kime ait olduğunu bilmediğim şu alıntı aptallığın en güzel tanımlarından birisidir.

aptallık gerçeği bilerek gerçeği görerek hala yalanlara inanmaktır

bence hepsi, binlerce kişiyle aynı anda eğlenmek istemiyor, kendi kendime pahalı kulaklığımla arşivimde zaman geçiriyorum.

duygular ile düşününce duygular
mantık ile düşününce mantık olan.

mantıkla duyguyu düşününce doğru yola ulaşabilirsin(tabi herkes mantıklı değil),
mantıklı değilseniz mantıklı insanlar bulundurun çevrenizde.

mantık.

bir yangınvar ukdesidir.

benimki kılıktan kılığa giriyor. hiç rahatsız etmeyen ve daima hoş tonlarda konuşuyor. artık daha seviyeli tartışmalar yapıyoruz kendisiyle, önceden çok agresifti ve hayatımı zorlaştırırdı. şimdilerde susmayı öğretmeye çalışıyorum ama en sustuğu anlarda bile "sessizliği dinle, sessizliği dinle!" diyor. şu an yazmam gerekenleri dikte ediyor misal bana ama yetişemiyorum kendisine. hızlı konuşuyor ve çoğu zaman tekrarı olmayan radyo yayını gibi, kaçırıyorum ve sonra bana kızıyor. neden daha dikkatli dinlemiyormuşum da neden daha hızlı yazmıyormuşum. "ya hu kardeşim!" diyorum, "ben sen gibi enerjiden ibaret değilim ki!" anlamıyor. sanırım ben de bazen onu anlamıyorum. ama seviyoruz birbirimizi. bana bazen şarkılar söylüyor. ha bir de şunu şikayet etmek istiyorum, geceleri korkunç bir tonla içimi ürpertiyor. bunu da aşarsak sanırım pek de büyük bir problemimiz kalmayacak kendisiyle. şimdi diyor ki "ben de senin beni dinlememenden şikayetçiyim, her seferinde arkanı toplayamam ya!" birlikte çok konuşuyoruz. entelektüel tartışmalarımızı bilahare ekleyeceğim.

indie rock türünde müzikler yapan teksaslı grup shearwater'ın * 2008 tarihli rook yani 'karga' isimli albümünde 2. sırada yer alan şarkıdır.

yer yer sitemin ön plana çıktığı hüzünlü bir hava hakimdir bu şarkıda. bahsedilen kuşlar ise aslında birer imge olup kastedilen şey; insanın hayatında kaçmak için hiçbir yerinin olmadığı, dünyamızın 'paralize' -felç- olduğudur.yani elimizden gelen hiçbir şey yok ve bize sunulana katlanmak durumundayız, anlamında.

kargalar yığıldığında
when the rooks were laid in piles
yolun kenarlarında
by the sides of the road
antenlere çarpıyor
crashing into the aerials
çamaşırhane hattında karışık
tangled in the laundery line
ve bir tarlada toplandı
and gathered in a field
tüy gibi bir ateşte yakıldılar
they were burned in a feathering pyre
soğuk siyah bir gözle
with a cold black eye
kırlangıçlar saçaklardan düştüğünde
when the swallows fell from the eaves
ve kulelerden gelen martılar
and the gulls from the spires
ve milyonlarca sığırcık
and starlings in the millions
yattıkları yerde beslenecekler
will feed on the ground where they lie
ambulans görevlileri dedi ki
the ambulance men said there's
hayatın için kaçacak hiçbir yer yok
nowhere to flee for your life
bu yüzden içeride kaldık
so we stayed inside
ve biz uyuyacağız
and we'll sleep until
insanın dünyası felç olana dek
the world of man is paralyzed
ah şahin varisi uyanır
oh the falcon heir awakes
çanların sesine
to the sound of the bells
güneye doğru ilerliyorlar
they're heading southbound
canlı bırakıyorlar
they're leaving it alive
ve her boş kafes sadece zil çalıyor
and each empty cage just rings
ve bir zil gibi duyulur
and is heard like a bell
bu soğuk yıldızların altında
underneath these cold stars
ve bu sıkıntılı gece
and this troubled night
ve insanın çığlıkları
and the cries of man
krallığın yaklaşmasına izin ver
let the kingdom come to nigh
bu hayalin gerçekleşmesine izin ver
let this dream be realized

öyle standard tuborglara pas vermeyip buralara gelmesini önerdiğim yazar.

votka da var.* hem de 70’lik?

(bkz: entel feridun)

buradaki çoğu kişi "bilgisiz olup güzel olmaktansa bilgili olup çirkin olmak daha iyidir" minvalinde şeyler yazmışlar. o öyle olmuyor maalesef. tanıdığım çoğu güzel diyebileceğim arkadaşımdan çok daha bilgiliyim, yani ben öyle düşünüyorum. onlar hep bi adım, -hatta bayağı bir adım-, öndeyken ben hep arka planda kaldım. yani ilk etapta ne olursa olsun dış görünüşe bakılıyor, zaman geçtikçe insanın içini tanırsınız. dolayısıyla kendimizi geliştirmek, bilgili olmak sadece kendimiz için yapmamız gereken bi eylem oluyor. bence öyle olmalı da zaten. sadece bunu dışarıya yansıtamıyor olmak hep üzüyor. hayatta hep geri planda kalmak psikolojik açıdan büyük bir savaş.

hayatımda hiç yapmadığım ve yaptırmadığım masaj türüdür.

ayaklarım gıdıklanır benim.

masaj yerine sıcak suya sokmayı tercih ederim.

iyi geceler dilenmeyen yazarlara hediyemdir.

amerikan kovboyları donsuz gezerler
hem de her gördüklerine iş ederler
benim gözüm senden başkasını görmez
sen başkalarının kollarındasın.

iyi geceler ahali.

dekanla ciddi ciddi konuşurken hapşırdı, ne alakaysa refleksle , azizallah dedim.
bir keresinde de tepsiden fırlayan kaynar çaylar havada süzülürken tutmak için ellerimi açıp üstüne atlamıştım.

bir adım sonrası; gel bende kal.

kamu kaynaklarının özel sektöre, para babalarına yerli ve milli burjuvaziyle uluslararası tekellere peşkeş çekmenin güzel sözlerle süslenmiş yöntemi. köprü mü yapılacak? devlet şuradan şuraya der, götüne güvenen sermaye sahibi gelir, köprüyü yapar. her aşamasında hak ettiği parayı alır. işin ortasında işi bırakıp kaçmaması için de kallavi bir banka teminatı verir. böylece yüz liraya bitecek iş 50 liraya biter.
yid yönteminde işin yapılması için gereken sermayeyi, dolambaçlı yollardan devlet verir. işi yapacak olan maddi olarak elini soğuk sudan sıcak suya sokmaz. örneğin istanbul havaalanında işi yapacak konsorsiyum (5'li çete) yeterli sermayeye sahip olmadığı için yerli ve yabancı firmalardan kredi aradı. yabancılar hazine garantisi istediler. ihale şartnamesine aykırı olmasına rağmen bizim hazine bu garantiyi verdi.
vatana ihanet işte tam da budur.

ben coldboy, yanımda da sevgili otçul var. bugün sırt sırta verdik ve unutulmaması gereken kadınları andık programımızda, cinayete kurban gitmiş masum canları. fazla bir şey yazamıyorum, çünkü programı çekerken çok zorlandık, tüm o acılar, tüm çalınmış hayatlar bizi de yıprattı. saat 22.00'da yayınımız başlayacak. normalde keyifli dinlemeler derdim, fakat karşınızda huzursuz edici bir yayın bulacaksınız. tüm bunların bir daha yaşanmaması dileğiyle...

iyi insanlar atlara binip henüz gitmemişler dedirten başlık.

her uçağın kanatların şekli ve flap/slat gibi ek sistemleri ile uçabileceği minimum bir sürat vardır. şayet uçak bu minimum süratin altında uçurulmaya çalışılırsa uçak hava ile yaptığı açısı artırılarak havada tutunmaya çalışır. ancak belirli bir açıdan sonra kanadın üzerinden giden hava kanadın şeklini takip edemez ve kanatın üstünden dolaşamaz.

böyle olunca kanadın altı ve üstü arasında basınç farkı kalmaz. yani uçağı havada taşıyan kanat yeterince kaldırma kuvvetini yaratamaz ve uçak önce titremeye başlar. yani insan gibi yere düşmeden önce sendelemeye başlar, uçak pilotu uyarır ve perdövites uyarısı kokpitte yankılanır. eğer kısa bir zaman dilimi içerisinde pilot uçağı kurtaramazsa uçağın düşmesi kesinleşir.

türk hava yolları'nın 1951 sefer sayılı uçuşunda, 25 şubat 2009 'da uçağın amsterdam'da boş araziye düşmesine sebep olan hadise tam olarak budur. kaynak

sözlükteki pkk sevicilerinden yalnızca biri. bu tatlı su solcularının ilginç bir yönü var. girdiği kabın şeklini almak. beni de akp'li ilan etmiş garibim. varsay ki gerçekten akp'liyim en azından hiçbir trollüğümde senin gibi ayrıştırıcı bir dil kullanmadım.
anladığım kadarıyla almanya'da ikamet ediyormuş. kendilerine faşist gurbetçi türklerinin evlerini kundaklamasını öneririm halkların kardeşliği bunu gerektirir sonuçta.

#1059126 tc. polisi.
#1058873
#1019234 burada da kendisini anarşist olarak tanımlayıp başka entrylerinde hdp seviciliği yapıyor.

bunun gibi tatlı su solucanlarına göre vatanını, devletini seviyorsan faşistsin. #1058844
(bkz: engelle)
sonradan gelen edit: devleti katil, askeri polisi yağmacı olarak görüyorsan davanı almanya'daki koltuğundan, klavye başından değil kuzey ırak'tan yürüt. tabi yerse.

sırf sınava ücreti yatırabilmek için iki gün boyunca sabah 4'den akşam 9'a kadar buz gibi ambarda patates doldurdum. hayrını görmesinler aldıkları paranın

bir orhan kemal romanıdır.

okuduğumda onbir yaşındaydım sanırım. annemin hediyesi idi doğum günümde. o kadar sevmiştim ki kitabı. deli gibi okuyup bitirmiştim bir günde. hala da aklımdadır.

ilk bölümün adı -umarım doğru hatırlıyorumdur- serseri mayınlar’dı. genç bir adamın hikayesi anlatılır roman boyunca.orhan kemal’in toplumsal gerçekçiliğe bağlı kalarak yazdığı bir romandır. benim aklımda bir bildungsroman gibi kalmış hep. akıcı bir romandır da aynı zamanda ve diyaloglar yoluyla yazılmıştır.

romanın ismi ve ilk bölümün ismi o kadar çok çağrışımlar uyandırır ki. kaybolup gitmiş bir dönemin silik hatırasını yeniden renklendirir okuyanın zihninde. yaşamayan bilmez ama anlayabilir arkadaş ıslıklarını duymanın ne kadar önemli olduğunu.

kahvaltı sofrasında daha son çayı bitirmeden dışarından tanıdık bir ıslık duymak ya da isminizin çok samimi bir ses ile çağırılması o kadar önemli, o kadar cezbedici, o kadar güven vericidir ki anlatamam.

ama işte bu ıslıklar sizi iyiye de davet ediyor olabilir kötüye de. ne zaman kesilmesi gerektiğini bilmek önemlidir. zamanında kesilmediğinde ıslıklar sizi istemediğiniz yerlere ve zamanlara taşıyabilir çünkü.

kitabı okuduğunuzda bir film izliyormuş gibi hissedeceksiniz. ben kitabı sayfa sayfa değil sahne sahne hatırlıyorum.

hani eve gidersin ve rahatlama seansı daha kapıda başlar ya. ayakkabıyı çıkarırsın. odana yönelip üstünü başını değiştirir ve pijamaları üstüne çekersin. işte sözlüğe giriş yaptığında da insan öyle hissedebilmeli. şahsen ben tam da böyle hissediyorum.