önceleri saçma bulduğum bir süredir gerceklestirdigim eylem.hem uyku halini alıyor hem de bir süre tok tutuyor.

haftalar önce biden silah sevkiyatına kaldığı yerden devam ediyordu. sebebi belli oldu. dolar pamuk ipliğine bağlıydı. bugünkü konuşması ile psikolojik sınır olan 9'u artık aşar. tekrardan suriye türkiye arasında sıcak gunler kapıda. sıkı tutunun.

edit:

bu güzelliğin hak ettiğini düşünüyorum. bekliyorum saat kaç?

kullanmak isteyenleri samimi bulmuyorum.
çıkış yaptığınız an zaten herşey bitmiş gitmiş oluyor.
e ama entrylerim diyorsanız o da kaşınızın gözünüzün sadakası olsun.
benim sadakayla işim olmaz diyorsanız onu da uzun vadeye yayarak azar azar silebilirsiniz.
yani illa gitmek istiyorsanız bunun çaresi var, butona gerek yok.

alper çağlar'ın bu işi gerçekten yapabildiğini düşünüyorum. müthiş işler çıkarıyor. ben dağ serisiyle tanıştım kendisiyle, börü müthiş iş. börü 2039 ve göktürk üçlemesini de heyecanla bekliyorum. ülke sineması adına umut verici.

yeni zelanda.
şili.
maldivler.

"büyük olmak için kimseye iltifat etmeyeceksin, hiç kimseyi aldatmayacaksın, ülke için gerçek amaç ne ise onu görecek ve o hedefe yürüyeceksin. herkes senin aleyhinde bulunacaktır, herkes seni yolundan çevirmeye çalışacaktır. fakat sen buna karşı direneceksin, önüne sonsuz engeller de yığacaklardır; kendini büyük değil küçük, zayıf, araçsız, hiç sayarak, kimseden yardım gelmeyeceğine inanarak bu engelleri aşacaksın. bundan sonra da sana büyük derlerse, bunu söyleyenlere güleceksin."

hayatımın merkezindeki yüce insan.
ruhun şad olsun.

türk kökenli olmayan devletlerde bile atatürk'e büyük bir saygı, sevgi işlenirken gel gör ki dünyanın en iyi liderleri arasına adını altın harflerle yazdırmayı başaran liderimize düşman kesilen, onu din düşmanlığıyla suçlayan bir nesil yetişiyor . bir insan türk olur da nasıl atatürk'ten yana olmaz.
yaşa mustafa kemal paşa yaşa!

türkiye gibi ülkelerin bu dünya'da tutunabilmesi için tek yol vardır,
o da, kendi içinde tüm sorunlarını aşmış veya en aza indirmiş, birlik beraberlik içinde el ele vererek, kendi öz kaynakları doğrultusunda üretime yönelmiş, kendi ayakları üzerinde durabilen bir ülke olmak.

çok mu zor bu, elbette değil,
bunun olması için herşey var bu ülkede, tek olmayan, gerçekten halkı yönetecek değil, halka liderlik, öncülük yapacak bir güç, bir yönetim anlayışı.

bunun olmadığı, her açıdan dışa bağımlılığın sürdüğü bir yapıda, başımızın o veya bu sebeple ağrımasının önüne geçmek mümkün olmayacaktır.

standardizasyon, seri üretim ve taylorizmi temel alan üretim yaklaşımı. bunlara ek olarak sosyal bir misyonu da vardır. işçilerin kendi ürettikleri ürünleri satın alabilecek kadar kazanmasını amaçlar. henry ford, fabrikasında çalışan bir işçinin ford t alabilecek kadar kazanmasını hedeflemiştir.

marksist düşünürler bu sosyal misyonu "ağza bir parmak bal çalma" olduğu gerekçesiyle eleştirirler. bu düşünürlere göre işçilerin kendi ürettikleri ürünleri alabilmesi onları konformizme itmekte ve bir proletarya devrimi olmasını engellemektedir. böylece patron hep patron, işçi de hep işçi olarak kalacaktır.

insanların kendini diğer insanlardan daha yetersiz , başarısız vb. görmesidir yada diğer insanların ona değersiz hissettirmesidir.ama kişinin yaşamı boyunca kendini böyle hissetmesi psikolojik olarak çok sorunlar ortaya çıkaracaktır. şu bilinmelidir kimse kimseden üstün değildir onun için kendinizi sevin siz kendinizi onemsemezseniz kimse sizi önemsemez.

şu minnoş tırnağı göstermesem icimde kalacaktı.

atom fiziği alanındaki çalışmalara katkı sağlayan önemli türk bilim insanlarından biridir. uzay-zaman çalışmaları üzerine ve kuantum renk dinamiği kuramı hakkındaki çalışmalara imza atmıştır.

ek olarak ankara'da kendisinin adı verilen ve kesinlikle görmeye değer "feza gürsey bilim merkezi" bulunmaktadır.

bahsi geçen bilim merkezi hakkında detaylı bilgi için tık tık

halk arasında kendini herkese bir şekilde sevdiren insanlarda bulunduğu söylenen tabir.

dün gece yokuşu çıkıyordum,
günlerden yetmişsekizdi..
yaymacı
eski kitaplarını bekliyordu
kaldırımda
eskiden olduğu gibi,
alsınlar okusunlar diye
başkaları da.

bazı yerler değişmiş,
bazı yerler eskiden olduğu gibi
hiç değişmemiş..
inenlerle çıkanlar;
yaşlısı, genci
basımevi, kitabevi..
gelenlerle, kalanlar..
aynı umular, aynı bekleyiş..
adlarda, yapılarda okunuyor
olmuşlarla olanlar..
yalnız bir şey değişmemiş;
iniş-çıkış, geliş gidiş.

bu yalnız benim için değil..
nasılsa benden önce;
yüz, seksen, elli..
benden sonra da olacak,
besbelli.

benim de demek istediğim:
dün gene yokuşu çıkıyordum
günlerden yetmişsekizdi..
onu-buna kimilerini sordum,
çok azı bildi.

işte geçerken dün o yokuşdan,
günlerden yetmişsekizdi,
saat yetmişsekizdi..
otuzsekiz saat önce oradan
şarkılarıyla, şiirleriyle
bir şarışın geçmişdi..

onu soruyordu şimdi
bir sakallıdan..
ne bilsindi.

çağaloğlu yokuşu- özdemir asaf.

ailem sayesinde tanıyıp minik yaşımda depresyonla tanışmamı sağlayan şarkıdır. maksimum 3-4 yaşlarındaki bir çocuğa bu şarkı dinlettirilir mi size soruyorum sayın çocuğu esirgeme kurumu? keşke o zaman ailemden esirgeseydiniz beni.
üstüne üstlük ne zaman ufak tefek yaramazlık yapsam tak bu şarkı açılır ani duygu durum değişiminden ötürü ağlamaya, çeşme altına girip ıslanmaya çalışacak kadar psikolojim derinden etkilenmiştir.
çocukken büyüyünce ne olacaksın diye sorduklarında " murat kekilli'nin şarkı söylerken yağmurdan ıslanmış saçları veya korkuluk edasıyla yagmurda süzülen siyah deri montu olmak isterdim" diyordum. travmami siz düşünün.

t: murat kekilli'nin çıkış tarihi 1999 yılı olan şarkısıdır. tüh yaşımız da ifşa oldu şimdi.

biz toplum olarak batı ile doğunun arasında kalmışız. batıya kaysak doğu sıkıştırıyor, doğuya kaysak batı sıkıştırıyor. kendi halimize takılmak gibi bir lüksümüz yok. batılılaşalım özgürleşelim dedikçe doğu kültürünü seven tayfa da modernleşmeyi hristiyanlaşmak sanıp çağdaş olmak haramdır diye ortalığı yaygara verip milletin rahatlamasına, dünyadan tat almasını engelliyor. bu toplum da bu olaylardan iki dere bir arada kalmaktan sinirini atamıyor. türk insanın sinirli olması tamamen yanlış siyasettir.

buz, annesini trafik kazasında kaybettiğim erkek kedimin adı.

(bkz: jandarcam)
bundan üç yıl kadar önce arkadaşımın ailesi ile bir yolculuğa çıktık. oğlu henüz ben merkezci dönemde olduğu için ısrarla her şeye itiraz ediyor ve hep kendisinin istediği olsun istiyor.
araba hareket halindeyken kemerini çıkarınca annesi
"kemerini çıkarma tehlikeli" diyor, o "hayır çıkaracağım" diyor.
annesi "üzerindeki hırkayı çıkaralım sıcak oldu" diyor, o "hayır benim hırkam çıkarmam" diyor,
annesi "acıktıysan bu krakerlerden vereyim" diyor, "benim krakerim o vermem diyor" gibi gibi.
anlayacağınız tam sevilesi çocuk tipi.*
her neyse yolculuk devam ederken (can diyelim) can çocuk koltuğunun kemerini çözdü ve ön tarafa meyletti. bu sırada yan tarafta trafik kontrolü yapan jandarmalar vardı,
annesi yeniden "can bak otur yerine, jandarma var görmüyor musun?"
gelen cevap "jandarcam işte jandarcam, hiçbir şeyi yaptırmıyorsun, jandarcam."*