her daim arkanda olduğunu hissettiren bir nevi sırtını yasladığın dağdır. yeri doldurulamaz.

fiziksel olarak değil de daha çok ruhsal bir yalnızlık bu. ara sıra hoşuma da gidiyor ama işte bazen can sıkıcı olabiliyor.

“çok da şey yapmamak lazım.”

dolu dolu bir insanla tanışmak, onu dinlemek.

adamın yaptığı haberi ilk önce aydınlık gazetesi yaptı. aydınlık için bir soruşturma süreci galiba oldu ama kimse vatan haini ilan edilmedi nasyonal sosyalistlerden. üzerine bugün akp nin payandası oldular. olan can dündar'a oldu.

gerçek bir gazetecidir can dündar. bir mafya bozuntusunun laflarıyla aklanmayı hak etmiyor.

uykusuz kahvenin heyecanı ve ihihihihi tavırlarının ortamı çok güzel renklendirdiği toplantıdır.
edit: son dakika eylulingin havuç muhabbeti yayına damga vurmuştur. *

ne bakımdan zengin.şimdi onu bi belirtmek lazım. ben mesela para, kültür, mizah ve tip olarak afrikalıyım. daha nasıl anlatayım.

anne kucağı

"roman yazmak, koca bir yılını uzun bir cımbızla bir şişenin içinde minyatür bir gemi maketi yapmaya veren insanların yaptığı işe benzer."
-haruki murakami--- alıntı ---



--- alıntı ---

önemli yer, merkez anlamındadır.
ayrıca bir ışık veya ısı kaynağından yayılan ışınların toplandığı yer anlamına da gelir.

tuncel kurtiz, o etkileyici sesiyle ferhan şensoy'un "feran'ağbi" şiirini de çok güzel okumuştur.

buradan

farkındalık.
sürekli olarak işitselleri görselleri ve hissel uyaranları aktif olarak algılamaya çalışan bir beyin.

aha kuş dalışa geçti arkasındaki de ters yöne döndü.
olm bırak işte nereye dalarsa dalsın.
ama yok..

çıt sesi ile kulakları dikeltip gözleri saliseler içinde kaynağa diken bir refleks.

vücuda bir sineğin temas etmesi ile aynı anda benimde o sineğe temas etmem.

dünyada algılayacak bir şey bulamayınca da milyonlarca senaryo film müzik tez hipotez protez üreten bir beyin..

çok yoruldum.

anısı var bu şarkının *

vocaroo.com/1fYTOfWMfWU4

edit: kalite falan... daha kaliteyi yükseltmek için nasıl başlık açayım bilemiyorum. sanırım kaliteyi düşürmekle buraya ses kaydı atmak aynı şey değil.

neyse...

2. edit: ben sevmiyorum böyle ağır şarkıları fazla. türkçe de söylemem genellikle ama daha çok böyle şeyler dinlendiği ve kısa olduğu için bunu seçtim. yoksa ohoo, şenlendiririm ortalığı! *

eyaletin adı, sioux kızılderili dilinde "bulut renkli ırmak" anlamındaki mnisota kelimesinden geliyor.

iş dediği evde yatmak arkadaşlar yanlış anlaşılma olmasın.

bana hep komik gelmiştir bu erkek.
kafede şal da ister muhtemelen.

hele sevgilisinden ayrılınca gör bunları. bir haksızlık yaşamıştır hemen sarılır "dünya hassas kalpliler için cehennemdir" sözlerine.
gizli pasif gay oldukları kanaatindeyim. kimse kusura bakmasın.

şiir miir, gözlük, fular, tarkovski, nuri bilge ceylan, varoluşsal sancılar vs...
muhtemelen geçim sıkıntısını hiç yaşamamış hala baba parası yiyen sabah akşam evinde kitap okuyup akşam netflix izleyen erkekler sizi..
kitap okumayan insana da hemen yapıştırır "ama biz eksikliğini hissediyoruz" sözlerini.

öğrendikleri iki şeyi karıya kıza satmaya çalışmaları da ayrı komik.
bilmios sanki google arama geçmişinizde stoya olduğunu.

bunlardan adam olmaz kızlar.
gerçekten çok yazık.

uzun zamandır "insanlar bunu nasıl fark etmiyor?" dediğim durum. ne vakit konusunu açsam insanlar kulaklarını tıkayıp tuhaf sesler çıkarıyorlar. bundan 10 sene öncesinde tariş'ten başka zeytinyağı beğenmeyen insan "hepsi aynı zaten zeytinyağı değil mi işte" diyor. "yahu eskiden markete giderdin de sucuğun cumhuriyet'ini arardın şimdi ne oldu?" diyorum, "yok diyor o zaman öyle denk geliyordu alıyorduk, hem bunun ondan bi farkı yok" diyor. anlıyorum, şu an aynı marka model ürünü almak zor, pahalı, yahu öyle de o zaman "pahalı" de, "almak mümkün değil" de, hiç kimseden duymadım bu sözleri, herkesin bi bahanesi var.

başlığın ilk tanımına o kadar katılıyorum ki... artık sadece kampanyalı ürün kovalıyor insanlar. daha birkaç gün önce gideyim de düzgün bir peynir alayım da tost yaparım, artık pahalıysa da pahalı ne yapayım yani, canım düzgün tost istiyor dedim kendime. marketlerde gördüğüm şeyler: tuğcan peynirleri, ayberk peynirleri, ohmis peynirleri... (bunlar yaygın marketlerdeki ürünler, muhtemelen de kapış kapış satılıyorlar) nerede üretilir, nasıl üretilir, firma ne vakittir üretir belirsiz. ha anlıyorum tabi, eskiden sevdiğin aldığın markanın fiyatı oldu 3 kat. peki demiyor musun neden o peynir ayberk peynirlerinden 3 kat pahalı? ya da diyorsun içinden de dışa vurmak kanına mı dokunuyor?

kıyafetteki markalarda market ürünlerindekine göre daha tutucu insanlar, artık o da bitti sayılır. bu durum en çok insanların giydiği ayakkabılarda dikkatimi çekiyor, artık piyasa eski isminden prim yapan (kinetix, mp, jump..) markalara kalmış durumda. insanlar eskisi gibi zannediyor onları, halbuki bu tür markaların ürettiği ürünlerin merdiven altında üretilen pazar ürünlerinden hiçbir farkı yok günümüzde. ayakkabı almak istiyorum, gidiyorum herkesin bildiği ayakkabı mağazalarına (spesifik bir markaya ait olmayan mağazalar), içerisi tamamen çöplük. hani küçümsediğim için değil ama berbat yani, sattıkları şeyler ayakkabı değil, dört kartonu birleştirip bantlamışlar gibi. anlıyorum tabi, eskiden aldığın sevdiğin markayı şu an alabilmen imkansız, yahu neden o zaman bahane sunuyorsun "aaa ama bak bu ayakkabı da güzel, insanlar tutturmuş bir marka zaten amaaann, ondan bir tane alacağıma bundan üç tane alırım değiş değiş giyerim..." yahu gel de ki "pahalı, alamıyorum", neden bahane öne sürüyorsun?

günün sonunda peynir alışverişimden dönerken poşetteki ayberk peynirine baktım ben de "param anca buna yetti, öbürü çok pahalı, zaten yiyeceğim şey nihayetinde tost" dedim ve tıpkı diğer herkes gibi kendi bahaneme sarılarak döndüm evime.

güvenin yıkılması.

azıyla çoğuyla resme dökülmüş hali budur. büyük resmi kimse görememektedir.