(bkz: motherboard)

uyanıp tekrar uyumaya çalışan yazar beyanı.*

öncelikli olarak, gerçek dünyada icra edilen ve burada karşılığı olan uğraşlar ile ilgilenmek şeklinde cevaplanabilecek soru.

(bkz: resim)
(bkz: müzik)
(bkz: kitap)
(bkz: dergi)

zararlı madde ya da mikroorganizmaların bir besini, ilacı , kozmetik ürünleri vs. enfekte etme/ bulaşma durumu.

(bkz: kontaminant)
(bkz: gmp)

(bkz: cinsel açlığın afrikasi türkiye)

(bkz: marifet iltifata tabidir, müşterisiz meta zayidir.)

annenin yaptığı en sevdiğin çorba.

eleştiri beğenisi: nickaltınızda veya diğer herhangi bir başlık altında adınıza yapılan iyi ve kötü eleştirilere atılan beğenidir. kötü de olsa "eleştiri eleştiridir, ve eleştirici yapıcıdır" diyip, alınganlık yapmayan insanların verdiği beğeni çeşididir. elbette ahlak ve terbiye sınırları içerisinde yapılan eleştirilere...

yönetici olan kesime seslenmek istiyorum. reklam elbette bir gelir kaynağıdır. tencerenin artık kaynamaya başladığının göstergesidir .sonuçta buraya emek verdiniz maddi açıdan olumlu dönüş almak hakkınız. lakin şu fotoğrafta ki olay emin olun çok can sıkıcı başlıkları içeriği okumaya niyetim kalmıyor inanın ki tamamen kaplamış durumda. benim gibi bu sorunu yaşayan var mı ? illa ki vardır diye düşünüyorum.

hiç biridir efendim. güzellik görecelidir.

gereksiz eylemdir.
buradaki tanim bilmeyen, bilgi vermeyen, ona buna asilan sivilceli ergenler zamanla bu sozlugu zaten bitirecektir.
rastgele bir baslik acin, girileri okuyun, demek istedigimi anlarsiniz.

edit: sol frame'e bakin bir. sunu yalayan erkek, bunu emcükleyen kadin, güne bir kusmuk birak, seks, daha cok seks, yazarlarin kakasindaki boncuklar... diye gider. öff be burasi da sarmadi.

evet, garip bir sınıftır.
böyle bir hastam oldu. eşiyle beraber geliyordu. bir ara sohbet ederken, burada yabancı olduğumu ve pek bir yerleri bilmediğimi söyledim. heyecanla "yoksa sizinde mi eşiniz askeer??" dedi. eşim asker olunca noluyor ki acaba?

"yoo, allah korusun." dedim. niye öyle dedim, asker sevmeyişimden falan asla değil. hemşire asker evliliği tehlikeli bir ikili diye, tamamen kişisel tecrübeler * kocasıyla beraber beni linçlemedikleri kaldı gerçekten abartmıyorum. sanki askere hakaret ettik aw.

"benim kocam asker, ne kadar saygısızsınız.." bla bla. pardon abla ne saygısı? platin saçlarının henüz yanmamış olması dışında saygı duyulacak bir yanı olduğunu düşünmüyorum ama sen bilirsin.

gece yarısı deniz kenarı, çay ve hayaller.

fazlasıyla nahif ve öz bir şarkı. insanda sevme ve sevilme arzusu oluşturan bir şarkı aynı zamanda. evet, aşk denen şeyin kalmadığı, belki de hiç var olmadığı, sevginin belirsiz ve samimiyetsiz olduğu bu zamanda.
hayatta arka planda bu şarkı çalsa huzurlu olurdu sanırım.

gücümün yetmedikleri, elimden gelmeyenler. misal yanı başınızda en sevdiğiniz hasta ya da öyle bir durum içindeki üzüntüden kahroluyor ve sizin elinizden onunla kahrolmaktan başka bir şey gelmiyor.
babamın son günlerinde en derinlerimde yaşadım bu duyguları... bir de bugün...
beni yetişemediklerim, dindiremediğim acılar çok yoruyor.
her şeye gülüp geçiyorum da sevdiklerimin üzüntüsünü görmek ve elimden hiçbir şey gelmemesi beni çok yoruyor.

bir ritüel olarak cannibalism veya yamyamlık...

ritüel olarak yamyamlık exocannibalism (yabancıların ve düşmanların yenmesi), endocannibalism (arkadaşların veya ailenin yenmesi) ve otocannibalism (kişinin kendi vücudunu yemesi) olarak üçe ayrılır. endokannibalizmin ölülerle bir birliktelik kurma umuduyla yapıldığı düşünülüyor. exocannibalism ve endocannibalism anlayışında ölen kişinin yenmesiyle, ondaki arzu edilen özelliklerin yiyen kişiye geçebileceği inancı vardı. genel ''kurban'' ritüelleri arasındaki son aşama olarak bllinir. (kemik külü, ufalanmışkemik parçaları ve deri parçacıklarının yenmesi de yamyamlık tanımı dahilindedir. bu tür yamyamlık, rönesans avrupa'sında bile görülmüş.)

mısır ve yunan mitolojilerinde de cannibalism anlatıları mevcuttur. kronos'un çocuklarını yemesi, zeus'un metis'i yutması(ki yutarak onun temsil ettiği yüce akla sahip olur), osiris'in mısır'da yamyamlığı kaldırması gibi. mitolojik anlatılarda da gördüğümüz üzere,tarih öncesi toplumlarda da bunun bir ''karın doyurma'' işi olmadığı aşikardır.(geleneksel toplumlarda beşeri özelliklerin ön plana çıkması amacıyla belli süreler için hayvani besinlerden uzak durulurdu. bunun sebebi hayvanların karakteristik özelliklerinin besin yoluyla insanlara geçiyor olmasıydı.) mesela hristiyan efkaristiya'sı sembolik bir cannibalism'dir. ekmek ve kanın, hazreti isa'nın kanı ve etini sembolize ettiğine inanılır.

günümüzde bunun gibi pek çok anlamını yitirmiş, sadece adı kalmış ritüeller mevcuttur. cannibalism'i bir ritüel olarak gerçekleştiren son kişi ise hepimizin malumu dr.hannibal lecter'dır. kendisi asla yamyamlık yaptığını da kabul etmez. ona göre yamyamlık, eşit olan iki kişiden birinin diğerini yemesidir. doktor niezstche'ci bi ahlak anlayışına sahiptir tabi.

yakışıklı.

hakkında hakkıyla yazamamaktan çekinip geri durduğum nickaltıydı şimdiye kadar. hoş, şimdi de hakkını verebileceğime inanmıyorum ama yine de birkaç şey yazmam şart artık.

nazik, kültürlü, kendini geliştiren, görgülü, mütevazı, sorumluluk sahibi, yardımsever, samimi... bu liste böyle uzar gider, yazamadığım daha birçok olumlu özelliğini kelime dağarcığınıza havale ediyorum. yolunuz onunla bir şekilde kesişirse eğer, kendinizi şanslı sayacağınız nadir insanlardan...

hasbihâl etmekten ziyadesiyle memnun olduğum; üzerinde saatlerce konuşulabilecek kadar nitelikli tanımları olan, sözlüğün en kaliteli yazarlarından. daha çok yazsın, sözlük ahalisi olarak daha çok okuyalım, daha çok faydalanalım.

sözleri aşık sıdkı’ya, bestesi ali ekber çiçek’e ait türkü. sözlerine bir bakalım;

“ondört bin yıl gezdim pervanelikte 

sıtk-ı ismin buldum divanelikte 

içtim şarabını mestanelikte

kırkların ceminde dara düş oldum.”


aşık burada, 14 yıl boyunca diyar diyar gezmeyi ve sonunda kendisini bulmasını anlatır. pervanelikten, bir öğreti olarak divaneliğe. sıtk-ı ismin buldum divanelikte dediği kısım, aslında aşık olarak bir olgunluğa ermesi demektir. ve kendisine “divane” mahlası verilmesidir. o güne kadar mahlas olarak “pervane” yi kullanan aşık sıdkı, artık “divane” mahlasıyla sözlerini yazacaktır. (aşık sıdkı’ya ait bir başka güzel türküde “zülfü kaküllerin amber misali” erkan oğur seslendirmiştir.)
içtim şarabını dediği kısım ise, alevi öğretisinde önemli yer olan “kırklar cemi” nde bir üzüm tanesinin kırk kişiye eşit şekilde pay edilmesidir ki, buna “dem” denir. aşık burada şarabın değil, aşkın sarhoşluğunu anlatır.

türkünün sözleri kadar ve hatta bana göre sözleri de dinamitleyen kısmı ise bestesidir. ali ekber çiçek bu beste için iki yıl çalışmıştır. besteyi tamamladığında “ben ne yaptım?” der.

sanatçı uzun saplı bağlamayı çoğur düzeniyle kullanmaktadır bu bestede. böylece şarkının temel ezgisini bir yandan verirken diğer yandan akor örgüsüyle temel ezgiyi güçlendirme fırsatı bulur. vuruşlar aranağmelerde 16 hatta 32'lik mızrap (tezene) vuruşuna kadar çıkabilmektedir. bestenin ana nağmesinde ise mızrap sert vuruşlarla tellerde gezinmekte ve bilek ise muazzam bir dengeyle inip çıkmaktadır. şarkının duraksamaları (es) da hatırı sayılır oranda müzikal beceri istemektedir. bu nedenle haydar haydar bestesinin icrası hemen her bağlama virtüözünde bir "ölçüt" sayılır.
bağlama tellerine dokunan biri olarak şunu belirteyim; bu beste bir başyapıttır.

bir çok sanatçı tarafından icra edilmiştir. benim sevdiğim yorum ise cem adrian’dır.
erdal erzincan’nın solo bağlamasıyla transa geçen cem adrian’ı dinleyin derim.

transagider

aralıklı veya şiddetli olarak devam eden, birçok hastalığında belirtisi olabilecek sancı, kramp.
bildiğim en pratik ve etkili tedavisi anne eli...