reis,başkan,kral,karı,kahpe…

belli bir kitlenin sisteme isyanının bayraktarlığını farklı dönemlerde farklı müzik türlerinin temsil etmesinden kaynaklıdır.
- caz-blues 1900'lerin başında amerika'da afro-amerikanlar için kendi kimliklerini ve varoluşlarını simgeleyen bir müzikti. avrupa'ya gelişiyle birlikte salon müziğine evrildi.
-rock müzik 60'larda sistem eleştirisiyle parladı, bugün her düşünceye hitap ediyor.
-metal 90'larda aynı kulvarda zirve yaptı, bugün genel itibariyle rock müziğin pozisyonuna geldi.
-günümüzde biz beğensek de beğenmesek de genç kitle sisteme isyanını rap ile dillendiriyor.

mutsuzlukla sorunum yok. tam uykuya dalacakken gelip burnumu yalayan, uykuya dalmışken kafama zıplayan ve uyuyup uyumamam fark etmeksizin sürekli evde koşturan kedilerimin olması bu başlığa cevaptır.
bu arada milyon dolarlara yok demem ibanımı hemen yollayabilirim. tl de olur.

afgan aşığı mezopotamya eşeği sevdalıları gelip bunu da savunur şimdi. omo onlor tolibondan kaçtı taam mııı ya da savunmasız taliban tanelerini hedef göstermeyin diye ağlarlar.

(bkz: predestination) izlerken dikkat; beyniniz yanabilir!

azrail'le iş birliği yapan yaşlı kadın.
sinop'ta eşi vefat eden teyzenin 6 günde 41 farklı evde misafir edilmesinden dolayı 200 kişiye covid-19 geçirme olayı.

kaynak

tuğçe kazaz dururken(dizideki adını hatırlayamadım) tolganın yeşimde ne bulduğunu anlayamadigim diziydi. güzeldi o zamanlar lise defteri vardı koçum benim vardı hayat bilgisi vardı. tvde izlenecek icerikler vardi.ne zaman 30 yaşında yakışıklı zengin holding patronlarının fakir çalışanlara aşık olduğu diziler çıkmaya başladı tv'de dizi izleme zevki de bitti benim için.

leyla ile mecnun dizisindeki bir sahneyi söylemek isterim.

kahramanlarımız mecnun, ismail abi ve yavuz tam idam edilecekken şöyle bir diyalog yaşanır.

cellat: son bir arzunuz var mı?
ismail abi: var! salın bizi.

ve salınıp serbest bırakılırlar.

ilgili sahne

t: ifşasal başlık

hayır diyebilmenin ne kadar önemli olduğu. bu sayede kendinizi hem daha güçlü hisseder hem de insanlara sizin de önceliklerinizin olduğunu hatırlatırsınız. kendi yaşantınızın kontrolünü kaybetmenize izin vermez ve kendi isteklerinizin hayatınızın içinde yer almasını sağlarsınız.

bazı insanlar için yaşamak gerçekten bir azap olduğundan, hakkında bol keseden sallanmaması gereken insanlardır.

artık olabilecek herseye hayırlısı be modundayım.
hayırlısı be.

belki kim olduğunu bilmeyebilir veya adını duymamış olabilirsiniz ama bu lafını mutlaka bir yerde duymuşsunuzdur:
bütün çiçekleri koparabilirsiniz ama baharın gelişini engelleyemezsiniz.

özgür epey bir zamandır içiyordu.
beraber de içtik. beethoven dinlerken içtik. mozart dinlerken içtik. türk marşı ile halay çekmişliğimiz bile var. requiem ile içip içip birbirimizi kutsadığımız zamanlar oldu. moonlight sonata dinleyip büyük aşklarımızdan bahsettiğimiz anlar da.

ama bu kadarı yeterdi. yapma dedim. bu kadarı bünyeye zarar dedim. bana karışma mito bir şey olmaz dedi.
neyse efendim içkiye artık ara veren yazarımız kendini bitkisel çaylara ve yürüyüşe verdi.

ankara’ya doğanın bir hediyesidir eymir. ankaralılar iyi bilir eymir’de yürüyüş yapmanın muhteşemliğini.
özgür de madem yürüyüşe başladım, kendimi eymir’in güzelim kollarına bırakıyım dedi.
yürüdü özgür. özgür yürüdü.
haşortmanını üzerine geçirip de öyle yürüdü.

geçen hafta sonu nathalie matthys’in johann sebastian bach besteleri isimli dinletisi vardı. bu fırsatı kaçırır mıyım hiç. hemen iki bilet kaptım.

özgür ile bir takım olmak için ben de haşortmanımı giydim. eşofman giycektim ama onu yalnız bırakmamak adına giymedim.
soluğu eymir’de aldım. özgür yürüyordu. hadi dedim gidiyoruz. konserden bahsettim. pek mutlu oldu. benim kadar bach tutkunu değildi ama olsundu yine de severdi bach ı. o mozart tutkunuydu.

haşortmanlarımızla pek bir asildik, asırlık salonda. salon beyefendileri, fularlı abiler, entel ablalar nedense bize bakıyorlardı. bizim keyfimiz yerindeydi ama. muhteşem bir konserdi.konserden bir kesiti şuraya bırakayım.


sözlüğün, sevilen yazarı sevgili özgür sen yaz hep. biz zevle okuyalım seni.

bir sürü komik anı hazırlamıştım ama kapı önünde beklemek deyince aklıma gelen "eski sevilmeyesi" anısı gelsin.
üzerime geliyorsun, beni baskılıyor, kontrol etmeye çalışıyorsun, takipçi gibisin diye ayrıldığım ve bunu asla kabul etmeyen adamı 1700km uzaktaki adresini vermediğim kapımın önünde bulmuştum.
ona göre bu takipçilik değilmiş.*

günümüzde daha çok rum ortodoks kilisesi, rus ortodoks kilisesi gibi öne çıkan kiliselerle bilinen hristiyanlık türü.

"ortodoks" kelime olarak "doğru yolu izleyen" gibi bir anlama gelmekte. bu sebeple de bu kiliseler kendilerinin doğru yolu izlediğini savunarak bu ismi seçmişlerdir.

ortodoks hrsitiyanlık ve katolik kilisesi birbirinden ayrılınca da katolikler "evrensel" anlamına gelen "katolik" kelimesini seçmişlerdir.

katolikler ve ortodoksların teolojisi en temelde aynı olsa da (neticede ikisi de havarisel kilise ve ikisi de ekümenik konsilleri kabul ediyor), filioque sorunu sebebiyle birbirlerinden ayrılırlar. bu sebeple iki mezhep de birbirinin ayininde ancak rahibin izniyle komünyona katılırlar ki rus ortodoks kilisesi yakın zamanda rus ortodoksların katolik ayinlerine katılmasını yasakladı.

ayrıca ortodoks kiliseleri de kendilerini "katolik" olarak adlandırmaktadır. zira zaten kilise dediğimiz kurum, aslında havariselse, evrenseldir.

litürji ritleri olarak ortodoks hristiyanlar daha muhafazakardır. eskiden katoliklerin ve ortodoksların ritleri birbiriyle aynı olsalar da, roma imparatorluğu'nun ikiye ayrılması sebebiyle latin riti zaman içinde değişime uğraşmış ve ikinci vatikan konsili ile 1960'tan sonra da değişmiştir. ama ortodoksların ritleri uzun zamandır aynıdır ve pek değişime gitmemişlerdir. bu sebeple katolik bir hristiyan olarak kendilerini kıskanmıyor değilim. elbette novus ordo da güzel ama bir de şu güzellik var:



bir de ortodoks ayinleri cidden uzun sürüyor. fener rum patrikhanesi'nde katıldığım bir ayin bitmek bilmemişti. internetteki ayinler de zaten 2.5-3 saat sürüyor: ama benim katıldığım gün bayramları olduğundan olsa gerek daha uzun sürmüştü diye hatırlıyorum.

ayrıca latin riti kullanan ortodoks kiliseler de mevcuttur. benzer şekilde ortodoks riti kullanan latin katolik kiliseleri de mevcuttur.

(bkz: rumen grek katolik kilisesi)

(bkz: grek katolik kilisesi)

sadece o değil, uykusu da nefes alıyordu artık, garip bir metafora dönüşmüş,
yeni bir yaşam formu kazanmıştı..


..

sıtması henüz geçmişti.
..

usulca araladığı kapıdan, şöyle bir sokağa baktı. ürktü ve içeri koştu.
minderin ucuna takıldı, sendeledi ve yere kapaklandı. takılmasaydı da kendini atacaktı zira, tansiyonu düşmüştü.

..
kendini orada öylece bıraktı birkaç saat. bilmem hastalıktan, bilmem yere kapaklanmaktan saatlerce öylece serili kaldı oracıkta.
halının izi yüzüne çıkmıştı. dededen kalma bir ısparta halısıydı, antikaydı. pahalıydı da. fakat umrunda değildi.
önemli de değildi şimdi.
şimdi önemli olan tek birşey vardı: o da, tansiyonunu düzene sokup, acilen kalkmaktı.

...
üşüyordu..
iliklerine kadar donmuştu..
bu kez serin bir rüyanın hatrına değildi katlandıkları....
- peki neydi? diye, iç bile geçirmedi. çünkü sıtması geri dönmüştü...

...
üzerini örtecek bir örtü aradı. ama gözleri, yeniden karardı.
bu soğuk, perdenin ardından kulaklarına doluyordu...

...
anladı, yerinden de kalkamayacaktı artık. uzanıp az evvel takıldığı mindere tutundu. yavaş yavaş onu, kendine çekti. çok ağırdı.. zorlandı biraz... ama en sonunda, çekip üzerine örtmeyi başardı..

en azından soğuk, kulaklarına fısıldamayacaktı artık.
omuzlarından bacaklarına doğru bir ılıma yayıldı.
derken uyku bastırdı ve o haliyle uykunun kollarına yeniden teslim oldu.

~
¶{buna bi'başlık bulmalı mıyım, bilmiyorum. devamını yazmalı mıyım, onu da bilmiyorum...
sadece uzun zaman sonra, yazma evrenime geri dönmeyi umuyorum, o kadar¶}

kardeşlerimizin orijinal milli marşı çok güzeldir.

(bkz: ihtiyari)