kafasindan gecen dusuncelere agzinin yetisemedigi insandir, aslinda derdini anlatabilse iyi insandir, vurmayindir.

bi’ de belki zamaninda cok rap sarki dinlemistir, ceza’yla holocaust yarisina girmistir, bilemezsin ki*.

10 yaşındaydım. farkında olarak izlediğim ilk dünya kupasıydı. dünya kupaları 1 ay sürer ama sanki o dünya kupası bütün yaz sürmüştü. çok garip bir biçimde ben almanyayı tutuyordum maradona değil rummenige hastasıydım. unutamadığım maç ise yine herkesin aksine brezilya fransa maçıydı. uzatmalarda brezilya elenmişti çok dramatik gelmişti o maç bana, çok üzülmüştüm brezilyaya. yine unutamadığım birşey maç aralarında tom selleck in magnum dizisi yayınlanırdı. o kırmızı ferrari ye aşıktım. o dünya kupası galiba hayatımın en mutlu dönemini ifade ediyor benim için. çocukluğun son evreleri, birşeylerin farkındasın ama hiç bir sorumluluğun yok. sorumluluk yok hayatında gördüğün en adaletsiz olay brezilya fransa maçı, daha sonra yaşayacaklarının yanında hiç birşey değil bu adaletsizlik. şu an 45 yaşımdayım 7...8 sene öncesine kadar gunde sıkılmadan 3...4 maç izleyebilen ben 7...8 senedir bir maç dahi izlemedim. bırakın tuttuğum takımları bir çok takımın ilk 11 ini sayabilecek olan ben kimseyi tanımıyorum ve futbol diyince aklıma artık sadece o tertemiz duygularla izlediğim 1986 meksikadan başka hiç birşey gelmiyor, ne uefa kupası, ne 2002 yarı finali.

tanım girebileceğim başlıklar arıyorum.

(bkz: yemek yediği kaba pislemek).

travma(lar).

psikolojik hastalıklar bir süreçten oluşur. ana sebep vardır, çevresel faktörlerin etkisi ile bu sebep tetiklenir ve hastalıklara sebep olur.

ana sebep nedir sorusunun cevabı eğitimsizlik.
psikolojik hastalıkların sebebinin her zaman bebeklikten geldiğine (bkz: sigmund freud) inanıyorum.

eğitimsizlik dediğimiz kişinin eğitimsizliği değil, ailenin eğitimsizliği oluyor.
aile bazı önemli konularda; sevgi göstermemek, hayatının kontrolünü almak, çocuğunun birey olduğunun farkında olmamak, kararlarına saygı duymamak, fazla üstüne düşmek ya da hiç düşmemek, cesaretini kaybettirmek gibi konularda büyük hatalar ile yapıyor.
yukarıda yazdığım konularda yapılan hatalar hayat boyunca kişinin ruhunda gizli bir kanser hücresi gibi saklı kalıyor. zaman içinde kansere dönmesi beklenilecek sadece.

bebekliğinden sonra kötü bir olay yaşamasa içindeki gizli hastalıklar dışarı çıkar mıydı? bu bir döngü, çocukluğunda ana noktalarda hatalar yapıldığı için hayatı boyunca iyi ve düzgün kararlar alamıyor. alamadığı için de bebekliğindeki sorunlar hayatına eşlik etmeye devam ediyor. döngü...

sağlıklı bir toplum olmamızın ana koşulu güzel insanlar yetiştirmek. güzel insanlar yetiştirmek için de güzel çocuklar yetiştirmek gerekiyor. güzel çocuklar yetiştirmek için de güzel evebeynler olmamız gerekiyor.

şu an toplumda görülen en önemli sorunlardan biri kadın cinayetleri de çocukluğa dayanıyor.
kadın cinayetleri haberlerine baktığımız zaman büyük çoğunluğunun 30-50 yaş arası olduğunu görürüz.
erkek gibi erkek düşüncesi ile yetişen çocuklar, erkekliğini hayatı boyunca kanıtlamak için bir savaş veriyor. bu savaşta da masumlar, kadınlarımız canlarını kaybediyor.

bu bir savaş değil! bu bir cahil eğitimin kötü sonuçları. her sorunun doğduğu eğitimsizliğe dur dedikten sonra bu acı olaylarımız da bir gün bitecek. daha fazla geç kalmamamız dileğiyle.

hayatımda bir şeyler yolunda gitmediğinde ya da kendimi çok meşgul hissettiğimde aklıma gelen ilk düşünce. lan sözlük ne alâka?! size kızsam ya da artık burayı sevmesem hadi neyse ama cidden burayla hiç ilgisi yok konunun ahahah. resmen kendimi sözlükten mahrum bırakarak cezalandırmaya falan çalışıyorum. neyseki ne zamandır böyle düşünceler gelmiyor.

çok ağlayan ama çok da gülen biri olarak hep yaptığım şey. hem toparlanmam gerektiğini bildiğim için hem de her zaman bi şekilde yanımda olup bana destek olan insanlar olduğu için* çabuk toparlanıyorum ve kendimi ne zaman kötü hissetsem hep yaptığım gibi gülerek kalkıyorum ayağa. havanın güzelliğine, yanınızdan geçen küçük bi çocuğun gülümsemesine, hayatınızda olan insanlara ya da sadece güzel anıyı hatırlamanıza bile mutlu olun ve gülün, hep ama hep gülün*.

dilek türkan şarkısı. az önce çalıyordu. baktım tanım girilmemiş. ben de kaptım şarkıyı geldim.

daha önce istanbul’a gitmedim desem kaç kişi inanır ki?* öyle bir şarkı işte. bir götürüp, gezdirip geliyor.

open.spotify.com/track/2SoX...


/ah istanbul sendin rüzgar
ben yelken yürek, yolculuk var
ah istanbul değil kader
aşk bir yolcu belki yoldaşı keder
boğazında sözleri gemilerle düğümlenen
sesine karışır her akşam segah nameler
göğsüne saplanmış bıçaklar gibi parlar
toprağının üstünde aynalılar
kavuşur iki sevgili karşı kıyıda
ve rüzgar buruşturur masmavi tenini
aşklar gibi geçip gidiyor zaman
bir sen kaldın ölümden saklanan
yar ey bu ölümsüzlük uykusundan uyanma
aah uyanma
ah istanbul sendin rüzgar
ben yelken yürek, yolculuk var
ah istanbul değil kader
aşk bir yolcu belki yoldaşı keder/

sevgili buldular da aldatması kaldı...

(bkz: drama queen)

ikiniz için de geçerli bu. alt tarafı takip. ikiniz de abartmışsınız.

yazar, senarist, radyo ve televizyon programcısıdır.

radyo programlarını hiç dinlemedim o yüzden bu konuda söyleyecek sözüm yok. ama kafa dengi ve meksika sınırı programlarını bir dönem çok büyük bir zevkle izledim. televizyonun magazin, üçüncü sayfa haberleri ve yalan dolan siyasetle spora teslim olduğu dönemlerde bir sanat programı yapmak nerden bakarsanız cesaret işidir. ve tarık tufan bunu başarmıştır.

kitaplarını çok başarılı bulmadım ama yazılarında bir samimiyet olduğu yadsınamaz bir gerçek. özellikle de anna bambaşka bir şekilde başlar ve okumaya başlayınca insanın içine bir sıcaklık verir. senarist olarak yazdığı uzak ihtimal ve yozgat blues’da ise oldukça başarılıdır.

bazı yazarlar yazdıkları gibi, televizyonda göründüğü gibi değildir. bu bilinen bir gerçek. tarık tufan da öyle. altı-yedi sene önce kendisi ile güzel bir kahvaltı etme şansı buldum. ve orda şunu fark ettim ki tarık tufan ekranlarda göründüğünden daha ince ve zarif, daha hoş sohbet bir insan.

güzel bir insan olmasını hatrına bütün kitaplarını okudum. çok daha iyi olabileceğine inanıyorum bundan sonraki kitaplarının.

merhaba. 1000. entarim bu. nick altıma yazmak gibi bir düşüncem varıdı. yazdım ve gidiyorum. ışık sizinle olsun.

"arkası gelmez dertlerimin, bıktım illallah
biri biterken öbürü de başlar, vermesin allah
...
böyle gelmiş, böyle gidecek, korkarım vallah'
yok mu çaresi, dostlar? fesüphanallah
...
âlemin keyfi yerinde yine maşallah
bize de bir gün kader güler, güler inşallah. "

tess gerrıtsen
cerrah

beni, kraliçe olacak kadınım, diye düşündürten başlık.
bende kabul etmezdim.
bu yaş işleri ne ayıp işler.
sizi anlıyorum 30'a kadar bende 30'luları yarın ölecek sanırdım.
50 yaşında bir tanıdığımı yeni kaybettim, çok acı geldi.
50 genç, yaş arkadaşlar.
bu arada, ödülü veren arkadaş saklasın o ödülü, yaşlanınca kendine verir.

ilk önce "nereden çıktı şimdi bu" evresi yaşanır. o kişi isterse dünyanın en sempatik insanı olsun o andan itibaren karşı karşıya gelseniz pozitif duygu besleyemeyeceğiniz tek insan olabilir.
ardından gelen araştırma isteği. gözüne eski güzel günler gelir sevgilinle geçen. ama asla kötü anlar gelmez o an. bıraktığın düşü kimin büyüteceğini görmüşsündür artık.
ardından (bkz: model) grubundan sen ona aşıksın şarkısının şu dizeleri geçer arka fondan. ve her şeyi özetler.

"demek bugün yeni bir hikayeye başlıyorsun.
dilerim bunun sonu bizimkinden mutlu olsun.
çok şey unutturması gerekiyor şimdi sana.
işi de biraz zor benden sonra aslında.
şarkınız falan olacak, yeni bir diziye başlanacak.
tatiller planlanacak, fotoğraflar konulacak.
neyse seni çok seviyormuş ne tatlı.
ona de her şeyim demişsin bana ne kaldı?"
ve ardından her şey gibi bunu da kabulleneceksin. belki gözünden son kez bir yaş süzülecek. bu son olacak. ve şu söz ile her şey sonlanacak kalbinde ona dair.
"sen ona aşıksın, böyle bitecekmiş meğer."

mahlası bir tek bende mi gofret yeme isteği uyandırıyor? ayrıca neredeyse bir yıldır sözlükte olan, güncel konular hakkında korkusuzca yazan bir insanın nickaltı neden bu kadar boş sorarım size? *
daim olsun, iftiharla sunmaya devam etsin sevgili gofrettin! *

tabiri caizse büyük aşklardan küçük hadiseler beklemek en büyük hata.

büyük aşkın kavgası da, mutluluğu da, paylaşımı da, haliyle ayrılığı da büyük oluyor.

biraz paradoks gibi, insanın canını yakmak için nereye basacağını bilmek gerekiyor. nereye basacağını bilmek için o insanı çok iyi tanımak lazım. çok iyi tanımak için de yoldaş, sevgili olmak gerek. sevgili olmak için de çoook sevilmek gerek.

yani?

çok seversen, canın yanabilir.

tutmayın beni dünyadaki tüm üzüm yapraklarını sarıcam.