ben sözlükteki herkesi kadın zannediyorum, erkek olduğunu anlayınca şaşırıyorum. niye böyle bir algım oluştu hiçbir mantıklı açıklamam yok. ama oldu.
belki de birçok kişiye bu oluyordur. o yüzden böyle bir tavırla karşılaşınnca çok da şaşırmayın.

ön yargılı olmaaa, tamam hadi oldun diyelim ama dozunu kaçırma!

baba, büyük baba veya "cet" anlamları taşıyan, ulu önder gazi mustafa kemal atatürk'ü anarken de kullanılan, benim de babamın bana layık gördüğü ismimdir.

bir roman uyarlaması olan ve columbia üniversitesi'nde dilbilim profesörü olan alice howland'ın gerçek yaşam öyküsünü anlatan bu çarpıcı bağımsız filmin yönetmen koltuğunda richard glatzer ve wash westmoreland oturuyor. richard glatzer als tanısı konduğunda 59 yaşında bir yönetmen olarak bu filmi çekmeye başlıyor. başrolde müthiş iş çıkaran ve bu performansı ile oscar dahil birçok ödül alan julianne moore oscar ödül konuşmasında alzheimer ve als hastalığı ile ilgili farkındalık yaratacak bir konuşma yaparken ödül töreninden 16 gün sonra richard glatzer'ın vefat edeceğini hissetmiş miydi bilinmez ama hem filmin kendisini hem bu üzücü hadiseyi hem de alice howland'ın hikayesini izleyenlerin zihinlerine kazıdığını bugün biliyordur bence...

bazı filmlerde gerçekle oyun arasındaki mesafe hayli daralıyor. filmlerde gördüklerimizin, gerçek yaşamlarımızda olduğundan daha ilgi çekici halde anlatılması çoğumuzun hoşuna gidiyor olsa da 2, maksimum 3 saatlik sürenin sonunda yaşamlarımıza geri dönüyoruz ve her defasında bir filmin başrolünde olmadığımız gerçeği ile tekrar tekrar yüzleşiyoruz. farkında olunsa da olunmasa da bu "önemsiz miyim ben?" duygusunun bilinçaltına işleyişi bizi daha hırçın, daha depresif insanlara dönüştürüyor. işte bu yüzden bazen bu film gibi "gerçek oyunlu" filmler izlemek lazım sıfırlamak adına zihni. izlemek lazım ki hayal dünyasında yaşamayalım. insanlar sanat filmlerini de bu yüzden sevmezler. zaten yaşıyorlardı o sıkıcı, renksiz, büyük olayların olmadığı, sıradan yaşamlarını. neden bir de üstüne zaman ve para harcayıp izlesinler ki? gerçek hayat tüm gerçekliği ile anlatılır farklı perspektiflerden gişe kaygısı olmayan sanat filmlerinde. sonra "bir tren iki saatte gidiyor, onu çekmiş, adına da film diyor" der insanlar. düşünmez hiç e bir tren gerçekten de 2 saatte gidiyor benim yaşamımda diye. sıkıcı olan sanat filmleri değil, sıkıcı olan hayatlarımız. bunu ara ara kendimize hatırlatmalı. en önemlisi de bununla barışmalı.

çok tehlikeli bir balık türüdür. balık olayına yabancı olanlar mezgitle karıştırır. ege'de sokar diye de bilinir. zehirlidir. özellikle kumluk alanlarda kum altına gizlenmeyi çok sever. sırtında bulunan dikenleri ile genellikle ayak bölgesinden bastığınızda zehir hızlıca etkisini gösterir. bu durumda da kesinlikle hafife almayarak en yakın sağlık kuruluşuna gitmeniz gerekmektedir.

eğer zamanında müdahele yapılmazsa ölüm riskiniz bile vardır.

zamanında beni sokmuştu... aynı anda acı kaşıntı ve gıdıklanma hislerini eş zamanlı yaşıyorsunuz. ardından ayağınız davul gibi şişmeye başlıyor rengi değişiyor falan. ilk iplememiştim ama bacağım istemsiz kasılıp titremeye başlayınca acile gitmiştik falan... daha da ilginci, frodo'nun nazgul yarası misali hala ayağımda izi durmaktadır. düşünün yani beni soktuğunda ecevit başbakandı... hala izi duruyor.

kumluk alanlarda yüzerken mutlaka lastik ayakkabı giyin.

kayalık yerlerde de dikkat etmeniz gereken balıklar aslanbalığı, balon balığı ve kestanedir.

sanat bence sanat için olmalı eğer topluma gelişme, farklı bir bakış kazandırmak isteniyorsa. toplumun yapısına uygun olarak toplum için de yapılabilir sanat ama o zaman da toplumu ileriye götürmek, farklı bir bakış kazandırmak daha zor olabilir bence. (belki bu kararım değişir. öncesinde bu konuyu hiç düşünmemiştim.).
e: bu yazdıklarımdan sanatın halk için olduğu anlamı çıkıyor gibi ama değil. sanat sanat için olursa kendini devamlı ileriye götürür ama sanat halk için olursa halkın isteği doğrultusunda şekil almak zorundadır. örneğin sinema bir sanat dalıdır. recep ivedik halk için, nbc filmleri sanat için yapılıyor.

ümitsizlik.
insanı en zayıf yerinden tutup yakalayıveren, tüm kuvvetiyle pençelerini ruhuna geçiren, ağır ağır öldürüp solduran menem hastalık.

heh ben de diyorum nerde kaldı bu başlık diye. neyse ki ekşide bunu destekleyenlere bol bol küfür ettim rahatladım hadi yine iyisiniz sakinim artık.
tanım: tecavüz vakalarını ikiye katlayacak olay.

isterse muz kostümü giysin adil mi değil mi ona bakarım,insanları dış görünüşüne göre yargılayacak kadar kişiliksiz değilim.

(bkz: the office)'in ağzından çıkan her üç cümleden birinde yanlış bir şey söyleyen, muhteşem patronu.
hayat felsefesini unutmadan şuraya ilistirmek isterim. önemli çünkü.

büfe, vitrin tarzı şeyler. onların içindeki bardaklar 50 yaşında vardır bence.

aşırı berbat bir durum. en zoruma gideni benden 3 yaş küçük olan bir kız bana prenses demişti.

#1194488 tanımı ile içtiğim suyu püskürtmeme sebep olan yazariçe.* o nasıl kafa hocam? beynine sağlık. hem de moderatör olmuş iki gözümün çiçeği. hayırlı olmasını dilerim. bir de hayat enerjisi hiç solmasın, hep bıcır bıcır olsun. seviyorum merkez.*

tanrı evreni hiçten yarattı ama hiç kendini belli ediyor, diyerek bu konuda son sözü soylemistir. paul valery.

tecavüze uğramıştır, bebeği istemiyor olabilir, hakkıdır aldırır. bir gecelik ilişkiden kendi rızasıyla hamile kalmıştır ve sonra vazgeçmişlerdir ortak bir kararla aldırmak isterler yine normaldir. "bir canlıya nasıl kıyılır," diyerek acındırıyorsunuz durumu. her şeye rağmen hayatta var olalım var olsunlar mantığınızı anlayamıyorum. bir çocuğa maddi manevi bütün ihtiyaçlarınızı karşılayabileceğinize inanmıyorsanız şu dünyaya çocuk getirmemeniz gerekir zaten. dünyaya bir çocuk getirip kölesiymiş gibi hayatının her anında ona karışma hakkını bulan anne babalar yüzünden geçirilen ciddi travmaları görün artık. ben sırf bu yüzden hiç doğmamış olmayı diliyorum. sürekli bir döngü içerisinde bunu tekrar tekrar yaşatmaya ne hakkınız var? kürtaj haktır, üstesinden gelemeyenler anne baba olmasın! çocuk doğuruyor kadın sırf sokakta dilendirip para kazandırsın diye! farkına varın şu lanetin.

diğer adıyla onbinlerin dönüşü adlı kitap / günce.

yazarı sokrates'in öğrencisi olan ksenophon'dur, kitapta o dönem ve şu an bildiğimiz anadolu insanı hakkındaki benzerlikler beni en fazla şaşırtan konu olmuştur.
ari çokona çevirisi okunabilecek en güzel halidir.

kolay kolay tercih etmediğim ürün.
laktozsuz süt varken, tercih edilmesini de doğru bulmuyorum.
hem kahvenin tadını bozuyor, hem de oldukça sağlıksız.

hincime şimdi size, bunun da bir tarihi olduğunu söyleyecek ama maalesef öyle.....
hani şu bağırsak dostu meyveli yoğurtlar var ya.. işte sizin sevmediğiniz atalarınız, ötüken'den tanrı dağları'na, urallar'dan altaylara kadar yapmış, tüketmiş.
sonra gel zaman git zaman, hazar'dan, avrupa'ya, kendileriyle birlikte göç edivermiş..

peki atalarımız bunu nasıl yapmış? malum küçükbaş yetiştiriciliği bol, süt bol, durmamış yoğurt çalmışlar. .. üzerine; doğada, kendiliğinden yetişen, çilek ve ahududu gibi böğürtlengilleri, kah tazesinden kah kurutulmuş*undan eklemiş eklemiş tüketmişler.... dolayısıyla o zebellah gibi adamlara, kırmızı kırmızı etler, ne reflü yapmış ne de ülser... siz de anca' oturun deyin ki: ayy bu avrupalılar da iyi bulmuş şu meyveli yoğurdu. hıı gülüm hıı. ensenizden gülerler.

hepçil canlılardır.
et, ot ne bulursa yer.
insan, ayı gibi.
ama bunların kralı tavuktur. tavuk tam bir geri dönüşüm uzmanıdır. solucan, tırtıl, buğday tanesi ne bulursa yer.

etçiller karnivor,
otçullar herbivor oluyor.

doğalgazın kendine ait bir kokusu olmadığı için, içine sarımsağa benzeyen bir koku katıp şebekeye salarlar ki kaçak olduğu zaman fark edilebilinsin diye.