ikisi için de zor bir ilişki olacaktır.
taraflardan biri sigara dumanı ve kokusundan rahatsız olup uzak kalmak isteyip bazen söylenecek, içen kişi ise sigaranın sorun olmadığını, bırakamadığını söyleyecektir.

koklayarak yenir artık. kilosu olmuş anasının nikahı pastırmanın.

lise doneminde otobus hatiralarim coktur. bir gun deshaneye gitmek icin bindim otobuse. 90 li yillarin adanasi. hava 50 derece. insanlar sicaktan yari ciplak ama kimse kimseye bakmiyor. oyle rahat bi donem. neyse parayi verdim ayaktayim. demir tutanaklardan tutunuyorum. bi anda sofor oyle bir fren yaptiki tutundugum demire asılmamla demirin elimde kalmasi ve benim geri geri kosmam senkronize denk gelince en arka 5 li koltukta oturan amcanin kucagina resmen oturdum. tabi bu tip durumlarda genel tavrim kahkaha atmaktir. nitekim kahkaha etmaktan kalkamadim ayaga. amcanin kucaginda elimde demir bi sure baya guldum. amcanin iki yanimdan kalkan kollarini ve hadi kizim kalk artik diyişini unutamiyorum. bir de soforun saga cekip elimdeki demiri alışını.

düşünün müzik eşliğinde bir grup insanla beraber amansızca eğleniyorsunuz bir sahilde (ya da nereyi hayal ederseniz) . eğlence? ne garip bir kelime.. bana göre karanlıkta geceyi izlemektir. ( tabii sigara olmazsa olmazımdır. ) her neyse. sesten kulak zarınızın patlayacağını düşünürken dans eden insanlar çevrelemiştir sizi. belki de sevdiğiniz ya da sizi çok seven insanlar bunlar. işte yalnızlık; eğlenip gülen insanlar sizi çevrelerken, sizin onlara yabancı kalmanızdır. yeni doğan bir bebeğin etrafındakileri anlamaya çalışması gibi anlamsız bir o kadar da merakla bakmanızdır o insanlara. bir de o an içinizde garip bir keder, yüzünüzde derin bir hüzün oluşur. bu duruma aslında siz de şaşırırsınız. her şey yolunda neden böyle hissediyorum dersiniz. yalnızlık o kadar yoğun bir haldedir ki artık, üşüdüğünüz zaman üzerinize giydiğiniz bir hırka kadar somuttur .durum gittikçe garip bir hal almaya başlar, insanlar yalnızlığınızın kokusunu almıştır. siz daha kafanızdaki soruları, kalbinizde ki bu acıyı çözmeye çalışırken bir de yapmacık insanların neden böyle duruyorsun, bir sorun mu var? gibi gereksiz sorularına maruz kalırsınız. burdan sonra zaten tutuşan kalbinizde artık yangınlar vardır. söndürmeye çalışayım derken alevler her yere yayılır ve siz yalnızlık içinde yanarsınız. söndürmek için bir fırsat yoktur artık, gittikçe alışırsınız bu yangın yerine. öğrenirsiniz yalnızlığı. iyileşmek için zaman, en azından bu iyiliği yapabilirim kendime dersiniz. zamanın bi b*ka yaramadığınıda böylece öğrenir ve bir lütuf olarak görürsünüz yalnızlığı ve en önemlisi yanmayı.. hata yapıp yapmadığınızdan emin değilsinizdir yine de uğraşmazsınız iyileşmek için. sonuçta ölen bir beden nasıl tekrar yaşama dönmüyorsa biz de yandık arkadaşlar geriye ne kaldı ki iyileşmek için çabalayacağız. işte bunları düşündüğünüz her an yalnızlığın en çok koyduğu andır.

kanaatimce olmayan ortamdır. sonuçta sözlükte kavga halinde olan, görüşleri birbirini tutmayan dolayısıyla birbirini sevmeyen pek çok yazar vardır. ayrıca bugün gördüğün yazarı yarın göremiyorsun. belki de birçok yazarı tanımıyorsun. birgün birisi ölse* haberin olmayacak. tabii aile ortamının olmaması kötü bir şey değil. kafa sözlük güzel bir yer, ama aile ortamı demek komik olur. çünkü biz birbirimizle arkadaş bile değiliz ki aile olalım. kim kimin umrunda. aile olmak kolay değil ki.

soba veya mangal yakmak için kullanılan çıra, rebul mandalina kolonyası, eski kitap, kahve, benzin, mobilya cilası vee tineeerr*

mutlu hayvanlar; gülümseyen köpekler,şakıyan kuşlar, birbirine pandik atan umarsız tekir kediler..

taraf olunan herhangi bir görüşten sıyrılıp fanatizm ve önyargılardan uzak, olayları nesnel bir biçimde ele alıp yorumlayabilen beyindir. ona sahip olan kutludur.

üstteki yazarı tenzih ederek paylaşıyorum fikrimi..

bazen hani böyle bitmez bir türlü elindeki kitap, uzarr uzarrrrrr sündürürsün ya haniii.. dedim bu defa, aman aman kalın değil o kadar da övülüyor bir solukta biter.. kitabı okurken ''yazar bu kitabı yazmayı nasıl düşünmüş'' diye kendime kahve yaparken düşündüm.(yazar hakkında hiç bir bilgim yok.)



instagram da edebiyat sayfanız varsa, güzel cümle kalıpları var :))))

spoiler falan yok..

evlenme çağında kızı olanlar, kızı istemeye gelenlere kendilerini ağırdan satarlar. kızı verene kadar türlü türlü istekte bulunurlar.

kararlarına saygı duyulması gereken insandır. zaten karşılıklı sevgi, saygı ve aşk varsa bu durumun muhabbeti bile yapılmayacaktır belki de.

peşimde adlı şarkısıyla müzik alemine girmeye karar vermiş olmasıdır.
zaten biraz popüler olan hemen şarkıcı olur. geç bile kalmıştı kendisi.

şarkı yayınlananı 3 saat olmuş 298 bin izlenmesi var.

edit : #488526 nolu tanımda sevgili yazarımız, şarkının çalıntı olabileceğini belirtmiş. gerçektende benzerlikler var. belki telif konuşulmuştur. *




şarkının sözleri:

hiç keyfim yok, öyle uzandım duvarı izliyorum.

sülüklü çorba.

bildiğin erişteli mercimekmiş ama mide bulandı bir kere.

anonim kalamayanlarda bugün.

aman ben de kalamadım zati. kim var kim yok topladım buraya. yakında mahalle esnafını da çağıracağım tam olacak.

yoklama alıyoruz hadi bakalım sayın yazarın eşi olmayanlar el etsin.
ben değilim.

bazı türk annelerinin kurduğu oğul turşusu.

az küfüre, az hakarete, az ayrıştırmaya da izin verilmemeli. format yazarlara değil yazarlar formata uymalı.

birkaç gün önce tekrar başlayan ve bu son birkaç gündür yakamı bırakmayan iğrenç ötesi rahatsızlık.

o kadar kötü hissediyorum ki, sanki ölsem kurtulacakmışım gibi geliyor. sürekli çok kötü bir şeylerin olacağı hissi var.

mantıklı tarafımla anksiyete atakları beynimin içersinde savaş halinde şuan.
takıntılar da eşlik edince durum çok daha berbat bir hâl alıyor. halihazırda takıntılarla tetiklenen anksiyete atakları geçiriyorum. geçmişte olan saçma sapan bir şeyin (ne olduğunu bile bilmiyorum) geleceğim üzerinde çok kötü bir etkisinin olacağı kaygısı var.

edit: arkadaşlar, bu durumu fark ettiğiniz anda bir saniye bile düşünmeden gidip profesyonel destek alın. koşarak gidin. yatırım tavsiyesidir. tünelin ucu çok pis yerlere çıktı; oradan biliyorum.

büdüt: enteresan bir şekilde, çok ileri boyutlara ulaştığında şizofreni ya da başka bir paranoid bozukluğa dönüşüp dönüşemeyeceğini merak ettiğim rahatsızlık.