ezan sesini duyunca çakalların ulumaya başlaması. hiç bilmeyen için ürkütücüdür de aslında.

çok güzel haber. umarım türkiye'den götürülen üç güzeller mozaği'ni de görebiliriz. yoksa başka türlü görebilecek gibi değiliz.

akbil dolum fişi. hep de 5 liralık doldurmuşum, çoğunu öğrenciyken aldık kitaplığın neylersin.

birine, sahip olunan kitaplardan armağan etmek isterken hep aynı gerilim, "ulan yine beş liralık akbil fişi çıkmasa bari."

- bi dk bi bakayım da içinde bişi kalmış olmasın.
+ hıhı tabi. sorun yok.

hıhı tabi tabi. kafanızdan "tabii yani kişisel bir şey, eski sevgiliden bir kağıt ya da kendi özelinde aldığı bir not bir şey çıkabilir, olabilir benim de vardır kişisel alana saygı duyan olgun düzgün bir bireyim ben" geçiyor. oysa beş liralık akbil dolum fişi arıyorum ben o kitapların arasında.

bağımlısı olunmasa, arada arada sırf yeşillik olsun diye saplanılan melankoliyi, yapacak başka iş bulamayanların devamlı hale getirmesidir.

sözlükteki klasik müzik seven yazarlar için faydalı olabileceğini düşündüğüm oluşum.

günahım var ama yine de ilk taşı ben atacağım. nacizane,

vivaldi, nisi dominus
vivaldi, jarusalem
vivaldi,cessate omai cessate
brahms, syhmphony no:3
chopin, nocturne in c sharp minor
tomaso albinoni, adagio in g minor
vladimir cosma, concerto de berlin
farinelli, salve regina
paganini, la campanella

iletişim .
bunun en güzel örneği ıssız adaya düşen insanları anlatan filmlerde kendini aşikar eder.
anlatma ve anlama ihtiyacımız giderilmezse,
aklımız bizimle eğlenebilir.
zihin ve ruh sağlığımız için
sağlıklı, legal
ve gerçek ortamlarda iletişim kurmamız
bizi gerektiği kadar iyi eder.
yazı yazmak,
insanın onu anlama niyeti olduğunu düşündüğü insanların olduğu
kendi evren dairesinin
ucuna bucağına yolladığı
iletişim belgesi üretimidir.

kitaplarımdır. öyle çok arkadaşıma, eşe dosta kitap verdim ki keşke zamanı geri alabilsem dedirtiyor bu durum bana. o kitapların bir iki tanesi iade edildi, geri kalanı kayıp. zaten kime ne verdiğimi bile anımsamıyorum. lise yıllarımda kitap alacak param olmadığında -ki o yıllarda kitap alacak param yoksa hiç param yok demekti- sahaflarda değiş tokuş ettiğim onca kitabı özlüyorum. pişmanım sözlük.

çok güzel seviyordun ama bir şeyler hep eksikti be...

bir daha bu ilişkinin aynısını yaşamak istemiyorum.
çünkü sen hep suçlu küçük bi oğlan gibi kalbimi kırıyor, bir özürle geçiştiriyordun.
sadece şunu biliyorum ki, seninle mutlu zamanlarım olduğu kadar banyoda yere çöküp ağladığım zamanlarda bir hayli çoktu.
kalbimi eline alıp kaç kere kırdın sayısı hatırlamayacağım kadar çok.
fakat beni gülümsettin, şu var ki sayamayacağım kadar çok beni yaraladın be iyi adam.

sen iyi bir adamsın fakat sana asla kalbimi vermemeliydim...
çünkü iyi bir adam kalbini kırınca çok daha kötü bir acıyla kaplanıyormuş kalbin dört bir tarafı.
ikimizde kusursuz değildik ama ben bizim hep kusursuz bir ilişkimiz olduğunu inanırdım kendimi..
şimdi ben yoluma bakarken aklımın bir köşesinde, yine sana duyduğum sevgi sadece bir hataymış kırmızı ışıklı bir tabela ile bana yanlışımı gösteriyor.

güzel zamanlarımız için teşekkür ederim. acı ile hatırlayacağım bu kalp sızı için şunu söyleyebilirim, umarım kimse senin kalbini benim kalbimi kırdığın şekilde kırıp acı vermez.

2010'lu yıllara damgasını vuran başlangıç cümlesidir. bunu okuduktan sonra 2 sene fıtık olup hikayenin bitmesini beklerdik.
başıboşlar denemesi vol.1

son zamanlardaki paylaşımlarıyla iktidara sürekli gözdağı vermeye çalışan grubun son paylaşımı.

ne yapmak, nereye varmak istemektedirler heyecanla bekliyorum.

şöyle yanıtlamak istiyorum ben de :
bir süre takıldığım her sözlükte mutlaka karşılaştığım " bakalım kadınları genellemek için bugün nasıl bir başlık açsam? " minvalinde erkek sözlük yazarlarıdır. genel olarak edebi dili iyi kullanmazlar, bir kısmı da dili doğru ifade etme yeteneğinden bile yoksundur. ve genellikle masum olmamakla birlikte kesinlikle tribünlere oynuyorlardır. dilediği gibi yazsınlar tabii. düşünce özgürlüğü var sonuçta.(!) sahi neden açtınız acaba bu başlığı sayın yazar? sözlükte kadınları yeren-öven yeterince başlık yok hissiyatı geldiğindendir belki.

erkeklerin, kadınların vucüt ölçüsüne bakması ile bir olandır.

ciddi öneriler beklediğim başlıktır. sıkıcı, yoğun veya stresli hayatın içerisinden kurtulmak için mutlaka yapmamız gereken şeylerdir. öneren kişi olmaktan daha çok önerileri merak eden bir kişi olarak şöyle klasiklerden başlatayım;

fotoğraf arşivi tutmak
spor yapmak
sinemaya gitmek
tiyatroya gitmek
yüzmek
müze&sanat galerisi gezmek

neşeli günler'de palavracı, eğlenceli amca karakteri.

benim da var böyle bir amcam,
ben küçükken hollanda hikayeleri anlatır, justin timberlake dinlerdi.

efendim bir gün bu amcam çatı işçiliği yapıyor, keser, çivi sesleri... o sırada telefon geliyor, arayan sevgilisi.
kadın bu sesler ne diye sorarkan, şöyle diyor amcam, "villamda tadilat var da.."

yine bir dönem amcam otelde çalışıyor, o sırada bir kadınla tanışıyor, kadına, villası tadilatta olduğu için otelde kaldığını söylüyor. şu an çocuğu var o kadından, ancak villa.. villa yok, kirada oturuyor.

biraz da psikolojisi bozuktur, ben küçükken babannemin evinde eline bir ip alıp banyoya kendini asmaya gitmişti, kapıyı da kilitlemiş, kapı önünde yalvarıyordum yapma amca diye, oysa dik dursa kafası tavana vuruyor.

lakabı da doktor, hatırlarım, babannemin evinde, ocaklığın üzerinde, yılın doktoru nobeli oscarı ödülü var sembolik olarak.

hayattaki tek başarısı ekşide yazar olmak olanların rahatsız olduğu durum.

aslında çingene demek ayıp değil, ama bir moda tutturuldu. bayan- kadın, zenci - siyahi, yahudi - musevi ikilemleri gibi çingene - roman ikilemi oluştu. bütün dünyada iki sözcük de türevleriyle anılıyor. önemli olan söylerken kullanılan üslup ve niyet. mesela eskimo sözcüğü. arktik bölge halklarının ismi. gayet de yerinde bir sözcük. ama kalkıp da seni gidi eskimo dölü derseniz niyet kötü olduğu için sözcük de kötü bir sözcükmüş gibi çıkar ağızdan.

tamam! hepimiz delireceğiz, orası kesin.
albert camus

uykusuzluğun bana verdiği yetkiyle başlıyorum.
"ığdır'ın baş harfi ığdır."