yazdığı tanımın hiçbir yerinde belirtmediyse nereden anlayacağız
"alıntı yaptığını belirttiğini"
diye sormak istiyorum bazı yazarlara, birde pişkin pişkin, "bazı yazarlar anlamamış" diye destan yazmış bir arkadaş, direk başladığınız ve sonuna nick inizi koyduğunuz yazının neresinden anlamalıyız alıntı yaptığınızı, içimizemi doğacak..

burada yazdığımın 10 katı filan okuyan ve okumayı daha çok seven bir yazar olarak söylüyorum, sözlükte birçok kişinin amacı vakit öldürmek, dikkat çekmek, egosunu tatmin etmek, üşenmeyip profillere girip neredeyse bütün tanımlarını okuyorum bazı yazarların, tanımının başı ayrı sonu ayrı, bir yazdığı bir yazdığıyla tutmuyor, alıntıları ballandıra ballandıra anlatanlar daha vahim, anlamadığım düşünmeyemi üşeniyorsunuz.. biraz düşünse kendisininde bir fikri vardır elbet..
yazarın düşüncesi yada deneyimi diye okuduğumuz birçok şey, (ç)alıntı...

artık tamamen sizin zekanıza kalmış birşey, profilden, tanımların tutarlılığından anlayacağız dürüst olup olmadığını...

bugün de yeni ve güzel bir bilgi edinmemi sağlamış, yazar arkadaşımız. kendisine bir de buradan teşekkür etmek istedim, bilgi güçtür.
nice yıllar yazdıklarını okumak dileğiyle.

akp'li faşistlerin isteğidir. biz de sizi istemiyoruz bu ülkede. iktidarınızı da alın gidin.

bir kar tanesi ol bombilimin ucuna.

*teoman-kupa kızı ve sinek valesi

ihsan oktay anar.

türk edebiyatının gelmiş geçmiş en özgün yazarı olduğunu düşünüyorum. kitaplarını okurken wes anderson filmi izler gibi buluyorum kendimi.

uğruna randevular iptal ettiğimiz, artık bir pazar klasiği haline gelen yayın. daha ne kadar içerdeyiz diyeceğim bilmiyorum, daha önce hiç bu kadar içerde olmamıştım. evet, içerdeyiz.

orhan pamuk'un okuduğum ilk kitabı. evet daha önce nasıl okumazsın nidalarını duyar gibiyim (kimden duyacaksam :d)
neyse işin şakası bir yana okuduğum yazılara bakılırsa orhan pamuk severlerinin pek sevmediği bir kitap olmuş kırmızı saçlı kadın. ama sanırım benim gibi ilk kez okuyanlar yine benim gibi sevecektir.

kitabın konusuna şöyle genel hatlarıyla bakarsak , kitap cem adında henüz lise çağındaki gencin babasının kendilerini bırakıp gitmesi sonrası annesi ile istanbul'dan gebze'ye giderek bir kuyucunun yanında çırak olarak çalışmaya başlaması ile başlıyor. cem bu süre zarfında hem baba eksikliğiyle hem babasının yerine koyduğu ustasıyla hem de bu iki karakterin üzerinde oluşturduğu otorite ile savaşırken bir de şehre tiyatro oynamaya gelen kendinden yaşça büyük kırmızı saçlı bir kadına aşık olarak daha da karmaşıklaştırıyor içini. sonrası da zaten bunun etrafında şekilleniyor ama öyle bir şekilleniyor ki hem bir oğlun babasını öldürüp annesiyle birlikte olduğu sophokles'in ''kral oidipus'unu'' okuyor hem de karşısındakinin oğlu olduğunu bilmeden oğlunu öldüren firdevsi'nin ''rüstem ve sürhab''ını.

babayı öldüren oğullar, oğlunu öldüren babalar.. bunun etrafında şekillenen efsaneler, efsanelerin bir gün gerçekleşeceğine olan inanç ve sonunda gerçekleşmesi..
bu efsanelerle cem'in babasına karşı duyduğu duygular, çok sonradan oğluna karşı duydukları..



orhan pamuk severler sevmemişler ama bence kendisini tanımaya başlamakta belki doğru olmasa da güzel bir kitap.

okuyun, okutturun..

acıklı şarkılarla kendimi doldurarak saatlerce yürümek...
sonra gözyaşlarımı silip hayata devam...*

taaşşuk-ı talat û fitnat...

bir şemseddin sami eseri.

söyleyince terapi oluyorum.

annem aradı. köye gideceğiz, şefik’i gelip al sende kalsın dedi. şefik dediği bizim yedi yaşındaki muhabbet kuşu. gel dersin gelmez, git dersin gitmez. eşe dosta, bak nasıl konuşuyor dersin konuşmaz, sessiz sakin kafa dinleyeyim dersin susmaz.

o gün kız arkadaşım nilay bende . gittim aldım mavi şefik’i. koydum kafesiyle bir köşeye. nilay’la açtık bir film izliyoruz. şefik başladı filmi sabote etmeye. babacık cicikuş cicikuş cicikuş babacık. şefşefşefşef şefik. bakmayın nokta koyduğuma. kuş noktalama falan dinlemiyor. bu kadar net konuşan bir kuş show tv haberlerinde görülmemiştir.

nilay filmden koptu. ne tatlı kuş diye diye beni de kopardı. şefik konuşuyor, nilay mest oluyor. nilay mest oldukça ben seviniyorum. tam bir mutlu aile tablosu. sonra şefik acıktı herhalde, gitti yemliğe.

saatler ilerledi. biz bira içip muhabbet ediyoruz, eve mutluluk getiren şefik aynasına bakıyor. güzel akşamı daha da şenlendirmek istemiş olacak ki yeniden başladı şakımaya.

“babacık cicikuş”. neden tüm kuşlar bunları söyler? “şefşefşef şefik”. adını da söyleyebiliyor. “seçil seçil seçil güzel kızım benim”. bir kuş neden kelimeleri aşıp cümle kurar ki. keyifli bir akşamı berbat etmek için tek cümle yeterli olabilir. cümleyi kimin söylediği önemli değil. bir kuş bile söyleyebilir.

seçil eski kız arkadaşım. cümle ise annemin seçil’e yaptığı bir jest. öğretmiş kuşa. kuş öğrenmiş. nilay sinirlendi, çıktı gitti. şefik’in kafesinin kapısını açtım. geldi omzuma kondu. her zaman yaptığını yaptı. omzuma sıçtı, kulağıma yanaştı, “babacık cicikuş”.

“ve üç nokta
...
anlatacak hiçbir şey olmayışının değil hiçbir şeyi anlatamamanın ağıtıdır.”

severiz kendisini ve bolca kullanırız. en sevdiğim noktalama işaretlerindendir. söylemek istemediğim sözleri ifade ederken tam bir kurtarıcı. gönül isterki ulu orta bizde ağzımız dolu dolu ... ama nerde:)) neyse şaka bir tarafada küfür kötü- kaka bir şey. daha destan yazacağım anlarda hemen bir üç nokta yapıştırıyorum hem ben yazmaktan kurtuluyorum hem okuyanın ruh sağlığına katkıda bulunuyorum. çok faydalı bir şeydir üç nokta(...)

çok şey yazıp sildim, yorum yapmak istemediğime karar verdim.
ama yine de başlığı görünce aklıma gelen ilk cümleyeyi söyleyeyim; "maymuna fıstık atar gibi, o ne öyle.?"

basında davul çalsanız, dünya yansa umrunda olmayacak insandır.

bu dünyada sevgi büyük ihtiyaç

ileride “aaah! ah! ellerimde büyüdü kerata” hissiyle karışacak duygu yoğunluğu.

ünlü filozof aristo bu konuda ''bütün insanlar doğaları gereği bilmek isterler'' demiştir.

kısaca açıklamak gerekirse bebeklikten itibaren bütün canlılar çevreyi tanımayı oyunlar ve annesinin eğitimi ile öğrenirler ki yaşamları boyunca kendini tehlikelerden korumak ve olabildiğince fazla üreyerek soyunu devam ettirme şansını artırırlar. insanlar da böyledir ama bu evrimsel süreçte beynimiz ve bilişsel psikolojimiz diğer canlılardan daha fazla geliştiği için bu merak ve bilme isteği insanın yaşamı boyunca sürer. sanatçılar ve bilim insanları bunun en somut örneğidir. bu insanların merakı sayesinde bilim ve sanat bugünkü haline varabilmiştir. epistemoloji(bilgi felsefesi) bu konuyu araştıran felsefe dalı kısaca bilgi aktarmak için şimdilik en etkili yolun kitap ve yazı olduğunu söylüyor. sesli ve görüntülü ortamlar ile hala bir yazılı basın kadar bilgi aktarılamıyor. o yüzden öğrenmek için ana materyal kitap yada yazılı basın iken destekleyici ortamlar sesli ve görüntülü ortamlardır. gelecekte belki çip ile direk beynimize bilgileri indirebiliriz.

amirim bu başlığı siler misiniz rica etsem, psikolojim bozuluyor denk geldikçe*.

beynin bence gerekli ve gereksiz bilgileri seçip gereksizleri silmesi gerekiyor. yani benim daha beş yaşındayken yaptığım kavgayı hatırlamamam gerek. tamam önemli bir kavga olsa, önemli bir kişi olsa acımayacağım hatırladığıma. daha minicikken kapının önünde üzgün bir şekilde oturduğumu niye hatırlıyorum ki ben?
sevgili beynim yorulacak daha mühim şeyler var aslında. kim ne derse desin can sıkıcıdır. beyni yorar, insanı yıpratır.

monet - nimphee.

dün uykumun arasında nickaltım aşırı tatlış bi yazariçe tarafından açılınca beni sevgi pıtırcığına çevirmiş durumdur.