nevereyimabime veya çaylar şirketten de olabilir.

(bkz: anketimi doldurdum rahatladım)

yazım yanlışlarıyla ve bomboş içeriklerle dolu olan ve buna rağmen onlarca favori ve beğeni alan entryleri gördükçe soğuduğum sözlüktür.

ana sayfada inanılmaz derecede saçma sapan entryler var. insanlık namına 2-3 bilgi içerikli entry giren yazarlar da vikipediden copy paste yapıveriyorlar.
bakın arkadaşlar ekşiden kaçtık buraya geldik diye başta çok mutluyduk ve oradaki iğrençliği burada çözebileceğimizi düşündük ama burası cidden kafası boş insanlarla dolmuş. arada entrylerine baktığım yazarlar da sıkılmış gitmiş. bu işe bir el atılması lazım.
attınız attınız, atmadınız burası da diğer sözlükler gibi mezarlıkta yerini alır ya da orada burada goygoy malzemesi olur, kızlar soruyor gibi.

hatta bakın el atması gereken kısım moderasyon ekibi de değil ha size söyleyeyim.

ortadaki kitle burayı twitter gibi kullanıyor her gördüklerine veriyorlar şukuyu. sonra ortaya çıkan ana sayfaya düşen entryler insanın anasını ağlatıyor. format vardı, kaliteli mizah vardı, sevgi vardı.
neydi?
emekti falan.

şimdi "beğeni almaya mı giriyorsun sözlüğe?" diyenler olacak. arkadaşlar sözlükler düşüncelerini paylaşmak ve seninle aynı fikirde olan insanları görmek amacıyla vardır. hayatın her aşamasında olduğu gibi insanın motivasyona ihtiyacı oluyor tabi ki. n'apayım girip boş boş yazacaksam? debe diye bi şey var ama siz sözlük nedir bilmediğiniz için bunu da bilmiyorsundur. neyyse

şunu da ekleyeyim tabi ki goygoy olacak. espriler olacak, güleceğiz, eğleneceğiz de goygoyun da içi dolu olanı güzel ya. recep ivedik izliyormuş gibi hissediyorum kendimi ana sayfada gezerken.

e defol zorla tutan mı var derseniz eğer
haklısınız valla.
e ben gideyim o zaman. *

yemek yemekten başka hobimiz kalmadı gençler geçmiş olsun

eski ya da yeni farketmeksizin hemen hemen her başlıkta alüminyum folyolu tanımlarıyla karşılaşabileceğiniz çok sevgili yazar.

evlenmeden önce mutlaka her gencin deneyimlemesi gereken eylem. ( gerçi bu şartlarda evlenir misiniz, orası da size kalmış ) artı ve eksi kıyaslaması tamamen kişilerin kendileri üzerinden yapılacağı için doğal olarak bu konuda sadece kendi fikirlerimizi beyan edebiliriz. zira bu durumun tamamen iyi veya kötü bir duruma dönüşmesi kişinin karakteriyle alakalı. yaklaşık 10 yıldır yalnız yaşayan biri olarak kendi bakış açımdan değerlendirmek isterim.

+
* erken yaşta gerçekleştiği takdirde sorumluluk, ev geçindirme bilincini daha iyi anlarsınız.
* hafif yaratıcılığınız varsa mutfakta güzel vakit geçirebilirsiniz.
* sosyal biriyseniz arkadaşlarınızla harika vakit geçirirsiniz.
* yeni hobiler edinebilir, kendinize daha fazla vakit ayırabilirsiniz.
* alkol aldıktan sonra ''ulan şimdi bizimkilerin karşısına bu halde nasıl çıkacağım'' endişesi olmaz.

çok fazla yazabilirim ancak benim için en önemli olanları kısaca bu şekilde belirtmek istedim.

-
* bir müddet sonra yalnızlığa alışırsınız. kapı zilinin çalması bile sizi rahatsız eder. anneniz sizi ziyarete geldiğinde bile kendinizi kendi evinizde yabancı gibi hissedersiniz, rahat edemezsiniz.
* moraliniz bozuk olduğunda ev üzerinize gelir. bu gibi durumlarda o an kendinizi bir yerlere atıp sosyalleşmezseniz bok gibi bir psikolojiyle gözleriniz tavana takılmış bir şekilde saatlerce uykuyu beklersiniz.
* temizlik hastası bir anne tarafından büyütüldüğüm için düzenli olmak benim için kaçınılmazdı. en büyük problem olan ev temizliği konusunda hiç sıkıntı çekmedim. ancak dağınık ve depresif bir yapınız varsa ( bazı arkadaşlarımdan biliyorum ) eviniz potansiyel bir çöp evdir ve işin kötüsü tembelliğe alıştıktan sonra bunu düzeltmek çok ama çok zordur. beraberinde çeşitli hastalıklar da cabası.

çok uzatmadan bu şekilde bitirelim. merak eden olursa sorularınız için deneyimli bir yalnız yaşayan olarak bir tık uzağınızdayım.

teşekkürler.

sadece haber sitelerinde değil youtube, twitter ve facebook gibi sosyal medya sitelerinde karşımıza çıkan, tık tuzağı.

nezaket.
net nezaket. cümle içinde çok basit bir kelime gibi gözüken 'nezaket', olduğunda dünyanın en güzel şeyi iken olmadığında bir iç sızısı. sevdiğiniz birinden her gün dayak yemekten bir farkı olmayan bir süre sonra da içinizdeki sevgiyi kazıya kazıya söküp alan bir meziyetsizliktir nezaketsizlik. öküzlük ile doğallığın birbirine karıştırıldığı ülkemde de öyle zor bulunuyor ki.

reklam aldığı bir bankanın bana yaptığı ispatlı delilli daha sonradan da hakkımı söke söke alarak, kanuni olarak ta haklı çıktığım bir rezalet başlığı sonrası uçuruldum.10 sene boyunca girdiğim yüzlerce tanım dahil hepsi silindi sanki hiç yazmadım, hiç yaşamadım. yaklaşık üç senedir sosyal medyada hiç birşey paylaşmadım. sadece takip ettim burayı keşfettim iki gün önce saçmalamadan bilgim dahilinde tanımlama girmeye çalışıyorum belki bir gün burası kanzuğun sözlüğünü bitirir diye. eğer burayı okuyorsa şu anda göbeğini kaşıyarak sırıtıyordur "hadi len sen kimsin"ya da" siz kimsiniz"diyordur. olsun ben ateşe su taşıyan karınca misali yazmaya devam edeceğim. başarılı olamasak ta olur farketmez safımız belli olsun......

fatih karagümrük futbol kulübü'nün 1998 doğumlu stoperi. 1.92 boyunda sağ ayağını kullanıyor. sözleşmesi haziran 2021'de bitiyor. devlerin radarına girmiş bakalım kime gidecek.

telefon numaraları,ilkokuldan beri tanıdığım arkadaşlarımın isimleri,yaşanılan bazı olayların tarihleri ve buna benzer bir sürü gereksiz bilgi hala aklımda.oturup ezberlemedim ama unutmuyorum.plaka kodları çocuk oyuncağı.gurur duyulacak bir özellik olarak görmüyorum.hafızada boşa yer kaplıyorlar.

ortama bir kadın girdiği taktirde küfürler ve argolar durur. bir anda kraliyet ailesi üyesi oluruz. ben prens edward olurum hep.

t:çok güçlü, karşılık görmeyen, umutsuz, olanaksız aşk.
dizi: 2015 yılında star tv de yayımlanmaya başlanan dizinin başrollerinde ;burak özçivit, neslihan atagül doğulu ve kaan urgancıoğlu yer almaktadır. yapımcılığını kerem çatay'ın üstlendiği dizinin yönetmen koltuğunda hilal saral bulunmaktadır.
bu dizi dışarıdan klişe ve çok bilindik bir konusu varmış gibi görünse de özellikle kaan urgancıoğlu’nun repliklerini kimin yazdığını merak etmeme neden olmuştur.bu yüzden;kötü rolde olmasına karşın , sadece akılcı ve sarcastic tarzından dolayı ,role süper bir enerji katan kaan urgancıoğlu için izlemiştim.

oturulacak evde kesinlikle olması gereken bir özellik. komşuların hayatına ortak olmak istemiyorsanız bu konuyu kesinlikle ev sahibine sormalısınız.

küçük bir zebellah ukdesi

şom ağızlı kişiler için kullanılan söz topağıdır.herkesin yolu bu kişilerden biriyle mutlaka kesişmiştir.
aman aman sakın bir insana söylemeyin söyletmeyin.
bir öğrencim vardı,hocam bu elbiseniz ne güzel derdi ertesi günü caaart.ay bu ne güzel gözlük derdi,kaybolur ya da kırılırdı.

ya rabbel alemin bu kişilerden değil de* o ağızlarından korusun cümlemizi.*

2016 yılında cocuk oyun parkında calisiyordum. gelen cocuklarin ismini yazip, oynayacaklari sureye gore isimlerini not ediyordum. yine birgün birbirinden seker iki kiz cocugu geldi, kücügüne bakarak;
+isimlerinizi alabilir miyim, dedim.
o da hemen ve tane tane konusarak;
-tabi ki, benim adım nisa, ayşe ablamınki de ayşe, demesin mi...
dedi vala, deyiş o deyiş. o gün dedim ki iyi ki de ögretmen olacagim, cocuklar gercekten cok güzel çünkü. *

bir iki haftadır olan bir sorun. bir başlık görüyorum tıklıyorum üstüne, başlığa en son 2020 tarihinde yeni tanım girilmiş. o zaman bu başlık neden benim akışımda? çaylakların tanımlarını da görüyorum bu arada, çaylak yazdı da çıktı desen o da değil, yok anacım yok. anlayamadım gitti. beni aydınlatırsanız sevinirim değerli yazar arkadaşlarım.

kollarımı açıp tüm insanlığı kucaklıyorum.
o. a. tutunamayanlar
tüm insanlığı kucaklamak isterken, neredeyse bu dünyanın altında eziliyordum
o. a. tehlikeli oyunlar

(bkz: iç monolog dehası)

içimi karartan bir dostoyevski kitabı daha. bu adamın hiç normal, akışkan bir kitabı yok.
yazı biraz sürprizbozan içerebilir ama o kadar da içermeyecektir gönül rahatlığı ile okuyabilirsiniz.
hikayemiz zamanının rusya’sında bir pastahane (ya da cafe)’de bilinmeyen yaşlı bir adamın ölümüyle başlıyor. bu ölüme paralel ilerleyen olay örgüsü bir yerde birleşiyor( sabrın sonu selamettir). sıkıcı bir şekilde başlayan kitap dönemin toplumsal kişilerinin üzerinden mesaj vermeye başladığı anda sıkıcılıktan çıkıyor. esas karakterler anlatıcı olan ( ki muhtemelen dostoyevski’nin kendisi bu) kişinin üzerinden anlatılıyor yani onların duyguları ve düşünceleri gözlemlenerek aktarılıyor okuyucuya. ben şöyle bir şey hissettim (bilmiyorum okuyan diğer kişiler paylaşır mı bu düşüncelerimi); olaylarda ve diyaloglarda biraz tiyatro abartılıcılığı var. yani sanki bir sahne kurulmuş ve o tiyatro sahnesini betimliyor yazar bizlere. mimiklerini, tepkilerini abartılı şekilde kullandırıp bize o duyguyu vermeye çalışıyor. bu da biraz zorlama gibi geliyor okuyucuya. konu üzerinden bir şeyler söylemek istemiyorum drama tadında bir olay mevcut. beni bir kitapta genel olarak edebi kısmı ilgilendirdiği için bunlara çok takılmadım.
genel olarak beğendiğim bir kitap diyebilirim. günümüz dünyasından artık sıyrılıyor bu klasikler. bu gözle de okumakta fayda var. döneminin çok iyisi olabilir ancak bir yüz yıl sonra o kadar da değerli olmayabiliyor.

annem covid-19 pozitif. ağrıları çok fazla ve iyileşemedi. şu an yoğun bakımda ve ciğerlerinin %70-80'i iltihaplı. bir bardak suyu bile zor içiyor, sağ olsun tanıdık bir doktor telefonla görüştürüyor arada ancak öyle haber alabiliyoruz. ayrıca şu an iyileşme yok. belki sizin de başınıza gelince (inşallah gelmez) anlarsınız covid-19 gerçek miymiş değil miymiş.
not: babam istediği zaman izin alamadığı bir durumda olmasına rağmen ısrar edip izin aldı ve benim ve kardeşimin yanında kalıyor, bize bakıyor, hastaneye gidip doktorlarla görüşüyor. eve her geldiğinde ağlıyor. kendi kışlasında çok az covid-19 pozitif çıkıyordu ve kimseye bulaşmadan karantinaya alıyorlardı hastaları ama şimdi ailesi ne durumda. 36,5 dereceden covid-19 pozitif tespit eden adam kendi ailesi için göz yaşı döküyor çünkü elinden bir şey gelmiyor.
(gerçekten çok doldum)

football manager bağımlılığıdır.

rüyamda yetiştirdiğim oyuncularla sohbet ediyorum. oyuncularıma kararlı olun cesur olun diye bağırıyorum. 30 şut atıp 0-1 kaybedince kafamı duvarlara vuruyorum.