"olgunlaştıkça kimseyle uğraşasın gelmiyor. kendini yetiştirememiş insanlardan uzaklaşıyorsun. seni hasta edecek insanlarla birlikte olmaktan vazgeçiyorsun." demiş freud. çok da güzel demiş.

(bkz: öğretmenler odası) acı ama gerçek.

sıkça bildiğini sanar, sıkça yanılır.

(bkz: kadın dediğin ince belli ve bakımlı olmalı diyen erkek)

bir zamanlar çok dinlediğim bir parçaydı

devamı için

yaşamlarını filipinlere bağlı palawan eyaletinin en büyük adası olan palawan’ da sürdürmekte olan batak kabilesi, dünya çevresinde içinde genetik farklılığın en çok olduğu kabiledir. negrito ve australoid ırkları bu toplulukla birlikte karşımıza çıkmaktadır. kendileri ve tüm insanlığın bu iki ırktan oluştuğu görüşüne inanmaktadırlar.


batak abilesi üyeleri giyim tarzı bakımından birçok topluma göre farklılıklar göstermektedir. örneğin, kadınlar sarong adı verilen kıyafeti tercih ederler, bizim bildiğimiz pareo saronga karşılık gelmektedir diyebiliriz. erkekler ise çıplak olmayı tercih ederler ama belirli uzuvlarını kapatmak için tüy gibi küçük parçalar kullanabilirler.




toplumda egalitarian özellik görülmektedir. yani topluluk içinde eşitlik söz konusudur. kadın erkek eşittir ve aralarında ayrım gözlenmemektedir. bu sebeptendir ki; avlanmaya beraber giderler, yemek hazırlıkları beraber yaparlar ve iş yükleri eşittir. avlanma sonrası elde ettikleri başarılarını ve karınlarının doymasınk kutlamak için kendi yapmış oldukları özel davullarını çalarak eğlence düzenler, dans ederler.

fakat yaşamlarını sürdürebilmek için tarım yapmaya da ihtiyaç duymaktadırlar. filipin hükümeti ise çevrecilik anlayışına göre ormanlık alanların istilasını yasaklanmıştır. bu açıdan bu topluluk son dönemlerde yok olmaya mahkum gibi görünmektedir.

ve zaten diğer birçok yerli kabile gibi onların da hastalıklar, toprak istilaları ve modern sömürüler yüzünden nüfusları azalmıştır, azalmaya da devam etmektedir.

o da olmasa entrylerimi kim beğenecek bilmiyorum...

ismet özel hepsini uçurdu gitti bence.

ülkemizde gerçek örneklerine sıkça rastlanmış bir güldürüdür. çok komik ama çokta üzücüdür. yaşar her işinde yaşamamak engeliyle karşılaşır. ama o da nedir, devlet vergi alacağı zaman veya onu hapse atacağı zaman yaşar yaşar olur. ne zaman yaşar'ın işi yaşamaya düşse bu sefer devlet onu yaşamaz kabul eder.

hani test edelim dediğim başlıktır.

kendini küfürsüz ifade edemeyen bir başka yazar daha.

parçalanmış bir çocukluk demektir. sürekli bir arkadaşın olamamasıdır. tam bir yere gidersiniz yeni okula alışırsınız ki anne-babanızın tayini çıkmış oradan başka bir yere oraya alışırsınız derken başka bir yer.. sürekli bir döngü hali.

victor hugo romanıdır. şehir planlamacıları, 19. yüzyılın başlarında bu katedrali (bkz: notre dame katedrali) yıktırmak istiyor. victor hugo, halkın ilgisini buraya çekmek ve katedralin yenilenmesini sağlamak için notre dame'ın kamburu adlı romanını yazmıştır. roman, notre dame katedrali'nin yenilenmesinde büyük rol oynamıştır.

müzikali de vardır:
1. perde
ikinci perde

italyanca versiyonu

harika olmuş, tam yerinde olmuşş.
bu inceliği düşünen, emeği geçen kim varsa onlara böyle sarıldığımı varsaysın lütfen:

sevgiler, saygılar.

80'li yılların sonlarında taze sebze-meyve ihracatı karşılığında macaristan'dan satın alınan otobüslerdir. uzun yıllar büyük şehirlerde, şehiriçi toplu taşımacılığına hizmet etmiştir.

kağıt biletlerin atıldığı çelikten bilet kutusunun içinde yakıldığı, ilk modellerinin egsoz borusunun otobüsün sol arka köşesinden tavana doğru yükselerek çıktığı (kış aylarında bu köşe çok kıymetliydi) , fazla sürat yaptığında (fazla dediğimiz 70-80 km civarı) her yanı dağılacakmış gibi titreyen, acayip sert çarpan otomatik kapısı olan, altı fazla yüksek olduğu için yaşlıların binmek için olimpik hareketler sergilediği, kabız ama dayanıklı otobüs markasıdır.

istanbul'dakilerinin gümrük vergisi belediye tarafından ödenmediği için plakasız ve ruhsatsız, geçici permiyle yıllarca kullanılmıştı.

mitolajik tanım: labirentten kaçmak için kendisine ve babasına balmumu kanatlar yaparak yükselen ama güneşe fazla yaklaştığı için kanatların sıcaktan erimesiyle ege denizine düşüp ölen karakterdir.

adet adı altında yapılan toplu faaliyetlerin hemen hepsi saçma geliyor bana. birçoğunun mantığı vardır belki ama kalabalık sevmiyor olmamın da etkisi olabilir. normal düğün, sünnet düğünü, kına, nişan, biri vefat edince adamların başka derdi yokmuş gibi evlerine doluşmak, oturmak bir de yemek beklemek. hatta evi küçükse insanlar sıkışmasın falan diye dernek ayarlayıp yemek vermeler falan, lan adamın ölüsü var başın sağolsun de geç.

edit: iki üst entry i giren yazarın ellerinden öperim görseydim yazmazdım. swh

evet yoldaş benjo, bir dergi spoileri verdi. kurucu da belliymiş. acaba içerik nedir?

hep kıyaslama içinde olmaları.. sen yemeği öyle mi yapıyorsun, aayy öyle olmaz, ben böyle yapıyorum gibi gibi. temizlik, çocuk bakımı, eşiyle ilişkisi vb. her şeyi kıyaslamaları. tecessüs yapmaları yani kendilerini ilgilendirmeyen şeyleri öğrenmeye çalışmaları.

(bkz: oturun oturduğunuz yerde)