ıssız adam filmi yayınlandığında ertesi gün merak edip yaptığım ilk kek. ıssız adam da alper ada’ya yapıp dükkanına götürüyordu. çok da romantikdi bence. sonuçta bize hiç böyle kek yapan olmadı heyhat...
denedim oldu ve sonrasında hep bu keki yaptım başka da kek yapmayı bilmiyorum zaten. ıssız adam alper havuçlu tarçınlı kek tarifini aşağıya bırakıyorum. sevgilisini veya kız arkadaşını etkilemek isteyen erkeklere de sevgililer günü için bir tüyo olsun bende:) şeker yoğunluğunu kendi zevkinize göre biraz azaltıp- çoğaltabilirsiniz.

malzemeler:

3 yumurta
1 su bardağı şeker
3 su bardağı un
2 tane rendelenmiş havuç
1 yemek kaşığı tarçın
1 paket kabartma tozu
1 paket vanilya
1 su bardağı sıvı yağ
1 su bardağı kırılmış ceviz

hazırlanışı: yumurtalar ve şeker çırpılır. ardından vanilya, rendelenmiş havuç, yağ, kabartma tozu ve un konulur. en son tarçın ve ceviz. kek kalıbını yağlayıp- unlarsınız ve içine karışımı boşaltırsınız.. 180 derecede 35 dk pişiriyorum ben ce tam kıvamında oluyor. afiyet olsun efendim.

övmek benim için sorun değil, özellikle sevdiğim kişilere karşı ama biri beni övünce yerin dibine giriyorum ben. övülmek değer gördüğünü gösteriyor, güzel bir şey tabi ki ama bünye kabul etmiyor. sistemde bir sorun var.

hiçbiri. vakit değerli bir şey. tekrar tekrar dizi izleyecek vaktim olsa, daha önce izlemediğim bir diziye zaman ayırırım.

bulaşmadır o,buluşma olsa yerinde duramazsın.

kendi olamamış çocuğu da olamasın diye uğraşan insan.
birde çoğu cümleye biz diye başlar.
biz kahvaltımızı yaptık, dersimizi çalıştık gibi.

kahvaltı masasında, yine çenemin düştüğü bir gün, çaydanlıktan demi bardağa doldurup, kaynar suyu bacağıma, bardağa doldurur hızda ve çoklukta boşalttım. böyle bir yanık acısı yok. yıl oldu hala izi duruyor.

başka bireylere karşı farkındalığımızın olmadığını, olamayacağını iddia eden başlık.
başlığa en uygun karikatür budur. beni ilgilendirmiyor 'bende yok' demek ki yok diyor.

bazılarının yaptığı budur. seni anlıyorum ah canım vah vah deyip ardından 'allah yardımcın olsun' diyenler. sende ol arkadaşım niye hemen allaha yıkıyorsun tüm işi. empati bu değildir.

bu hiç hiç değildir. bu kendin gibi olana kendinden olana asıl en iyi anlaması gereken senken kulaklarını tıkayıp hatta ve hatta tam aksi gibi davranmaktır.

olaylara kendi açımızdan bakmamaktır empati. farkındalıktır. karşındakinin durumuna göre tavsiyede bulunmak, yönlendirmek ya da tavır sergilemektir. olgunluktur.

illa anamıza bacımıza dil atılmasına gerek yok. milletin anasına bacısına dil atmamaktır. yani bazı arkadaşların dediği gibi aynı şeyi yaşamayan bilmez diye bir şey yoktur. ne yani zor durumda olan birini anlamak için illa benimde aynı zorluklardan mı geçmiş olmam gerekir? ya da karikatürün diliyle başkasının anasına bacısına dil atmıyorsam bu daha önce benim anama bacıma dil atıldığından mıdır? püff bir empati bile kurdurtmadınız insana kafam yandı.*

bu bonustur. empatiyle alakası yok. oynayasım gelmiştir içim kıpır kıpırdır. kaşığı kapan gelsindir. herkeslere bol kaşıklı, kıpır kıpır günler efem.*

genel olarak antik çağdaki çok tanrılı dinlerde mevcuttur. ölen kişinin gözlerine altın yada gümüş 2 sikke konur ve ölüsü yakılırdı. tek tanrılı dinde mezar kavramı olduğu için bu uygulama unutulmuştur. antik mısırda ise bu durum yoktur. en azından firavun ve saray ahali için bu durum görülmemiştir. 1939 dan sonra nazi almanyasında bu durum gözlenmiştir fakat yakılan insanların akıbeti hakkında kesin bir bilgi yoktur. bendeniz de ölümü yaktırmak isteyen birisi olmakla beraber bunun türkiye'de giderek yaygınlaştığı belirtmek isterim.

buradan
halkımız sana pek helallik verecekmiş gibi durmuyor uzun:

#596348
her boy, her oba kendini insan görüyor dıştakileri insan olarak görmüyor.* kendi boyları dışındaki toplulukları aşağlayan isimler takılıyor, ötekileştiriliyor ve onlara insan gözüyle bakılmıyordu.
bundan dolayı başkalarını yemek çok eski dönemlerde gayet normal ve olağan bir şeydi. tıpkı hayvan eti yemek gibi. çünkü kendileri dışındakileri insan olarak görmüyorlardı.
bunun getirisi ile şekllenen değerler bütünü ve onun getirisi olan örfler de yamyamlığı doğuruyordu.
bize iğrenç gelen yamyamlık olayının temeli bunlara dayanıyor.

şuan bize yamyamlığın kötü ve inanılmaz aşağlık bir hareket olarak gelmesinin temel sebebi ise bağlı olduğumuz din veya başka değerler bütünüdür*. çünkü yamyamlık insan doğasına aykırı bir durum değildir.
nietzsche'nin söylediği gibi "ahlak, insanla doğanın arasına girmektir."

inandığımız değerler günümüzde yamyamlığın sebeplerini değişime uğrattı.
şuan bir insan insan eti yiyorsa bunun sebebi eski çağlardaki sebeplerle aynı değil tabiki.
mesela sovyetlerde 1921-1922 yılları arasında yaşanan kıtlık ölen insanların diğer insanlar tarafından yenmesine sebep oldu bunun sebebi eski çağlardakiyle aynı değil.
veya akli ve psikolojik bozukluklar sebebiyle öldürülen insanların katilleri tarafından yenmesi.

zaten sloganları çoktan söylediler. şu tanımımda alıntıladım #431791

zarar görme sanrılarıdır.
hasta başka kişilerin kendisine zarar vermek istediğini düşünür.

benim için her zaman yalnızlık kötü bi ilişkiden daha iyi ve tercih edilesi bi şeydir çünkü size fiziksel ya da psikolojik olarak zarar veren bi ilişki içerisindeyseniz durum ne olursa olsun ilk başta düzeltmeye çalışmanız ama olmuyorsa da iki tarafı da yıpratmamak adına ayrılmanız daha doğru bi karar olur. ayrıca sevgiliniz olmadığında hayatınızda yalnız olduğunu düşünmeniz de yanlış bi durum bence. sonuçta sevgiliniz olmasa bile aileniz ve arkadaşlarınız yine de varlar ve hep olacaklar. yani bana göre ilişki içindeki iki insanın da iyiliği ve mutluluğu için size kötü gelen, sizi yıpratan ya da üzen bi ilişkiyi bitirmek en doğru karar olur.

her seferinde karşımda insan mı var yoksa keşkül mü diye sorgulatan insan tipidir, olmaz olsundur, puh!

edit : pandemi döneminden önce de vardı bu tipler, şimdiye has değil yani.

popülerlik, damdan kimseye düşmüyor; onlar da salt popülerlik için yazmaya başlamamıştır diye düşünüyorum. bunu kendine amaç edinmiş olanların başarılı olmaları düşük ihtimaldir.

yazmak benim için; kendimi dünyaya anlatmak için seçtiğim, yaparken rahatladığım eylemlerden biri. insan anlaşılmak ister, anlayın beni sayın yazarlar! var olmak için yazıyorum.

ne demiş sait faik üstadımız; yazmasam deli olacaktım, heh işte o misal.

ne diyem? mahmut mu diyem?

böyle başlıkların bile hala açılabiliyor olması.... ne zaman sadece insan gözüyle bakabilme seviyesine erişilebilecek işte o zaman bir şeyler gerçekten değişecek...
nerden tutsan elinde kalacak, tartışılması bile saçma durum....

sene ikibin bilmem kaç. 21 nisan günü okul müdürü odasına çağırdı, 23 nisanda emniyet müdürüsün dedi. iki gün su tabancasıyla antrenman yaptım moda girmeye çalıştım, söyleyecek afili cümleler düşündüm. 23 nisan sabahı binbir heyecan binbir telaş süslenip püslendik, iki öğretmenimizle gittik emniyete. samimiyetle karşıladılar, amirimiz sizi bekliyor dediler, makam odasına çıkardılar. heyecanla girdik, masada kekler börekler, kameraman bile ayarlanmış, bizi samimiyetle ağırladı emniyet müdürü. ama koltuğuna oturtmadı, tuttu karşısına oturttu*. ben bekliyorum, öğretmenler bekliyor, polisler bekliyor, yok. az kaldı su tabancasını çıkarıp kan gölüne çevireceğim ortalığı.* ama yok koltuğa oturamadık, çayımızı çorbamızı içip döndük. işte bugün yoldaşın yaptığı da bir 23 nisanda bana yapılan ikinci jest. bu da bişeydir, koltuğa yine oturamadıksa da suları namlusuna sürdük tabancanın. sıramız elbet gelecek.

can bonomo - bir hikâyem var. saatlerce dinlediğim oluyor.

mümkünse böyle bir şey, mümkün olsun çünkü dediğimdir.
bir iron maiden rozeti patlatırdım.* zaten hunharca harcıyorum paralarımı. geçen matrix'i kaldırıp joker'i koydum.*