tüm şehitlerimizin ve mustafa kemal atatürk'ün ruhları şad olsun. ülkenin kaderini değiştiren müthiş bir zaferdir. şehitliğe gittiğim de resmen o döneme gitmis ve o anları yaşamış kadar olmustum tarifsiz bir ve duyguydu. bu ülke size çok ama çok şey borçlu.

"... sevgiye saplanıp kalmaya karar verdim.
nefret, taşınamayacak kadar ağır bir yük."

solucan hatta arkadaşları.
dünyadan yok olsalar yada bana hiç görünmeseler.
köylü olup solucandan korkmam ironi değil.

dapdar pantalon giymeleri.

not:bence

yine döktürmüş domestic hıyar..
bu gece de sözlük de şenlik var..
çekirdeğimi aldım beklemekteyim..
aman bu güzel bayanı bekletmeyin..

konuşurken ya da yazarken kelimelerle oyunları, imla kurallarına uyması, deyimleri yerinde kullanması, bakış açısı, kültür seviyesi vs belli eder kitap okuyan kişiyi.

bir james joyce kitabıdır.

ölüm kaçınılmazdır ama bir son değildir. öbür dünyadan bahsetmiyorum, onun varlığı benim için şüpheli. benim söylemek istediğim öldüğünü düşündüğümüz insanların aramızda olduğu.

zihnimiz kıyamet sonrası bir toplanma alanı gibi iğne atsan yere düşmeyecek bir halde. birbirini tanıyan ya da tanımayan insanların bir omuz mesafesinde dizildiği bir panayır yeri gibi. herkes huzursuzca ve sabırsızca sırasını bekliyor. sıralarının geleceği anı onlara belli edecek olan işaret bize onları hatırlatacak olan bir duygu ya da duyu kırıntısı.

o işaret gelip zihnimiz ve hafızamız bir hareket döngüsüne girdiğinde ölülerimiz de yavaş yavaş canlanmaya, can almaya başlar ve oldukları yerden, gitmelerinin üzerinden ne kadar zaman geçmiş olursa olsun o ilk günkü heyecanla çıkmak için doğru anı kollarlar.

hayatımızın tarihinin bir yerinde ölüp bizi yalnız bırakan herkes bir şekilde geri döner. ya bir koku bize hatırlatır onları ya da bir melodi ama ölüler mutlaka hatırlanır. çünkü gerçekten ölmek unutulmaktır. james joyce hacimsiz ama kocaman bir öykü yazmış bizim için.

okuyalım ve ölülerimizle hasret giderelim.

samimiyetsiz mesajlardan kurtulmak için başvurmak istediğim hak türü. sözlükte böyle bir şey yok maalesef. gelir mi? size bağlı.

bana bugün kendim için hiçbir şey yapmadığımı farkettiren başlık. verimsiz bir gündü.

bugün türkiye'de yürürlükte olan mevzuata göre evlat edinmek isteyen eşlerin her ikisinin de 30 yaşından büyük olmaları ve evliliklerinin 5 yılını doldurmuş olmaları gerekmektedir.

söz konusu tartışmada lgbt bireylerin evlat edinip edinmemelerinden önce evliliklerinin yasal mevzuatla güvence altına alınmış olması gerekir ki, bu durum türkiye'de lgbt çiftler için şimdilik ne yasaldır ne de yasalaşması gündemdedir.

öte yandan tartışmanın "lgbt bireylerin evlat edinme hakkı"ndan daha çok, "ebeveynsiz çocukların ebeveyn edinme hakkı" olarak görülmesi durumunda ebeveyn adayının cinsel kimliğinden ziyade "küçüğün yararı" göz önünde bulundurulduğunda aklı selim içinde çözümlenebilmesinin mümkündür.

t: evlat edinme de ebeveyn edinme de bir haktır ve ebeveynin cinsel kimliğinden bağımsız olarak ele alınması gereken bir konudur.

para verenin aklından şüphe edeceğim uygulama ulan biz enes baturu görmemek için youtube a girmiyoruz bunlar enes batur izletip para kazanmayı düşünüyor.

bugün hala, katılımcıları tarafından çok iyi korunduğu için hakkında çok az şey bildiğimiz, eleusis gizemleri'nin doğuşunun konu edildiği mitosun da kahramanıdır. diğer ismi olan kore "bakire, genç kız" anlamına gelir. yer altı tanrısı hades, persephone'u yer altına kaçırmıştır. hades üzerine anlatılan tek hikaye persephone ile arasında geçen bu olayı konu edinir.

homeros şöyle aktarıyor:

"demeter'in de yatagina girdi zeus,
canlıları doyuran, tarlalar tanrıçasının.
ak kollu persephone'yi dogurdu demeter,
yer altı tanrısı aidoneus
kaçırdı onu anasının koynundan
ve bilge zeus bıraktı kızını ona"

ayrıca, azra erhat - (bkz: mitoloji sözlüğü (kitap)) .

abartıyorsun çok hassassın..

bir orhan veli kanık şiiri:

cep delik, cepken delik,
kol delik, mintan delik,
yen delik, kaftan delik,
kevgir misin be kardeşlik!

incesaz - kalbimdeki deniz
eğer öksüz kalırsa bu ölümüne sevda
sussun rüzgâr, solsun güneş, bitsin bu rüyâ
....
dünya bölündü, ortasında ikimiz
sevdamı saklıyor kalbimdeki deniz

sadece yeni mezun sosyal hizmet uzmanı maaşıyla bile yanlışlanabilecek iddia.

şuan yeni mezun bir uzman göreve başladığı ayda 5.150 tl almakta. 20 yıl kıçını yırtıp çabaladıktan sonra ise* aldığı tutar 5.900 tl.

başka sözüm yok sayın yargıç.

beni tanıtırken bu da diğer kızım, oğlumun eşi diyen canparçasını nasıl ötekileştirebilirim ki mantığından yola çıkarak 'anne' benim kullanım şeklim. evet, ilk zamanlar beyin yaktığı doğrudur. yıllar içerisinde zaten çok da olağan bir duruma dönüşüverdi.
bence asıl sorun ailelerin bir arada olduğu zaman. "baba çay ister misin?" sorusuna senkronize bir şekilde "evet" yanıtını alınca hala kahkaha atıyorum. karışıklık olmasın diye de "x baba sen, y baba peki sen?" şeklinde evirdim kendimce. tabii eşle konuşurken 1.tekil alanlar benimkiler, 2. tekil alan onunkiler. bu da yine karışıklık olmasın diyedir, yoksa çift anne-babalı olmak güzel.
ha bu arada, onları tanımadan ve evlenmeden önce ben de "yaaa ben tanımadığım insana nasıl anne-baba derim? diyenlerdendim. üstelik bana daha zor gelen annemi-babamı eşimle paylaşmak olmuştu." anne mi, hayır o benim annem!" söylemlerime gülerek ve daha çok söyleyerek kızdıran kişi de eşim olur. zamanla sindirdim. şimdi hoşuma giden bir durum.

satılık insanların herkesi kendileri gibi sanma yanılgısı nedeniyle sık sık kullandığı cümle.

herkesin fiyatı yoktur. bazı insanlar değerlerini dünyaya değişmez. yakınlarıyla tehdit ederek zorla satın alırsınız belki ama o yaptığınız farklı bir şey olur ve kişinin gerçekte satılık olmasıyla ilgisi yoktur.

çok kızıyorum bu lafa, çok!

"credo quia absurdum"

"inanıyorum, çünkü saçma" anlamına gelen, tertullian'a ait deyiş. kendisi bunu inandığı din için söylemiş olsa da yaşamın her alanında kullanılabilir.