'boyut, ölçü' anlamına gelen sözcüktür.

cemal süreya - sevda sözleri
özdemir asaf - çiçek senfonisi
birhan keskin - fakir kene
turgut uyar - büyük saat
sohrab sepehri - sekiz kitap
furûğ ferruhzâd - kuş ölümlüdür sen uçmayı hatırla
adonis - belli belirsiz şeyler anısına
hasan ali toptaş - yalnızlıklar
ali lidar - yolun başı
şeyh galib - hüsn-ü aşk
ferhan şensoy - gecedeste
edgar ellan poe - bütün şiirleri

günübirlik kazançla maddi varlıklarını sürdüren ticaret erbaplarıdır. sahafların öncelikli zenginliği sahip oldukları kitaplarla ölçülür ama dükkanda ilgilisini ve meraklısını bekleyen nadir kitaplar da satıılmayı beklerler.

70'li yılların sonunda piyasaya çıkmış ve döneminin en çok satan ürünlerinden olan oyun konsolu.

cumhuriyet yıllarında kendi nefsi ile mücadele eden bir subayın hikayesini anlatan hüseyin nihal atsız tarafından yazılan romanın adıdır.

değerli gördüğü yazıları mahlasından hiç beklenmeyecek bir hızda seri bir şekilde oylayan yazarımız. bu vesile ile ilk nickaltı yazısını ben yazmış olayım. kendisine iyi sözlükler diliyorum.

50 milyon lira.*
daha paradan sıfırlar gidecek, ytl çıkacak, sonra tl olacak.

arkadaşlar sevişme eksikliğiniz varsa gidin sevişin. edepsiz saatler ne la *

anca yol köprü gösterebilir zaten. toplum uyandı artık gelişmek istiyor. ınsanlar geçmişi okudukça bunu daha iyi anlamıştır zaten.

hımps horrr bzbzbz

cesaret kaynağı istanbul sözleşmesi'nin geçersiz kılınmasıdır.

içine bir anda bir sıkıntı düşer ya insanın hani. kelimelere sığmaz, boğazına kadar gelir ve düğümlenir. süzülemez ağzından. çıkamaz dışarı. karışamaz havaya. göremez kimse onu.

yalnızca sen görürsün onu ve sadece sen hissedersin. sıkıntı tüm bedenini ele geçirir de sen bir şey yapamazsın ya. bırakırsın kendi haline. geçerse geçer, geçmezse kendi bilir dersin ya hani.
umursamazlığından cesaret alarak daha da sarmalar seni. nefes alış-verişin hızlanır. avcunun içi terler.
geldiğin gibi git dersin sıkıntıya.

yavaşça etkisi azalır. gitmeye başlar. gider gider ve gider. "yeniden geleceğim bekle beni" der alaycı bir ses tonuyla.

sen gülersin. gidiyor diye sevinirsin.
"yeniden geleceğim bekle" der tekrar, sesi gittikçe uzaklaşır ama yankılanır kulaklarında.

"seni duyamıyorum, sesin gelmiyor" dersin sıkıntıya, halbuki yalandır bu, sesi net duyulur, dedikleri net anlaşılır.

yeniden geleceğim bekle beni, bir öncekinden daha çok yakacağım canını, daha uzun süre kalacağım içinde. bu kez de hiç gitme diye yalvaracaksin. çünkü bilirsin ben her içine düştüğümde daha çok yakarım canını.

yutkunamadı. soğuk soğuk terledi. içindeki sıkıntı geçmişti. paniğe kapıldı. bir daha ne zaman gelecekti o sıkıntı? ne demişti o? "yeniden geleceğim" demişti.
daha çok yakacağım canını, demişti.

belirsizlikti sıkıntı,ne zaman geleceği belli olmayan... bununla baş edemeyecek kadar yorulmuştu artık. o gelmeden kendi bir şeyler yapmalıydı...

edit: arkadaşlar sırf üzülmeyeyim diye beğenmeyin bu tanımı. ben de biliyorum guzel bi karalama olmadığını.

ben de isterdim... sağda solda yayınlanmalik, okuyani alıp götüren, götürdüğü gibi geri getirmeyen, 40 yıllık şairin dizelerine haykırdığı gibi haykırıp, yılların blog ve köşe yazarı gibi methiyeler düzmeyi. ama eldeki mal bu.

deliye bal tattırmışlar, çarşıda katran bırakmamış hesabı. edebiyatın içinden geçtim...

geldi, duygularımla oynadı, gitti; herkes gibi.

ilkokuldayken sınıf kütüphanesine aldırdığım kitap. kütüphane kolu başkanıydım ve sınıf kitaplığına alınacak kitapları seçme görevi bana verilmişti. okuduğum zaman küçük gözlerim minik yaşlarla dolmuştu, herkesin okumasını istedim. kitabı aldıktan sonra sınıf öğretmenim de okumuştu ve çok duygulanıp beğendiğini söylemişti.

bazen kayıtsız hissettiğin çekimler vardır,
şunu söyletir insana
"tabiki biliyorum onu,
his ediyorum.."
sevgili tomris umay için yürekten bu cümleyi söylüyorum.
okuduğumuz kitaplardan
sonbahar 'ın bizi her şekilde kendine ait hissettirmesınden ,
yağmurun kokusunu şarap ile tanıştırmaktan...

hiç tanımadan tanışmışlığım nasıl güzeldir seninle tomris..
iyi ki varsın..ve iyi ki harf harf,kelime kelime okuyoruz yüreklerimizi..

öz annesini kanserden kaybettikten sonra, üvey annesi de kanserden öldü. kadın eridi gözlerimizin önünde. her anında destek oldum. 3 kardeşi daha vardı, biri down sendromlu. bakarım dedim korkma , sen yeter ki mutlu ol. okuyamam , edemem, yapamam diye düşünme dedim. ne eksikse tamamlarım dedim. yüzü gülsün diye her istediğini yaptım.
annemi kaybetme düşüncesi bile korkunçtu. o kaybetti hemde iki sefer. kendim için hiç ağlamadım. annesini hastanede görünce çocuk gibi ağladım. kaderine, başına gelenlere ağladım. ölmeye, öldürmeye bile hazırdım onun için. 3 yıldır sevgiliydik, annesinin mezarını ziyarete gittiginde öğrendim, kuzeniyle aldatıyormuş beni...

hani bazı camlar olur ya çok sağlam ama bir noktasına vurunca paramparça oluyor. aynı öyle tek zayıf noktamdan vurdu hayat beni. çok ufak hayallerim vardı. sen, ben ve kızımız alışverişe gidecektik.


"rastgele yürürken birden aklına geleyim sızlasın için. boğazın düğüm düğüm olsun. ama ağlama, ağlayamayacak kadar yansın için."


kalp kırmayın.

saçlarımla oynayarak uyutsun beni. bir daha hiç uyanmamaya razıyım.

bütçem el vermiyor. verse de bu özelliği kullanacağımı sanmıyorum. hayır hayat zaten pahalı, bir de kötü günler için biriktirmek lazım paracıkları..
ayrıca takip ettiğim kişilerin, beni takip etmediğini görürsem üzülürüm. günah mı değil bana?