bir barbaros hayrettin şarkısıdır.

90’lar neydi? doksanlar travmaydı, doksanlar absürt hayatın doruk noktasıydı, doksanlar hala güzellemesi yapılan bir bataklıktı.

hikaye özetle şöyle aslında: barbaros hayrettin kobra isimli grubuyla yurtdışında metal ve rock tarzı şarkılar yapan bir müzisyen abimiz. kaliteli müzikler yaptığı iddia ediliyor. sonra kalkıp müziğini türkiye’ye de dinletmek için yurda dönüyor. ama plak şirketleri reddediyor kendisini. bu tutmaz diyorlar türkiye’de. o da geri dönüp ben sizin babanızım şarkısını yapıyor ve plakçıya dinletince adam kendinden geçiyor ve hemen kaset çıkartmaya kadar veriyor.

barbaros hayrettin de tek şarkı ile bu iş olmayacağı için başka saçma şarkılar da yazıyor. bunlardan biri de sevgilim sevgilim nasılsın?. albümün a yüzünün 3. şarkısı.

barbaros’a göre bunun amacı dalga geçmek, ders vermek, mesaj iletmek.

sonra da bu şarkılara birbirinden saçma klipler çekiyor. derdini anladık müzisyen abinin ama merakım odur ki yolu bu muydu tepki vermenin? bizim gençliğimizin, çocukluğumuzun hesabını kim verecek? almanya’da pink floyd çalıp türkiye’de burnun kapıya kısılsın demek nedir? insafınız kurusun.

yine de eğer dinlemek isterseniz:

sevgilim sevgilim nasılsın

annemin yıllar önce bana verdiği mor yonca.
adı nedir tam bilmiyorum. mor diye, mor yonca ilan ettim onu.
tek bakabildiğim çiçek. daha doğrusu beni terk etmeyen tek çiçek.
arada unutuyorum onu yok oluyor. iki su veriyorum saksının ortasından patlıyor.
azmine hayranım.

vücut sinyal veriyor. burada mikroplar cumhuriyet kurmak üzere haberin ola, önlemini al diyor.

güzel program. içerik harika! kalite akıyor yayında. sek’inde dediği gibi aşırı ilgimi çekti. çok hoş bi ambians.

amma ve lakin ki şunu da belirtmek isterim:
sayın coldboy, lütfen hazırladığınız metni okurken biraz duygu katın. siri’nin erkek versiyonunu dinliyormuşcasına sıkıldım. üzülerek söylüyorum, sesinizle mayıştım. uykum geldi. biraz daha canlanarak anlatın haftaya lütfen.

geniş açıdan bakıldığında gerek filmler olsun, gerekse müzikler, çok güzel harmanlanmış bi emek görüyorum. elinize sağlık.

akışta futbol ve kadın başlıklarının artmasıyla yazmaya kara verdiğim başlık.

aslında çocukken hepimiz ilgiliniyoruz sanki he? ya da ben çocukken de cinsiyetçi yaklaşmıyormuşum bir şeylere. kamyon dozer sürüp , top oynayan ben onları erkek oyunu olarak algılamamışım. yani beynim öyle kodlamıyorsa demek.

üni yıllarında koyu bir taraftardım. formalarım falan var dizi dizi ama bu fanatikliği geride bıraktım. hayat insanı olduğu yerde bırakmıyor zevkler bile değişiyor. he formalarımı hala giyiyorum ama renkleri dışında şuan takımımla ya da dünya futboluyla ilgili hiç bir şey bilmiyorum. işte iki kale var bir sürü adam top koşturup duru.

ara ara piknikte orda burda top sektirip bir iki çalım atıp yeğenlerimin gözlerini fal taşı gibi açtırma dışında futbol denen meretle ilişkim yok. bu arada top sektirme rekorum 189'du. geçenlerde 45 yaptım işte yeğenler henüz minnak oldukları için fazlaca şaşırdılar ben de havalara girdim. ama paslanmışım yahu.

bu başlığa ilgilendiğim alan sebebiyle katkı yapmak isterim.

bolivya'nın nuflo de chavez şehrinde meydana gelen tahribat apaçık şekilde görülüyor. bu tahribatın sebebi ise şehirleşme, tarım alanı açma, bataklıkları kurutma, ormanları kesme gibi durumlardır.

ılıma safhasını çoktan geçmiş altı kaynamaya başlamıştır.

ince, açık renkli v yaka trikolar giyer. sigarası marlboro touch bluedur.

edit: ayrıca kendini güldürebilen erkeklerden hoşlanır.

göcek'teki muhteşem villalar.. ultra zenginlere aitmiş.. açıktaki teknelerine villaların önündeki minik teknelerle gidip geliyorlar. biz fakirler mi ne yapıyoruz? sadece o denize açılan su birikintisinin üzerindeki minik köprüden olanı biteni gözetliyoruz... bu arada köprünün her iki tarafındaki manzara da muhteşem, değil mi?

son olmayacak programdır*.
dinlemedeyiz*.

yeniliklere açık olun arkadaşlar, kuşaklar arası faklılık normaldir. herkesin kendiniz gibi olmasını beklemeyin.

iki şekilde tezahür edebilir, ikiden fazlaysa bile bu entryde yalnızca ikisinden bahsedilecektir.

gerçeklerden kaçmak şeklinde olan akışına bırakmakta ilerlemenin önündeki en büyük engel, bıraktığı akış değil bizzat kişinin kendisidir.

yapılacak hiçbir şeyin kalmadığı akışına bırakmak şekliyse teslim olmaktır. akışına kendini bırakmak; nereye varacaksa razı olmak, varamasa da sorun etmemek.

4 yaşımdan beri adımı okuyup yazabiliyorum.

beş para etmez bir uygulama.

bu daha çok enerjisini atabilecegı bir hobisi olmayanlar için gecerli . tek yollari bu gibi geliyor bana.

izlemesi keyifli, metinleri şahane olmuş olan bir çalışma. *

sonundaki hatırlatma ayrıca şahane olmuş. * emeğe sağlık.

başlıktaki tanımları teker teker okudum ve en sonunda bir karara vardım. sanırım en doğrusu sizli bizli konuşmak. eğer karşıdaki senli benli konuşursa zaten isteyen senli benli konuşmaya devam eder. fakat sizli bizli konuşursa da kimseyi rahatsız etmemiş olursunuz. şahsen kendi düşüncem olarak da benimle sizli bizli konuşulmasını tercih ederim, çünkü senli benli konuşulunca tepenize çıkan yazarlar oluyor.

birey için mi toplum için mi diye düşündüren başlık.

al birini vur ötekine .

ama onun fevkaladesi neydi onun fevkaladesi alelaleydi.

zeki müren de bizi görecek mi?