(bkz: en efsane dizi repliği)

tamamen öznellik içeren başlıklar, ama konu ilginizi çekiyorsa bir anda kendinizi oraya ışınlanmış halde bulabilirsiniz.*

insancıklar dostoyevski

ilk olarak askeri alanda silah üretmek amacıyla kullanılmış olan bilim dalıdır.

sivil alanda ilk kez kullanımı ise elektrik üretimi için olmuştur.

kafka " biraz daha uyusam bu olanlardan kurtulabilir miyim" derken nietzche " uyuyunca geçmez kalkın konuşmamız gerek." der. biri sorunları unutmak diğeri çözmek ister.

-ardına bakma mecnun
+kader almaya mı geldi beni benden
-bunu bir daha sorma mecnun
+neden at mı var arkamda

gözümü dört açıp ismimi arayacağım başlıktır.
noluyy yazar abiler noluyyy.

recep tayyip erdoğan'ın yerine akp'den birisi gelir fazla heyecanlanmayın.

(bkz: siz bu halkın cahilliğini hafife alıyorsunuz)

sid: ben anne oldum. (ama le harfi içten söylenecek)

güzeller güzeli aşık olduğum şehir. onlarca şehir gezdim, her yerinden buram buram tarih akarken bu kadar yüksek estetik anlayışı, tarihi ve sanatı içinde harmanlayan başka bir şehir görmedim.
romayı diğer avrupa şehirlerinden ayıran ise akdeniz ikliminin getirdiği coğrafi ve insani sıcaklığı, samimiyeti.

ayrıca dünya'nın en güzel konumlu mcdonald's ına ev sahipliği yapmaktaydı.
(-dı) çünkü pantheon meydanındaki mcdonald's gördüğüm kadarıyla kaldırılmış. dk 45:42

bella roma!

geliyor gelmekte olan.

çok çok kabaca üreme karşıtlığı denilse de, temelleri ve açıklamaları mantıklı ve etik sebeplere oturtulmuş felsefi bir görüştür.

bu konuyu tartışmak için önce insanı nereye konumlayacağımıza karar vermek gerekir. eğer insanı içgüdülerinin kölesi olan bir canlı olarak düşünürsek, yaşam amacını hayatta kalmak ve üremek olarak varsayarak konuyu basitçe kapatmak mümkün. fakat insan aklının içgüdüleri ile savaşa girdiğine kani olduysak konu artık tartışmaya açıktır. bir de dini temellerle konuyu tartışmak çok zor olacaktır. çünkü ahiret inancı yaşamın zorluklarına katlanmanın karşısında bir ödül vadeder ve konuya etik olarak yaklaşmak kolay olmaz.

antinatalistler üremeye ahlaki açıdan baktıklarında etik bulmazlar. çünkü ortada söz hakkı olmayan yeni doğacak olan birey vardır. ve yaşama fırlatılmak büyük riskleri de beraberinde getirir.

yaşamdan alınabilecek iki karşıt duyguyu baz alırsak, bunlar haz ve acı olacak, acı çoğu insan için terazide ağır basan kefede olacaktır. acıyı her zaman büyük buhranlar olarak düşünmek hatalı olur. yaşadığımız ufak stresler de acı kefesini yavaşça dolduracaktır. kendi yaşamına uzaktan bakmayı başarabilen insanların çoğu bu iki duygu arasındaki kıyasta hangisinin kazandığını görebilecektir.

bu görüşü düşünürken ana merkeze yaşayanı değil, yaşayan adayını koymak gerekir. çünkü yaşayan için artık geç kalınmıştır. henüz yaşamda olmayan için ise haz ve acıdan bahsedilemez. hiçlik vardır. ve eğer doğmazsa , farkındalık olmayacağından yaşayacağı hazlardan mahrum olması söz konusu olamaz. evet haz yoktur ama bir mahrumiyet de yoktur. aynı zamanda acı da yoktur. bu ise mazoşist bireyler haricinde kimse için sorun olmayacaktır.

peki neden hep üreme desteklenir. bunun en büyük sebebi çoğu insanın hala çok içgüdüsel davranarak konunun üzerinde hiçbir şekilde düşünememesidir. bile isteye değil, çoğu insan neden ürediğini düşünemez. sadece ister ve ürer. bu mekanizmaya ise en büyük katkıyı devletler sunar. tüm uygulamaları ile üremeyi destekler. çünkü devletin ihtiyacı tarih boyunca işgücü, asker ve vergi olmuştur.

konunun derinlerine inmek isteyenler için son dönem antinatalistlerden olan david benatar’ın better never to have been: the harm of coming into existence ( türkçeye, keşke hiç olmasaydık :var olmanın kötülüğü, olarak çevrildi) kitabını öneri olarak bırakayım. bir de kitap içerisinde geçen bir sözü;
"hayata varolmayışın kutsal sükunetini bozan, faydasız bir zaman dilimi olarak da bakabilirsiniz."- arthur schopenhauer

dün gece yokuşu çıkıyordum,
günlerden yetmişsekizdi..
yaymacı
eski kitaplarını bekliyordu
kaldırımda
eskiden olduğu gibi,
alsınlar okusunlar diye
başkaları da.

bazı yerler değişmiş,
bazı yerler eskiden olduğu gibi
hiç değişmemiş..
inenlerle çıkanlar;
yaşlısı, genci
basımevi, kitabevi..
gelenlerle, kalanlar..
aynı umular, aynı bekleyiş..
adlarda, yapılarda okunuyor
olmuşlarla olanlar..
yalnız bir şey değişmemiş;
iniş-çıkış, geliş gidiş.

bu yalnız benim için değil..
nasılsa benden önce;
yüz, seksen, elli..
benden sonra da olacak,
besbelli.

benim de demek istediğim:
dün gene yokuşu çıkıyordum
günlerden yetmişsekizdi..
onu-buna kimilerini sordum,
çok azı bildi.

işte geçerken dün o yokuşdan,
günlerden yetmişsekizdi,
saat yetmişsekizdi..
otuzsekiz saat önce oradan
şarkılarıyla, şiirleriyle
bir şarışın geçmişdi..

onu soruyordu şimdi
bir sakallıdan..
ne bilsindi.

çağaloğlu yokuşu- özdemir asaf.

sizin maaşlar kaçında yatıyor ablası?

naptı koç burcu kadını bu kadar size yaa hagdgahdhfhshf şekerden hallice, alayına eğlenen insanlarız yahuu :))))

beyinlerinde kıvrım pek bulunmayan, patates gibi bir beyne sahip kadınların söylediği klişe laf. terbiyeli, sakin, efendi erkekler dururken(ben gibi(u: bgv)) nerede it-kopuk erkek varsa gidip bulmuştur kendisi. gelen erkek çelme takmış, giden erkek tokat atmıştır buna. bu da kendi seçimlerini sorgulamadan tüm erkeklere çamur atmakla meşguldür. hem benim ne suçum var kızım ben evde televizyon izliyoom.

yüksek bir refaha ve değerli bir para birimine sahip yakın zamanda ab'ye rest çekecek kadar'da sağlam ekonomisi olan ülkeler toğluluğu.

her insanın hayatında mutlaka yaşaması gereken bir olaydır

verginin vergisini ödemek.

meşazını aldım bila gardeşim, böyük ve göçlü türkiye için ben yokum,

sen var mısın kardeşim?

iş hayatının normal yaşantın ile iç içe girmesi durumudur. mesleki davranış veya çalışma düzenini istemsizce hayatının içinde gerekli gereksiz kullanmak.