1994 yılında virginia eyaletinin richmond şehrinde kurulan death metal ile groove metali sentezleyen metal grubudur. metal müzik dendi mi ilk akla gelen gruplardan biridir aynı zamanda. her ne kadar şarkılarında kafa ütüleyici riffler, gitar soloları akabinde atılan brutaller olsa da lamb of god kendini dinlettirmeyi her zaman başarmıştır. metal müzik tarihinin en sevilen gruplardan biri olmasının sebebi de budur kuşkusuz. bazı albümleri metal camiasında rağbet görmez iken bazı albümleri de yok satmıştır.

grubun bir sürü albümü var hangi birini yazalım buraya azizim? o zaman favori lamb of god albümlerimi yazayım ben buraya madem; music from the film as the palaces burn, ashes of the wake, sacrament, wrath, burn the priest, hourglass: the anthology gibi gibi işte. bu saydığım albümlerin her biri metal camiasında sevilen lamb of god albümleridir. her biri benim gözümde altın gibi değerlidir. dinlerken sıkılmazsınız, şarkıların akışına kapılıp gidersiniz. tabi metalciler için bu durum mevcut diğerleri pek sevmez. *

grup 5 kişiliktir, grup üyelerinin kendine has tarzı vardır, yetenekleri vardır lakin grubun vokali ve şarkı yazarı olan randy blythe denen şahsın yeri ben de ayrı her zaman. adam adeta brutal atma konusunda oldukça usta, şarkıyı şahlandıran bunun attığı brutallerdir şüphesiz ki. çok yetenekli bir abimizdir. grubun bir diğer elemanı ve aynı zamanda bas gitaristi olan john campbell’ın gitar kullanışına ve de çalışına oldukça hastayımdır. adeta gitarı elinde oynatıyor azizim, headbang yaparken bile yapıyor bu işlemi. maşallah kendisine. *

kendilerine sevgiler saygılar olsun, daha çok albüm yapmaları dileğiyle. metal müzik sizlerle daha güzel be…

(bkz: z kuşağı dili ve edebiyatı)

başka uygulamalara girmeyi unutuyorum. girmiyorum değil unutuyorum direkt. bağımlı olduk iyi mi?*

arkadaşımızı sonra geri alabilecek miyiz?

"yorulduysan, ara verebilirsin.
istemiyorsan, serbest bırakabilirsin.
içine sinmediyse, vazgeçebilirsin.
olmadıysa, yeniden deneyebilirsin."

marketten ayran aldım. biraz sonra kavurmayı yiyeceğiz.

gün mü aydın

*

beni çok üzen olay. bir türlü alışamadım vasıfsız ve cahil insanların okumuş insanlardan fazla para kazanmasına.

çalan son 5 şarkıdan ve alınan bilgiye göre daha çalacak birkaç şarkıdan yayıncısının da haberi olmayan, yine sürprizlenen radyo yayını.*
pavlov vallahi sırada sen vardın, hepsi gomercan'ın işi bana kızma ona kız. * ama yine de kızma, kıyamadım.*
ps: yaaa o kadar güzelsiniz ki çok teşekkür ederim hepinize, iyi ki ama iyi ki varsınız hepiniz. *

yani orucu aç tutan dinlemez.

güzel düşünülmüş bir sekme. ilk zamanlarında anında akıştan buraya başlıklar taşınırdı. şimdi bütün gün akışta duruyor ondan sonra başıboşlara alınıyor.

böyle devam edecekse buranın ekşiden farkı kalmaz diye düşünüyorum.

insan hayatıdır maalesef. bir linç, bir küfür, bir bıçak darbesi, anlık gaflet, anlık sinir, cinnet: netice cinayet.
#falancaiçinadalet
ah ah ne zor.

gerçek anlamıyla (bkz: günah keçisi) işte buymuş dedirtendir.

kalbine bir sor, böyle yaşanır mı hiç?

-tolstoy, insan ne ile yaşar isimli kitabından-

dışarıdan ''yata yata para kazanıyor'' gibi gözükse de elbette her mesleğin kendine göre bir zorluğu vardır.

tanım: cevabı boş küme olan başlıktır.

bilenler bilir evde küçük, minnacık,bir beyefendi ile yaşıyorum. geçen gün izmirlimle sohbet ediyoruz, içeriden bir ağlama sesi duydum. koştum gittim yanına. bizim beyefendi yine mızıklıyor.

aldım kucağıma, bir yandan evi turlarken bir yandan da mesajlaşmaya devam ediyorum. küçük beyefendi de ağlayıp ağlamamak konusunda kararsız. neyse ben sonunda bıraktım telefonu, beyefendiyi yatağına koydum sallıyorum ama inat ya bu illa kucak istiyor. ben de inat ettim kucağıma almıyorum çünkü artık sallamaktan kollarım kopmuş. bir yandan da telefonuma bildirim gelip duruyor. aldım açtım telefonu, bir şarkı (bkz: tanju okan)'dan. hem şarkıyı dinleyeyim hem de küçük bey ile ilgileneyim diye şarkıyı açıp telefonu kenara koydum kiiiii daha arkamı dönmeme kalmadan ufaklık sustu. pür dikkat açtığım şarkıyı dinliyor. ben de hiç bozmadan oturdum yatağın kenarına uyusun diye yavaş yavaş sallıyorum. böyle 2,3 dakika geçti geçmedi derken şarkı bitti. başladı bizimki ağlamaya. ama bir görseniz dostlarım, sanki dövdüm çocuğu. öyle böyle ağlamıyor.

kucağıma aldım sussun diye. normalde kucağımda uyuyup kalan çocuk susmuyor. hemen açtım şarkıyı bir umut susar diye ve dostlarım bilin bakalım ne oldu? evet, sustu... iki dakika içerisinde uyuya kaldı kucağımda. hala beyefendi uyumadığında açıyorum bu şarkıyı sızıp kalıyor hemencecik. olayı anlatıyorum, bizimki kıkır kıkır gülüyor. çocuğu da kendisine benzetti. izmirli manyak!

üçüncü kattaki evinin balkonunda otururken bir maganda tarafından vurularak öldürülen 8 yaşındaki melek kardeşimizdir.

kendi mutluluklarını içlerindeki yabaniyi açığa çıkarmadan yaşayamayan ilkel organizmalar ille de herkes onları görsün diye vahşi yanlarını ortaya çıkarma gereği duyuyor artık ne yalnız ne de güzel olan ülkemde.

bir düğün kutlaması esnasında havaya ateş açan bu omurgasız, babası olmadığı için annesi tarafından büyütülen ve herkesten daha masum olan sekiz yaşındaki eymen’i katletti. bir önceki tanımımda söyledim, yine söylüyorum şiddet olumlu yönde kullanılabilir.

kötü yaratıkları, bencil olanları, insan yaşamına değer vermeyen yabanileri bu dünya üzerinden silmek gerek ve tekrar söylüyorum: bunu insan olmak adına yapacağız ve dahasını da yapabiliriz.

oylamama alışkanlığından evla olan alışkanlıktır. dikkatimi çeken bir tanım, yorum vb bir yazı olduğunda okurum ve oylarım. bence bazı insanlar ince düşünmekle ince hesap yapmayı karıştırıyor olabilir. yapmayın.