bir oda arkadaşım vardı.. evlerden ırak. benden uzak allaha yakın olsun. yok böyle bir yalan söyleme alışkanlığı. işi gücü yalan. abartı. üstünlük taslama. doğum tarihine kadar her şeyi yalan. annesiyle iki kelime konuşunca öğreniyorduk yalanlarını. ergenlik dedik en başlarda. katlandık katlandık. dayanamadık attırdık. okulda da önümde oturuyordu. şimdi nakil aldırmış. isabet olmuş. insan sınıfa hava atmak için komşudan barselona maçı bileti bulup ben barselona maçina gittim diye sunum yapmaz.. ya da googledan buldugu resimi "bu ben" diye gösterip ifşa olunca "aa beni koymuşlar oraya bak" demez. rezilligin ayrı bir boyutuydu arkadas. tek özleyeceğim şey annesinin sarmaları.

hayatında bir kez bile deniz görmüş insanın, ıy ankara mı? demek hakkını kendisinde gördüğü, garip bir ıy ankara popülizmi ile şu sıralar pek sevilmeyen şehir, başkent.

bir çok istanbullunun inanılmaz bir egoyla 'pabucumun başkenti en büyük başkent biziz' tavrı ile yanaşıp suratınıza aliye rona gülüşü attığı şehir.
oysa ki, tüm lekelerine rağmen, tüm askerine, yalancı milletvekillerine rağmen, güzel şehirdir ankara. zoru sevenler için idealdir. bir kişiyi sevmek için sevenlere adanmıştır her sokağı. aşk acısı çektiğinizde kaçabileceğiniz bir taksim - kadiköy mesafesi yoktur. iyi dost gibidir. yüzünüze gerçekleri vurmakta asla geç kalmaz.

1971, trt sanat ödülleri yarışması'nda birincilik ödülü alan, abbas sayar'ın ilk romanı.

aynı adla, senaryosunu, tiyatrocu yusuf eker'in yaptığı bir de trt çocuk çizgi filmi vardır. arada erkek kardeşimle izlerdik. ancak romanını henüz okumadım. çizgi film uyarlaması fena değildi, hatta eğiticiydi. hala yayınlanıyor bildiğim kadarıyla.

her din en iyi tanrının kendi tanrısı olduğunu savunur en doğru şeyleri onun tanrısı söyler ve yapar peki en doğrusu hangisi diye düşündükçe aslında olmadığının farkına vardım. ve birçok iyi şeyi tanrı istediği için yaptığımı fark ettim (yaşadığım çevrenin etkisi çoktu tabi) iyi bir davranışta bulunacaksam insan olduğum için yapmalı ve kötü bir şey yapmaycaksam bunun cehennem korkusu yüzünden olmamalı diye düşündüm tabi bu süre zarfında araştırdım okudum dinledim ve kendi içime dönüp baktığım zaman aslında yetiştirilme yüzünden 'inandığımı' ve bu şekilde mutlu olmadığımı fark ettim. kalbim ve aklım kabul etmedi kısacası ve bu hiçbir zaman sorunsal felan değil.

sevgililerinin olmadığı diğer günlerde yaptıklarının aynılarıdır. dramatize etmenin anlamı yok.

erdoğan sen misin?

bu zamana kadar nasıl tanım girmem diye kendimi yedim bitirdim şuan. ne zaman ortadan kaybolsam arayıp soran ilk kişi o. ne zaman ufak ya da büyük bir derdim olsa akıl danıştığım ilk kişi yine o. yüce tanrım sanki onu ben akıl danışayım diye yaratmış*
değerli ve pek bir minnoş arkadaşım benim, tanımlarını ayrı seni ayrı seviyorum, hep buralarda ol uzun uzun yıllar yaz olur mu.*

sorarım size; aşk değil de ne?

bok böceği, latincesi scarabaeus sacer, ailesi kın kanatlılar.

antik mısır'ın kutsalı. çünkü mısırlılar onu, güneş figürü ile beraber düşündüler, güneş tanrısının bir yansıması olarak gördüler. kendi kendini doğuran scarab'a hem güneşin gökyüzündeki hareketine yön veren kheper’in hiyeroglif işareti olarak hem de güneş tanrısı ra’nın da sembollerinden biri olarak yer verdiler.

sadece antik mısır'da değil; antik yunan, şaman ve sümer kültürlerinde de vardır. ağzında güneşi, arka kısmında gübreyi tutacak şekilde betimlenmiştir.

bok böceği, tıpkı güneş gibi doğudan batıya hareket eder ve dışkıları arkası dönük bir şekilde ve arka ayaklarıyla taşır, toprak üzerinde hayvan dışkısı topaklarını, yumurtalarından çıkıp dışkıyla beslenen larvalarını bıraktığı deliklere yuvarlar; farkında bile olmadığı üzerine düşen görev; doğal döngüdeki akışı sağlamaktır.

tutankhamun bileziği.

hiçbir sosyal mecrada "kim beni takip etmiş, beni takip edeni ben de takip edeyim, aaa takipçi sayım azalmış kim çıktı ki takipten" diye düşünmediğimden benim için sorunsal olmayan sorunsaldır.

aksine bu durum hoşuma gidiyor benim. beni takip eden kişiyi sırf ayıp olmasın diye değil gerçekten yazılarını sevdiğim, takip etmek istediğim için o butona basmalıyım bence. aynı şekilde beni takip etmeyen ama harika yazan yazarları sırf beni takip etmiyor diye takip etmemek de egoistlik gibi geliyor bana. (üstelik bu özelliği kullanabilmek için store'u kullanabiliyormuşuz, buna rağmen kullanmayı düşünmüyorum.)
kullandıktan sonra "yaa beni takip etmiş, tabağı boş göndermeyelim takip edelim, aaaa beni takipten çıkmış naptım ki acaba" demeye başlamak da var işin ucunda.*

az önce 8.70 ti 1 kuruş daha artmış. sinirden kuduruyorum otostop çocukları sizi. doğduğum günü skm burada.

bu arkadaş sağ olsun geçenlerde beni kabuğumda ters döndürdü. uzun bir müddet sözlüğe girmemiştim, sözlüğe girdiğim anda yazdığı bir tanıma denk geldim. tanımı okudum, kimdir nedir diye düşünürken, diğer tanımlarına baktım ve tatam; tanımlarda ''efem!'' kalıbı kullanılıyordu. meğer bizim kuşçu olmuş yayladağ lokumu. mahlasını değiştirmiş. hayır iyi de okuyucuyumdur nasıl gözümden kaçtı bu yazar diye de hayıflandım resmen boş yere.

neyse işin latifesi bir yana, ben kendisinin açtığı başlıkları ve yazdığı tanımları okumayı seviyorum. güzel konular seçer. bazıları ilgi alanıma girer. onlarda da muhakkak bir kaç kelam eder öyle çıkarım başlıktan. okunası yazarlardandır. biraz kıskanç olduğu söyleniyor ama olsun.* kendisini okutuyor. kıskançlığına değil yazdıklarına odaklanalım derim ben. daim olsun.

ne hissedecegimi bile şaşırdım artik. neye uzuleyim neye kizayim. ve bunlar neye yarıyor? sosyal medyayi her yeniledigimde kötü bi haberle karşılaşıyorum akil sagligimi kaybettim artik..

bir nevi yaz(a)mamanın yaz(a)mamaya etkisini yaz(a)mayarak itiraf etmeye yarayan dijital defter, fasilite.

bak yine yaz(a)madım.

yıl olmuş 2021. nasıl olur da bu başlığa bir tanım girmem anlamıyorum. halbuki sudoku çözmeyi de severim*

yakin zamanda gerçekleştirdiği organizasyonu layıkıyla yerine getiren, ince ruhlu ve herkesin hayatında olması gereken tatli mi tatlı bir yazar. seviyorum, hem de çok.

kenneth lonergan tarafından yazılıp yönetilen 2016 yapımı dram filmidir.

filmin oyuncu kadrosunda casey affleck, michelle williams, kyle chandler, gretchen mol, lucas hedges gibi isimler yer alıyor. filmin başarılı müziklerini ise lesley barber besteledi. *

filmin konusu ağabeyi öldükten sonra eski kasabasına giden bir adamın geçmişiyle yüzleşmesini anlatıyor.

filmin en fazla sıyrılan ve en başarılı performans sergileyen ismine bir parantez açmak istiyorum, casey affleck gerçekten inanılmaz bir performans sergilemiş. filmin başından sonuna kadar sergilediği oyunculuk filmi apayrı bir noktaya götürmüş. filmin açılışından itibaren tavırlarıyla, ruh halini çok iyi yansıtıyor, seyirci olarak sık sık " bu adamın başına çok kötü bir şey gelmiş" diye tekrar ettim. bunu çok iyi hissettirdi, hikayede çok büyük bir rol oynadığını daha biz bilmeden bize göstermeyi başarmış. helal olsun, zaten bu performansıyla birçok ödül kazanmış.

bir diğer parantez ise filmin yönetmeni ve senaristine. kenneth lonergan sade bir hikayeden, daha doğrusu klasik bir hikayeden mükemmel işler çıkarmış, bu kadar sade bir hikayeyi bu kadar iyi yansıtabilirdi, izlerken içim acıdı.

filmde geçen mekanları ve kasabayı çok sevdim, yaşamak isteyeceğim güzel bir yer ve filmi izlerken bunu hissediyorsunuz. yine yönetmenimiz ve görüntü yönetmeni saygıyı hak ediyor.

son olarak filmin müziklerini yapan kişiye saygı gösterip spoiler kısmına geçeceğim, film boyunca ve bu yazıyı yazarken müzikleriyle çok güzel eşlik etti. buradan

herkese tavsiye edebileceğim güzel bir film, geç izlediğim için kendime çok kızdım.

benim hiç yok benide aranıza alın *

hayır, kendi aralarında da bir bağ yok. o ona sarıyor, o ona, kim kim? belli değil. adam solcuyum diyor, deniz gezmiş diyorsun çıldırıyor. bismillahirahmanirahim...

bir tespit. haklı blr tespit.