adalete ve hukuka olan güvensizlik.

polisin salmış olduğu korku.

yani yarın iş yerinde veya kamusal bir alanda tacize uğrasam, yahut trafik cezamı ödediğim halde ikinci kere ödemek zorunda kalsam derdimi hiç kimseye anlatamayacağımı bilmek bana kendimi çok aciz ve mutsuz hissettiriyor.

diğerlerinin hepsi bir yana bana göre bir ülkeyi en yaşanmaz kılan şeyler bunlar. eminim kimse yalnızlıktan parklarda kar manzarası ya da kilise, köprü fotoğrafları paylaşmak için göç etmiyordur avrupa'ya ya da abd'ye...

laboratuvar olarak türbelerini kullanırlar.

kesinlikle oğuz atay olurdum. kendisiyle aramda mükemmel bir bağ var ve bundan keyif alıyorum. tutunamayan ve tehlikeli oyunlar oynayan biriyim ondan sanırım.

hâlâ yayımlanmakta olan, türkiye'nin ilk ve tek polisiye kültür dergisidir. isminin kaynağını 221b baker street'te ikâmet eden sherlock holmes'dan almaktadır.

türkiye de genç olmak gerçekten çok zor. ne çocukluğunu yaşayabilirsin ne gençliğini. hayatının en verimli dönemlerini dershane, okul, sınav üçlemesiyle geçiyor. ne bir hobi, ne kafa dağıtacak bir şey yok. okul bitti üniversiteye geldin kendi kendine zar zor yetiyorsun. çoğu kişi hem okuyup hem çalışarak para kazanmaya çalışıyor.
üniversite bitiyor işsizlik bu sefer. yani yine kurtuluş yok. mutlu olamıyorsun, her şey üst üste geliyor kısacası gençliğimiz harcanıyor

her sabah uyandığımda gece çok geç yatmanın yaşattığı pişmanlığa rağmen her gece yine geç yatmam.

bir hükümdarın soya dayalı olarak ve ömür boyu devlet başkanı olduğu yönetim biçimidir. saltanat usulü de denir. monarşik hükümdarlar ülkelere göre kral, imparator, şah, padişah, prens, emir, kağan gibi çeşitli adlarla anılırlar.

bir kız arkadaşım vardı, olmadı yürütemedik ayrıldık. kötü ayrılmadık ama. ( her ne kadar olabiliyorsa kötü olmamak tabii ki) yani ayrılık sırasında, sonrasında da kırmadık üzmedik birbirimizi. aradan 3 sene filan geçti, bu birlikteliğimiz sırasında bana deriden çok güzel bir bileklik yapmıştı, ben de çok yıpranmasına rağmen neredeyse hiç çıkarmadım, çok güzeldi çünkü. arada ona bakar aklıma o gelirdi, gülümserdim. geçtiğimiz ocak ayında bir sabah uyandım, o bileklik yatağı toplarken gözüme ilişti, kopmuştu. üzüldüm ama çok düşünmedim üzerinde, dediğim gibi çok yıpranmıştı çünkü, olağan karşıladım, "belki tamir ederim" diye bi yere kaldırdım.

öğlene doğru telefon çaldı, eski kız arkadaşımın kız kardeşi, hayırdır diye açtım, ağlıyor ama nasıl? "urlalı abi, ablam trafik kazası geçirdi nolur gel", arabaya atladım gittim hastaneye ama maalesef kurtarılamadı, o akşama doğru vefat etti.

tesadüf müdür, başka birşey midir bilmiyorum ama aradan aylar geçti, hâlâ o bilekliği ve o günü hatırlayınca bir tuhaf olurum

( sonradan öğrendim, kaza anı ve benim uyanıp yatakta bilekliği görmem zamanları da hemen hemen aynı, arada 5 dakika yok.)

kibar ve görgülü insan.

efendi erkek candır.

kibar ve görgülü insanlar eğlenceli olmaz diye bir kural yok. eğlence anlayışınız küfür ya da hakaret etmekse tuhaf olan budur. eğlence dediğiniz şey esprili olmanın, bir şeylerden zevk almanın, birçok hobi edinmenin ya da tek bir hobide başarılı olmanın bile beraberinde getirebileceği bir şey.

ikinci olarak, özellikle vurguluyorum, aklı başında bir kadın için efendi erkek her zaman kazanır. istisnalar kaideyi bozmamakla beraber, 20'li yaşlardaki kadınların yanlış tercihleri üzerinden genelleme yapamazsınız. o yaşlarda kadınlar da erkekler de
-genellikle- işin dalgasında olur. ilk baktıkları şey de, insanların karakteri olmaz çoğunlukla. zihinsel olgunluğa erişmiş bir insan, karşısında kendisi gibi doğru dürüst, nazik, sevecen birini ister. tabi ki 20'li yaşlarında o olgunluğa ulaşan ya da 30'undan 40'ından sonra bile ulaşamayan tipler vardır. bunlar konu dışı.

***

insanlar tercih edilmiyor oluşlarının nedenini genelde farklı yerlerde arar. pek zeki olmayabiliriz, pek güzel/yakışıklı olmayabiliriz, anlayışlı ve düşünceli olmayabiliriz, bu gibi nedenlerden dolayı tercih edilmeyebiliriz. gerçeklerle yüzleşip kendimizi düzeltmek dururken "iyi insanım, efendi insanım da ondan kaybediyorum" demek bize bir şey kazandırmaz. yahut belki de yaptığımız seçimler tamamen yanlıştır ve bu yüzden kaybediyoruzdur. suçu iyiliğe, güzel kalpliliğe, efendiliğe atmak yersiz.

sadece içinde yaşattığı insanı seviyor olabilir. açıldığında ve sevdiği insanı tanıdığında başka birisi olacağından korkuyordur.
ben senin resmine aşığım

az konuşmak, eskisi gibi şakalar yapmamak ve mütevazi olmak.

bazen rüyalarıma giren, bazen de gözüm açıkken daydream hesabı bağlandığım festival.

bu sene pandemi mahvetti ancak 2021 temmuz full kampına gitmek için her şeyimi veririm sanırım. mesela oturdum kredi çekebiliyor muyum filan diye baktım, bankalarla konuştum bu sırada da bazı bankalardan kırmızı çizgi yediğimi fark ettim (mutluyum sorun yok) ama dün mesela adını vermek istemediğim bir banka kredi kartı limitimi 2 katına çıkarmayı teklif etti. önce son derece çekimserdim mesajlarına cevap vermemeyi tercih ettim. gece rakı masasında gelen mesajı tekrar okudum ve onayladım. seneye belçika'dan cenazem kalkacak olsa da buraya gideceğim ben. sonrası en fazla borç batağı, haciz, hapis ya da ahiret olur.

nedir yani..

dikkate alınmaması gereken bir yazar. mesajlarını engellemiştim çok önceleri, rahatsız etmişti zira.

ayrıca şeriat yaşamak istiyorsa yallah arabistana diyorum kendisine.

zaten kendisinden olsa olsa ahlak zabıtası olur.

anne ve babanın çocukluktan beri kişiyi aşşalaması, söz hakkı vermemesi ve birey yerine koyulmaması kaynaklı olduğunu düşündüğüm küçüklükten bu yana süregelen durumun sonucunda karşılaşılan olay

derin anlamlar içeren bir mevlevi selamıdır. "kendine bir hoşça bak çünkü alemin özüsün sen" anlamına gelir.
insan bazen kendini çok zayıf, güçsüz, umutsuz, yılgın hisseder, kendinde hiçbir işi yapacak kuvvet bulamaz. âdeta yıkık bir virane gibidir; fakat o, aslında böyle değildir. sadece içinde bulunan enerjiyi keşfedemeyişin uyuşukluğunu yaşamaktadır.
şeyh galip, hoşça bak zâtına derken insanın yaratılışı üzerine fikretmenin lüzumunu öğütlemekten başka, ümitsizliğe düşmenin, dünya dertlerinin altında ezilip kalmanın, mücadeleden vazgeçmenin de insan onuruna ve fıtratına yakışmayan bir davranış olduğunu ve hayata iyimser bir gözle bakmak gerektiğini söyler..
dünya bilakis senden ibaret. sende başlıyor yaşam ve yine kendinde nihayete eriyor; güzellik, çirkinlik, kötülük, iyilik, mutluluk, mutsuzluk, dürüstlük, riyakarlık, her şey.
şeyh galip'in insanın alemin özü olduğunu anlatan şiiri….
"kendine bir hoşça bak, alemin özüsün, varlıkların gözbebeği olan insansın sen.
ey gönül, ey gönül, neden bu kadar gamla dolusun.
yıkıksın, kırık döküksün ama tılsımlı bir definesin sen.
meleklerin secde etmeleri emredilen kadri yüceltilmiş bir varlıksın, bildiğin gibi değil,
her varlıktan daha olgun daha ilerisin sen.
ruhsun, cebrail’in üfürmesiyle ikizsin, yaradan’ın sırrısın, meryem’in oğlu isa gibisin sen.
mertebeni adlarla sanma; adların sahibindedir.
dönüp varacağın yer her şeyi yaratandır, eşyaya gideceğini zannetme.
gördüğün gerçekleri rüya sanma, sen başka bir varlıksın;
kendini her sûreti kabul eden heyulanın büründüğü sûret zannetme.
keşifle gerçekliği meydana çıkan manayı dava sanma,
hakkında söylenen vasıfları gözüne girmek için söylenmiş sözler zannetme.
kendine bir hoşça bak, alemin özüsün sen; varlıkların gözbebeği olan insansın sen.
sırrını inleyip de sakın ağyara açma;
bilmezlikle inkâr çukuruna düşmekten sakın.
ahların, sakın, sevgilinin kâkülüne değmesin, sonra mansur gibi dâra çıkarsın.
sakın yaradana incinip de sevgiliye aczini bildirmeye kalkışma;
çaresiz kişi bulduğun kadri yüce incileri sakın.
sevgi sırlarının mahzeni, o sırlar hazinelerinin konduğu yer sendedir, sende.
erlik, yiğitlik nurlarının madeni sendedir, sende.
gizli gizli daha nice ruh halleri var sende.
tanıyıp anlayış sende, hüner sende hakikât sende.
baksan görürsün ki yer de, gök de, cehennem de, cennet de sende, kürsî de sende, melek de elbet sendedir sende.
yazıktır, padişahken alemde yoksul olmayasın, ümit ve yalvarışla boz bulanık bir hale gelmeyesin.
yeis vadisine düşüp bir hiç olarak yok olmayasın, yolunu yitirip bela sahrasının yolunu tutmasayasın.
âdeme yapış ki gerçekten ayrılmayasın, secdeler et ki yaradan reddetmesin seni.
yaradan’dan gayri bütün varlıklardan, çakıp sönen, gelip giden bütün şimşekler gibi geç git.
üstüne takılan, konan çerçöpe aşk ateşini siper et.
gönül bağlanacak şeylerin eserleri, sakın, eteğini tutmasın.
şems gibi, mevlana’yı isteyerek yola koyul, yol almaya bak.
aynanı (gönlünü) arıt, bütün sûretler ona vursun, görünsün.
galip, hele bir duygularını derle, topla da bak.
kendine bir hoşça bak, alemin özüsün sen, varlıkların gözbebeği olan insansın sen.

orijinal hali….
ey dil ey dil niye bu rütbede pür gâmsın sen
gerçi vîrâne isen genc-i mutalsamsın sen
secde-fermâ-yi melek zât-ı mükerremsin sen
bildiğin gibi değil cümleden akvâmsın sen
rûhsun nefha-i cibril ile tev’emsin sen
sırr-ı hak’sın mesel-i isi-i meryem’sin sen
hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen
merteben ayn-ı müsemmâdadır esmâ sanma
merciin hâlik-i eşyâdadır eşyâ sanma
gördüğün emr-i muhakkakları rü’yâ sanma
başkasın kendini sûretle heyûla sanma
keşf ile sâbit olan mâ’niyi dâ’vâ sanma
hakkına söylenen evsâfı müdârâ sanma
hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen
inleyip sırrını fâşeyleme ağyâra sakın
düşme bilmezlik ile varta-i inkâra sakın
değmesin âhların kâkül-i dildâra sakın
sonra mansûr gibi çıkman olur dâra sakın
arz-ı acz etmeyesin yâreden ol yâra sakın
bulduğun cevher-i âlîleri bîçâre sakın
hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen
sendedir mahzen-i esrâr-ı mahabbet sende
sendedir mâ’den-i envâr-ı fütüvvet sende
gizli gizli dahi vardır nice hâlet sende
ma’rifet sende hüner sende hakiykât sende
nazar etsen yer ü gök duzâh u cennet sende
arş u kürsiyy ü melek sendedir sende
hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen
hayftır şâh iken âlemde gedâ olmayasın
keder-âlûde-i ümmîd ü recâ olmayasın
vâdî-i ye’se düşüp hiç ü hebâ olmayasın
yanılıp rehrev-i sahrâ-yı belâ olmayasın
âdeme muttasıl ol tâ ki cüdâ olmayasın
secdeler eyle ki merdûd-i hüdâ olmayasın
hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen
merk-i hâtif gibi bu kayd-ı sivâdan güzer et
erişen hâr u hasa âteş-i aşkı siper et
dâmenin tutmaya âsâr-ı alâyık hazer et
şems veş hâhiş-i munlâ ile azm-i sefer et
sâf kıl âyineni kâbil-i aks-i suver et
hele bir cem’-i havâs eyle de gâlib nazar et
hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen. (şeyh galip)
o kadar manalı olan mevlevî selamı, galip'in bu beytindedir. insan insanda -daha doğrusu iki kaşının arasıda; çünkü oraya bakılır- allah'ı görür ve tebcil eder. şems-mevlânâ münasebetini hiçbir şey bu selâm kadar iyi izzah edemez..." ahmet hamdi tanpınar.

kaçmayın bizden nolur! belki de "biz" diyebildigimiz icin boyleyiz.. siz/biz.. ötekilestirmeyin!!

üşenirim gidip alamam ama bir getiren olsa bakıp, yazardım. ne olacak insanlık daha ölmedi.(swh)

insan ister ki geçmiş geçmişte kalsın ama olmuyor, geçmiş geçmişte kalmıyor. her daim kendini hatırlatacak bir şeyler buluyor. önemli olan bunlardan ders çıkarıp önümüze bakabilmek.

(bkz: fakir ama gururlu)