her zaman bebeğin yaşama hakkını elinden almak değildir. kimi zaman düşük gerçekleştiği halde rahimden tam olarak atılamayan ölü kalıntıların uzaklaştırılması için kürtaj elzemdir.

ayrıca insanlığın belki de başından beri var olmuş bir şeydir gebeliktan kurtulma isteği ve çabası, şurada yazanlara bakınca utanç duydum gerçekten... kimse istemediği çocukları doğurmaya zorlanmamalıdır. istenmeyen çocuklar ileride sorun oluşturur, zira insanın ruhsal varlığı bedensel varlığından çok daha önce şekillenir ve her insan bilinçli olarak değilse bile içten içe istenip istenmediğini bilir ve kendisine verdiği değer bunun üzerine inşa edilir.

dünyada 8 milyar insan var, dana fazla insana gerek yok, bırakın da kadınlar özgürce kürtaj yaptırsın, sizin rahminizdeki çocuğu zorla almadıkları sürece buna "hayır!" demek size düşmez.

coğrafyanın kaderi olduğu, her gün bir manyak tarafından tacize veya tecavüze uğrama ihtimali olduğu, toplumun üstünde baskı kurduğu, bazı kesim cahiller tarafından kız çocuğu okumaz denilerek hayatları zindan edilen türlerinin olduğu, ne yapsa ne giyse o hariç herkese dert olan kızların tümüdür.

başkasını seviyordur. yani mantıklı daha başka bir şey aklıma gelmiyor.

hayatımın şu anki evresinde içinde bulunduğum ilginç durum. metal müzik dinlemem gereken ergenlik yıllarımda türkü filan dinliyordum. bildiğin neşet ertaş filan takılıyordum. en marjinal müzik tarzım teoman ve şebnem ferah idi. metal müziğe filan haram gözüyle bakıyordum. metallica dinleyen arkadaşlarıma filan ''yahu örf ve ananelerimize uygun şarkılar dinlemek daha münasip olmaz mı?'' diye buyurduğumda ''ananemi karıştırma lan'' diye çıkışıyorlardı.

derken hayatımın şimdiki merhalesinde içimde tutamadığım bir enerji var. bu enerjiyi bir şekilde atmanın yollarını ararken sözlük'te tanıştığım ismini vermek istemeyen (cidden sordum, gerek yok dedi) bir yazar arkadaşımız exodus'un strike of the beast parçasını dinlememi önerdi. şarkı bittiğinde (tabii ne ana kaldı ne bacı, bir kulak arkamız kaldı) ''sen bu zamana kadar nerdeydin deli?'' diyecek noktaya kadar geldim. ardından oturdum pentagram'ın 2007'deki 1 saatlik konserinin kaydını çizgi film izler gibi izledim. kafası iyi geldi.

evet şu an bu satırları headbang yaparak yazıyorum...

if voting made a difference, they wouldn’t let us do it.
oy vermek bir şeyleri değiştirseydi, oy vermemize izin vermezlerdi.
ingiliz ya da amerikan bir yazarın sözüydü. aklımda mark twain diye kalmış, emin değilim.
düzeltme: emma goldman'a ait bir sözmüş. oglalalakota nickli yazarımız uyardı sağ olsun.

nereye giderseniz gidin,neyi değiştirirseniz değiştirin kendi içinizdeki sorunları çözmedikçe huzura erişemezsiniz :')

istanbulda gayet varlıklı insanların olduğu bir sitede oturuyorum. sitede kayısı, elma, erik vs ağaçları var. insan gider bir iki tane alır yer ok. poşetler ile mal kaçırır gibi topladıklarını gördüm. bitmesin.. abartı yok geçen sene minübüsün üzerine çıkıp erik toplayan adamın biri aşağı düşmüş kafasını yarmış ambulans felan. bill gates gibi varlıklı olsan ne olacak. ruhun fakir.

yoksulluktan yapılıyorsa amenna bişey demem. fakat büyük çoğunluğu aç gözlülük.

araştırmacıların bireyin tutum davranış ilgi yetenek ve beceri gibi konularda ölçüm yapmalarını sağlayan hem kültüre bağlı insan davranışları ile ilgili olguları hem de olguların ifadesinin yöneticilik olan belirli bir veri kümesinin nicel ve nitel açıdan sınıflandırmak ya da ölçmek için oluşturulan ölçü birimidir.

okulda olan kitap okuma yarışında en çok kitabı okuyarak birinci olan öğrencim, türkçe sınavda 20’de 13 yapmıştı. mesele çok kitap okumak değil anlayarak okumak. önce bu öğretilmeli.

twitter'da bir kullanıcı pazar günü gece 12'de öğretmenine soru soran öğrencinin ve öğretmeninin mesajlaşmalarını paylaşmış. öğretmen de haliyle baya bir sinirlenmiş.

buradan

burada öğretmene sonuna kadar hak veriyorum ama bir nokta hariç. bu tip öğrencilere her şeyden önce adabı muaşeret kuralları öğretilmeli. öğretmenimizin tek suçu bence bu kurallardan bahsetmemiş olması. hoş, gerçi bu kurallar her şeyden önce evde anne baba tarafından öğretilir ama nerede...

insanların ve olayların birbiri ile olan ilişkileri, insanların geçmişteki her türlü faaliyetleri, yer ve zaman, sebep-sonuç ilişkisi ile belgelere dayalı olarak inceleyen bilim dalıdır. asıl konusu insandır.
(tarih dersinden öğrendiğim kadarı ile yazdım.)

hastalık, taşınma, acil ihtiyaçlar için kenarda bir miktar paran yoksa fakirsindir. öyle ay sonunu iyi denk getiriyorum falan demekle olmuyor. aylık gelirinin dişe dokunur bir oranını kenara ayıramıyorsan fakirsindir.

hele hele (bkz: tüik) aldatmaları ile hiç açıklanmaz. ülkenin yarısından çoğu fakirdir. istediğin zaman nutella almakla, yıllık 2 hafta tatil yapmakla içinden çıkılmaz.

bana bu karikatürü hatırlattı.

toplumun %50-60'ı şarz, carz, jarz yazıyor halen, öğrenin artık şunu; şarj ulan bu, şarj!!

zaten öleceksin o yüzden hiç uğraşma.

çünkü ne zaman öleceğini bilmiyorsun. yılda bir gün doğum günün ama yılın herhangi bir günü ölüm günün olabilir.

kendine ait bir oda kitabıyla tanıştığım yazardır. burada son derece akıcı ve açıklayıcı bir üslupla kadının toplumda neden ikinci planda bırakıldığını ve toplumsal cinsiyet meselesini çok güzel anlatır. diğer kitaplarının genel teması da budur ancak romanlarındaki dili daha karmaşıktır ve kolay okunan eserler değildir. fakat roman bittiğinde iyi ki okumuşum hissi yaşatır.

ölümlerden ölüm beğendirir.

yurtdışında yaşayıp türkiye milliyetçiliği yapan güruhun tatlı su milliyetçilikleri hiçbir zaman bitmeyecektir zannımca. söylenecek çok şey vardır fakat hiçbir şey söylemeye lüzum yoktur. artık bunlara bu konunun ciddiyetini anlatmak için sadece kahkaha atıyorum. benim de çok akrabam var maalesef bu şekilde konuşan. rotterdam’da milyonları basan şirketi olup da türkiye’ye gelince havasından geçilmez. giderken de buraların değerini bilin der. sana ne ya? sen git oraların değeri bil önce. kendini gerçekleştirdiğin, hayallerine ulaşabildiğin ülkeye niye sahip çıkmıyorsun? hasretinden yanıp tutuştuğunuz canınız ülkenize dönün demiyorum asla, herkes en iyi ülkelerde yaşasın ama bizi de bir salın ya.