garip bir gruptur şöyle ki,

grubu kuran kişi frank farian olup kendisi batı almanyalıdır.

grubun vokali bobby farrell arubalı ve diğer kadın vokaller ise jamaikalı ve montserratlı idi.

grup bu enternasyonalite ile birlikte, 70'li yılların sonunda başladıkları kariyerlerine, yerleri doldurulamaz hitler sığdırmışlardır.

grubun erkek vokali bobby farrell'in değişik dansları, grubun giydiği kostümler, şarkıların teknik alt yapıları dönemlerinin çok çok ilerisindeydi. sahne aldıkları hemen her konserde, bobby farrel playback yapar, ama canlı performansları ve dansları ile bu eksikliği kapatırdı.

en çok bilinen sahne performansları 1979 tarihli sopot festivali performansıdır. burada bobby yaşadığı enerji patlamasıyla sahneyi tek başına sırtlamıştır. ilgili kayıtları youtube üzerinden rahatlıkla izleyebilirsiniz. rivayet odur ki bobby farrel bu konser süresince bir aylık uyuşturucuyu üç günde tüketmiştir.

grup ile ilgili yazılabilecek bir çok şey mevcut, buna grubun disko kültürünün karakter kazanmasına sebep olması sayılabilir.

vokal bobby farrell ile ilgili bir küçük anektod da şöyledir, kendisi 2010 yılında, grubun en büyük hiti rasputin’de bahsettikleri grigori rasputin’in öldüğü şehirde, ve aynı tarihte (30 aralık) ölmüştür. orada bulunma sebebi konser vermekti.

uçakların veya planörlerin süzülüş mesafesi, ağırlıkla alakalı değildir. kanat tasarımlarıyla alakalıdır. ağırlık sadece süzülme sırasındaki sürati arttırır. hatta bu yüzden bazı gösteri planörlerinin kanatlarına su doldururlar.

günümüzde ciddi anlamda yaygın bir hastalıktır.
insanların %15'i en az bir defa majör depresyon geçirir.
genellikle kadınlarda sıklık oranı daha fazladır. sıkı bir tedaviyle atlatılabilir. terapi ve ilaç desteği iyi bir öneridir.
ve genelde bir nedene bağlı olarak depresyona girilmez çoğu zaman birkaç sorun- travmalar dahilinde ortaya çıkar.

ayaklarımı sallamadan uyuyamam.
yerimde sallanmadan kitap okuyamam.

anı yaşamak.

geçenlerde bitirmeye yüz tutan romanımdan*, şahsımın dahi hastası olduğu bir benzetme bırakayım efendim;

••
"yavru serçeler yuvalarından düşüp de tekrar yuvaya konmayınca; ilk birkaç gün sessizleşir, yemek yemez, uyku uyumaz olurlar. kalplerindeki yeri dolmaz boşluğu kendi dillerince böyle çıkarırlar dışarı. ya ölürler, ya da hırçınlaşırlar. her türlüsünün sonu ölümdür. günümüzdeki birçok çocuk da, tıpkı bu serçeler gibi olmaya başladı. kendi dillerince yaralarını gösteriyorlar ancak biz anlamıyor, yargılıyoruz. daha sonra ise ortaya çıkan "şey" için onu, bunu, şunu suçluyoruz."
••

bu benzetmeyi nasıl yaptım, ben de bilmiyorum. zira henüz zihinsel olarak yerli yerince tespitler yapabilecek konumda olduğumu düşünmüyorum ama yapmışım işte. işin garip yanı gerçekten de doğru olması. birçok çocuk bu şekilde elimizden kayıp gidiyor. kimse onu anlamadığı için, dilini bilen olmadığı için...

26 saat yolculuk yapmıştım otobüste. 2 gece yaşadım o otobüste! bir daha mı? asla! siz siz olun bayram zamanı otobüsle bir yere gitmeyin helak olursunuz. bunun ideali 10 saattir. 10 saatten sonra benim bünye baygınlık geçiriyor uyuyamıyorum.

aslında iki mafya arasında seçim yapmak diyebiliriz. insan ikisi arasında maximum faydayı sağlayacak ve bilgiye erişecek tarafı seçiyo işte. o kadar sıkıcı ki artık az ötede oynayın diyesim geliyo.

kendisi bir ressamdı efenim.

resimle uğraştığından kullanılan materyaller dolayısı ile kimyasallar hakkında çok şey bilen bir ressam.

26 ocak 1948'de tokyoda bulunan imparatorluk bankasına giriyor.
abd işgali sebebiyle dizanterinin çok artığını, kendisinin sağlık çalışanı olduğunu, bakanlık tarafından tüm banka çalışanlarına ve müşterilerine, aşı yapılacağının emrinin verildiğini söyleyerek orada bulunan herkesi aşılıyor. siyanürle....

bir süre sonra herkes acı içinde kıvranmaya başlıyor. banka içinde bulunan 160 bin yeni alarak oradan uzaklaşıyor.
sevgili dostlar, böyle bir olay daha önce iki kere daha yaşanmıştı ama iki olayda herkes öldüğünden dolayı eşgalini tanımlayacak kimse kalmıyor kendisi de böylelikle yakalanmıyor.
ancak bu son olayda 4 kişi sağ kurtularak kendisinin eşgalini veriyor.

her soyduğu bankada gerçekten var olan bir sağlık personeli kartviziti hazırlıyor böylece personel ve çalışanlar onun gerçekten sağlık personeli olduğuna inanıyordu.
daha sonrasında yakalanıyor ve ölüm cezasına çarptırılıp 95 yaşında hücresinde ölüyor.

şimdi ressamlığı;

adam çok iyi bir ressam, genellikle suluboya çalışıyor. henüz 22 yaşında ulusal prestijli bir sergide ''ainyu woman drying kelp'' resmiyle ödül kazanıyor.
resimleri 16 kez imparatorluk sanat sergisinde sergileniyor. cinayet haberlerinden sonra itibarı zedelendi ve resimleri artık ilgi görmemeye başladı.

''hızlı söyleyen ben değilim, yavaş dinleyen sizlersiniz hep.''

evet başlıyorum. ben etsiz yaşayamam kardeşim. tofu falan da yiyemem yani. etobur bir insanım.

ne istediler de vermedik cümlesinin sonucudur. ha, veren de alan da aynı taraftaydı o zaman.

olan koskoca nesillere, umutlarına ve milyonlarca anne babaya oldu.

(bkz: ulan hepiniz oradaydınız be)

neye inanırsan bir gün onu yaşarsın.

yanan sobaya sarılmayacağına dair maddeler gibi birbirinden tuhaf maddeler yazan bir kağıt imzalamak. evet, sobaya sarılmayacağımı taahhüt ettim askerde. bu da değil tek, parmaklarımı prize sokmamak için de taahhütte bulundum. daha neler var da unuttum.

o arkadaşin olamaz..

ben de sinirlendim. ülkede türkçe bilen mi var da türkçe kuran okutuluyor. arabic please.

bayram hutbesini roketatarla okumasından daha tercih edilesidir.

insanın içine “ ben acaba adam yerine konmuyor muyum bu sözlükte?” hissiyatı gark eder.

karşıdakinin yanlış anladığını fark ettiğinde öyle bir mesaj vermemek için abi, kanka vb kelimeler kullanır ki karşıdaki anlasın. doğrudan söylerse daha kırıcı olacağını düşünür. hiç söylemese karşıdaki iyice kendi kendine gelin güvey olabilir. düşünceli bir kadının yapacağı harekettir, ne var bunda. azıcık gördüğü samimiyetten hemen başka şeyler çıkarmasın o zaman karşıdaki de.

çok canım sıkılıyor sözlükk