güzel bir ilahi. dostların isteğini yerine getirdim.

voca.ro/1kiM3NFj3SuZ

edit: arkadaşlar ev adresi vermek zorunda değil kimse. malumdur ki en yakın kargo şubesinden gidip alınabiliyor. bu fikir ekşi başta olmak üzere tüm sözlüklerde var. ancak uygulanabilirliği yok. madem biraz farklı ( köy okullarına yardım vs) bir format hazırlanmış, bunu da yapabiliriz diye düşündüm. kaybedeceğimiz en fazla ne olabilir ki. kimse 2000 liralık hediye almaz sonuçta. isteğe göre limit de belirlenebilir. kimse mağdur olmasın. maksat güzellik olsun.


entry:

bunu bir gelenek haline getirip gerçekten hediyeleşebilirsek harika olacağını düşündüğüm etkinlik. çok güzel olur bence. maksat hiç tanımadığın birinden gelen hediye paketini açmak.
elimdeki kitaplardan birini hediye edebilirim birine. haydi başlayalım.

yere düşen bir yiyeceği 5 sn içinde alıp yiyebileceğimizi söyleyen kural.

dipnotu: 3 saniyemiydi yoksa.
dipnotu 2: üflemeden yemeyin.

herkes doğru insanı bekliyor, herkes anlayış ve kabul edilmek istiyor yalnızca. kimse birine doğru insan olmayı önemsemiyor, kimsenin umrunda değil birine iyi gelmek ya da incitmemek. hep iyilik, sevgi, mutluluk beklentisi, en iyi etiketlere sahip olsun iki yüzlülüğü kimse vadetmiyor asla karşısındakine güzel şeyleri. ben böyleyim deyip çekiliyor herkes, ne gönlü var kimsenin değişmeye dönüşmeye ne de daha iyi bir insan olmaya gayreti. bir insanın sevgisine karşı sorumluluk hissedilmiyor, önemsenmiyor bile, kaybetme endişesi taşınmıyor. o yoksa başkası olur nasıl olsa deniliyor sanki bir nesneden bahseder gibi. halbuki o nesenenin sesi soluğu var, canı bile acıyor çoğu zaman...

uzunca bir süredir bir imzadan başka ifadesinin olduğunu düşünmüyorum, yapay tüm evlilikler olabildiğine suni. yol arkadaşlığı değil birçoğu rastgele bir yan yanalık; bir parça yalnız kalmama korkusu bir tutam da sevilmeye olan muhtaçlık işte. kimse evlenmesin artık, kimse kimsenin yarası da olmasın. kapatalım bu mevzuyu.

yeni türkü grubunun "yağmurun elleri" şarkısında geçen söz. amerikalı şair e. e. cummings'in şiirinden alınmıştır. "nobody, not even the rain has such small hands."
şiirin adı "somewhere i have never travelled,gladly beyond"

anma günü. aksi gören gözler için mümkün olmayan bir anma bu. türkiye cumhuriyetinde var olan sayısız eseriyle mustafa kemal atatürk'ü anma günü.

sabah fırında bir ekmek için uzattım türk lirasını. seni andım.

fırında çalışan kadını gördüm. seni andım.

dönerken balkonlarda tereddütsüz süzülen bayraklara baktım. seni andım.

köşedeki iş bankası atm'sine uğradım. seni andım.

hür bir ülkenin okul çocukları geçti önümden. seni andım.

yan binanın bahçesinde boynu bükük mülteci çocukları gördüm. bizi ne hallere düşmekten kurtardığını bir kez daha hatırladım.

eve geldiğimde kapı zilimde yazan soyadımı gördüm. seni andım.

kahvaltıda zeytinin paketi üstünde 500 gram ifadesini gördüm. seni andım.

çayıma iki şeker attım. seni andım.

bunları yazarken klavyemdeki harflere baktım. seni andım.

üstüne türk tütününden bir sigara yaktım. tütünümü gavur ellerinde rehin olmaktan kurtarmanı andım.

tv'de bazı adamlar çıkmış diyorlar ki o artık yok; kalbimizde. öylece şaşakaldım. sen her yerdeyken nasıl böyle körleştiğimize yandım.

sevgili sinan meydan'dan esinlenip birkaç satır yazayım dedim.

sosyal kaygıya sahip insanların kendi eylem, davranış ve görünüşlerine fazla odaklanması sonucu çevredeki insanların bu durumlara gerçekte olduğundan daha fazla dikkat edeceği ve bir kusur bulup küçümseyeceği, alay edeceği, yada acıyacağı algısına kapılmalarıdır.

bu başlığı aratmanızın sebebi bu etkiyi çok yoğun hissetmeniz ise bilişsel davranışçı bir terapist ile çalışmaya başlayarak kafanızdaki olumsuz düşünce kalıplarını düzeltebilirsiniz.

ve unutmayın! hatalarınız zannettiğiniz kadar başkasının gözüne batmıyor.

genelevitto tatlitto diyecektin.

kendimden vazgeçerim..
bile bile.. yana yana..

sigara içenlere bakıp daha da üzülüyorlardır muhtemelen.
(bkz: bilemiyorum altan)

bayadır takipte olduğum ama bir türlü fırsat bulup rahatsız edemediğim yazar. kısmet bu geceyeymiş diyorum. yazılarını okuyup oldukça da beğeniyorum. lakin profilindeki diyemedim yazısı inceden üzmedi, içimi sızlatmadı değil. neyse..diyemediklerin az, gülümsemen bol, yükün hafif olsun sayın yazar.

(bkz: kutuplarda sıradan bir gün)

(bkz: dünyanınbütünmeşhurlarınıntraşolurkenkullandığıjilet)

(bkz: tuzluyeşileriğinkamaştırdığıdiş)

(bkz: okurken mahlası yoran yazarlar)

kafa dengi bulabilsem de, bol bol sohbet etsem.
ama yaşımdan dolayı zor gözüküyor.

- hangi bölümü okuyorsun?
- tarih öğretmenliği.
- mezun olunca polis mi olacaksın?
- ...

eskiden biri benden su isteyince ilk yudumu içip öyle veriyordum. bunu yapmazsam kendimi eksik hissediyordum. neyse ki zor oldu ama aştım.

çekicilik dediysem yanlış anlaşılmasın takdir ettiğim insanlardır. like ve beğeniyi hak ederler. *

eğer bir sokak kedisinin yanından geçiyorsanız, bi patisini kaldırıp, kaçmakla kaçmamak arasında kaldığı kararsızlık hali.
bi kaçmayı planladığı yöne, bi size, sonra bir daha kaçmaya planladığı yöne, sonra yine size bakarlar.
yerim lan burnunu totoş.

film:pianist
oyuncu:adrien brody

ingilizce bir kelime olup ; bazı asya ülkelerinde kaşık ya da çatal yerine kullanılan yemek çubuklarına verilen ad. japoncası waribashi’dir. kimileri hashi de der.birçoklarına göre eski çin’de icat edildiği düşünülmektedir ama bu konuyla ilgili kesin bir bilgi yoktur. odundan, altından, gümüşten, fildişinden, bambudan ya da plastikten yapılırlar. altın ve gümüş yemek çubukları hem ağır hem de pahalı olduğundan sadece süs eşyası olarak kullanılırlar.