içinde aynalı çarşı
ana ben gidiyom düşmana karşı
off gençliğim eyvah

1941-2011 yılları arasında yaşamış ses sanatçısıdır. asıl vatanı bir afrika ülkesi olancape verde'dir. müzisyen bir aileden gelmesine rağmen babasını erken kaybetmiş olması sebebiyle çocukluğunun uzun bir bölümünü yetiştirme yurtlarında geçirmek zorunda kalmıştır. çorap ve ayakkabı giymeksizin sahne alması sebebiyle; ''çıplak ayaklı diva'' lakabını almıştır. şehrinde ki barlarda bir süre sahne aldıktan sonra fransa'ya yerleşmiş ve fransızca şarkılar yazıp söylemeye başlamıştır. ölmeden önce son günlerini geçirmek istediği ülkesi için yazdığı şarkı ise en bilinenlerinden; ''sodade'' isimli şarkıdır.

kulaklarınızın pasını silmek için bir iki eserini bırakalım;

salif keita & cesaria evora - yamore
cesaria evora- petit pays*
cesaria evora- besame mucho

buraya geldiğimden beri yaptığım bir şey. birinin bir entry'sini beğeniyorum ve bu kafadan acaba başka hangi sesler çıkmış diyip dalıyorum profiline. pek bir keyifli.

(bkz: kafa sözlük evlenilecek eş arayanlar veritabanı)

"artık vakit geç diyorsun, zaman nedir anlamadan"

affetmem demeyi çok isterdim, tabi affetmediğim durumlarda oldu. fakat hak ettiğine inanıyorsam ve pişmanlık duygusunu görüyorsam son bir şans veririm. çünkü sevgi, aşk, evlilik adına ne derseniz deyin bir anda silebilecek kadar kolay değildir benim için. ben aldatılmaktan sadece duygusal ve tensel açıdan bahsetmiyorum, kandırılmak da aldatılmaktır, size dürüst olunmaması da. bu açıdan ele almak lazım. sonuçta bekara kadın boşamak kolay, sıkıysa evliyken ya da gözünüz aşktan körken bırakıp gidin gidebiliyorsanız.

iyi bir gözlemci olan her bireyin muhakkak fark ettiği şekil hareket. hastasıyız o vites değiştirmesindeki kol hareketinin.

efendim, dolmuş dolu olduğunda küfredemez genelde şoför. bağyan vardır çünkü, içinde kalır o sinir. bu yüzden de sinirini vites kolundan çıkarır. bir de kafayı cıkcıklayarak sallıyorsa sıkı tutunmakta fayda var.

bugünlük dolmuş gözlemim bu.

ben 3-3-3-2 şeklinde ezberlemiştim.
ne diyorduk, her yiğidin bir yoğurt yiyişi vardır.

yani çok yağmadığından heyecan yapmamız normal mazur görünüz efenim. hele ki bu kurak yılda çok çok normal.

konu ile ilgili belgesel şuradan izlenebilir.

14 saatlik mesafeyi 1.5 saatte almam.

evde gereksiz kavgalar çıkaran,
ben işe gittikten sonra, gün içinde,
'seni seviyorum, beni affettinmi' şeklinde,
karımdan gelen mesajlar.

aralarına katılmak istediğim güruh. ama ne hikmetse aktif etme butonuna basınca, sözlük hayır sen hıyar olamazsın diyerek talebimi reddediyor.

lucifer ile evi pardon cehennemi temizliyoruz. sizi üzen görmezden gelen erkekler için benim gibi adamları harcadınız kızlar.

veronika pudra şekeri istiyor.

ben hiç şarkı söyleyemem. beni tanıyanlar bilir. sesim filan öyle kötü olduğundan değil. sadece hiçbir şarkı sözünü ezberleyemedigimden. ama bunun tek bir istisnası vardır.

o da pilli bebek ten kızım şarkısı.

kendi kızımi da uyuturken hala söylerim.

göğüs küçültme değil de meme küçültme ameliyatı olmuş olabilir.
zira göğsü küçültmek için kaburgaları ameliyatla küçültmek gerekir.

geçtiğimiz günlerde yaşamını yitiren yazar erol toy'un ilk basımı 1974 yılında yapılan, vehbi koç ' un yaşam öyküsünün anlatıldığı iddia edilen ve yazarın bu kitap sayesinde ismini geniş kitlelere duyurduğu romanı.

karakteri çirkin insanlar. isteklerine ulaşmak için her yolu denerler ve kendilerini haklı çıkartmak için ellerinden geleni yaparlar.

sözlük yazarlarının tecrübe ettiği, ilk etapta rasyonel bir açıklaması olmayan, haliyle doğaüstü olarak tanımladığımız olaylardır.

99 ya da 2000 senesinde, teyzemler ile birlikte yaz tatilimizi geçirmek için babam bir yazlık kiralamıştı. iki artı bir olan evde, bir odada teyzemle eniştem, bir oda da biz kalıyorduk. bizim kaldığımız odanın balkonu kapatılmış, odaya katılmış ve çocuklar için de bir ranza vardı. gece yattığım yerden annemin ve babamım uyuduğu yatağı ve odanın kapısını görebiliyordum.

sanırım ikinci geceydi, ilk olarak mutfaktan şakır şakır, tabakların veya bardakların birbirine çarpması gibi sesler geldi. biz kardeşimle ne olduğunu anlamadık ama büyükler ayaklanınca biz de onlarla beraber kalkıp içeri gittik. babamla eniştem eve hırsız falan girdiğini düşündü ama annem ile teyzem bunlar tabak sesi falan diye söylendi ise de o gece kimse oralı olmadı ve biz uyumaya devam ettik.

ertesi gece, ranzanın üst tarafında yatarken, babamın adımı seslendiğini duyarak gözlerimi açtım. haliyle yattıkları yatağa baktım babamı görmek için fakat babam ile annem uykudaydı. daha sonra kapının girişinden bana bakan bir adam gördüm. soluk bir rengi olmasına rağmen son derece fark edilirdi. o korku ile sadece anne diyebildiğimi hatırlıyorum. annem anında uyandı, daha bana bakmadan kapıda duran adamı o da gördü ve bağırması ile beraber tüm ev ayağa kalktı. tabi adamı başka ne gören var ne eden.

o geceyi nasıl geçirdiğimizi bilmiyorum ama ertesi gün evden ayrıldık.

bu da böyle bir anımdır.