nerden, ne zaman, hangi amaçla geldi hatırlamıyorum ama bu.

hangi ülkede yaşadığımızı unutuyoruz galiba? bu ülkede siyasetin girmediği yer varmı? siyaset bulaşmadığı hiç bir alan kalmamış.

günaydınlar.
sağlıklı günler görünüz.
istanbul bugün gri.

içimdeki durum bir gökyüzü gibi ise mesela fotoğraftaki gibi diyelim
hissettiğim, hissettirilenler kara bulutlar misali içimde küme küme beni her an her şeyden vazgeçirecekmiş hissi ama orda batmakta olan güneşin güzel bir ışığı var o da işte içimdeki "yaşamaya devam etmelisin, mutlu olmalısın, küçücük şeyler, değmeyecek olaylar seni yıldıramaz, sen sen olduğun için kalbinle güzelsin." der gibi. diğer gün ise güneşin ışığı gökyüzüne hakim. ben de bu hakimliğe tanık oluyorsam yaşıyorum.

lisede eski sevgilimin okulu benim okulun az ilerisindeydi. bir gün bahçeye oturmuşuz arkadaşlarla, sohbet muhabbet derken o taraftan kalabalık bir grup insanın geldiğini gördük. baktık ki bir sınıf insan güle oynaya çarşıya doğru yürüyor. ufak bir göz gezdirmemle benimkinin de aralarında olduğunu farkettim ve oradan uzaklaşmak istedim.

fırlama bir arkadaşım da omuzlarımdan bastırarak kalkmamı engelledi ve ''bakın lümpeninki geliyor'' diye de ekledi. arkamı dönmeye çalıştım döndürmediler, kalkıp gitmek istedim bırakmadılar. illa o insanlara bakacak, eski sevgilimle belki de son defa karşılaşacaktım. sonunda önümüze geldiler, herkes gözünü benim eski sevgilime dikti ve ne yapacağını izlemeye koyuldu.

önce bi bana baktı, omuzlarıma abanan arkadaşıma baktı, diğer arkadaşlarımın ona dik dik bakıp sırıtmalarını gördü. sonra da yerden taş alıp fırlattı bana doğru. gözlerini dikti gözlerime ve ''senin allah belanı versin'' dedi ve gitti.

ayrılık sebebimiz ise bizim sınıftan başka bir çocuktan hoşlanmasıymış. tabi bu olaydan sonra o çocukla olamadı çünkü erkek raconudur; kimse birbirinin eski sevgilisiyle sevgili olmaz.

boş boş sokakta gezinirken karşıma dikildi yıllar sonra. sinirli bir ifadeyle gözlerime baktı, tokat attı ve ''seni hiçbir zaman affetmeyeceğim'' dedi. tabi yine etraf kalabalık, herkes gülüyor.

ne zaman karşılaşsak hem kendini hem de beni rezil etmeye ant içmiş gibi davranıyor hala daha. çocukça bir kini var bana ve sanırım geçmeyecek bir ömür.

sanki sadece benim başıma mı geliyor diye düşündüğüm,artık başlık açarken 100 kere düşündüğüm daha sonra ise "amann boşver iyi şeylerin kıymeti bilinmiyor" zaten deyip kendimi böyle teselli ediyorum. (bkz: üzdünüz yazarınızı)

dünyanın en iyi 3-5 gitaristinden biri. comfortably numb'ın pulse performansında gitarla sevişen adam.

kendi adıma kadıköy beyefendisi'ne teşekkür ediyorum. ufacık bir şey bile farkındalık adına kıymetlidir benim için.
-hala- ütopik bir şekilde, hiçbir canlının şiddete, cinayete uğramadığı günler diliyorum.

bülent serttaş'ın bakmayarak tepki gösterdiği sansürdür.

kalbiniz ne kadar iyi olursa olsun, sonunda insanlara onların davrandığı gibi davranmak zorunda kalıyorsunuz... *

izmir adliyesi'nde görevli bir zabıt katibinin kendisini tatil gününde whatsapp üzerinden uyaran hakime, 'çocuğumu covid testine getirdim, tatil günümde bari rahat bırakın' yanıtını verdiği için 6 aylığına harcırahsız ve yolluksuz şekilde karaburun adliyesi'ne sürülmesi.

makamın gücünü kullanarak birilerini sürmek ne kadar da kolay. oysa rütbelerini ve madalyalarını sökünce geriye kalan şeydir insan.

kaynak: www.haberler.com/kendisini-...

yuva bulduğum güzelliklerden biri*

(bkz: at (film)) - tek dileği çocuğunu okutmak olan bir babanın istanbul'da yaşadığı cehennemi anlatan 1982 yapımı yerli film. bonus: genco erkal.

(bkz: earthlings (film)) - dünya üzerindeki hayvan sömürüsünün aktarıldığı bir belgesel. azıcık kalbi olanın etkilenmemesi mümkün değil. bonus: joaquin phoenix.

sütyensiz gezme olayını nasıl erkeklere kaptırdık cidden anlamıyorum. bikini üstü dertleri yok. yazın rahat rahat güneşleniyorlar. kıl yumağı şeklinde gezebiliyorlar. makyaj dertleri yok. regli dertleri de yok. her ay ağrı sızı çekmiyorlar. allahin şanslı mahlukları sizi*

öğretmenler kendi zevkleri üzerinden değil de müfredat üzerinden; ellerindeki imkanlar ve idarenin, velilerin, öğrencilerin tutumu dahilinde bir şeyler yapmaya çalışıyorlar; yani hepinizi aynı anda memnun etmelerini beklemeyin ve öğretmenlerin de bu durumdan memnun olduklarını düşünmeyin. bu demek değildir ki tüm öğretmenler muhteşem; tabii ki değiller, aptal saptal bir sürü öğretmen müsveddesi olduğunu kimse inkar edemez; lakin bizlere sıkıcı gelen ve bir o kadar da ne yaptığını bilen ve sonradan bunu idrak ettiğimiz öğretmenler de var çok şükür. bir öğretmen size "şu kitabı okuyun" diyorsa bir bildiği vardır arkadaşlar. boş yabmadan devam edin.

saydığın ülkelerin başına eşek koysan yine aynı seviyede olurlar zaten.

denizde kürekleri olmayan bir kayığın içinde hızla sürüklenirken birden bir arabanın önümüzde yavaş yavaş hız keserek bizi durduğu bir rüya görmek.

hayır yani denizden karayoluna nasıl ve ne zaman geçtik diye düşünürken adama teşekkür de edemedim. oysaki hayatımı kurtardı.