ı atarlarmış bir de, neyse şaşırmayız.
bugün boğaziçi rektörünün görevden alınması ülkede güzel şeyler de oluyor demekten çok uzakta bir gelişmedir. biliyoruz ki, daha skandal bir isim atanacaktır.
umarım yanılırım, umarım şaşırırız!

benim okurken kalbim sıkıştı. çocuk bebekliğinden beri bunu yaşamış.
buradan

van gogh alive sergisi, 2017. tanrılar gezmek istiyor...*

matematikte kullanılan temel ispat yöntemlerinden biridir. örnekle açıklayalım:

tek bir sayı ile çift bir sayının çarpımı çifttir.

ispatı:
x ve y sayılarımız olsun.

x= 2a ( bu sayı her zaman çifttir)
y= 2b+1 ( bu sayı her zaman tektir)

x.y= 4ab + 2a olur.
ifadeyi 2 ortak parantezine alırsak , 2(2ab+a) olur.

bir sayıyı 2 ile çarptığınızda her zaman çift sayı elde edersiniz. parantez içerisindeki ifadenin tek veya çift olması bir şey ifade etmeyecektir.

(bkz: olmayana ergi yöntemi)
(bkz: tümevarım yöntemi)
(bkz: ters durum yöntemi)

ülkemizde başlık sahibi yazarın da belirttiği üzere yaşayan kütüphane ismiyle toplum gönüllüleri vakfı projesi olarak üniversite öğrencileri tarafından hayata geçirilmektedir.

bir tanesinde projenin hayata geçirilmesi kısmında gönüllü görev alarak hayatımın en önemli faaliyetlerinden birini gerçekleştirmiştim. daha öğretici çok az deneyim yaşamışımdır.

üniversite çatısı altında 2 gün boyunca insan kitaplarımızla, öğrencileri yarım saatlik sohbetlerde buluşturup ön yargılarının kırılmasını amaçlamıştık. yani bir anlamda toplum tarafından mezhebi, cinsel kimliği, etnik kökeni, inancı sebebiyle ötekileştirilen - alevi, ermeni, kürt, lezbiyen, başörtülü, hristiyan, ateist... - insanlara mikrofon uzatıyor, ötekileştirmeye odun atan insanları da onların gerçekliğiyle buluşturarak zihinlerindeki duvarları yıkıyorduk. çok insan merakıyla katılıp ufkunu allahuekber dağlarına ulaştırarak oradan uzaklaşıyordu. çünkü toplumdaki ön yargılarımızın çoğu zihnimize yerleştirilmiş bir vaziyette, yıkmak da değişmek öğrenmek demek. insanlık ise doğru bildiğinden vazgeçme, değişme, gelişme konusunda pek hevesli değildir bildiğiniz üzere. ancak birebir o insanlarla konuşma imkanı bulduklarından çoktan değişimi, dönüşümü başlatmış oluyorlardı.

2 gün boyunca insanları gözlemlemek muazzam bir deneyimdi. kendim de ötekileştirilen bir kesimden geldiğim için böyle bir projede yer almak çok ayrı bir tatmin duygusu da yaratmıştı. hatırladıkça içinde bulunduğum için iyi ki dediğim projelerden biridir.

hala yapılıyor mu, yapılmasına izin verilir mi bilmiyorum. ancak hem gençlerin kendi düzenlemeleri, sorumluluk almaları hem de toplum için faydasının tartışılamaz boyutta olmasından dolayı keşke devam ettirilse dediğimdir.

azıcık benim de sebep olduğum yürümeme problemi. bazı başlıklarda üç aşağı beş yukarı benim yazacağım şeyleri yazan yazarlar var. hal böyle olunca aynı tanımı tekrar yazmanın bir manası yok diyerek beğeni verip çıkıyorum başlıktan.

gülerek karşıladığım bir çağrı. pandeminin zirve yaptığı dönemlerde ayasofya ve kongre kalabalıklarıyla övünen adam diyor bunu. normalleşme diyor bir de, şu an sanki sokaklar insan kaynamıyormuş gibi.

oldu reis. rakamlar aşağı seyredince normalleşelim, kongreler yap, halkla buluş; sonra biz kapanırız sıkıntı yok.

evet, ölmeden önce yaşanmak istenenler listeme "beni sevdi benden çok" şarkısını birinden şahsıma ithafen almayı ekliyorum.. aşırı duygulandım, azıcık gözümden yaş düşmüş olabilir..
yapılan jest çok güzeldi... kimdi o gomercan mıydı? (telefonun sesi gelmedi de başta ondan teyit edeyim dedim..)
daldık hayallere, ben garip oldum bengarip...
edits: gomercan değilmiş, hemen etiketledin be bergen.. kimdi biri beni aydınlatsıııın!
editlere doymuyordu: aydınlatıldım hem de harika bir şekilde. teşekkür ederim!

öncelikle zeynep kamil benim küçükken zannettiğim gibi adı zeynep soyadı kamil olan bir kadın değil.

zeynep hanım mısır valisi kavalalı mehmet ali paşa'nın kızı.
eşi olan kamil paşa da sultan abdülaziz'in sadrazamlarından. yani zeynep hanım ve kamil bey onlar.

bu ikisi 1862 yılında üsküdar nuh kuyusu semtinde özel mülklerinde hastalara ücretsiz hizmet vermek amacıyla bir hastane kuruyorlar. o hastane zamanla büyüyor. şimdi o hastane zeynep kamil kadın ve çocuk hastalıkları eğitim ve araştırma hastanesi olarak hizmet vermekte ve anadolu yakasında pek çok çocuğun doğduğu yer olarak bilinmektedir.

(bkz: saldıray abi)

yunanca, daha doğrusu izmir civarında kullanılan smirneika dilinde "aylak, berduş, boş gezen, meyhanede tek başına içen kimse anlamlarına gelen kelime. rebetiko ve zeybekiko türü şarkılarda çok kullanılır.

simidin ekmek misali arasını yararak üçgen peyniri, tereyağı sürer gibi arasına yedirerek yemek suretiyle ihtiyaç giderilebilir.

sık sık bozulur.

sözlük yazarlarının ciddi anlamda ekşideki aktrolleri aratmadığını görmüş olduğum başlık. bu ne hazımsızlıktır arkadaşlar. diller içinde kültür barındırır. farsça ile sayılarının aynı olduğunu yazan arkadaş, kürtçenin orijinal olmadığını vurgulamış. bravooo arkadaşım aydınlattın herkesi. farça bu dilin atasıdır zaten. yalnız bu arkadaşa türkçe olarak bildiği bir çok kelimeninde aslında farsça olduğunu söylemek isterim. üniversitede farsçanın bütün kurlarının almıştım. bütün arkadaşların ve hatta hocanın da kürtçe bildiğini fark ettiğimde şaşırmıştım. o güne kadar kürtçe dilini duymuşluğum vardı fakat bilgim yoktu. türkiyede konuşulduğu illerde farklılık gösterirmiş ve hatta birbirlerini anlayamazlarmış. bir de suriye'de, ırak'ta, ıran'da ve türkiye'de konuşulan kürtçe yine farklılık göstermekteymiş. dil değilmiş, orijinal değilmiş blaa blaa blaa. kardeşim sen bana söyle bakayım tanıl bora okudun mu hiç? okuduğun her cümleyi anlıyor musun? kendi dilinin orijinal halini bilmediğine o kadar eminim ki!

selam sevgili gezginler;
(bkz: cözülemeyen sudoku) ile birlikte başımızdan büyük bir işe kalkıştık, kafa sözlük kamp doğa ve seyahat kulübü başkanlığına talip olduk. kulübümüze katılmanızı çok isteriz.
yaptığınız seyahat deneyimlerini, otağınız kurduğunuz yerleri, yaşadığınız deneyimleri, gezdiğiniz şehirleri, uzak durulması gereken yer ve işletmeleri paylaşmanızı dört gözle bekliyoruz.
kulübe, discord.gg/QjbPKqaP linkini tıklayıp katılabilirsiniz .
soru, öneri ve görüşleriniz için bir mesaj kadar yakınız. huzur dolu kamp ve seyahatler dileriz.
doğayla kalın!

asansörün olmadığı binada 5.katta oturmak.

aşık olduğum ilçedir.

hiçbir yere gitmeyen bir şeyle karşılaştığımızda ne hissetmemiz gerektiğini bilemiyoruz çoğu zaman. gökyüzü gibi bir şeyle baş etmekte zorlandığımız kadar bizi zorlayan başka hiçbir şey yok dünya ahalisi olarak.

mesela araç kullanırken kırmızı ışıkta durmanızı fırsat bilip cama yapışan o çocuklar, hani gökyüzü gibi hiçbir yere gitmeyen. tam ne hissediyoruz o anda? ya da bir şey hissediyor muyuz? sorumlu davranış ne olur böyle bir durumda? onlara para vermek mi vermemek mi?

ya da sosyal medyada dolanırken içimizde ahlaki bir seppukuya neden olan tedavisi mümkün ama maddi açıdan imkansız bir hastalıkla mücadele eden çocukları gördüğümüzde ne yapmalıyız? elbette elimizden geleni yapacağız ama bunun vicdan azabını gerçekten biz mi çekmeliyiz? yoksa sese duyarlı, fotoselli devlet yetkililerine ihtiyaç duyuyor muyuz artık?

çocuklukla ilgili hepimizin aklında bir şeyler dolaşıyor elbette ama sahipsiz kalmış, zorla çalıştırılan, hastalıkla mücadele eden çocuklar için elimizden ne gelecek? anlık çözümlerler mi uğraşalım yoksa onları gerçekten kurtaracak bir çözüm mü arayalım?

bilemiyorum, gerçekten bilemiyorum. siz bir okuyun isterseniz bu kitabı.

1935 - hitler yeni bir hava kuvvetleri oluşturacağını ilan etti.
1956 - ali sami yen stadyumu galatasaray spor kulübü'ne devredildi.
2015 - sadece güneş enerjisi kullanarak dünya turu yapacak olan solar ımpulse 2, uçuşuna abu dabi’den başladı. uçak, 13 saat sonra umman'ın başkenti maskat'a indi.