gittikçe artan bir durum, zamanla insanın tahammül sınırı azalıyor ve belki alttan alman gereken insanlardan bile uzaklaşman gerekiyor.akraba ilişkilerinde kıyaslama ve kuşak farkı sorunları devreye giriyor.bağ olsa bile artık uğraşmak istemiyorsun ya da o bağ bile kişisel farklılıklarınızdan dolayı sizi yan yana getirmeye yetmiyor.

bir adet mafya bozuntusu hareketi. bu adamı salan kimse tutuklansın.

(bkz: yigityilmaz) isimli arkadaşı engellemiştim ilk olarak. bir tanım ile alakalı benimle diyaloğa girmeye çalıştı, kendi seviyesine düşmeyeceğimi anladığında gelip nick altıma hakaretvari şeyler yazmıştı. uyarıldı değiştirdi aradan zaman geçti sonra gelip tekrar yazdı ve onuda moderasyon sildi.

isa'nın çarmıha gerilmesinin ve havarilerle yediği son akşam yemeğinin yad edildiği kutsal komünyon ayini. evharist.

isa havarilerle son akşam yemeğinde ekmek ve şarap için "bu benim bedenimdir, bu benim kanımdır" diyerek kutsamıştır. bu nedenle ayinde tüketilen ekmek ve şarabın isa'nın etine ve kanına dönüştüğüne inanılır, isa ile bütünleşmenin bir sembolüdür bu ayin. hem bir yad hem de kutsal bir deneyimi ifade eder.

ayinin gerçekleştirilme sıklığı kiliselere, özel günlere göre değişebilirse de genellikle pazar ayinlerinin bir parçasını da evharist oluşturur.

bazılarımız şiirlere tutunuyor, bazılarımız şarkılara… bazılarımız filmlere tutunuyor, bazılarımız kitaplara… sanırım artık insan, tutunamıyor insana… (bkz: tutunamayanlar)

zaman zaman iç karartan havalar ve bir türlü yoluna girmeyen işlerin boğulma hissi yaşatması ile bünyemde tetiklendiğini düşündüğüm.

bana söylenmesi yürek isteyen söz.(bkz: sısısısı)

the breakfast club
(hiçbir şey ama her şey olan film)

çok şekerli ölüm adlı cinayet romanı üçlemesiyle polisiye roman konusunda türk edebiyatına katkıda bulduğunu düşündüğüm yazar.
dağhan külegeç’in annesidir aynı zamanda.

anne ve babasının adı altan erbulak olup ona da aynı ismi vermiş olmaları ilginç bir detaydır. kendisi 16 yaşındayken mahkemeye başvurup adını ayşe erbulak olarak değiştirmiştir. *

bir kedinin, gelip kendini sevdirmek isteyip, etrafında döndükten sonra, sana sırnaşıp, yanına oturması.

"anderson, yüksek sesle konuşma. bütün sokağın iq'sunu düşürüyorsun."

benedict'in oynadığı diziden...

edit: başlıktaki isim düzeltilse güzel olurdu.

her sözlükte mutlaka bulunan, kankacılık yapan format katili vasat yazarlardır. kankanı öveceksen git whatsapp kullan dedirtir.

son günlerde ufak çaplı bir kafa izninde gibi görünen en sevdiğim yazarlardan biri. tanımlarından tanıdığım kadarıyla etrafını güzelleştiren biri. umarım kendi gibi insanlarla karşılaşır ve toksik insanları kafasına takmaz.

potansiyelinin çok altında kaldığını düşündüğüm güzide kentimiz

yılın dört mevsimi şahane bir hava, antalya'ya kıyasla daha kabul edilebilir yaz sıcakları, sahili ayrı yaylası ayrı güzel, cennet cehenneminden yedi uyuyanlarına ne ararsan burada, ama yok işte. bir olmamışlık var bu şehirde. yok yok, olmamislik değil bozulmusluk diyelim aslında.

mersin'e ilk adım attığımda 14 yaşında idim, hayata ve insanlara dair algılarım bugünkünden çok daha kısıtlıydı, tanıştığım insanları şablonlara oturtarak tanıyabileceğimi sandığım zamanlar, çok kıymetli bir hocama adettendir ya "nerelisiniz?" diye sormustum, bir iç cekip mersin'de en az bulunan yerliyim, mersinliyim demişti, bunda bu kadar kederlenecek ne vardı, yıllar sonra anladım.

bir şehri güzel yapan sadece plajı, sahili, doğası degil, sayılabilecek diğer tüm özelliklerini oluşturan insanlarıdır bence

ve o güzel insanlar artık neredeyse azınlık haline geldiler

sebepleri tartışılabilir, ama şu bir gerçek ki gerek doğudan gerek suriye'den gelen göçler, mersin'in bambaşka bir çehreye bürünmesine sebep oldu ve mersinli olmayan ama kültürel olarak mersin'in bir parçası olabilecek insanların da ayağını mersin'den çekmesine sebep oldu

çocukluğumun tatil yeri, lise yıllarımdaki evim artık tatilimi geçirmek için bir seçenek olmaktan çıktı, bana ise rotayı egeye cevirip mersinin haline bakıp bakıp üzülmek kaldı

daha okurken mideye kramplar sokan eylem. çocukken hep yapardım eve gelen misafirleri etkilemek için.* sanki asena dans ediyor da mideden gelen gluk gluk sesleri de müziğe perküsyon olarak destek oluyor. ardından gelen mide bulantısı da cabası.*

vişne çürüğü diyelim maksat namımız yürüsün.hayatımın hangi renk olduğunu gerçekten bilmek isterdim.

şebnem ferah.

okumayanların çoğunlukta olduğu, çok okumayanların ise okuduğunu bile anlamadığı ülkelerin halini bizzat yaşayarak tecrübe ettiğimizden ne kadar abartsak azdır.

yani mantıken öyle, domuz gribi bitti mi? hayır. hala birileri her sene domuz gribi oluyor. ama haber değeri yok, salgın yok. kontrol edilebilmiş eski bir salgın. covid de aynı kaderi yaşayacak. her sene yapılan aşıların içinde risk grubuna vurulucak sadece. yani yeni bir şey değil ki bu, ebola da bitmedi kuş gribi de. arada patlak veriyor lokal olarak. hatta tanım o kadar genel ki corona vürus evvelden beri var ve hep olucak.

daha önce toplum baskısından korkup yapamadığım herhangi bir şey.