nasıl ki soğuk suya girince alışıyorsun, buna da alıştım. çılgınca zıplıyorum vallahi. biraz karışık gibi sanki ama alışıyorsun girince.

sağlığın yerinde olduğu her an bence. sağlık gidince hiçbir anın değeri kalmıyor.

yıllar öncesinden kalma...

bir kitapta görmüştüm bu yaratığı ve çizmek istemiştim (diablo 2 ile ilgili bir kitaptı yanlış hatırlamıyorsam ya da genel olarak o tür oyunlarla ilgili...)

besberrak bir yazar.
sözlüğün en saf yazarı.*
ufom var deyin inanır.
sakın demeyin gerçekten inanır.
üstüne üstlük ister de.
inanmaya meyyal bir yazar.
bilinçaltında inanma ihtiyacı var gibi
hayra yorsun dilerim.
kendimi en saf sanıyordum
çok şükür benden de safları var.
sakın sözlükten gitme.
ikinci en saf olarak kalayım.

saygısızlıktır. ayrıca kime göre çirkin neye göre çirkin? bir insanı rencide etmek cidden büyük karaktersizliktir onu bunu bilmem ben.

bir kızılderili atasözü derki;
vücudun senden izin almadan yaşlanır.
ruhun ise sen izin vermedikçe yaşlanmaz...

‘sonra yok efendim "dayılar niye izliyor".’ yıl olmuş 2021 halen şunu diyen godoşlar var, bu herifin nickaltında methiyeler yazanlar var birde, sonra niye kankacılık. kız daha 17 yaşında 17 ! 17 yaşında bunu düşünemeyecek kadar çocuk olabilir, seviyor olabilir, tehdit edilmiş olabilir, beyni yıkanmış olabilir, içeriden çıkar beni öldürür, aileme zarar verir, sakat bırakır, yüzüme kezzap atar, sokak ortasında 7 yerimden bıçaklayıp serbest kalır diye düşünüyor olabilir ! satırla dayak yerken öldürebilirdi, sakat kalabilirdi, kızın bugün yaptığı davranış o ‘dayıların’ yaptığını haklı kılmaz ! sen bugün bunu diyorsan ‘o kadın o saatte orda ne geziyordu mini etekle, tabi tecavüz edilir’ diyen sığırlardan farkın yok ! ulan ülkede hergün kadın cinayetleri oluyor, hayvanlar öldürülüyor, neyi savunuyorsunuz abi siz ! neyin haklı çıkma çabası bu ! bu kız ölse ‘o adamla takılmasaydı banane’ diyecek ş*ref yoksunları var. millet nelerle uğraşıyor, bizimkilerin kafa yapısı halen ‘mercimek’ den öteye gidemedi. kız yerde oturmuş ağlıyor, yalvarıyor, bir otur düşün bu kız bunu neden, niye yapıyor ! halen ‘ama ben demiştim böyle olacak’ diyenler var. anlayacağınızı bilsem yüzünüze tükürürüm ama ar yok ki sizde.

haşlanmış yumurtanın kabuğunu santim santim soymak yerine yumurtayı bıçakla ortadan kesin daha sonra yemek kaşığıyla yumurtayı çıkarın. *

düzgün anlatınca bozuluyor bazı doktorlar, mesela romatizmal bir ağrı var diyorsun “hehheh kendi teşhisinizi de koymuşsunuz google’dan mı baktınız” diyor. bacağım gıncıflanıyor birader, hadi sen söyle romatizma diye, okuduğun boşa gitmesin.

barajı geçebilen ve ailesinin durumu iyi olan, üç kuruş zekası ile hacettepe tıp'a falan giriyor. eğitim sistemi zaten birilerinin elinde oyuncak olmuş neyin fırsatı neyin eşitliği diye sorarlar adama?

hastalık hastalığı, aslında gerçek bir hastalıktır. hatta tıbbi adı “hipokondriyazis” dir ve bir tür takıntı hastalığıdır. bu hastalıkta hastanın takıntısı da haliyle “kendi sağlığı”dır. bu kişiler bedensel bir hastalığı olmasa bile doktorlara inanmaz ve mutlaka o hastalığın olduğunu savunurlar. mesela merdiven çıkarken nefes nefes kalsalar kesinlikle yolunda gitmeyen bir şey vardır ve yakın zamanda kalp krizi geçireceğini düşünürler. oysa tüm tetkikler temizdir ve böyle bir sorun yoktur. tedavileri de okb(obsesif kompülsif bozukluk) baz alınarak yapılmalıdır.

nezaketle kişiye özel yapılan davranışlar herkesi mutlu edecektir.
nickaltına belli ölçülerde girilen tanımlar kişiyi onore etmektir.

başlık: osmanlı'nın balkanlarda hiç sevilmemesi

okunan: osmanlı'nın balkonlarda hiç sevişmemesi.

stefan zweig eserleri.
dostoyevski'den insancıklar.
jack london'ın kitapları.

o kadar çok başarısızlığım var ki; bir kez olsun başarı nedir diye düşünmemişim. sanırım bu da benim başarım.

gerçi böyle diyebilmek için başarı diye niteleyebileceğim birçok şeye vefasızlık etmiş oldum fakat artı ile eksinin toplamı eksidir, değil mi? neyse efendim, melankolikliğin zamanı değil. *

sözlük manasıyla başarı çeşit çeşit karşılığa sahip. işbu kelime günlük hayatımızda da hayli yer etmiş durumda. sınav gireceklere mesela derler; başaracaksın, yapacaksın falan diye yahut espriyle karışık "haydi aslanım, başaracaksın!" deriz. peki, başarının ölçütü nedir? başarılı olduğumuzu, başardığımızı neye göre anlıyoruz?

öncelikle bu sorulara bir yanıtımız olmalı. başarılıyım ancak başarılı olmanın bir ölçütü var diyelim, bu ölçütü karşılıyor muyum ki kendimi başarılı sayıyorum? aynı şey başarısızlık için de geçerlidir. evet, paragrafıma başlarken "başarısızım" dedim. ben de "ölçüt nedir?" diye düşünmedim. benim başarısız saydığım şey aslında bir başkası için başarı olabilir.

dediğim gibi; başarının ölçütü var mıdır? varsa nedir? demeden başarı nedir?" dersek eksik irdelemiş oluruz. en azından kanaatim bu yönde.

anemos.*