hızını alamayan insan davranışı.

18 yaş sadece yasal bir sınırdır, insanların karakterleri ve düşünceleri 13-14 yaşlarında oturur. bu yüzden bunlar çocuk yea denerek bu sapık embesillere taviz verilmemelidir. dediğim gibi 18 sadece yasal bir sınır, 13 14 yaşlarında geri zekalı olan bir insan kalan ömrünü de geri zekalı olarak yaşar. çeksinler cezalarını. ben de 20 yaşındayım, bunların yaşındayken yaptığım en kötü şey nargile içmekti o kadar. tecavüzden embesilce bir mizah yapmadım.

insan mutlu oluyor tabii ki ama bazı yazarlarımız bu durumu çok yanlış anlamış diye düşünüyorum.
insanlar sizin tanımlarınızı beğendiğinde, koşa koşa nickaltına:
"tanımlarımı seri beğenen yazar." yazınca o yazara jest yapmış olmuyorsunuz.
başkasının nickaltında bile ego mastürbasyonu yapılmaz ki.
çok görüyorum ve bence rahatsız edici bir durum.

soğuk değil o aslında, normal olandır,
bizde insanlar dikkat ettiyseniz ya sinirli, ya laubali, ikisinin arasını pek göremezsiniz, ciddi olmayı soğukluk zannediyorlar.

hollandalı ressam pieter bruegel'in 1559 yılında 112 flemenkçe atasözü ve deyimi resmettiği 'mavi pelerin' tablosu ilk bakıldığında oldukça karmaşık görünse de aslında bütünlüğü bozan bir aykırılıkta söz konusu değildir. resmettiği bazı atasözlerinin günümüzde karşılıkları olsa da bazılarının günümüzde tam bir karşılığı olduğunu söyleyemeyiz. resmi biraz incelediğinizde 'büyük balık küçük balığı yutar.', ' akıntıya karşı yüzmek' gibi deyimleri farkedebilirsiniz. bunun dışında:

-kocasına mavi pelerin giydirmek: kocasını aldatmak. bizdeki 'boynuzlamak gibi'

-şeytana mum atmak: her gördüğünü pohpohlayarak arkadaş edinmeye çalışmak.

-arkası tutuşmak: bizdeki 'götü tutuşmak'

-dana boğulduktan sonra kuyuyu kapatmak: iş işten geçtikten sonra önlem almaya çalışmak

gibi daha birçok atasözünü de resmi incelediğinizde görebilirsiniz. merak edenler için linki de bırakıyorum.
buradan

yine kılıçlar bana bilenmiş.

yazıklar olsun size bee.

çok yakında kafa’da röportaj verip allahın izniyle şeytan imajımı tazelicem.

yeni yıla nasrettin hoca gibi giriş yapmayı planlıyorum.

12 yaşlarındayken teyzemin doğum günü için pasta yapmak istedim. evde de kimse yoktu akşam geleceklerdi. internetten tarife göre malzemeleri koydum fırına verdim ama hamur o kadar çoktu ki kekin üstü pişmişti sadece. sonra o keki çöpte görünce kızmasınlar diye poşete koyup elbise dolabının üstüne koydum, sonra çöpe atarım diye. marketten hazır kek alıp pasta yaptım(çok bir şeye benzememişti) sonra o pişmeyen keki aylarca unutmuşum. bir gün abim elbise dolabının üstünde bir şey ararken tesadüfen keki bulmuş. kokuşmuş çürümüş tabi. annemle gülüp çöpe atmışlar. hala gülerler buna.

yine yeniden muthis bir yardim kampanyasi daha...sozlugumuzun en en sevdigim yani da bu sanirim. sadece iki yazip cizmeden ote bir de bir seylere el uzatma gibi bir gayemiz var. bu seyler de cocuklar ve hayvanlar olunca ozellikle,insanin sol yanini eksta bir celp etmiyor degil hani. bu arada "uykusuzkahvem" bu yardimlarda emegin oldukca buyuk iyi ki varsin.

“kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür 
gümbür bir telaş 
gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne 
güzel, düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!”

ataol behramoğlu

yok artık okumadığım tanımı asla beğenmem merak etmeyin. bazen bir yazarın bir tanımını beğeniyorum sonra profiline girip çok hoşuma giden tanımlarını beğeniyorum yalnız bunu karşılık bekleyerek yapmıyorum beğendiğim için sadece.

büyük g.. oluruz.

boşa kürek çekmektir.

türk tiyatro sinema ve televizyon sanatçısı ferhan şensoy'un harikalarından biri. alt metindeki mesajların çok iyi verildiğini düşündüğüm film. eğer daha önce ferhan şensoyun ürettiği hiç bir şeyi okumamış veya izlememişseniz bu filmden sonra buna çok pişman olacağınıza garanti veriyorum. bu filmden sonra kendisini daha da yakından tanımak isteyeceksiniz.

türkiyede seri katil çıkmaz. insanlar cinnet getirir.
(bkz: şahsiyet)

hüseyin nihal atsız’ın ince ama dev romanıdır. ideolojik olarak yazara ve dolayısı ile bu esere önyargılı yaklaşanlar olacaktır. önyargılarını yıkıp okuyan türk edebiyat tarihinin en iyi psikolojik romanlarından birini okumuş olmanın hazzını duyacak, belki 2. kez okuyacak yada başucu kitabı yapacaktır. önyargılı olanlar ise okumadığı halde nihal atsız gibi dev bir yazara burun kıvıracaktır.

ayrıca romanda öyle güzel diyaloglar, öyle ince düşünce, fikir ve sözler yer almaktadır ki insan ezberlemek ister, arada aklına geldikçe açar okur.
selim pusat, güntülü, leyla mutlak gibi karakterlerin arasında, çevremde ki okurlardan gözlemlediğim kadarıyla geri planda kalan bir karakter var ki beni esas etkileyen karakter odur. ayşe pusat. yanımda öyle güçlü duracak bir kadın olduğunu düşünürüm de, ah ulan iradesiz selim derim, sen adam mısın diye kızarım.












roman kısmen hüseyin nihal atsız’ın otobiyografisidir. baş kahramanımız yzb.selim pusat en iyi subayların krallık rejimlerinde yetiştiğini savunması nedeniyle kralcılıkla suçlanarak ordudan atılmış bir subaydır.(romanda tarih geçmez ancak anlatılan yıllar tahminimce 1940 lardır.) selim pusat’ın babası ve dedesi de subaydır.
hüseyin nihal atsız tıbbiyeden arap kökenli olduğu için bir teğmene selam vermemesi nedeniyle atılmış bir subay namzetidir. onun da babası ve dedesi subaydır.

peynir tabağı.

attığın önemli bir mesajın sadece görüldü olması. hayır işin varsa isim var de. niye görüldü atıyorsun? dostlar yazarken bile sinir katsayım arttı. yapman guzum.

eskiden çok problem olmayan ama artık yan daireye bile açılan üniversiteler yüzünden herkesin kendisini üniversite mezunu saydığı bir ülkede normal gelen eylem.
peki bayrampaşa'da bulunan nişantaşı üniversitesi’nde okuyan bir insanla odtü'de okuyan insanı aynı kefeye koymak mümkün mü bilmiyorum.

(bkz: dağdaki çobanla benim oyum bir mi?)

birçok araştırmanın sonucuna göre dindarlardan yüksek olandır.

genellikle sağduyu ile yazılıp çizilmiş başlıkta ancak bir bilişsel psikolog olarak tartışmalı bir bulguyla ortalığı karıştırmazsam olmaz diye düşündüm.

öncelikle bilimsel olarak zeka'dan bahsedeceksek zekanın işevuruk/operasyonel tanımını yapmakla başlamak gerekiyor. eğer zekanın iq testinden alınan puan ile ölçüldüğünü varsayarsak, bir örnek üzerinden bu konuyu inceleyebiliriz. şu çalışmanın sonuçları oldukça dikkat çekici.

137 ülkeden alınan veri üzerinden yapılan bu korelasyonel* çalışmada tanrıya inanmamak ile ulusal iq puanları arasında .60 düzeyinde pozitif yönde bir korelasyon bulunmuş. yani bir ülkede inanmayanların sayısının fazla olması o ülkenin ulusal iq puanına olumlu yansımış. korelasyon katsayısı .60 ise hiç yadırganacak bir katsayı değil.

elbette birçok kısıtlılığı olan bir çalışma olduğu notunu düşerek genel bir fikir sahibi olmak için işe yaradığını düşündüğümü söyleyerek de bitireyim.

nice sözlük ocağını söndürecek bir aktivite isteği.

millet burada tanışıyor, yuva kuruyor. rulette mi yesinler çoluğun çocuğun rızkını? olur şey değil!..