hiçbir şey yasadışı değildi, çünkü artık yasa yoktu!

caddede karşıya geçerken yolu iyice kolaçan etmeleri, boşsa geçmeleri. sabah yine gördüm yolun ortasında kazaya uğramış bir can, içim acıdı.

arapça gezegen anlamına gelen kelimedir.

yukarıdaki yazar mikrofonu freud'a uzatmış.
freud: aşk yoktur libido vardır.

diğer sözlüklerle alakalı en çok dikkatimi çeken durum bu olmuştu. 2000'li yılların başında adminlerin yahut moderatörlerin yazdıkları entryler saçma da olsa alttaki yazarlar dünyanın yağını yakıyordu.

umarım bu sözlükte böyle bir durum yoktur.

yüksek ses. yüksek sesli her şeyden korkuyorumm. mesela inşaat sırasında çıkan sesler, arabaların çıkardığı sesler... kalbim küt küt atmaya başlıyor hemen.

verem olan birinin ya da eli kesilen birinin havalı gelmesi kadar saçma bir durum. çoğu zaman normal hayat akışına ayak uyduramamak dahil bir çok sorunla baş etmesi gereken insanlar var. bu durumun havalı olduğunu düşünen insanlar kadar psikolojik rahatsızlıkları kendi şımarıklıklarını örtbas etmek için kullanan insanlarda suçludur.

vali bey'i görevden alalım,birinci nesil jilet gibi biri geçsin.kim verdi görevini? onu da alalım.

bir attila ilhan dörtlüğü:

''boynuna o yeşil fuları sarma çocuk
gece trenlerine binme, kaybolursun
sokaklarda mızıka çalma çocuk
vurulursun…''

nasıl yapıyor anlayamıyorum, sanki 29 harf kullanmıyormuşçasına..

(bkz: kerpeten ali) ailesini yaşatmak için dostunu sattı babası felç oldu.sevdiği ilk kız ezel'e aşık oldu.ikincisi vuruldu.o hengamede yine bütün dertlerle bi ali kaldı ortada.ölmüş tavuğun başına gelmedi bu adamın başına gelenler.

rakibim a-101 beni görünce şok olmuş.

ıvanmılınskı'ye katılıyorum, krem peynir sözlük olsun.

işimi iyi yapıyorum.
"vatanını en çok seven, görevini en iyi yapandır." m. kemal atatürk

hayatınıza biri girdiğinde ailenizi, arkadaşlarınızı ihmal etmek bu listede en başı çeker. akabin de bireysel hobi ve sosyalliğin ortadan kalkması, siyam ikizi gibi yapışık yaşama gelir. çiftler birbirine yaşam alanı bırakmalı, birey olduklarını unutup her şeyi birlikte yapma güdüsünden sıyrılmalı ancak o zaman monotonluktan uzak ve daha kalıcı bir beraberlik sağlanabilir.

bir nilüfer altunkaya kitabıdır.

on üç öyküden oluşan bir öykü kitabıdır birazdan hakkında bir tanım yazmaya başlayacağım bu kitap. eğer genel kabul görmüş şeyleri benimseme eğilimindeyseniz ve on üç sizin de uğursuz saydığınız bir sayı ise bu kitabı okumayın. aksi takdirde bu kitabı okumamak için hiçbir geçerli nedeniniz olamaz, en azından ben böyle bir neden bulamadım.

birazdan kitap ile ilgili tanıma başlayacağım ama önce aile kavramı üzerine birkaç şey yazsam iyi olacak bence. aile zorunlu mahkumiyetin başladığı yerdir ve seçim şansı bırakmaz insana, ne şartlı tahliye imkanı bulabilir insan ne de her ne suç işlediyse beraat edebilir. ailenin üzerinizdeki etkisi ömür boyu geçmez. bazen bir şey düşünürken bıyıklarınıza babanız gibi dokunduğunuzu fark edersiniz, bir şey anlatırken oturuşunuzu anneniz gibi değiştirdiğiniz düşer aklınıza. aile genetik kodlarınızı bozmaya yeminli bir virüs türü olabilir.

belki kitapta bunlardan bahsediyor olabilir yazar. çok emin değilim. ajda pekkan’ı da oldum olası beğenmem zaten. çok yapay bir aristokrasi akar üzerinden. hem bu kitap için yazmaya başlayamadığım o tanımdan da vazgeçtim. ne de olsa katı olan her şey buharlaşıyor.

artvin dolaylarında bir köy.

sensin paşam, sensin anam, cas cas cas cas gleeyyyy, brühh brühhh*, şeklinde hitaplar ile sakinleştirebileceğiniz güruh. üste çıkmayın, zira çıkamazsınız, zeytinyağından beter formülü vardır bu tiplerin, siz daha yukarı doğru kulaç atarken kendinizi altta buluverirsiniz. cahil adam daima haklı olan adamdır, zaten haksızlığını kabul edebilmek bir erdem olduğundan cahil insanların bunu başarabileceğini düşünmek kendi aklınızla çelişmek olur.

hayata yeniden başlamanın formülüdür. yıllardır oksijen değil de zehir soluduğunun farkına varmaktır.

okuyup okuyamadığıma hala karar veremedim, online eğitim beni psikolog değil danışan yapacak bu gidişle.
insanların okuyanını duyduğu anda o kişinin ilk hastası olmak için yarış haline girdiği bölüm (bkz: psikoloji).

bu da bizim kapının önündeki aynısefa çiçeği. her baktıkça iyi ki dikmişiz diyorum. insanın içini açıyor.