uykuya dalacakken telefona bakmak.

ezanı allahın sesi sanmak.

dışarısı ile olan ilişkiyi kesmek, kimse ile görüşmemek anlamında kullanılan deyimdir.

burgazada’ya gittiğimde aklımda sadece sait faik’in evini ziyaret etmek vardı. edebiyatla kafayı bozmuş bir yazar olduğumu takip eden yazar arkadaşlar bilir. ben de bu aşkla burgazada’ya inip sait faik heykelini karşımda görünce iyice coşup hızla yürüyüp bir yerde bir tabela görürüm belki diye bakınmaya başladım ama nafile. arayarak bulamayacağımı anlayınca birine sormaya karar verdim.

bir bakkal abimize sordum önce ama abi 51. bölge’ye giriş izni istemişim gibi şaşırarak baktı sonra tam anlayamadığım bir şekilde sanırım bilmediğini söyledi. ben de birkaç başarısız demeden sonra karşıma çıkan bir karakoldan medet umdum ama ummaz olaydım. kapıdaki polise sorduğumda “ ben buralı değilim kardeş” diyerek sorumu cevaplamamakla kalmadı, yeni sorularımın olmasına da neden oldu. sonra da içeride bana ilaç olabileceğini düşündüğü bir polis varmış gibi yaptı. girdim içeri, verdim selamımı, sordum sorumu, aldım cevabımı ve aramaya devam ettim.

velhasılı sonunda tatlı bir ablamız bana yolu tarif etti. evi buldum ama ülkemdeki bütün müzeler gibi o da tadilat dolayısıyla kapalıydı.

sait abiyle böyle bir anım var işte.

ne bal porsuğuymuş birader yav. daral geldi yeminle. sanırsız filozof..

"sadece dış görünüşe önem veren ve beynini geliştirmeyen insan" yerine "kadın" yazıp hoş ve doğru olmayan bir genelleme yaptığı için bu başlığı açanın beynini ne kadar geliştirdiğini sorgulatan ironik bir başlık olmuş.

benimdir.
şifre koymayacağımı kimse akıl etmeyeceği için şifre koymuyorum mis gibi takılıyorum.
ters psikoloji falan anlarsın ya.

edu uzantılı mailinizle bir çok siteden ücretsiz faydalanabilirsiniz. microsoft office gibi

yaptıklarımdan eşşek gibi pişman olmadım . hatta iyi ki yapmışım . hayatımı mahvettiğim için çok mutluyum.

bir süre sonra erkeklerin tek tek intihar edeceğini düşünüyorum.

sıkıcı olurdu. erkekler olmasaydı öyle de sıkıcı olurdu.

o çin aşısı falan değildir diye düşünüyorum. yine kandırıyorlar insanları. bir milleti kobay olarak kullanmak istiyorlar. artık bi züttürün gidin şu ülkenin başından da hepimiz bir rahat edelim ya.

zeus’un oğlu ışık tanrısı apollon, ırmak kenarında genç ve güzel bir kız görür. bu eşsiz güzelin adı daphne (defne)’dir. apollon onunla konuşmak ister. fakat defne, ışık tanrısı'ndan kaçmaya başlar. o kaçar, apollon kovalar bir taraftan da “kaçma seni seviyorum” diye bağırır. defne ise korkuya kapılır ve kaçmaya devam eder. apollon’a gelince, bu güzel periyi mutlaka yakalamak istemektedir. aralarındaki mesafe gittikçe kısalır ve bir an gelir ki defne, apollon’un nefesini saçlarının arasında duyar. artık kurtuluş imkanı kalmadığını anlayan defne, birden durur ve ayağı ile toprağı kazıyarak şöyle bağırır: “ey toprak ana, beni ört, beni sakla, beni koru.” bu içten yalvarış üzerine defne organlarının ağırlaştığını, odunlaştığını hisseder. göğsünü gri bir kabuk kaplar, kokulu saçları yapraklara dönüşür, kolları dallar halinde uzar, körpe ayakları kök olup toprağın derinliklerine dalar, bir defne ağacı oluverir.

bu manzara karşısında şaşıran apollon, defne’nin ağaç oluşunu hayret ve üzüntü ile seyreder. sonra da sarılır ve sert kabukları altında hala çarpmakta olan kalbinin sesini duyar ve şöyle seslenir: “defne, bundan sonra sen, apollon’un kutsal ağacı olacaksın. o solmayan ve dökülmeyen yaprakların, başımın çelengi olacak. değerli kahramanlar, savaşlarda zafere ulaşanlar, hep senin yapraklarınla alınlarını süsleyecekler. şarkılarda, şiirlerde adımız yanyana geçecek." bu tatlı sözler üzerine defne, dallarını eğerek apollon’u saygı ile selamlar.

bu öykünün geçtiği yer bugünkü harbiye’dir. apallon teessür ve heyecan içinde o ağacı amblem olarak alır ve parlak yapraklarından başına bir taç yapar. işte o zamandan beri şiir ve silah zaferi defne dalı ile ödüllendirilir ve inanışa göre defne’nin gözyaşları bugün hala harbiye’de şelaleler meydana getirmektedir.

kaynak

sobanın üstünde kestane kızartmak.

meditasyon şekli. kızdığınız birinin yüzüne söyleyerek onu kırmak yerine bir odaya geçip kendi kendine söylenmek.

kamp ekipmanları uygun fiyatlı ve kalitelidir. özellikle festivallerde quechua fresh and black çadırı büyük çoğunluk tarafından tercih edilir. çocuklar ve yetişkinler için zaman zaman mağaza içinde ücretsiz olarak çeşitli etkinlikler, yarışmalar düzenlerler.

birçok ürünün gri renkte olmasının nedeni renklendirme işleminin doğaya ve su kaynaklarına zarar veriyor olmasıdır. ayrıca renklendirilmemiş ürünlerin maliyeti de daha düşüktür.

mataradan ayakkabıya pek çok ürününü severek kullandığım bir marka. gittiğim her mağazasında da çalışanları müthiş ilgili ve sorumlu oldukları alan konusunda bilgili insanlardı.

her defasında beni büyüleyen ve hayatımın her yerinde mutlaka kullandığım renktir. böyle daha tatlı geldiği için ingilicçe yaptım. *

lisede grup vitamin, coşkun sabah, brian adams dinlemek, üniversitede kral tv'de çıkan tüm yerli şarkıları ezbere bilmek, number one fm'den yabancı pop dinlemek, dikilmiş giysiler ile saçma modaya uymayıp kendi modasını kendi icat etmek, cüzdanda otobüs bileti, arkadaş resmi taşımak, bir çanta ile en az bir yıl geçirmek, kucakta kitap defter ile tüm şehri dolaşabilmek, sinemayı sinemada izlemek, tv'de çok güzel diziler programlar seyretmek, az para ile en iyi doyulan yerlerde tıka basa yemek yemek, otobüsle saatlerce yorulmadan şehirden şehire gidebilmek, konforu bilmemek, evde-köyde can çıkana kadar çalışabilmek, anadan babadan konudan komşudan çekinerek kıt kanaat bir şekilde dünyanın keyfine varabilmektir.

berlin duvarı yıkılırken ne yaptığım sorusunu yanıtlamaya çalıştığım şiirimden

...
ben sovyetler yıkılırken de evet
sovyetlerle yıkıldım,
mesela sovyetlerin bundan haberi yok
yine oy pusulasında kuklayı vurmuşum
gibi bir seçim sabahı
hep sonradan aklıma gelen politik cümleleri
sonuçlarla beraber balkonumuzdan tükürdüm
sonradan da olsa geliyor
duble yollardan aklımız başımıza
ihalelerden sonra
imar ve infaz aflarından
buhranlardan sonra.
gözlerinden sonra
çetin bir kıştı artık ömrüm.
....

lütfen dur artık abdulseyidbincabbar zira tanımlarını engellesem de başlıkların peşimi bırakmıyor. burnuma ekşi ekşi kokular getiriyor.

ırkçılık böyle bir şey işte. hatta bir ara bırakın mezarlığa alınmamayı, güney afrika cumhuriyeti'nde, apartheid zamanında beyazlar, çok para kazanacakları halde, alış veriş merkezlerine siyahları almıyorlarmış. sırf siyahlar etrafımızda dolanmasınlarda, paralarını istemeyiz diyorlarmış. bugün fırsatlarını bulsalar, aynısını yapacak adam çok orada.