aynı yayaya iki kere çarpmamaya çalışın.*
şu videoyu ne zaman izlesem gülmekten gözümden yaş geliyor, yine aynı şey oldu. siz de gülersiniz umarım.

an itibariyle topuklu botumla hissettiğimdir.
ispanyol paça da giydiğim için gerçek boyum gibi duruyor.
şuan bu boyla birini düşürdüm düşürdüm, yoksa yarasa için elizabeth vakti.

oradan buradan aşırmaların arttığını düşünüyorum. bazen düşünmüyorum, gözlemliyorum. bizzat okuduğum bildiğim kitaplardan çok ama çok "benzer" cümleler hasbelkader karşıma çıkıyor. altta tabii ki alıntı filan yazmıyor, kitap ismi geçmiyor. arkadaşlar ben bilgiye inanırım, insanın öğrenme kapasitesine de büyük saygı duyarım. ama binlerce yıldır bildiğimiz bir şey var ki o da insanın belli bazı sınırları olduğudur. her şeyden önce zaman ve mekânla sınırlanmış bir varlıktır insan. bir insan ömrü bilgi söz konusu olduğunda oldukça azdır. yani öğrenilecek şeylerin, bilginin sınırsızlığı göz önüne alındığında çok azdır. dolayısıyla intihal yapmayın, madalyaya tamah etmeyin. simit satarak onurlu yaşayın. bir insan sanat, felsefe, edebiyat, müzik, tarih, mitoloji gibi müthiş geniş bir yelpazede onlarca özgün yazı kaleme alamaz. alır almasına da bunlar çok istisnai insanlardır ve ben aramızda olduklarını düşünmüyorum. lütfen, faydalandığınız kaynağı belirtin. şu an yapmıyorum bunu ama eğer işsizliğim had safhaya ulaşırsa oturur yaparım, sözlükte intihal avına çıkarım. tespit etttiğim bazı şeyler var ama şimdilik müdahale etmeyeceğim. bu mesele öyle basit bir mesele değildir, hırsızlık mide bulandırıcı bir suçtur.

yolun ortasına çıkar o güzeli beklerdim, nilgün vasiyeti.

/ öyle güzelsin ki, kuş koysunlar yoluna /

pink floyd gelmiş geçmiş en iyi gruptur.
the dark side of the moon şu ana kadar yapılmış en iyi albümdür.
yalnız time mı high hopes mu, yoksa hey you mu gelmiş geçmiş en iyi şarkıdır bilmiyorum. gerçi shine on you crazy diamond da olabilir.

pink floyd ve roger waters kutsallarımdır. bu konuda tutucu ve hoşgörüsüzüm evet.

edit: en önemli şeylerden birini unutmuşum the dark side of the moon albümünün kapağı dünyanın en güzel albüm kapağıdır.

edit 2: david gilmour gitarın tanrısıdır.

doğum günü viskisinin yanına bir şeyler yapmam gerekti...

odtü'de herhangi bir bölüm. *
arkadaşlarımdan üçü odtü'de... bilgisayar mühendisliği, fizik ve kimya okuyorlar.
ne saçı?
saç ne ki?
yazık duman oldular duman.*
bu aralar vizeleri var diye kıl aldırmıyorlar. gerçi kıl kalmamış ki alayım?

zaten istenmediğinin farkında olan tüyün çok da umurunda olmayacak eylemdir..

en sevdiğim renk bahtımın karası..

dünyaya geleli 35 yıl olmuş

yolu yarıladın desene

sanmam, yolda olduğumuza inanırım fakat yolun başlangıcı ile sonu arasında bir nefesten fazlasının olduğuna inanmam. dolayısıyla bana göre bu yolun yarısı diye bir sey olamaz.

boş yapıyorsun, yaşlanıyorsun, kabul et

bedenimdeki çürümenin hızlandığını kabul ediyorum, değişimi, dönüşmeyi. yalnız ilk çocukluk yıllarımda koşmaktan nasıl heyecan duyuyorsam bugün de aynı heyecanı duyuyorum. bir güler yüz bir tatlı söz beni o yıllarda nasıl mesud ediyorsa bugün de öyle. böylelikle, dostum, yaşlandığım konusunda seninle aynı fikirde değilim.

normal konuşmayı hiç bir zaman beceremedin, hep alangirli laflar.

normalden ne anlıyorsun?

ne anlaması. çoban rüstem gibi konuşmuyorsun işte. kasap hasan gibi de, manifaturacı hulusi bey gibi de. hep başka havalar var senin konuşmanda. biliyordum ben zaten sen o felsefe mi nedir onu okumaya gittiğin gün biliyordum başka başka halların olacağını.

iki çay söyle de senin hallarını konuşalım madem.

çay içerim amma hal filan sorma bana.

o niye o

zalımın kızı boşuna umutlanma sana varmam ben dedi. şehirli biriyle evlenip bu kasabadan gidecekmiş.

desene asıl sen yaşlanmaya başlamışsın, kara sevda adamı yer bitirir

essah diyon. yok mu bunun çaresi

var tabi, olmaz mı.

yaşasın 23 nisan.

en sevdiği çikolata milka olan insandır .

arrrrrrkadaslar kortkortkort!

malumunuz sozluge her gun cesitli guncellemeler geliyor. bugun de bu guncellemelere bir yenisi daha eklendi; akis, gundem, tematik gibi bir sekme daha var: “caylaklar sekmesi.” (bkz: belediye çalışıyor)

sekme eklendikten sonra hesap ayarlarinda bulunan caylaklarla ilgili tanimlarini goster, izin ver vs. gibi secenekler sifirlanarak kapali konuma geldi.

oncesinde caylaklar ile iletisimi olanlar yahut caylaklari sahiplenmek isteyenler bu secenekleri tekrar hesap ayarlarindan acik hale getirebilir.

keyifli sozlukler efenim*.

"bize her yer pame!" dediğimiz, lakin itiraf da etmek gerekirse böyle canlı canlı olunca bir başka güzel olan pazar şahane'miz yayın. akropolis'e çıktık heyecanla bekliyoruz!

başlık sahibi yazar; keşke ben sen olsam. *

kısa cümle kuramamakla lanetlenmişim sanki. şu başlığı on yüz milyon cümle ile doldurmamak için direniyorum.

"neden gireyim ki?" diyerek savuşturulması gereken soru. kesinlikle asıl meziyet az ve öz derdini anlatabilmek. derdim de çok değil aslında niyeyse her şeyi böyle uzun uzadıya anlatıyorum. eğitiyorum kendimi ama beceremiyorum, ne yapalım kelimelerle dans etmeyi seviyoruz vesselam. *

akıllara celal şengör'ü getiren hadise. üzüm üzüme baka baka azıtırmış.

bir iki defa sınırlarım zorlanmış birinde bekleme odasını terketmiştim. fena gerildiğim için görüşmemin benim açımdan iyi geçme ihtimali yoktu. kaçtığım bu görüşmeden-ki ortamı terkettikten sonra derin bir nefes alıp rahatladım- 2 gün sonra tekrar aranıp iş görüşmesine çağrılmam ise işin en garip tarafıydı. seni oraya çağırıp 1 saat bekletip üstüne işe alındığında iyi bir performans beklemeleri söz konusu olamaz. çalışandan iş disiplini talep ediyorsan aynısı sende yapmalısın. bu muameleyi yapan hiç bir kurum çalışan tarafından ciddiye alınmaz.sürekli kurallar delinir,deli gibi başka bir iş aranır. nitekim görüşmeye gittiğinde karşılaştığın o asık suratlar, soğuk ortamlar bir nevi işimi sevmiyorum diye bağırmak değil midir? zor biliyorum bu zamanda iş bulmak belki benim verdiğim tepkiyi okurken çok keyfi bile bulabilirsiniz. bazen alternatif yoktur hayatta biliyorum.ekmek aslanın ağzında. beklemen pes etmemen gerek çünkü. ben galiba bu kısımda elendim. siz yine de benim yaptığımı yapmayın, ortamı terketmeyin varsa tahammülünüz kullanın. bir tükettiniz mi geri gelmiyor kolay kolay.

(bkz: tarihi roman) okumak isteyenlere tavsiye edebileceğim, oldukça sürükleyici ve fedailiğin nasıl bir şey olduğunu iyi aksettirebilen bir romandır.

yazarın diğer kitaplarını okumadım ama alamut kalesi'ndeki üslubunu beğenmiştim. bir 6-7 yıl önce okumuş olmama rağmen sanki heyecanla takip edilen bir dizi tadı bırakmış bende. "dur ya, şu bölümü de okuyayım bırakıcam elimden kitabı" dediğimi anımsıyorum.

ayrıca bu kitabı sadece sürükleyici olmasıyla değil, arkadaşımdan ödünç almış olmam sebebiyle de unutmadım. çünkü karşılığında ben de ona (bkz: tutunamayanlar)'ı ödünç vermiştim. e tabi bu kitap tutunamayanlar'ın yanında çerezlik kalınca, birkaç günde bitirip arkadaşıma iade ettim. sonrası malum, tahmin etmek zor değil.*

bu başlık da onlardan birisi olmasın diye destek tanımı girdim efendim.