kaybolmak.herkesin gezdiği bildiği tarihi yerleri,restoranları,gezilecek bütün yerleri görmek isteriz elbette ama o şehrin gerçek yüzünü,insanlarını tanımak istiyosak eğer sokaklarında kaybolmalı,bilinmedik çarşılarını köşelerini bulup gezmeliyiz bence.

iş çıkışı eve hızla gidip, duş alıp, üstüne cicileri giyip arkadaşlarla buluşmaya gitmek.
ve sabaha kadar müzik, sohbet, kahkahalar.
gözüme toz kaçtı, pardon.

biraz daha sevgiye olumlu karşılık vermek, sadık olmak olabilir. canı isteyince mır mır ne güzel, yok istemeyince hemen cırmık. birde yavuklusunu buldu mu hemen satış, hele ki erkeği. ulan insanda biraz utanma arlanma olur dimi? ama kime söylüyorum.

dingin savaşçı.çok bilinen bir film değil ama beni çok etkilemişti.kıyıd köşede kalan güzel fazla bilinmeyen filmleri izlemeyi sevenler için ideal bir tercih olabilir.

maskesiz gezebildiğim o günler..

özellikle yemek ve mutfak dilinde rastladığımız kalıp. terbiye soslu tavuk ve terbiye sossuz tavuk yazılsa daha uygun olur. malum, büyük ya da küçük, bazılarının jetonu erken düşmüyor.

meteoroloji'den yapılan son açıklamaya göre bugünden itibaren yağış alan yerlerde "çamur" olarak yağacağı uyarısında bulunuldu ve 1-2 gün evde kalması önerildi.


buradan

1) güven.

2) dürüstlük.

3) çıkar beklememek.

4) kıskanmamak.

olarak sıralanabilen temellerdir.

bu başlığı görünce kendimi bir an evlilik programında hissettim. yazarların takibi benim karma puanıma yetmez. taliplerimi ona göre bekliyorum. sizin karma puanınız benim ihtiyaçlarımı karşılamaya yetecek mi?

oğlunuzun sünneti için düğün yaparken uta.... yok yok o burası değildi.

beyaz elbisenin her zaman risk olduğuna kanıt gibidir. hazırlıksız yakalanmış abla sanırım.

fransa’nın kuzey tarafında, bretanya ve normandiya bölgelerinin arasında kalan, günümüzde de normandiya’nın simgesi sayılan bir manastırdır. 8. yüzyılda bir ibadethane olarak yapılmış, sonrasında yapılan eklemelerle günümüzdeki halini almıştır.
bir kültür mirası olan le mont saint michel, avrupa'nın gelgitleriyle nam salmış, bataklıklarla çevrili ve sadece dar bir geçitle ulaşılabilen bir kayanın üzerinde yer alır.

bölgedeki gelgitler manastırın turist çekmesinde oldukça etkilidir. çünkü gelgitler sırasında deniz seviyesi alçalmakta ve ve deniz manastırdan uzaklaşmaktadır. denizin çekildiği sıralarda turistler bölgeye rehber eşliğinde gelerek burayı ziyaret edebilmektedir.

manastırı önemli kılan bir diğer özellik ise 12. yüzyılda, fransa kralı vıı. louis ile ingiltere kralı ıı. henry arasındaki barış görüşmelerine de ev sahipliği yapmasıdır. bu diplomatik süreç manastırın otoritesini güçlendirmiştir.
le mont saint michel'de yer alan kilise, hapishane, hediyelik eşya dükkanları, restoran ve oteller manastıra şehir havası vermekte ve birçok insanın ilgisini çekmektedir.
mont saint michel'e ulaşım kişisel araçlarla ya da paris'ten kalkan tren ve otobüslerle sağlanmaktadır.

kaynak: mont saint michel

türk erkeği olarak özelleştirilmemesi gerek ortadoğu-müslüman ülkelerinin hepsinde olan bir problem bu. toplumsal baskı ve dini sebeplerden dolayı seks kolay ulaşılabilir bir şey değil bu coğrafyada. özellikle kadınlar üzerindeki “namus” baskısı yüzünden insanlar istese de korkusundan yapamıyor ya da gizli saklı yapıyor. bunun aşılması ise şimdilik maalesef pek mümkün değil gibi.

çocukluğun ve gençliğin bir kısmının yaşlı insanların neredeyse hepsinin akıllı, bilgili, erdemli ve diğerkâm olduğuna dair bir inançla geçmesi yüzünden artık büyümüş olmanın işareti olan farkındalık.

yaşlıların önemli bir kısmının 50 sene önce neyse hâlâ o şekilde kalması, bazılarının daha da çocuklaşırken bazılarının iyice ahlaksızlaşması insanın çocukluğuna yönelik önemli bir saldırı.

aslında çocuk zihnimizle neyin iyi neyin kötü olduğunu da anlamazdık kolay kolay. çocuk zalimliği de vardı yer yer. dedem bizimle kendi osuruğuna gülerek oynardı, biz akıllı sanardık. ninemin kafasında bardak kırdığında bir şeylerin yanlış olduğunu farkettik.

bu yaşıma geldim kolay kolay aklı basında bir yaşlı göremiyor oluşuma üzülürüm. hani güzeldi lan 60'lar,70'ler? oradaki insanlar daha efendiydi hani? neredesiniz nostalji bağımlıları? tamam p*ştluk benim dedemde ama diğerlerini ne yapacağız?

efsaneyi unutmayalım "sen abdulhamid 'i savundun"

aziz nesin diyor ya
bazen insan öyle bir özlenir ki özlenen bilse, yokluğundan utanır. öyledir işte zor durumdur.

(bkz: ozgur1ey) nickli yazar arkadaşımızın #1185564 no’lu tanımının bana verdiği ilhamla açtığım başlıktır. özellikle lise kitaplarında muhtemelen felsefesinin komplike oluşundan dolayı kendisi sürekli nihilist olarak tanımlanıyor. halbuki her ne kadar gençliğinde (bkz: arthur schopenhauer) etkisiyle nihilist olsa da hayatının ilerleyen dönemlerinde bu felsefik duruşu aşacaktır. nietzsche’yi hangi felsefik akıma koymalıyız diye sorsanız (bkz: ozgur1ey)’in cevabı çözümleyici olsada benim cevabım entellektüel evrimci olacaktır. buradaki evrimi darwin’in fiziksel evriminden ayırmak için başına entellektüel kavramını koydum. bu ifade esasında nietzsche’nin evrimden ne anladığını ortaya koyması bakımından da güzel bir ayrıntı. nietzsche’ye göre insan üç aşamalı bir evrim sürecinden geçer.
1. aşamada tüm varlığını dışsal nedenlere bağlayan, kendisine dayatılan iyi ve kötü kavramlarını, ahlak kurallarını tastamam kabul eden güruhtur. bunlar toplumun neredeyse çoğunluğunu oluşturan, dindar veya belli bir ideolojinin sağladığı konfor alanında yaşamını idame ettirir.
2. grup ise nihilistlerdir. nietzsche’ye göre tanrı olgusu modern dünyanın bilimi ve gerçekleri karşısında hayatını kaybetmiş, geçerliliğini yitirmiş yani artık tanrı ölmüştür (bkz: tanrı öldü). ancak burada çok önemli bir sorun var; eğer tanrı kavramı yok olursa hayata anlam katabilecek ve toplumların düzenini sağlayan ahlaki düzenin arka planındaki caydırıcı unsurun yok olmasıyla ortaya çıkacak boşluğa ne koyabiliriz? nihilist insan için cevap yoktur. o tüm dünyayı korkunç bir rastlantı kendisini ise bu rastlantının ortasında acıya mahkum edilmiş bir varlık olarak görür. nihilist için bu acıların sonunda ölüm nihai kurtuluştur.
3. aşamadaki insan ise üstinsandır. üstinsan varlığını harici şeylere bağlamadığı gibi büsbütün varoluş boşluğuna düşmüşte değildir. o benliğini, kendi öz iradesi ve nihilist iken çektiği acıların ateşiyle yaratır. hatta nietzsche’nin “öldürmeyen acı beni daha güçlü kılar” şeklindeki sözü bu duruma gönderme yapar. ona göre üstinsan olmanın yolu acı ile terbiye olmaktan geçer. hatta bu nedenden dolayı kendisi alkol almanın ve morfin kullanmanın yanlış olduğunu defalarca belirtmiştir. ayrıca kendisine göre dinlerde bir çeşit uyuşturucudur. ayrıca üstinsanın bir diğer özelliği yaratıcı olmasıdır. ona göre harici olarak dayatılan köle ahlakının kuralları insanların yaratıcı güdülerini köreltmekten başka bir işe yaramıyor. ona göre üstinsan kendini hayatın tüm anlamsızlığına ve acılarına rağmen efendi ahlakı ile var eden, entellektüel olarak insanüstü bir varlıktır.

kaju, avokado ve ananas yiyebilenler net zengindir.

üniversite ye gitmek.

turkiyede kadinlar is gorusmesine gidip tecavuze ugrayip oldurulebiliyor.

yuruyuse cikip saldiriya ugrayabiliyor sonra olusu ormanda bulunuyor.

birakin sevgilisi tarafindan oldurulmeyi babasi abisi amcasi komsusu tarafindan taciz edilip olumle tehdit edilebiliyor.

dolayisiyla problem turkiyede erkek olmakla ilgili

senaryolarında, dergi köşelerinde yazdıklarında, kitaplarında anlattıklarında, kullandığı dilde, ettiği beddua ve küfürlerde, aktarmak istediklerini anlatırken yaptığı şakalarda buram buram 90’lar kokusu aldığım ve çok fazla sevdiğim bir kalem burak aksak...

bu kitap da içinde yukarıda saydıklarımı fazlasıyla barındıran, onlarca mini öykü ve denemelerden oluşan bir öykü kitabı...

yermek için söylemiyorum fakat çıkaracağı işlerin hemen arefesinde; anlamsız bir ‘popüler kültür uğrunda yitirir miyiz’ endişesi taşıyorum.

nitekim, bu kitabında da endişelerimin yersiz olmadığını gördüğümü üzülerek belirtmek isterim.

burak aksak’ın mizahını seviyorum. gerçekten çok seviyorum.

dolandırmadan bodoslama konuya dalışını da seviyorum, absürt ve alışılagelenin çok dışında kurgusunu da...

lakin bu kitap biraz şey koktu burnuma okurken:

yazmış olmak için yazmış..

içinde çok beğendiğim hikayeler de var elbet. sizlerin de beğeneceğini öngörüyorum. lakin bazıları gerçekten okurken; “keşke yazmasaydın be abicim...” dedirtmedi desem yalan olur.

kitap kötü değil.

ama iyi de değil.

kitabın kalınlığına aldanmayın çünkü gayet büyük puntolarla basılmış.

illa ki yüreğinizde bir kaç yere dokunacak bir kaç satır barındırıyor içinde. bunu rahatlıkla söyleyebilirim ama;

kurban olayım burak hoca,

zorlamayla olmuyor işte sen de farkındasın, biliyorum.

yazasın yoksa yazma n’olur.

çünkü çok belli oluyor...

yine de meraklıları okuduğuna pişman olmayacaktır.