var böyle bir şey. müzik zevki babında.
daha yakın bulduğum kesim.
tıpkı y kuşağının x zamanına özlem duyması gibi.
o zaman neymiş...
x+y=z kuşağıdır.
devam niteliğindedir.
not: tüm genellemeler yanlıştır. bu genelleme dahil.

size karşı hatalar yapan birinin özür dilemesi.

kendisini giydirmek.

genel görüşün aksine benim beğenmediğim kitaptır.

tamam, medeniyetin geçmişten günümüze yolculuğunu anlatıyor, güzel bilgiler veriyor. bu konulara yabancı insanlar için mükemmel. benim içinse derli toplu bilgidir. iyi hoş.
ama kitabını, bu böyle olmasaydı şöyle olsaydı, öyle olmasaydı böyle olsaydı... şeklinde soru ve cevaplarla ilginç kılıyor. bu da bana boş geliyor. çünkü gelişme aşamaları ve tek tek adımlarını düşündüğünüzde, öyle olmasaydı böyle olsaydı kombinasyonu sonsuz.
dünya tarihini incelediğinizde sonsuz ihtimalde olay-olgu bulursunuz. bunlardan bir kaç tanesine öyle değil böyle olsaydı diye sorup ardından şu anda yaşanmayan ihtimali güzellerseniz ikinci bir sapiens yaratırsınız.

gençlerin umududur.

progressive: sürekli ilerleyen/gelişen/değişen anlamında.

0-1 gibi net bir tanımı yoktur. en ayırt edici özelliği, bilindik "giriş-köprü-nakarat" ve bunların tekrar etmesi şeklinde olan standart şarkı düzenlerinden farklı olmasıdır. aynı şekilde, alışıldık akor geçişlerinin olmaması, melodilerin ve gamların sürekli değişmesi de özellikleri arasında sayılabilir.
bu yüzden çoğunlukla (bkz: aktif dinleme) yapılarak dinlenmesi, bu müziği daha takip edilebilir kılar.

progresif bir üst türdür. yani tek başına bir tür değildir.
prog metal, prog rock, prog soul, prog jazz, prog house, prog techno ve türevleri şeklinde bahsedilebilir.
fazlaca klasik müzik esintileri barındırır.

prag.

muhabbet sardıysa sık sık yapılacak olan eylem. tartışıyorsanız uzatmaya gerek yok.

tamamen gö*z korkusu...*

şimdi düşünüyorum da sanki çok sayıda kitabı birlikte okumuşum gibi. üstelik bu kitapların hepsi çok güzeldi.

hiçbir ilişkim iyi bitmedi. öyle ya da böyle psikolojik ve fiziksel bir hasar aldım. ve sürekli kendimi toplamaya çalıştım. hata benim biraz saf oluşumdaydı, karşılıksız sevmemdi. psikolojik çöküntü oluştu her ilişkimden sonra. o yüzden bir süredir kimseyle görüşmüyorum, görüşmek de istemiyorum bir süre daha. belki birkaç yılı bulur, bilmiyorum.
ama şunu öğrendim; asla sonsuz sevgi ve fedakârlık yapmamam gerekmiş, inanmamam gerekmiş. bana değer vermeyini kapı önüne koyma cesaretini topladım ve yapıyorum bunu son bir yıldır falan. kimse benden önemli değil. hele de zor günümde yanımda değilse gram önemi kalmaz. ilişki çok elzem bir şey değilmiş arkadaşlar ve ne kadar çok sevilmek isterseniz o kadar kaybediyorsunuz. umarım bundan sonra güzel deneyimim olur, iyilerle karşılaşmamız umuduyla.

- sana ne! doktorum musun?

cevap olarak en saçmasapanı buydu herhalde.

her ne kadar muhabbetimiz olmasa da, denk geldikçe tanımlarını severek okuduğum yazar.

özellikle kitaplar hakkında yorumları (çoğu benim de okuduğum kitaplar) aynı duyguları hissetmek çok güzel. kalemine sağlık *

herkesi aynı anda mutlu etmeye çalışan ve beklentileri karşılamayı misyon haline getiren insanlardır. insanları olduğu gibi kabul etmeye çalışırken kimsenin onu olduğu gibi kabul edemediği insanlardır. benimdir.

hangi sosyal mesafe sorusuna yol açan açıklama. marketlerde falan millet birbirinin üzerine çıkıyor kendi işini halledene kadar. sadece kasada 2 adım geride beklemekle iş bitiyorsa süpermiş zaten.

geçen seneki plaj, sınav vs görüntülerini de unutmuş değiliz. haliyle yeniden soruyorum: hangi sosyal mesafe? hani şu zaten uyulmayan mı?

çok saldırgan, hırçın bir kızım var benim de... adı şila.

ve sen ben
değirmenlere karşı bile bile
birer yitik savaşçı
akarız dereler gibi denizlere
belki de en güzeli böyle

az önce şu (bkz: bursa'da hastalara teyemmüm taşı dağıtılması) başlığı açtım.

haberin üzerine, kendim de düşüncelerimden bir tutam serpiştirip servis ettim.

bir kaç yazar, bireysel inanç özgürlüğü kapsamında, bunun normal olduğunu belirtip ,
'ne var bunda , eksi butonu ! olsaydı eksilerdim' şeklinde bir ifadeyi iliştirdiler tanımlarına.

oysa, kullandıkları cümlelerle, buna neden katılmadıklarını da belirtip ,
'eksi butonuna basmışlardı ' zaten, ama bunun farkında değillerdi.

demek ki bu buton olsa, eksiyi basıp geçecekler, ve hiç kimse bu yazarların neden eksi verdiğini bilemeyecekti.

oysa şimdi, herşey ortada, tüm yazarların gözü önünde gerçekleşiyor ve yazarların daha katılımcı bir yol izlemelerine vesile oluyor bu durum.

bence son derece olumlu bir süreç bu, interaktif sözlüklerin özünde de bu vardır zaten .

adama sinirlen, tüm tanımlarını eksile geç. son derece basit, belirli bir kültür ve olgunluğa erişememiş toplumlarda, suistimale her zaman açık bir durum olarak yer bulur kendine .

bu vesileyle, o başlık altında, bana katılmadığını yazan yazarlara, karşıt da olsa böyle bir sürecin aslında ne kadar iyi, güzel ve olumlu yanının olduğunu göstermeye vesile oldukları için teşekkür ediyorum .