kahve içer müzik dinlerim. gecenin sakinliğini hiç sevmem ama yaz geldi artık geceleri de güzel.

aynı zamanda çok sevdiğim bir sabahattin ali hikayesidir.
"sen sevgiline ne verebilirsin sanki? kalbini mi? pekâlâ, ikincisine? gene mi o? üçüncü ve dördüncüye de mi o?.. atma be adaşım, kaç tane kalbin var senin?... hem biliyor musun, bu aptalca bir laftır: kalbin olduğu yerde duruyor ve sen onu filana veya falana veriyorsun... göğsünü yararak o eti oradan çıkarır ve sevgilinin önüne atarsan o zaman kalbini vermiş olursun...

siz sevemezsiniz adaşım, siz şehirde yaşayanlar ve koyde yaşayanlar; siz, birisine itaat eden ve birisine emredenler, siz birisininden korkan ve birisini tehdit edenler... siz sevemezsiniz, sevmeyi yalnız biz biliriz..."

sadece kazıklı maria' yı değil hiçbir yutubırı izlemediğimi beyan ederek arttırıyorum. buyurun. hatta hayatıma hiçbir yutubırı sokmamaya da kesin kararlıyım.
bu ne tapınmadır arkadaşlar, sevin, izleyin tamam. izlemeyeni niye dövüyorsunuz.

oyun teorisinde, bir oyuncunun diğer rakiplerin hamleleri veri iken yapabileceği en iyi hamleler bütünüdür.
(bkz: mahkumların açmazı oyunu)
(bkz: maksimin strateji)
(bkz: hakim strateji dengesi)
nash dengesi denilmesinin nedeni (bkz: john nash) tarafından ortaya atılmış olmasından kaynaklıdır.

insanı küçük görmek, yaptığı her şeyi küçümsemek, her davranışında, her sözünde aşağılamak ve değersizleştirmek, özgüvenini yıkmak amacıyla saldırmak.

aslinda cok var da beni biraz daha rahatlatan bu:
"beni yaratan elbet yolumu gösterir.."
- şuara suresi, 78. ayet

mehmet demirkol’un türk futbolu için ortaya attığı muhteşem tespitini belirten sözdür.

mehmet demirkol galatasaray lisesi mezunu olmasına rağmen fenerbahçe taraftarı olarak benim gibi bir galatasaray taraftarının bile hayranlığını kazanmıştır. zira bu önemli bir tavırdır.

dünya kupası hakkında yazdığı tae han min guk kitabını pek beğenmesem de genel olarak yazılarını ve fikirlerini takip ettiğim iyi bir spor yazarı ve yorumcusudur mehmet demirkol.

bu tanımlamayı ortaya attığında kendisine ilk tepkiyi fatih terim göstermişti. mehmet demirkol şöyle bir açıklama yaptı fatih hocanın tepkisinden sonra:

bu tanımlamada ‘kaos’ sonsuz kademeli bir presle sahada rakibe oyun kurma şansı vermeden oynamak ama topu aldığında hızla ve ustalıkla kullanabilen bir oyuncu grubuyla rakibi kedere itmeye karşılık geliyordu.

türk futbolunun çoğunlukla uyguladığı sistem buydu ama bu kadar düzenli sayılmazdı.

aslında sözü şöyle de açıklayabiliriz: galatasaray manchester united maçında maç başlar başlamaz 2-0 geri düştüğünde ne hissettikleri hakkında şöyle bir şey söylemişti şu an kaçak olan arif erdem; “ kaybedecek bir şeyimiz yok, bildiğimiz gibi oynayalım dedik.”

bildiğiniz gibi? yani allah ne verdiyse saldırmak. galatasaray o maçta üç gol atarak manchester united gibi bir devi eledi. ama sorun bu değildi.

sorun taktik ve tekniğin türk futbolunda anlamsız olmasıydı. bam bam bam. bilimsel çıkarımlar türk futboluna göre değil, genetiğimize öyle işlenmemiş. biz sıkılıyoruz düzenli işler yaparken.

kaos futbolu dediğimiz de bu. en özet tanım şu olacak aslında. hani takım, halı sahada istediğiniz gibi oynamaz. siz de sinirlenirsiniz ve bir gol daha yiyince santraya topla gidip yanınızdaki arkadaşa topu bana at dersiniz ya. sonra da topu alıp kamikaze gibi rakip savunmanın arasına dalıp düşe kalka ittire kaktıra gol atıp takımı gaza getirirsiniz ya. işte bu olay ve bundan sonra yaşanacak olanlar kaos futboludur.

kastamonu veya sinop ve birkaç karadeniz şehrinde kullanılan, takma kafana her şey zamanla yoluna girer minvalindeki sözdür. dünyam başıma da yıkılsa bu bana söylendiği anda bir toparlanır tebessüm ederim.

vikipedi'ye göre elektromanyetik tayfta mavi ile mor arasında yer alsa da bize göre mavi gibi mavi bir renktir.
bodrum'un o ateş sanan akrep, yılan, çıyanı kendinden kaçırtan ve fotoğraf çekinmek için de yerli ve yabancı turisti kendine çeken evlerinin, kapılarının boyandığı renk.

duş almak
tek bir şeye daha gerek yok
çarşafları da değiştik mi tüy gibi hafiflenir.

haberin devamı için

gülmek.

öyle bir gülüyorlar ki içi dışına çıkacak sanıyorsun. sadece gülmüyor gözünden ışıkta çıkıyor sanki. o gülüyor onun gülmesine sen gülüyorsun. onların gülümsemesi bulaşıcı hastalık gibi ama harika bir bulaşıcı hastalık. **

tam olarak o hüznün içerisindeyim. eylül ayında hep çok durgun, melankolik olurum yine geldi o dönem. yaz sever bir insan olarak yazın bitişi beni üzüyor be ya.

türkiye halk kurtuluş partisi-cephesi'nin lideri olan türk marksist-leninist devrimci. 30 mart 1972 tarihinde, tokat'ın niksar ilçesine bağlı kızıldere köyünde dokuz arkadaşıyla birlikte öldürüldü.

nasıl da gülmüşsün hayata, öldüğünden haberi yok fotoğraflarının.

ibrahim tenekeci'den geliyor;
- "şu sıkıntı, ne kadar düşkün bana?"

çok iyi anlaştık.

canlar dostlar merhaba yine bir eski kafa yayını olacak ama kaçak yayın olacak ben giriyorum kaçak yayına saat 21:00'de beklerim herkesi.

alt kattakiler kısa mesafede uçmayı öğrenmiş sanırım. *

bence 2 türü olabilecek insan:

1- yaşı 30'un altındadır ve metabolizması yeterince hızlı olduğundan her yediğini bir şekilde yakabilir. eğer çok gençseniz ve kilo almıyorsanız buna fazla güvenmeyip 30+ yaşları bekleyin. durum değişebiliyor. kendimden biliyorum.

2- asabi, takıntılı, her şeyi kafasına fazla takan yahut hepsi birden olan insan. bunlar yedikleriyle beraber kendilerini de yavaş yavaş sindirdikleri için yediklerinin hayrını pek görmezler. kilo almak istiyorlarsa, düşüncelerini serbest bırakmayı ve "amaaan bana ne!" diyebilmeyi öğrenmelidir.

başka türler varsa ben bilmiyorum. belki rahat biri de olsa bünyesi kilo almaya izin vermeyen 3. bir grup da olabilir.