affetmek. ama üzülmeyin en sonunda( burada en son dediğimiz zaman herkes için farklı olabiliyor kimi ilk hatada silip atıyor kimi binincide) zaten affedecek son parçanız da elinizden uçup gittiğinde istesenizde artık yapamayacağınız eylem. sonuçta kendimi kaybettiğimden aslında çok bir şey kaybetmemiş gibi hissettim daha doğrusu hissiz kaldım ama kaybeden birileri oldu.

günün birinde sevdiğin insanları kaybedeceğin gerçeği. bundan daha çok can acıtan bir şey olamaz bence. ne demiş peyami safa:
"dikkat et sözüme, bu dünyada ölümden başka hemen her şeyin bir çaresi vardır. mesele diye karşımıza çıkan zorlukların çoğunu kendi ruhumuzun içinde halledebiliriz."

küfürlü entry yazmak isteyenler başka sözlüklere gidebilir, özgürsünüzdür sonuçta değil mi?
küfür toplumumuzda öyle bir hal aldı ki, her şeye söver olduk. adeta son birkaç yılda küfür toplumun içine işledi. bırakın bari burada olmasın küfür.

sorarlarsa “kurulu düzenimiz var yeenim” dersin kim bilcek a**.

kendisi ile yeni karşılaştığım tekrar tekrar okunası bir (bkz: ataol behramoğlu) şiiridir.

yaşamak bu yangın yerinde,
her gün yeniden ölerek.
zalimin elinde tutsak,
cahile kurban olarak.
yalanla kirli havada,
güçlükle soluk alarak.
savunmak gerçeği, çoğu kez
yalnızlığını bilerek.
korkağı, döneği, suskunu
görüp de öfkeyle dolarak.
toplanır ölü arkadaşlar,
her biri bir yerden gelerek.
kiminin boynunda ilmeği,
kimi kanını silerek.
kucaklıyor beni metin altıok,
"aldırma" diyor gülerek
"yaşamak görevdir bu yangın yerinde
yaşamak, insan kalarak"

ataol behramoğlu

sarhoşluğu en beter olan içki türlerinden biri.

didem madak ahlar ağacı kitabında yayınlanan şiirdir. senelerdir severek sık sık okurum.
--- alıntı ---

çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
alt katında uyumayı bir ranzanın
üst katında çocukluğum...
kağıttan gemiler yaptım kalbimden
ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
aşk diyorsunuz,
limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!

allah’la samimi oldum geçen üç yıl boyunca
havı dökülmüş yerlerine yüzümün
büyük bir aşk yamadım
hayır
yüzüme nur inmedi, yüzüm nura indi bayım
gözyaşlarım bitse tesbih tanelerim vardı
tesbih tanelerim bitse göz yaşlarım...
saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı.
aşk diyorsunuz ya
ben istemenin allahını bilirim bayım

çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
balkona yorgun çamaşırlar asmayı
ki uçlarından çile damlardı.
güneşte nane kurutmayı
ben acılarımın başını
evcimen telaşlarla okşadım bayım.
bir pardösüm bile oldu içinde kaybolduğum.
insan kaybolmayı ister mi?
ben işte istedim bayım.
uzaklara gittim
uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım

süt içtim acım hafiflesin diye
çikolata yedim bir köşeye çekilip
zehrimi alsın diye
sizin hiç bilmediğiniz, bilmeyeceğiniz
ilahiler öğrendim.
siz zehir nedir bilmezsiniz
zehir aşkı bilir oysa bayım!

ben işte miraç gecelerinde
bir peygamberin kanatlarında teselli aradım,
birlikte yere inebileceğim bir dost aradım,
uyuyan ve acılı yüzünde kardeşimin
bir şiir aradım.
geçen üç yıl boyunca
yüzü dövmeli kadınların yüzünde yüzümü aradım.
ülkem olmayan ülkemi
kayboluşumu aradım.
bulmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.
bir ters bir yüz kazaklar ördüm
haroşa bir hayat bırakmak için.
bırakmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.

kimi gün öylesine yalnızdım
derdimi annemin fotoğrafına anlattım.
annem
ki beyaz bir kadındır
ölüsünü şiirle yıkadım.
bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım
öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.
çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
acının ortasında acısız olmayı,
kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım.
kendimin ucunu kenar mahallelere taşıdım.
aşk diyorsunuz ya,
işte orda durun bayım
ıslak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım
kendimin ucunda
öyle ıslak,
öyle kötü kokan,
yırtık ve perişan.

siz aşkı ne bilirsiniz bayım
aşkı aşk bilir yalnız!

--- alıntı ---

bu ülke de yaşamak..
her gün bu da yaşamak mı?? diye sorgulanır..

şu dünyada sadece altı kişiyiz. sen, ben, o, siz, biz, onlar. hepsine kolayca geçiş yapabilirim ama biz hariç o çok özeldir.

hiç kendimizi kandırmaya gerek duymayalım sevgili dostlarım. biliyorsunuz biz aileyiz. ayrılık mesajları saat kaçta atılırsa atılsın şöyle okunur

civciv sana bunları mesaj yolu ile söylediğim için çok özür dilerim. 8 aydır her sabah günaydın mesajımla uyanırken şimdi hoşçakal dememi okuyacaksın, biliyorum çok ağır. uzun zamandır bu ilişkinin içinde kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum. seni çok sevdim ama olmuyor işte. bazı konularda anlaşamıyoruz. anlaşmak için elimden geleni yaptım, inadını aşamadım. evlenecektik, kızlarımız olacaktı, aileni de çok sevmiştim ama hayal olarak kaldı. içimi yakıyor bu durum. özür dilerim. keşke her şey farklı olsaydı. seni ne olursa olsun çok seveceğim. ne zaman zor durumda olsan elim sana uzanmak için bekliyor olacak.

ancak gerçekte şu anlama gelir

civciv allah belami versin sinirden uyuyamadım. senin allah bin türlü belanı versin. çingen seni. 8 aydır her gün, her an seni terk etmeyi düşünüyorum. sırf surat asıyorsun, günümün içine ediyorsun diye kendimi zorlayıp günaydın mesajı gönderiyordum. seni sevmek için kendimi zorladım ama olmuyor ya. kusura bakma ama ben çok daha iyilerine layığım. ayşe mesaj gönderdi zaten ne zamandır ayıklamaya çalışıyordum, o senden daha iyi. 5-6 saattir konuşuyoruz, yarın eve atacağım onu ahahaha. sabah ararsın falan kıza ayıp olur diye hemen ayrılayım da benden uzak dur. aşktan gözüm kör olup seninle evlenseydim olacakları düşünebiliyor musun? korku filmi gibi. bi de daha seninle uğraşmazken sana benzeyen evde kız çocuklarının gezmesi. içim ürperdi. ayrıca ailenin aalakea koyalaoaoeyım. hepinizden ayrı ayrı nefret ettim, kimden daha çok nefret ettim çözemedim. arayıp sorma beni. pesimi bırak. ayşe olmazsa ben zaten sana gelirim. hadi eyvallah.

bu nedenle bence sabah, öğle, akşam falan fark etmiyor hiç. hepsi aynı. hepsi derin bir sızı. ah ah.

bir galatasaraylı olarak katılıyorum.

destek konusunda en iyisi fenerbahçedir. kulübe teneke girmiyor son derece başarısız bir yönetim var ama stadı dolduruyorlar.

kriz anlarında ise en kötüsü fenerbahçe taraftarıdır. defalarca yaşadık.
hep geç kalıyorlar ali koç gibi.

tribünün içine girecek olursak eh işte bir taraftar profili görüyoruz.

takımın yanında olma konusunda 1 numaralar.

mutluluğunuzu hangi sebeplere şartladıysanız aynı sebepler azaltır. kişiden kişiye göre değişen durumdur.
(bkz: bazen bir tebessüm yeter gününü aydınlatmaya)

"sevmek için ''yürek'' sürdürmek için emek gerek. sevgi ne boğazda, ne mum ışığında yemek yemek, ne de pahalı bir pırlanta demek. sevgi; bir lokmada iki mutlu insan demek."
nazım hikmet ran

harika düşünülmüş bir başlık. iki öneride bulunarak diğer yazarlarımızın önerilerini bekliyorum.
benim önerilerim
(bkz: rüzgarın gölgesi) ve (bkz: hayatın kaynağı)

buna mı benziyordu?

sanki bütün ülkeler can ciğer kardeşimiz de, bir yunanistan kötü. deli misiniz siz? tabii ki böyle durumlarda her ülke bu tarz açıklamalarda da bulunur, yardım da eder.
misal, bugün ukrayna iki yangın söndürme uçağı göndermiş. bizim günlerdir yapamadığımızı onlar yapacak. hayır deme lüksümüz mü var, olmayan yangın söndürme uçaklarımızla?

engellerin bedenlerde değil; kalplerde olduğunu bilen erkektir.

cemal süreya şiiri şöyle:

sizin hiç babanız öldü mü?
benim bir kere öldü kör oldum
yıkadılar aldılar götürdüler
babamdan ummazdım bunu kör oldum
siz hiç hamama gittiniz mi?
ben gittim lambanın biri söndü
gözümün biri söndü kör oldum
tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
şöylelemesine maviydi kör oldum
taşlara gelince hamam taşlarına
taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
taşlarda yüzümün yarısını gördüm
bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
yüzümden ummazdım bunu kör oldum
siz hiç sabunluyken ağladınız mı?

sebzeli yerine zebzeli,
tiksinmek yerine tiskinmek,
eşofman yerine eşortman, aşohman, eşohman.....niyeyse bu kelimenin bir sürü yanlış telaffuzu var?

bıyıklarınızı sarartıp alman pornocular gibi yahut daum gibi görünmenizi sağlar.