-lütfen bu fotoğrafa bakarken ekran ayarlarınızla oynayın; ekran parlaklığını en düşük seviyeye getirin. faydası oluyor. ben öyle yabtım, o şekil bir miktar da olsa güzel görünüyor.-*

perseus with the head of medusa, benvenuto cellini tarafından 1545-1554 yılları arasında yapılmış bronz bir heykeldir. kare bir kaide üzerinde perseus ve elinde medusa'nın başı betimlenmiştir. eser 27 nisan 1554 tarihinde piazza della signoria meydanındaki, loggia dei lanzi binasına dönem dükü cosimo ı de' medici tarafından yerleştirilmiştir.

eserde perseus neredeyse çıplak bir şekilde ayakta durmakta ve yılan saçlı gorgon, medusa'nın başını elinde tutmaktadır. ayakları altında da medusa'nın vücutu serilidir. alegorik ve cumhuriyeti kesen dükü anlatması gibi siyasi anlatılarının ve özelliklerinin yanı sıra heykeli yaparken kullanılan bronz, uzun bir süredir sanat eserlerinde görülmeyen bir materyal idi. perseus neredeyse çıplaktı demiştik çünkü üzerinde bazı eşyalar taşıyordu. mitolojik hikayesinde de bahsedildiği gibi heykel de; ayağında hız için giydiği kanatlı sandaletler, omzunda kafayı taşımak için sihirli bir çanta ve başında görünmezlik miğferi takıyor. burada tabii ki cellini'nin ünlü eritme yeteneğine de atıfta bulunmak zorundayız. kendisi de yarattığı eserden çok gurur duymuş olacak ki bahsettiğimiz, gögsünde bulunan çantasının askısında benvenvtvs cellınvs cıvıs flor facıebat mdlııı (benvenuto cellini, floransa yurttaşı, bunu 1553 yılında yaptı) yazmaktadır. ve ilgi çekici bir diğer özelliği de, kendi portresini perseus'un başının arkasına işlemiş olmasıdır. heykele önden baktığımızda perseus'u ve medusa'nın başını, arkadan baktığımızda ise eser sahibi benvenuto cellini'nin başarı ile sakladığı oto-portresini görebiliriz.

bar mı kaldı alüminyum, barda bardağı ağzımıza götürmeyi unuttuk muhabbeti kusur kalsın dediğim klişelerdir.

audioslave grubu ve chris cornell'in en iyi şarkısı.

kimilerine göre ölümü bekleyen yaşlı bir adamı anlatır. bu adamın, tüm arkadaşları ve ailesi ondan önce bu dünyadan göçmüş ve evinde artık kendi ölümünü bekler hale gelmiştir. tek beklentisi kendi ölümü sonucunda onlarla yeniden bir araya gelmesidir. sözlerdeki şu kısım başka neyi çağrıştırabilir olabilir?

in your house i long to be
room by room patiently
i'll wait for you there
like a stone
i'll wait for you there
alone

hayatının büyük kısmını depresyonda geçiren chris cornell belki de kendi hayatını anlatmış bu şarkıda?

gayet normal bir uygulama. sonuçta tüm restoranlar bu konseptte değil. dileyen buralar dışındaki tüm yerlere gidebilir. yani bir özgürlük kısıtlaması yok. sadece bir seçenek oluşturulmuş. başka bir sürü yer varken de illa buraya gidicem diye inatlaşmak ciddi saçma.

istanbul'un kendi halinde gayet nezih bir ilçesi. bazı bölgelerinde sokak isimlerine sadece çiçek adı verilmiştir. (bkz: nergis,orkide,papatya sokak) sahil bölümü de ayrı güzeldir.

19 yaşında küçücük * bir kardeşiniz olarak bu kutsal göreve adayim.*
not: merak etmeyin tüm tuşlara basip sözlüğü bozmayacağim.*
edit: yoldaş herkesi kurucu yapmış teşekkürler efenim.

ülkenin en üst tabakası ile en alt tabakası arasında yozlaşma konusunda hiçbir fark yok. bizim gibi gündelik kaygıları olan ve etik değerlere bağlı yaşamak isteyen tayfa ise ağzı açık izliyor olan biteni. sosyetenin gay partileri ile cami avlusunda yiyişen dayılar arasında seçim yapmaya zorlanıyoruz.
gülşen'in g*tünü de unutmayalım. o da tuzu biberi.

hayküsü en fazla 56 falandır.

burçlara inanmayan insanlar zekidir gençler. bu böyledir. mesela çoğuna dikkat ediyorum topluma faydalı insanlar. muasır medeniyet seviyesine ulaşmamızın en büyük sebepleri olarak görüyorum bu arkadaşları. çoğuna dikkat ediyorum, kapatıyorlar kendilerini çalışma alanlarına, bilimsel çalışmalar yapıyorlar. hepsine sorun size anlatsınlar topluma faydaları ne.

bi de burçlara inanan bir tanıdık var. eğlenceli buluyor bu konuyu. çocuk ölümlerini engelleyecek 2 farklı projenin yanında otizmlileri çalışma hayatına katabilecek bir proje daha ortaya çıkarmış durumda. yetmemiş birçok farklı icat yapmış. neden? çünkü başkalarının üstüne basıp kendi zekasını ortaya çıkarmaya çalışmak yerine sahiden bir şeyler ortaya çıkarmak için çalışıyor.

bakınız ne zaman fanatizme dair alışkanlıkları bırakırız, o zaman başkalarının zeka seviyesi hakkında yorum yaparız. mesela bir insan astroloji için 90 dakika ayırıyorsa ve bir diğeri 90 dakika 22 adamın bir topun pesinde koşmasını izliyorsa hangisi daha zekidir? bilemeyiz. bir insan 2 saatlik belgesel izlemek yerine 2 saatlik ona hiçbir şey katmayacak popiş bir film izliyorsa hangisi daha zekidir? bana sorarsanız yine bilemeyiz.

her insan günlük mecburiyetlerinden kaçmaya çalışır. kimi maç izleyerek kaçar, kimi film izler, kimi insanları 12 farklı şekilde kategorize ederek kaçar. hiçbirinin bir diğerinden farkı yoktur.

ha biz günün 14 saati hiç durmadan toplumu ve kendimizi geliştirmek adına ortaya sahiden elle tutulur başarılar çıkarıyorsak o zaman insanların aptallık seviyesi hakkında konuşma hakkına sahip olabiliriz. yoksa boş boş şeylerle zaman geçirme konusu tartışmaya açılır ki ne gerek var?

- can çekişmek nasıl bir şey bilir misin olric?
-hayır efendimiz, nasıl bir şey?
- o'na söyleyebileceğin o kadar çok şey varken susmaktır olric.

çünkü cinselliğin afrikasıdır bu topraklar.

bir kasabada yaşadığımızı farzedelim. belediye başkanı oluyorum ve bir tane imar fonu kuruyorum. imar fonunun başkanı benim ve her inşaattan komisyon alıyorum. yapılacak inşaatlar için ihale açmadan kafamda belirlediğim ücretten inşaatları yaptırıp, komisyonumu alıp inşaatı belediye garantisine alıyorum. inşaat için para alan şirket yeteri kadar kar edemezse belediyeden garanti olarak parasını alıyor. hatta bazı ihalelere naylon şirketimlerimi sokuyorum, ihaleyi ona verip şirketi iflas ettiriyorum. bu sayede ortada beton demir yokken, inşaat için bir girişim yapmadan bile bedavadan cebimi dolduruyorum. bu sayede dünyanın en zengin belediye başkanları listesine ilk 5ten giriyorum.

senin o inşaat gelişim dediğin gelişmenin işleyişi bu şekilde. ülkedeki bütün varlık fonu, banka fonu, doğalgaz fonu vs. hepsinin yönetim kurullarında erdoğan ve bütün aile kütüğü sırasıyla yer alıyor. bu gelişim sonucu devlet 5 şirkete 10 sene içinde 250 milyar dolar ödeme yapmak zorunda. şehir hastanelerinin 1 senelik kira-ödeme vs. masraflarının 5te1i ile zaten o hastaneler yapılabiliyordu. ülkenin en çok kar eden kurumu olması gereken çaykur o varlık fonun 500 milyon zarar açıklıyor.

bütün bunlar olurken erdoğan ve tayfasının nazi dönemini aratmayacak propaganda ve medya kontrolünün, dinin uyuşturucu etkisinin ve muhalefetin etkisizliğinin sayesinde bu insanlar hep aynı şeyi yapıp istediklerini alabiliyorlar. her şeye rağmen bunların ne yaptığının farkında olanların elinden ise sadece sızlanmak ve bu ateşe bir kibrit çöpü dahi taşıyanları aşağılamak geliyor. maalesef.

her okuduğumda ecinnileri başıma toplayan bir charles baudelaire şiiri.

saplantı

ormanlar! katedraller gibi ürkütüyorsunuz;
uluyorsunuz org gibi; ve kargınmış kalplerde,
ihtiyar hırıltıların titreştiği, o sonsuz
yas odaları, dualarınızı perde perde

yansıtıyor. okyanus, nefret ediyorum senden!
uğultundan, köpüğünden; hıçkıran, horlanmış ve
yenilmiş insanın acı gülüşünü yeniden
buluyor zihnim, kendinde, denizin gülüşünde.

ne çok severdim seni, ey gece! olmasaydı bak,
ışığı bildik dili konuşan şu yıldızların!
çünkü bütün aradığım; boşluk, kara ve çıplak!

ama, yıldızlar gibidir yoğun karanlıklar da,
tanıdık bakışlardan uzaklaşmış varlıkların
binlercesi, fışkırıp gözlerimden yaşar orda.

obsession

grands bois, vous m'effrayez comme des cathédrales;
vous hurlez comme l'orgue; et dans nos coeurs maudits,
chambres d'éternel deuil où vibrent de vieux râles,
répondent les échos de vos de profundis.

je te hais, océan! tes bonds et tes tumultes,
mon esprit les retrouve en lui; ce rire amer
de l'homme vaincu, plein de sanglots et d'insultes,
je l'entends dans le rire énorme de la mer

comme tu me plairais, ô nuit! sans ces étoiles
dont la lumière parle un langage connu!
car je cherche le vide, et le noir, et le nu!

mais les ténèbres sont elles-mêmes des toiles
où vivent, jaillissant de mon oeil par milliers,
des êtres disparus aux regards familiers.

(bkz: les fleurs du mal)

teşekkür ediyorum. şu an kendimi hissettiğim ortam şöyle


görsel: it's wonderful life (1946)
kaynak:buradan

zavallıdır.

sözleri hayat felsefesi yapılacak kadar güzel ve önemli olan bir filozoftur.

bugün dağların dumanı aralandı, hoş geldin
ah, ışıklar içinde kaldım, yandım, efendim
sen bana yangın ol, efendim, ben sana rüzgâr
tutuşsun gün, yansın geceler, zamanımız dar
sen bana geç geldin, ben sana erken
tutuşsun gün, yansın geceler, vaktimiz varken
bugün günlerden güzellik, sefa geldin, hoş geldin
ah, bu yağmur yalnızlığımmış, dindim, efendim
sen bana yangın ol, efendim, ben sana rüzgâr
tutuşsun gün, yansın geceler, zamanımız dar
sen bana geç kaldın, ben sana erken
soyunsun gün, sarsın geceler, vaktimiz varken
sen bana geç kaldın, ben sana erken
tutuşsun gün, yansın geceler, vaktimiz varken

(bkz: ne diyem mahmut mu diyem)

sezar'ın hakkı sezar'a dostum. günahkarım ama kul hakkını da şey etmeyeyim şimdi. misal benim ukdelerime nickimi yazmayana gıcık oluyorum.

türk karikatürünün en önemli şahsiyetlerindendir. genellikle yaptığı tespit mizahıyla tanınır. kendisinin karikatürleri o kadar iyi detayları yakalar ki ilk etapta okuduğunuzda pek anlam veremezsiniz fakat gerçek hayatta anlattığı olaylarla veya gösterdiği detaylarla bir bir karşılaşınca şaşar kalırsınız. o kadar kalıplaşmış replikleri vardır ki umut sarıkaya karikatürlerine hakim arkadaşlarınızla sadece replikler kullanarak iletişim kurabilir, kahkaya boğulabilirsiniz.