*kolayca sinirlenmek
*panik atak
*uyuyamamak veya derin uyku süresi azlığı
*sabırsız - tahammülsüz bir insana dönüşmek
*boşlukta hissetmek
vb belirtilerin olduğu muhtemel yorgunluktur.

bir futbolcunun golünü attıktan sonra ofsayt nedeniyle golün iptal edilmesine benzer bir durumdur. kısa süreli sevinç yaşatır. sanırım yazar okuduğu bir tanımı beğendi ve artıladı veya favoriledi, sayfadan pat diye geri gittiğinde verilen artılar yok oluyor, denedim, gördüm. "bir oyu ikiniz verdiyseniz benim oyum nereye gitti" gibi sorgulayıp bakakalıyorsunuz sonrasında...

gerekli bir grup ve ürkütücü bir ortamda yapılırsa herkes en ufak bir tıkırtıda göç* korkusu sarar.

göbek severlerin açtığı başlıktır.

o sümük kıl olmasa çok yaşamazdın yeğennn!

evet, insanlar garip gelebilir jim'e. sonuçta adam insan üstü bir varlık. tuhaf gelmesin de nasıl gelsin?

ıstiklal harbinde güvenilmeyen tarafın kimler olduğuna kimlerin hangi devletlerle "mandacılık" anlaşmaları yaptığını kendileri bilmiyorsa belki abilerinden akıl hocalarından öğrenebilir.

epsilondelta ukdesi

seviyorum

etimolojik köken itibariyle bir şeyin üstünü, yarasını gizleme eylemi anlamına gelir.

islamiyet öncesi dönemde, hasta ve yaralı hayvanların* üzerine zift gibi bir madde dökülerek yarası gizlenirdi. bu maddenin etkisiyle hayvan daha parlak ve canlı görünürdü. işte bu göz aldatmasının eyleme dönüştürülmesine küfür denirdi. eylemi icra edene ise kafir denirdi.

dini literatürde ise; gerçeğin üstünü örtmek, gerçeği gizlemek gibi anlamlara gelir.

bir zamanların cumartesi gecesi aktivitesi. babamla gidip film seçer, evde patlamış mısırımızı hazırlayıp aile sadedi yaşardık. teknoloji bize çokta yaramadı sanki.

olmadan olacakları kestirebilme, anlayabilme anlamına gelen kelime.



kalbin temizse hikayen mutlu biter- hakan mengüç

ekşi sözlük'te takılırken başıma gelen durumdu. gündem'e baktığımda ve yazılan entry'leri okuduğumda içim huzursuzlukla doluyordu. beni rahatsız eden kötü olaylar değil de, insanların tepkileri ve kendilerini ifade ediş biçimleriydi. en çok favorilenen entry'ler nefret söylemleriydi, gerçekten kafa yormamız gereken felaketler hakkında yazıp çizen pek yoktu. zaten depresif bir insanım, bir de bunları gördükçe içimi yapış yapış bir umutsuzluk duygusu kaplıyordu. yaşama tutunsam ne olacak diyordum kendi kendime, çevremde böyle insanlar olacaksa hayat yaşanmaya değmez. ama kafa sözlük bir şeyleri değiştirdi bende. burada çok değerli yazarlar tanıdım, bilgili ve kültürlü insanlar, kalpleri hassas insanlar... artık hayat her şeye rağmen yaşanmaya değer, hâlâ güzel insanlar var, diye düşünüyorum. burada yazan herkese teşekkür ederim o nedenle, içimdeki umut duygusunu yeşerttiniz.

dünyanın en güzel dudaklarından dökülen kelimeler
yavaş yavaş ele geçiriyor zihnimi
senden başka bir şey düşünemez oluyor
senden başka güzel tanımıyorum
akseki'nin yamaçlarında
o amansız kara kışta
tertemiz, el değmemiş karlar içinden
gördüğüm en güzel çiçek açıyor
sen benim karlarla kaplı gönlümde
usulca açan
tertemiz bir kardelensin
sen bu kirlenmiş dünyanın
en güzel çiçeğisin

tanımları engelle özelliğiyle kalınıp başlıkları engelle özelliği de gelmediği sürece ben ve benim gibi daha birçok yazarın sözlükten ayrılmasına sebep olacak yazar türlerindendir. bıktım ya, gerçekten bıktım. akışa uğramaz oldum. normalde çok rahat bir şekilde hayatımdan insan çıkarabiliyorken sözlükte bu tür insanların başlıklarına maruz kalmak gerçekten koyuyor.

tanım: sözlükte karşılaşıldığında gereksiz impuls oluşumuna sebep olan kişi.

"akıllılık çoğunluğa bakılarak ölçülmez." bu sözü okuduğumdan beri orwell'ın 1984'ünde hayat mottolarımdan biri olmuştur. başka türlü bakmışımdır hayata. bir fikri, bir düşünceyi yapan çoğunluğun savunması değildir, o fikrin içeriğidir, ne kadar o fikrin arkasında durduğunuzdur.

üniversiteden sonraki ilk işimi bulduğum sitedir. ben de çok fazla yere başvurmuştum bir umut, cv'mi görüntüleyenler olmuştu hatta başka bir yerle mülakat aşamasına bile gelmiştim ama bir türlü bir yere girememiştim. sonra gerçekçi davranıp benim istediğime en yakın olana değil de alınma ihtimalim en yüksek olan işe başvurdum ve 1-2 saat sonra arandım, 1 hafta sonra da işe başladım.

orada çalışırken de ben hiçbir başvuru yapmadığım halde 4-5 yerden arandım, firmalar özgeçmiş havuzundan sizin özgeçmişinize ulaşabiliyor çünkü. hatta oradan bulduğum ilk işte çalışırken şu anki iş yerimden aranmıştım ve o şekilde yine kariyer.net sayesinde yeni işime başladım.

eğer siz de birçok yere başvurup hiçbir dönüş alamıyorsanız muhtemelen cv'niz çok etkileyici değildir. ne yazık ki gerçekleri göz önünde bulundurup standartlarınızı düşürmeniz ve bir yerden başlamanız gerekiyor. bu konuda sinirlenmek, inat yapmak hiçbir işe yaramıyor. ben buradaki ilk işime başvururken 1 yıl civarı iş tecrübem vardı üniversitede çalıştığım için. onun dışında kendi meslektaşlarımdan ayıracak özelliklerim vardı.

bir de özgeçmişinizi güncellemeniz de önemli bir faktör. orayı her gün güncelledikçe bakılma şansı artıyor. ben bir süre önce yeni almış olduğum bir sertifikayı girmiştim, o yüzden özgeçmişim otomatik olarak güncellenmişti ve aynı gün bir yerden aradılar. teşekkür edip şu an iş tekliflerine açık olmadığımı söyleyince, "bugün özgeçmişinizi güncellediğiniz için aradım," tarzında bir açıklama yapmışlardı. ben o zamana kadar bunun önemini bilmiyordum açıkçası, muhtemelen birçok kişi de bilmiyordur. o yüzden her gün özgeçmişinizi güncellemeyi unutmayın derim.

çok da bir şey diyemeyeceğimiz meseledir.
insan ana babasını da sevmek zorunda değil. bir insanın krem peynire tapmasına nasıl karışılamıyorsa(yani normalde) buna da karışılamaz dediğim durumdur.
yalnız ilahlaştırılması atatürk'ün suçu değil. tarih boyu olmayan tanrılara tapınılmasının sebebinin tanrılar değil tapınan insanlar olması gibi. yalnız bir minnet borcunuz olabilir kendisine.

derdini anlattığın insanın kibirlenmesi, acıyarak bakması ve senin bu halinden memnun olması gibi ayrıntılardır.

oldukça tehlikeli bir enerji üretim yöntemidir.

patlaması halinde çevreye kalıcı zararlar verebilmektedir.

muhtemelen çoğu sevgili yazarlarımız ikisinin yeri başka diyecektir. yurt zamanında yaşanılan o kargaşalar ve gecelere kadar oturup bir oda içerisine 4-6 kişi sığışıp bol kahkahalı zamanları kimse unutamaz gibime geliyor. yüksek sesle odanın içinde konuşanlar, su ısıtıcısını devlet sırrı gibi saklamaya çalışmanın verdiği çaresizlik ve dahası. ev hayatında daha çok ailelerle birlikte geçirilen zamanlar aklıma gelmekte. eğitim öğrenimi bittikten sonra eve geldiğimiz ilk hafta adapte olamamak cok normal tabi. hatta odanızı küçük kardeşe verilmiş olması cok muhtemel. kendinizi o eve ait hissetmezsiniz artık ve iş bulup kendi evinize çıkmak için hayaller kurarsınız.