günaydın
güneşi çiğnemeden yutan evren,
sana da günaydın beynimin vızıltısı,
son sigaramın ateşi, külleri günaydın.
yeni yıllar
doğum günleri,
takvimde asılı duran günler,
aylar, yıllar, zamanlar..
hayatımızın dönüm noktaları,
unutmadan unutuldu sanılanlar,
günaydın..
iz bırakmış unutulmamış tarihler..
ocak,
şubat,
mart,
mayıs,
ekim,
aralık.
size de günaydın...
nazım hikmet

günaydınnnnnnnn sözlük.. bu güne de şiirle başlayalım dedik.. umarım hepimiz için huzurlu ve mutlu bir gün olur..

eskiden çok sevdiğim bir arkadaşım, ‘seni de biliyoruz ama susuyorum neyse’ demişti. o günden beri hiçbir şeyim değil kendisi. insan seni de biliyoruz diyebileceği biriyle arkadaş olmasın bence.

hamama giren terler diyolla bakalım bu hafta neler duyacağız* iyi yayınlar gençler.*

yaşlıların en azından maaşı var diye isyan eden gençtir.

"bugün anne öldü. belki de dün, bilmiyorum. bakımevinden bir telgraf aldım:'anneniz vefat etti. cenaze yarın. saygılar.' bundan bir şey anlaşılmıyor. belki dün ölmüştür."


"privet drive dört numarada oturan mr ve mrs dursley, son derece normal olduklarını söylemekten gurur duyarlardı, sağ olun efendim.garip ya da gizemli işlere bulaşacak son kişilerdi, böyle saçmalıklara kafa yormazlardı çünkü."


"beth annesinin ölümünü elinden klipsli not levhası tutan bir kadından öğrendi. ertesi gün herald-leader'da fotoğrafı çıktı.maplewood yolundaki gri evin sundurmasında çekilmiş fotoğrafta beth sade, pamuklu bir elbiseyle görünüyordu daha o zamandan gösterişsizdi."


" yarın sabah öleceğim.
en azından engizisyoncular hücremde beni ziyaret ettiklerinde bana bunu söylüyorlar.haftalardır buradayım...bunu, yalnızca önüme getirilen öğünleri saydığım için biliyorum.
bir gün.iki gün.
dört gün.bir hafta.
iki hafta.
üç hafta.
bundan sonra saymayı bıraktım."
~adelina *

anlam veremediğim bir hayatın içinde, istemediğim durumları gerçekleştirerek mutsuz oluyorum. bazen ne hissediyorum onu da tanımlayamıyorum.
özgürlük gerçekten var mı? varsa benim adresi de vermek istiyorum. neden, gönlüme göre yaşayamıyorum? gelecek daha iyi olması için. ya o gelecek gelmezse de ben yaşadığım şimdileri onun için harcayıp hayatı tükettiysem?
bu hayattan büyük şeyler hiçbir zaman istemedim, ulaşamayacağım durumları gözlemedim, içimden geleni istedim.
bu hayatta ne için varız? bizi yaşatan tanrı istediği için mi yoksa istemediğimiz durumlara maruz kalmak mı hayat?
sıkıntıları düşünmek hatta içinde bulunup mutsuz olmak bu kısacık ömre hakaret gibi geliyor.
gönülden dileklerimle içinizdeki hayallerin gerçekleşmesini temenni ediyorum.

sana gülümseyen birisi.

bu karikatürü sözlükte kullanmam diye düşünüyordum, teşekkürler şeyma'cım!

karşılığı fransızca; la bellé indifference, ingilizce; beautiful ignorance olup güzel aldırmazlık olarak çevirisi yapılan bir kavram.

psikiyatri ilmi tarafından somatoform bozukluklardan biri olarak değerlendirilen ve temelde rahatsız edici fiziksel problemler olarak yorumlanabilecek kayıplar hakkında kişinin ciddi bir kayıtsızlık veya ilgisizlik derecesini, endişelenmemesini ifade eder. örneklendirecek olursak, bir travma sonrası kolunu yahut bacağını hareket ettiremeyen, gözü görmeyen, kulağı duymayan birinin buna hiç de aldırış etmiyormuşcasına çevresine doğru gülücükler saçarak durumdan haberdar değilmiş gibi davranması gösterilebilir.

günümüze uyarlarsak şayet; mevcut koşullarda kişisel çıkarlarımıza ters düşen, çevresel baskıya maruz kalan zihnimizin bir noktadan sonra ışığı görüp sizi neden bu kadar takıyorum diyerek söylenenleri frontal kortekse doğru filtreleme özelliğini kapaması şeklinde vuku bulabilir. güzel bir noktadır, takıntılı bireylerde ömrü kısadır. ömrüne ömür katmayı başaranların saçı beyazlamaz, kaz ayakları ortaya çıkmaz.

ignorance is bliss derken bir bildikleri varmış ama bilmemezlikten gelmişler paradoksunda boğulmadan bitireyim de dumanlar çıkmasın.

böyle bir başlık açılması o kadar rezil bir şey ki sözlük nereye gidiyor aloo

bu ülkeden gitmek isteyenin de yolunu yapsalardı o zaman takdiri sonuna kadar hakederlerdi.

bakayım cahiller beni yazmış mı? (bkz: hayırlı forumlar)

nisan iki bin yirmi

benim. karma puanı toplamaya çalışıyorum diyorum siz bana cimri diyorsunuz.
alındım, gücendim, neden öyle diyorsunuz?

fenerbahçeli olunmaz, fenerbahçeli doğulur. biz fenerbahçeli olarak doğduk. öyle de devam edeceğiz.

gazapizm'den bir imzaya tav olabileceğimi söyleyeyim, adımız çıkmasın sonra.*

insan özgürleşemez, 5 dakika sonra başına ne geleceğini bile bilmeyen bir mahluk sadece lafta özgürdür, evet istediği yere gider, istediklerini yapar, istediği parayı harcar, ama bence bu insanı özgür yapmaz. ölümlüler özgür olamaz. yaşamak için bile suya muhtaçsın. içmezsen ölürsün, nerde özgürlük?
özgür olduğuna inandırılan esir şehrin insanlarıyız hepimiz. belki de en savunmasız olduğumuz şeydir, nefsimizin istediği her şeyi yapmayı özgürlük zannetmek.
insan ancak ölürse özgürleşir, dileyen ölür dilemeyen ölmez, sonuçta herkes 'özgür''.

islam ansiklopedisi'nde ilk anlamının korkmak olduğu yazılı. demek ki bazı isimler kaderi etkiliyor, belirliyor.

vicdani duygulardır yahut yalnızca vicdan.

vicdanı olmayan insan hayvana da zarar verir, kadına da şiddet uygular, çocuğuna hem mental hem fiziksel hasar verir. asıl değer vicdandır. çoğumuzda eksik olan da odur.