1950'li yıllarda paris'te çekilmiş bir fotoğraf.
fotoğraf : sabine weiss

benim de içinde olduğum yüzdelik gruptur.
araştırmanın linkini merak ettim ama. biz de oy versek %75'lere çıkar bence.

cumaya hazır girmek için yapılan alışveriş.

çünkü o bir ktülü.*
bir yanı karadeniz'e nazır olan, ülkenin en güzel kampüsünde okumuş.
bu gün keşfettim kendisini.
tanımları kadar şiirleri de hoş.
hemen takibe aldım tabikine.

1962 şereflikoçhisar doğumlu türk halk müziği sanatçısı.
en sevdiğimmm. *
dal boylum*

az evvel karsisinda aglayarak yaptigim hareket.

karsimda degildi elbet. telefonda olay anlatirken dayanamadim ve agladim. olayin kendisiyle hicbir alakasi yok. kendisi benim üzülmeme dayanamadigi icin üzüldü. “ama annecim sen boyle yapinca ben daha cok üzülüyorum” dedi sadece. ancak o zaman kendime gelip ne yaptigimin farkina vardim. ıstemsizce oldu ama bu sefer de ben onu uzdugum icin daha cok uzuldum. hem de degmeyecek insanlar yuzunden.

ozur dilerim sekerim. beni mutlu gormeyi istedigini biliyorum ama bazen hayat insani cok zorluyor. dayanamadigin noktada goz yaslari iniyor yer yuzune. yine de affet beni.

uzmeyin sakin annenizi. sonra isi gucu birakip vicdaniniza hesap vermekle ugrasiyorsunuz.

dik dik bakan insan silsilesi.

(bkz: tümdengelim).

devrimlerin karanlık yüzlerini de bizler göstermiş sanatçıdır.

çiçek bakmayı seviyorsa orkide al derim..

benim valide bayılıyor orkidelere

seninki de sever belki ayran.

ahal teke üç bin yıl önce insanlar tarafından ilk evcilleştirilmiş at türüdür. manas ve dede korkut gibi türk destanlarında geçen bu atlar orta asya'daki türk halklarının gözbebeğidir.
çok zeki, çevik, hızlı, günde 200 km'den fazla koşabilen, zor koşullara dayanıklı, günlerce aç ve susuz kalan bu at için kaşgarlı mahmut divan-ı lugat’ı türk’te, ”dört ayağı yerden kesildiğinde üç saniye havada kalabiliyor. bu sırada avcı sarsıntısız atış yapabiliyor” demiştir. “türk’ün kanadı” olarak tasvir edilen ahal teke sayesinde türkler çölleri aştı, büyük zaferler kazandı. eski göktürk paralarının üzerlerinde resmi bulunan seçkin at türü ahal teke ‘dir.
ismini türkmenistan'ın ahal vilayetinde yaşayan teke türkmenlerinden alan bu atlar çok sayıda yarış kazanmaları ile de meşhurdur. ahal teke'ye devlet armasında yer veren türkmenistan’da at bayramı kutlanır ve dünyada at bakanlığı olan tek ülkedir.
dünyanın en güzel atı olarak gösterilen ahal teke altın at olarak da bilinir. bazı efsanelerde sahibi ölünce onu cennete götüren kutsal at olarak bahsedilir. soylu ve safkan olan ahal teke ‘nin 7 sülalesinin adları yazılı defterlerde tutulur.
oldukça duygusal olan bu atlar sahiplerine çok bağlıdır. ahal teke’nin gözlerinin etrafı siyah olduğu için gözleri badem şeklinde görünür. şairler “kız bakışlı atım” diye tarif ederler.
avrupa’dan osmanlı’ya gelen elçilerin kanuni sultan süleyman’ın ahal teke atına hayran kaldıkları bilinir.
"kız ya da erkek fark etmeksizin türkler çocuklarına at binmeyi, yay çekmeyi ve kılıç kullanmayı öğretiyorlardı. gökte ay nasıl bir süsse, türk için de at öyle bir süstür."

kendisiyle neden uğraşıldığını anlamayan yazar.

arkadaşlar, şurada trollük yapmayıp bilgi giren herkesin nickaltında düzgün düzgün yazılıp çizilirken ne hikmetse kimseye sataşmadığım ve kendi halimde takıldığım halde sürekli olarak birileri laf sokma ihtiyacı hissediyor. tam olarak derdiniz nedir bilmiyorum ama savunma yapmaya da mecbur bırakıyorsunuz insanı.

defalarca kopyala yapıştır konusundaki fikirlerimi söylediğim halde biri gelip kopyala yapıştırcı olduğumu iddia etti (ki olmadığımın kanıtı google amca. açın kontrol edin. denemesi bedava...).

kendimi kesinlikle zeki falan bulmadığımı birkaç başlıkta açık açık beyan ettiğim halde biri gelip "kendini zeki zanneden yazarlar" diye bakınız verdi.

bir başkası, profil fotoğrafı olan tek kadın yazar benmişim gibi farklı şeyler ima etti.

şimdi bir arkadaş da yazdıklarımı zorlama bulup burayı çok ciddiye aldığımı iddia etti. burayı ciddiye almaktan kasıt nedir? herkes gibi tanım giriyorum sadece. üstelik burayı ciddiye alınca ne oluyor, bu laf neden her sözlük ortamında herkesin diline dolanmış durumda, onu da anlamış değilim. ortam sanal olabilir ama arkasında gerçek insanların olduğu her yer ciddiye alınabilir. bu o kadar da patolojik bir durum değil.

bu aralar yapay zekâ kodlaması ile uğraşmak istediğim için eğitim videoları izliyor ve kitaplar okuyorum. bundan geriye kalan boş vakitlerimi burada bir şeyler paylaşarak değerlendirmeyi seviyorum. burada yazdıklarımı bir blog açarak yazmayı tasarlıyordum ama şu an için o karardan vazgeçtiğimden, blogda değil burada yazıyorum aklımdakileri. eğer tanımların uzunluğu size zorlama gibi geliyorsa, benim için uzun yazı yazmak leblebi yemek gibi sıradan bir iş. tanımların içeriği zorlama gibi geliyorsa o da gelmesin çünkü üniversitede eğitimini aldığım konuları yazıyorum, özellikle konu aramıyorum buraya yazmak için. en iyi bildiğim şeyleri de yazmayayım mı siz mutlu olacaksınız diye?

kimseye bir şey yapmadığım halde varlığımın sürekli birilerine batması da ne bileyim... cidden üzücü yahu! böyle böyle bıraktıracaksınız zaten sonunda yazmayı.

düşüncelerinizi tabi ki ifade edin de, durup dururken herhangi bir yazarın nickaltına gidip, kendisiyle 2 kelam dahi etmediğim halde kendisine bir şeyler yakıştırmadığım için, bana yapılmasını da tuhaf karşılıyorum.

ben de görüşümü yazdım. şimdi bundan da rahatsız olursunuz falan. aman kusura bakmayın, bu da benim had bilmezliğim. *

edit: tüm bu yazdıklarımdan bu sonucu mu çıkardınız cidden? pes!..

edit 2: son editimdir. bu konunun daha fazla uzamasını istemiyorum artık. en sevmediğim şeydir böyle aptalca ithamlara maruz kalmak.

koca sitede profil fotoğrafı olan onlarca kadın yazar, yazdıklarını sizin deyiminizle "özene bezene" yazan ve resimlerle destekleyen onlarca insan varken aradan beni seçmiş olmanız en kırıcı olmayan ifadeyle söylemek gerekirse sadece komik. demek ki hepsinin tek derdi kendisini sevdirmekmiş, boşuna okuyormuşuz biz bu insanların yazdıklarını. düşüncelerini boşuna umursuyormuşuz. ne günlere kaldık...

ayrıca aklınızca laf sokuşturmaya çalışmışsınız ama "kısıtlı" vaktim olduğunu söylemedim. tıpkı profil fotoğrafımı istediğim yerde kullanmak konusunda keyfimin kâhyalığını yapamayacağınız gibi, vaktimin ne kadarını nereye nasıl harcadığım da sizi ilgilendirmiyor. "şükela"larınız sizin olsun, bana önce insanlık lazım. burada tuhaf olan şey, insanların sözlüğün verdiği doğal bir haktan faydalanıp buraya fotoğraf koymaları değil, sizin gibilerin sadece fotoğrafa kafayı takıp insanların fikirlerini, yazdıklarını göremeyecek kadar kör olması.

tanımadığınız insanlara da karakter tahlili yapıp gülünç duruma düşmeyin. az buçuk tanısaydınız, söylediğiniz karakterde biri olmadığımı da bilirdiniz ve böyle bomboş konuşmazdınız. herkesi kendiniz gibi sanmak iyi bir yöntem değildir.

"akıllı insan işiyle, akılsız insan kişiyle uğraşır." ben sözlüğe geldiğimden beri 1 kişiyle bile uğraşmadım. bence siz de işinize bakın, insanları rahat bırakın.

bazı başlıkları okuyunca aklıma geldi bu atasözü.

son iki gündür düşündüğüm eylem. gerçekten yok yere tanım silinmesi insanı sinirlendiriyor. zaten favori yazarımın uçurulması ayrı bi' soğuttu ortalığı.
"acaba fazla mı üzerine gidiyoruz sözlüğün" diye düşünmedim değil. sonuçta daha yeni ve illa ki garip tipler olacak. nerede güzel ortam var ki, gelip bir sözlükten de o ortamı isteyelim değil mi?
polyanacılık da bir yere kadar. lucifer hala başlık açabiliyor. bu bile yeterli bıkmak için.

ay ışığı'nın geceyi bırakamadığı anlardan.

sayesinde birkaç gün boyunca her şeye tepki olarak "yo!" deme isteğiyle dolduğum, hafif ezik, hafif şaşkın, sevimli ama akılsız karakter.

nickimle olan bağlantısından dolayı acilen biri tarafından bana hediye edilmesini istediğim şarkı*.