kibar insanın zerafeti kimseye nasip olmaz.kendi vahşi hayatında bunu algılayamamış olabilirler çünkü saldırma iç güdüsüyle hareket ederler ve bu onlar için güçtür.fakat şöyle de bir gerçek var; yaşadığımız hayat ormandan ibaret değil bu yüzden kibarlığı hor gören bu asilliği anlamayan insanlar için diyorum ki baltalar elinizde uzun ip belinizde nereye gidiyorsunuz hayırdır!

sevgili 17 yaşım,
şu an senden küçük bir şekilde yazıyorum bu satırları. henüz bugün başlıyorsun hayatının 18. yılına ve 17. yaşına. olsun, sanırım bu yıl hiç olmadığım kadar büyüdüm ve birkaç bir şey söylemek istiyorum sana. insan gelecekteki haline de öğüt verebilir sonuçta, değil mi?

öncelikle iyi ki varsın, bunu birinin söylemesini bekleme. bak ben söylüyorum yine sana. en büyük şey de zaten öncelikle kendi kendini sevmen ve değerli hissettirmen değil midir?

insanlara hak ettiklerinden fazla değer veriyorsun. farkındayım, sana "iyi bir insan olmak" gibi görünüyor bu dediğim ama işin aslı pek öyle olmuyor. bırak; herkese iyi olmak zorunda değilsin, herkese enerjini tüketmek zorunda değilsin. bazı insanlarla enerjin uyuşmuyordur veya bazıları sadece kötüdür. herkes hayatında olmak zorunda değil. veda etmeyi öğrenmen gerekiyor.

bu yıl hayatının ana karakteri olman gerektiğine inanıyorum. son birkaç aydır bunu güzel başarıyorsun aslında, sadece devam ettirmelisin. tabii ki insanların dediklerine kulak ver, onları dinle. kötülüğüne konuşmuyor hiç kimse ama unutma ki bu tuvalin ressamı sensin. sonucu çirkin olacaksa hataların kendi hataların olsun; sonucu güzel olacaksa da kendi başarın... o fırçayı eline alabileceğine inanıyorum.

karmaya inan. bu karma hem yaptığın kötülük ve iyiliklerin sana döneceği anlamına geliyor hem de artık büyümen gerektiğine. bir yaptığın hatayı tekrar yapmayacak olgunluğa ulaşana kadar aynı şeyi tekrar tekrar çıkaracak evren önüne. kimse siyahtan birden beyaza dönmez. atla artık bu karma seviyesini, "hayır" diyebil bir dahakine.

çok güzelsin ve bunu asla unutma. son birkaç ayın dışındaki çekindiğin fotoğraflara bakıyorum, hepsi bir korku barındırıyor. "güzel değilim, neden fotoğraf çekiyorlar ki/çekiniyorum ki" gibi endişelerle yeyip bitiriyormuşsun kendini. kusur olarak bellediğin ince dudakların, dolgun yanakların, kıvırcık saçların... bunların hiçbiri çirkin değil aslında ki kimse de bunu söylemiyor zaten. aslında insanların seni beğenmesi umrunda değil farkındayım. çünkü özgüvenin arttığından beri aldığın iltifatlar önemsiz geliyor gözüne. o zamanlar sen kendini sevmiyordun ve bunun eksikliğiydi o korkuya sebep olan. bunu aşmaya başladın, bu yaşında daha da yol katedebileceğini düşünüyorum. kendini sevmeyi öğrendin, şimdi çok sevmeyi öğren.

her şey enerji işi aslında. etrafına yaydığın enerji diğer insanların gözündeki görüntünü, kendine bakış açını, davranışlarını, her şeyi etkiliyor. o enerjiye sahip çık çünkü diğer herkesin ki gibi eşi benzeri bulunmayacak bir enerjiye sahipsin.

kelebek etkisinden bahsediyordun. o değişimin, o dalganın merkezi ol. *

iyi ki varsın ve iyi ki doğdun, seni çok seviyorum.

şimdi yalvarıyorum erken uyu, bu 3 hafta sınavların yüzünden sürekli sabahlayacaksın zaten.*

bro, kardo, panpa, keko vb.

sözde güçlü türkiye’de yürek dağlayıcı bir hayat yaşayan adamdır. dayım memleketinden kopmuş gelmiş aksaray’a akabinde parası pulu olmadığı için de camiye sığınmak zorunda kalmış ve bu durumu polisler fark edip kendisini otele yerleştirmişler.

hani ülkemiz şahlanıyordu, hani dış ülkeler bizi kıskanıyordu, hani ülkemizde yoksulluk sorun olmaktan kalktıydı? ulan bu milletin ahı hepinizden çıkacak be, mazlumun ahı cidden ortada kalmaz..

kaynak; www.sozcu.com.tr/2021/gunde...

akıllı telefonu bırak ben cep telefonunun olmadığı zamanı yazayım. bir arkadaşı arar babası çıkınca suratına kapatırdık mesela. paralel telefondan dinleniyor muyuz diye ajan gibi paranoya yapardık.

güzel günlerdi. şimdi retina taraması ile açılan telefon icat etseler paralel telefondan dolayı hatta parazit mi var tadını vermez.

bu nesil her şeyi elinde bulduğu için kıymeti de o düzeyde oldu. biz eskiden kalemle telefon çeviriyorduk. tuşlu telefon çıkınca devrim olmuştu.

clarissa p. estes-kurtlarla koşan kadınlar
yu hua-yaşamak
daniel keys-algernon’a çiçekler
platon-devlet
john steinbeck-inci

başkalarına karşı "hızlı söyleyen ben değilim, yavaş dinleyen sizlersiniz" deme isteği duyan insan.

(bkz: ceza)

her ne kadar zamanla biraz azaltmış olsam da hızı, bu özellik bende mevcut. tabi ki can sıkıcı olabiliyor; karşımdaki için de, benim için de... anlayamayan kişi zaten zorlanıp gıcık olurken, konuşan kişi için de ne söylediğini sürekli tekrar etmek zorunda kalmak can sıkıcı oluyor bazen. sanırım en rahat yapacağım işlerden biri spor spikerliği.

fakat bu durum insanın çok da elinde olan bir şey değil. o nedenle kızmayın, dalga geçmeyin ya da benzer şeyler yapmayın.

çok fazla düşüncenin ağızdan aynı anda, hep birlikte çıkma isteği duyması olabilir bunun nedeni. laf kalabalığı yapan insanların bir özelliği olabileceği gibi çok fazla şeyi aynı anda düşünen gayet normal insanlarda da görülebilir.

barış manço güzel bir örnektir. genellikle çoğu insana kıyasla gayet hızlı konuşur.

dün, sen kimsin ki?... ile başlayan bir cümleyle muhattap oldum. yutamıyorum iki gündür. tahammül sınırım mı düştü artık bilmiyorum ama son zamanlarda bu kadar kırılmamıştım. kim olduğumu anlatmaya bile takatim kalmadı. belki de gerek kalmadı.

kaç gündür sözlüğe girip bakıyorum. diyorum ki, bir tane şöyle doğru dürüst bir yazı olsun, ben de yazacağım. yok! yok yani! benim girdiğim saatlere mi denk gelmiyorlar, yoksa bu sözlüğün akışı hep böyle mi oldu, oluyor, olacak, bilemiyorum.
hayır, epey de yazım var burada. silmek de istemiyorum. ama, bu sözlük böyle devam ederse düzgün yazar bulması çok zor.
durayım, izleyeyim diyorum bazen, bakıyorum yaş ortalaması en fazla 17 ya! resmen tinder ve benzerleri gibi bir yer burası da. yazmaya değmeyecek kadar hem de. çünkü çoğunluğu oluşturanların amacı, bilgilenmek, gündemi takip etmek, yararlı -ya da yararsız- düşüncelerini paylaşmak değil, resmen oynaşmak.
akışa çok fazla başlık giriyor. ve bunlardan tutanların geneli yukarıda yazdıklarımı ispatlar niteliksizlikte.
şu an, şükür ki, iyi bir zamana denk geldim -kendi adıma tabii- akış açısından. en azından tutan başlıklarda elle tutulur bir iki yazı bulunabilir. ama bu tamamen şans tabii. az sonra akan ve değişen başlıklarla bu tamamen değişebilir.
yönetimin işine gelir, akış, online durumu. onları ilgilendiren reklamlar nasılsa. sözlük olayı çok tuttu. ama modası da geçecek yavaş yavaş. ve bunun gibi tutan sözlükler de yazar çoğunluğu nasıl istiyorsa ona evrilecek. eşyanın tabiatı böyle.

erkekler mal değildir alınıp satılamaz .*

2 gün ekmeği keser sonra sıfır irademle aynı şekilde devam ederim.

ne yaptıysam olmadı, bir türlü odaklanamıyorum diyorsanız, belki de sizin sorununuz da benimle aynı sebeplerden kaynaklanıyordur. sağlıksız beslenme ve d vitamini, b12 vitamini, demir gibi değerlerin düşüklüğü de odaklanmayı güçleştiren etkenlerdendir. değerlere baktırıp verilen ilaçları kullanmak, en az 21 gün boyunca* rafine şekerden, paketli gıdalardan uzak durmak, sağlıklı beslenmek ve sonucunda bağırsak sağlığının iyileşmesi ile birlikte odaklanmanın arttığı görülecektir. *

uzun süredir tutulan çişi özgürlüğüne kavuşturmak.

çok romantik bir şarkı seçtim*. kayıtları göndermeyen kalmasın efenim.

aslında bu vergi sistemi yerli üretimi arttırmak için yapılmış zamanında. ama yerli üretim olmayınca devlete geçim kaynağı olmuş. teşekkürler türkiye.

üzülme emojisi. bu yani :(

(bkz: halaycıların ve eşcinsellerin her türlü demokratik eylemin içine etmesi)

(bkz: allah iflas etsin)
(bkz: mozart anlaşması)

bir yardım çağrısı.

forumsal başlıklar açmazsak güzel olur tabi.

konuya gelirsek... bu kadar uzun süreyi geçirmek için en iyi klasik yöntemler kitap okumak, öğrenciyseniz ders çalışmak, uyumak, bulmaca çözmek, dışarıyı izleyerek müzik dinlemek... hatta bir rubik küp alıp onu çözmeye bile uğraşabilirsiniz. epeyce oyalayacaktır eğer konuyla ilgili tecrübeniz yoksa.