benimdir. o kadar mutlu oluyorum ki bildirimi görünce. böyle gün içinde "saçın güzel olmuş" ya da "kıyafetin çok yakışmış" gibi bir şey değil sonuçta. biri benim düşüncemi okumuş, düşünmüş, hoşuna gitmiş ve beğenmiş. çok güzel bence.

kimseyi ilgilendirmeyen durumdur :)

hiçbir dizisinin, çevremdekilerin tüm ısrarlarına rağmen bir bölümünü bile izlemedim.
onu izleyene kadar zippo çakmak restorasyon videosu izlerim.hiç olmazsa eğlenceli

emret komutanım (dizi) dizisinde ufuk özkanın canlandırdığı hayali karakterdir.

asıl ismi vedat yemişçi'dir.

izmirlidir ve izmir'de yaşar.

edit: karadereli panda isimli yazar arkadaşımızın uyarısıyla şunu da ekliyorum:

muz kiralama hizmeti verir ayrıca.

üzen başlıktır. hayvan sevin, çiçek yetiştirin, ağaca yaslanın, çocuklara gülümseyin. onların sevgisi çok boldur*.

zamanında turgut özal ve eşi semra hanım, amerika'da muhteşem süleyman sergisinin açılışına giderler. semra özal açılış konuşması yaparken kanun yapıcı (law maker) yerine aşk yapıcı (love maker) deyince prenses diana ve konuşmayı dinleyenler kahkahayı basmış uzun süre basında dalga geçilmişti.

şimdiki çok daha güzellerini yapıyor ama dalga geçerseniz kafanıza çay falan atabilir. dikkat etmek lazım.

asgari ücret ya da herhangi bir meblağ karşılığı çalışıp kendi ayakları üzerinde duran bir kadına tahammül edemeyecek bir yazarın açtığı başlıktır.

doğru olan ve sonuna kadar katıldığım önermedir.

(bkz: annelerin süper kahraman olması) ile yakından ilgisi vardır bence.

fazla mesai yapınca iko temsili değil.

ekşi'yi bırakmamın en büyük sebebi yazdığım yazıların diğer bomboş entry'ler arasında kaybolması, okunmaması idi. emek emek yazdığım entry'ler sol frame'de 1 dakika bile gözükmüyor, okunmuyor başlıkta kaybolup gidiyor diye üzülüyordum. çöpe altın atsan kıymetini kim bilecek?

o yüzden ekşi'yi bıraktım. burada yazmayı sevmemin sebeplerinden biri yazdığım şeylerin az ya da çok okunabiliyor olması. haftalar önce yazdığım tanımlara oylamalar geliyor, uzun uzun yazdığım tanımlar en azından akışta bir süre kalıyor. tanımları okurken çoğu zaman "bu ne ya resmen yazmış olmak için yazmış" demiyorum. girilen tanım sayısı alt tarafı bir sayı. çok isteyen ekşi'ye gidebilir. çok kasmayın 100 liraya yazarlık satıyorlar.

(sen kimsin de ekşi'yi gömüyorsun diyecekler gelmeden 2006 yılından beri kayıtlı okurum. 8 sene kadar yazardım. 2 binden fazla entry'm var.)

jilet gelmiş hoş gelmiş
tıraşı kısa kesmiş
kurum ondan dellenmiş
atışmaları kısa sürmiş..

ağrı/doğubeyazıt

'dinin ne ?' 'müslüman değil misin yoksa ? '

çay da demleyebilirsiniz bence.

("ne kadar harika bir gün. çay mı demlesem, kendimi mi assam karar veremiyorum." diyen anton çehov'un kararsızlığına düşmüşlere bir tavsiye...)

birkaç zaman evvel türkiye'de sosyal medyada konuşuluyordu bu olay. bunu söyleyen herkese saldırdılar. vay efendim bu allahsızlar ezanı susturmaya çalışıyor, kafir bunlar diye. ulan ben uykum bölünüyor sesi kısın diye başvuru yapsam evimi yarın polis basar.

herifler bizden daha seküler. şaka gibi.



kaynak

murathan mungan'ın; orhan veli kanık şiirleri ekseninde yazdığı, tek kişilik bir tiyatro oyunudur.
yıllarca, usta oyuncu müşfik kenter tarafından can verilmiştir. günümüzde reha özcan tarafından sergilenmekteyken, pandemi sebebiyle oyunlar iptal olmuştur.

böyle havada aşık oldum
eve ekmekle tuz götürmeyi böyle havalarda unuttum
şiir yazma hastalığım hep böyle havalarda nüksetti
beni bu güzel havalar mahvetti !

çay

tartışmışlardı.
konu hiç değişmiyordu..

kadın odanın içinde ulaşabildiği, gücünün yettiği her şeyi odanın her tarafına tüm kızgınlığı ile savuruyordu. masanın üstündekiler, kitaplıktakiler, televizyon kumandası ve tabii ki dün kendisine alınmış çiçeklerin içinde durduğu vazoyu da unutmamıştı..

adam, kapının sövesine yaslanmış kollarını bedeninde bağlamış bir halde öylece duruyordu.

savuracak bir şeyler bulamadığını fark etti, kadın. odanın ortasında duruyordu. her şey odanın içine dağılmıştı. şiddetli bir tartışmanın izlerini üzerinde taşıyan orada burada bulunan eşyalara baktı tek tek.

adam, kadına doğru hareket etti. kadını ensesinden tuttu. bir köpek yavrusunu kapının önüne koyar gibi evin dış kapısının önüne bıraktı. kapıyı kapattı.

üzerinde pijamalarıyla kalakaldı kadın. saat geçti. merdivenin ilk basamağına oturdu. ayağındaki panduflara baktı. sonra birden ayağa kalktı. kendini buradan götürmesine yardımcı olabilecek bir şeyler var mı diye pijama üstünün ceplerini karıştırdı. telefon, para, evinin anahtarı.. yoktu, tüm çaresizliği ile ilk basamağa tekrar oturdu. dizlerinin üzerine koyduğu kollarına başını dayadı.

kapının açılma sesini duydu. ne kadar zaman geçmişti, hiçbir fikri yoktu.

adam aynı şekilde kadını içeri aldı, ensesinden tutulmuş bir köpek yavrusu gibi.. odanın ortasına bıraktı. mutfağa doğru yöneldi.

kadın göz ucuyla etrafa bakındı. az önce tüm hıncıyla kendisi tarafından odanın orasına burasına dağılmış tüm eşyalar tekrar yerlerindeydiler. tabii ki çiçek de.. köşedeki tekli koltuğa oturdu. ayaklarını yukarı kaldırdı ve başını ellerinin arasına aldı.

adam odaya girdi. bir eliyle servis sehpasına uzandı. “çay yaptım.” dedi.
..
çay henüz her şey bitmedi, demekti.
içmedi kadın.

edit: yazarların kendi yazdığı ,kim bilir belki de yaşanmış olan hikayelerini paylaştığı başlıktı. ama başlık "ah kimselerin vakti yoktu, durup ince şeyleri anlamaya" diyen gülten akın'ı hatırlatıyordu. siz yazın yine de ben okuyorum.

cinsel ilişki iyi bir ilişkinin yüzde 10'u kötü bir ilişkinin yüzde 90'ıdır.

portakalı soydum yoldaş benjamine attım.