kıymetli ozan akyol'un seslendirdiği ve klibinde büyük boyda bir kuru kayısının üzerinde uzaya çıktığı harika bir kalt şarkısıdır. malatyalı ünlülerden yapılan gezegen animasyonları şahanedir. *

şöyle bir bakın, malatyalıların yüzüne
şöyle bir bakın, malatyalıların tipine
malatyalıların ortak özelliği,
hepsinin malatyalı olmasıdır.
malatyalıların ortak özelliği,
hepsinin malatyalı olmasıdır.
malatyalı, malatyalı
malatyalı, malatyalı.
malatyalıların ortak özelliği,
hepsinin malatyalı olmasıdır.

tiyatro oyunculuğu ile ilgileneceklerin bu adamın kitaplarını kesinlikle okuması gerekir. size bu işin zorluğunu, sadece popülerite ve güzellik/yakışıklılık için yapılmayacağını çok net açıklar ve oyunculuğun doğasını ortaya döker.

diğerleri yamuk mu oluyor o halde.

asgari ücret ya da herhangi bir meblağ karşılığı çalışıp kendi ayakları üzerinde duran bir kadına tahammül edemeyecek bir yazarın açtığı başlıktır.

"meselâ bir barikatta dövüşerek
meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken
meselâ denerken damarlarında bir serumu
ölmek ayıp olur mu?"

murder house ve hotel sezonlarının en iyileri olduğunu düşünüyorum ayrıyeten sekizinci sezonunun altıncı bölümü olan "return to murder house" bölümü için senariste ve yönetmene aşırı teşekkür ederim, yeniden tate ve violeti görmek beni çok mutlu etti.

su muhallebisi*.

muhakkak yazılmıştır ama yine yazalım:
kabak tatlısıdır.*

idam edilmek üzere olan bir adamın kendi bakış açısından durumunu anlattığı şarkıdır. bu şarkının a real dead one adında live versiyonu, 1993 yılında bruce dickinson'ın gruptan ayrıldığını duyurmasının ardından single olarak yayınlanmıştır, aşağıda da görüleceği üzere kapağında eddie şeytan kılığındayken, bruce'u mızraklayarak öldürür.



bu şakacı demir bakireci abiler aynısını 1981 de o zaman ki solistleri paul di'anno ayrıldığında maiden japan'ın kapağında da yapmışlardı .eddie, paul di'anno'nun kopmuş kafasını tutuyor.



bana göre şarkının temposu ve sihiri bruce bey; running lowwwwwwwwwwwwww dedikten sonra düşüyor, genelde oraya kadar dinleyip başka şarkıya geçerim. dediğim yere kadar olan kısmı bende müstesna bir yere sahiptir.

isminin türkçe karşılığı "güller ve pusatlar" olan, grup tişörtü giymeye heveslenmiş her 10 bünyeden 11'inin tercih etmesi sonucu 2010'lu yıllarda aşağıdaki logoya sahip tişörtün adeta bir bitki örtüsü haline gelmesine vesile olan efsane rock grubu.

maşallah kız sana diyip poponun yansımasına minik bir şaplak atmak.

hayatı sorgulatan yolculuktur. özellikle tek başınızaysanız terapi niteliğinde olur.

youtube’da gördüğüm en komik yorum dönence cover’ının altında duruyor.*

“hiç israf etmedi, her yerini çaldı orgun helal olsun paşa vahit’e”*

mai bir gecede hayallere kapılıp siyah bir gecede acı gerçeklerle yüzleşen karakter.

twitte milyar değil mişyar yazmışlar yanlışlıkla, bu yanlışlığı yapabilmek için türkçe klavye kullanman gerekir değil mi?

tam ermolettini çağıracaktım ki başlığı ermolettinin açtığını gördüm.

hokey benzeri bir oyun. hokeyde sürüklediğin topu burada fileli bir sopa ile taşıyorsun.

internet üzerinden ufak bir kitap araştırması yapmama vesile olan kampanya. ortaokul türkçe öğretmenimizin okumamızı önerdiği hatta dönem ödevi hazırladığım kitaplara denk geldim. bunun sevinciyle de destek oluyorum. bir çocuğun gülümsemesi günleri güzelleştirecektir.

çoğunlukla moderatörlerin yaptığı eylem. maksat "çok güzel yazıyorsun, lütfen devam et" motivastonuyla sözlükte kalıcı olmanı sağlamaktır.

oldum olası oyun kelimesinden çok haz almışımdır.
küçüklüğümde aklınıza gelebilecek her türlü oyunu oynamış olabilirim.
şimdiler de ise küçüklüğümden çok farklı oyunlar oynuyorum.

her oyun kendine ait bir dünya kurar. o dünya sizi yaşamın sıkıntılardan bir süre uzak tutar. oyuna bu şekilde bakarsak eğer oyun oynamanın bir nevi meditasyon olduğunu görürüz. fiziksel olarak oynanan oyunlarda bunu daha güçlü hissederiz.

mesela ben, saykodelik ya da etnik müzik eşliğinde içimden geldiği gibi dans edip oynamayı severim. bu benim için mükemmel bir meditasyondur.

yukarıda söylediğim oyun, benim tek başıma yaptığım bir oyun oynama şeklidir.

insanlar ile ilişkilerim sırasında da oynadığım bir oyun vardır efendim. bu oyunun ismi ne kadar gizemli kalabilirsin?

evren başlı başına bir gizem ise ben neden gizemli olmayayım. bana göre gizemi kalmayan her şey bir şekilde bitmeye mahkumdur. bence ilişkilerde katlanmaya çalışmak da bir bitiştir.

efendim bu oyunu nasıl oynuyorum ondan da birazcık bahsetmek istiyorum.
genelde karşımdaki insanın bir şekilde konuşmasını sağlarım. bunu nasıl yaparım onun ilgi alanlarını öğrenirim önce. ve muhabbeti bir şekilde onun ilgi alanlarına çeviririm. öncelikle o kişiden çok şey öğrenmeliyim. bitmek bilmez bir merak vardır bende. onun fikirlerini, düşünceleri resmen sömürmeliyim.

bu oyun bana iki şey kazandırır.

birincisi az konuşup karşımdaki insanı çok konuşturarak ondan bir şeyler kaparım. ikincisi ise kendim hakkında bilgi vermekten uzaklaşmış olurum. tabiki bir konu hakkındaki düşüncelerimi tüm ayrıntısına kadar anlatırım. lakin kişisel hayatımı öyle kolay kolay anlatmam. bir şekilde gizemli kalmalıdır hayatım. arkadaşlarımdan şu lafı çok duyarım. seninle o kadar zamandır tanışıyoruz, o kadar uzun konuşmalarımız oldu. ama hakkında bilgi sahibi değilim.

bir de şu var efendim. benim özel hayatım çok mühim değil. önemli olan fikirlerim düşüncelerim değil midir?