çok fazla var. birkaçını yazayım.

1) mercedes amg.

2) mini cooper.

3) ferrari.

4) jeep.

5) chevrolet.

bunlar aklıma geldi sadece.

yalnız mercedes amg ve ferrari halıda oldukça yavaş gidiyor.

yeni bir oluşum kafa sözlük. biraz moralin, cesaretlendirmenin zararı olmayacağına inanıyordur. hepsini de beğenmesin tabi ama emeğin şukusunu da versin. elini korkak alıştırmak istemiyordur.

“asrın karanlığına aldanma, yolunu aydınlatacak ışık senin içinde saklı.”

uzun uzun cümleler kurmak yerine kısa yazmayı da tercih eder aynı zamanda.

daha fazla gezmek, daha çok görmek isterdim...

'nasıl yani bu zamana kadar takip etmemiş miyim?' yazarı.

sayfasına girip okumaya başladığımda bir çok tanımını beğendiğimi hatta favladığımı görüyorum ama takibe almayı atlamışım. bunu nasıl telafi ederiz kapısına gidip sabahlasam mı derken 'enee bi gidemde nickaltı yazam' dedim.

şimdi efendim pek içten bir yazar kendileri. arkadaşlarına da pek değer veriyor. hayatı güzel yaşıyor, eh yaşamayı da seviyor. profilinde bir huzur var adını koyamadığım. insanın içine bir sıcaklık doğuyor.
böyle uzaktan uzaktan pek sevdim ben kendilerini bence sizde seversiniz.

umutla kalın sayın yazar. keyifli sözlükler...

helios dört atlı güneş arabasını doğudan batıya göklerde sürdü,
ümidini kesmiş dünyaya getirdi güzel günü,
güneş tanrısı idi, hem de her şeyin gözcüsü,
muhteşemliği ile süsledi kafa sözlük’ü.
"ey helios, kafa sözlük hanesi'nden isminin birincisi ışıkgetiren, zincir kıran, birleşmiş sözlüklerin sözcüsü, elf dostu, antik kentlerin koruyucusu, senin getirdiğin ateşle azgın trolleri bozguna uğratıp, özgürlüğümüzün kutsal meşalesini tutuşturduk. gözlerimiz ile değil yüreğimizle bakarak destan yazmaya geldik kafa sözlük’e. sana selam olsun kafa sözlük'ün güneşi helios.

erkek yazarların regl başlıklarına girip nefret kusmasını laf sokma çabalarını asla anlamıyorum. asıl amaçları farklı onların. manasız yani görmek istemiyorsan engelle geç ne bu tatava dikkat çekme çabaları.

bence metallica'nın açık ara en iyi şarkısıdır. entrümantal bir parçadır. içinde bir bass solosu bile bulunmaktadır.

orijinal
bu da konser*

bass solosu orijinal parçada 6:34'de,
konser kaydında 6:23'te başlıyor.

rip cliff.

düdüt: ve evet, aynı zamanda bir takımyıldızının adı.

düdüdüt: ve evet, solosu da mükemmeldir.

stefan zweig'in don juan ve casanova karakterlerini amaliz ettiği adını şimdi hatırlayamadığım harika bir kitabı vardı. orada:

"casanova baştan çikardığı tüm kadınlardan öte evrensel kadına aşıktı, don juan ise evrensel kadına düşman" der.

ben de tercihimi zweig gibi casanova'dan yana yapıyorum.

cehalet kusucam başlığı.
kim ne dinlerse dinlesin saygım var ama hala tüm zamanların , ölmesine rağmen en iyi vokali kabul edilen mercury'nin queen'i ile kıyaslanması da ne bileyim.

dönüşüm’e inceleme yazılamaz. çünkü ne yazsak yanlıştır, eksiktir, acizdir. onun size ne hissettirdiğini yazabilirsiniz ama. bu mümkündür, yine de ne kadar iyi yazarsanız yazın o duyguyu ne yaşayarak ne de yazarak bir daha deneyimleme şansınız olmayacaktır. dönüşüm’ü okursunuz ve olmadığınızı sandığınız birinden hiç olmayacağınızı sandığınız birine dönüşürsünüz.

ankaralı yıllarımda, daha önceki bir yazımda da bahsettiğim imge kitabevinde kafka ile tanışmamın ardından dönüşümü okumak için odama çekildim. hikaye büyüledi beni hemen. ama eksik bir şey daha vardı. tekrar okumaya başladım. ama bu sefer daha yavaş. çünkü hafiften bir dalgalanma oluşmuştu okurken zihnimde. yine bitirdim ve döndüm bir daha okudum. sonra balkonda birkaç sigara içtim. gidip bir kahve yaptım, odama döndüm bir kez daha okudum. bir hafta boyunca sadece geceleri ev ahalisi uyurken ya da onlar evde değilken ve sadece acil ihtiyaçlar için odamdan çıkarak okumaya devam ettim. onlarca sayfa not aldım, kolombiya’da bayram ilan edilmesine neden olacak kadar kahve içtim, her öksürüğümde ağzımdan sönmüş volkan dumanlarına benzeyen dumanlar salacak kadar sigara içtim ama durmadan okudum.

bir hafta sonunda odamdan bambaşka biri olarak çıktım. dönüşümü iliklerime kadar yaşayarak çıktım odamdan. dört kilo vermiş olarak ama çok mutlu ama düşünce yapısı olarak kendini çok güçlü hissederek çıktım odamdan.

dönüşüm okunamaz, o sadece damardan alınabilecek bir uyuşturucudur.

sigarayı bırakmak gibi, beynimin bir köşesinde her an ‘uyudun mu’ mesajı atmaya hazır bir bölge var.

masum ve kekodur.

yönetmen koltuğunda augustine frizzell'in oturduğu aynı isimli israil yapımı diziden uyarlanan euphoria'da 17 yaşındaki rue'nun hikayesi anlatılıyor.. rue karakterini canlandıran kişi ise ünlü oyuncu zendaya’dır.

beni üzdün evladım. *
der, sonrayı seyrederim.
çocuklar küçükken çok pis bağırırdım, artık yapamıyorum *.

ufo ile alakası olmayan, hepsinin kendi içerisinde tutarlı birer açıklaması bulunan nesneler.

genellikle 14. yüzyıldan itibaren birkaç yüzyıl boyunca çizilen tabloların bir kısmında, gökyüzünde görülen ilginç motifler dikkat çekiyor.

1. resim cdn.images. express. co. uk'tan alıntı:


2. resim ih1. redbubble. net'ten alıntı:


3. resim de fastly. syfy. com'dan:


dikkat ederseniz, fonda gökyüzünde garip garip, ışık saçıyormuş gibi görünen cisimler var.

dönemin tablolarından özellikle hz. isa'nın çarmıha gerilme sahnesini gösterenlerde (3. tabloda olduğu gibi), 1 tane sağda 1 tane solda olmak üzere benzer çizimlere rastlanır. bunlar aslında güneş ve ay tasvirleridir ve orta çağ resim sanatının bir akımıdır. bunları oraya çizmekteki amaç, çarmıha gerilmenin sadece insanları değil, doğadaki, evrendeki her şeyi üzüntüye boğduğunu anlatmaktır. "güneş ve ay bile ağladı" demek isterler.

bu 2 gök cisminin tasviri çizimleri çok değişik şekillerde çıkar karşımıza. düz bir disk olarak, kuyruklu yıldız gibi saçaklı parıltılarla yahut denizanasına benzeyen şekillerle, insan figürü olarak ve daha birçok farklı şekilde... bazen güneş ile ay'ın, hayvanların çektiği arabalar içerisinde bile çizildiği görülür.

15. yüzyıl sonlarına kadar bu tür gök cismi tasvirleri devam etti. aslında yunan ve pers kültürlerinin pagan inanışlarında yer bulmuş tanrılardı ay ve güneş.

***

yukarıda 2. resimde paylaştığım tablo 1486'da the annunciation with saint emidius adıyla carlo crivelli tarafından çizilen bir eser. ufo sanılan nesnelerin en ünlülerinden biri bu tablodaki figür. gördüğünüz gibi "ufo"dan çıkan ışık binaya girmiş ve bir kadınla temas halinde gibi görünüyor. sanki onu ufo'ya ışınlayıp kaçıracaklarmış gibi duruyor.

oysa olup bitenler şöyle;

bina içerisindeki kadın bakire meryem'dir. ufo ışığı sanılan çizim ise bu kadının üzerine değil, arkasında bulunan ve saflığın sembolü olan kase içerisindeki suyun üzerine inmekte olan kutsal ruh'tur. dışarıda, sokakta görülen 2 kişiden kanatlı olanı bir melektir ve cebrail'i temsil eder. yanındaki ise tabloya da adını veren ve koruyucu bir aziz olan saint emidius'tur.

benzer bir resim thesun. co. uk'tan alıntı (vaftizci yahya ve hz. isa):


***

benzer şekilde başka bazı tablolarda, yine gökyüzünde ilginç cisimler ve gözlerini dikmiş onlara bakan çobanlar görebilirsiniz. çoban ve kuzu, incil'de hz. isa'yı sembolize eden canlılardır. bir çobanın gökyüzünden gelen ışıklı bir cisme bakıyor olması, hz. isa'nın kutlu doğumunun bir müjdesi olarak çizilmiş bir tasvirdir.

örnek yourcontactinflorence. com'dan alıntı:


***

görüldüğü gibi dönemin inanç baskınlığı ve resimlerdeki tasvir gelenekleri nedeniyle, aslında uzayla yahut ufo'larla hiç ilgisi olmayan ama ilgili sanılan birçok çizim, ufo'cuların malzemesi olmuş durumda.

fernando pessoa'nın muhteşem eğlenceli kitabı. kısaca bir adamın anarşist olarak örgütlenemeyeceğine karar verip, en iyi anarşistin bir banker olması gerektiğine inanıp, paranın altından girip üstünden çıkması hikayesi.