akılda kalıcı bir mahlas seçmiş yazar arkadaşımız. ben kendisini yeni fark ettim bundan sonra bakacağım, takip edeceğim inşaallah.

olmesi gereken gelenek.

devir hizla degisiyor malum; bir gunumuz otekini tutmazken, aralarinda neredeyse asir* bulunan iki kisi neden ayni ismi tasisin ki?

isimler ister istemez hayata bir sekilde yon veriyor, kisiligin olusmasinda temel basamak gorevinde hatta. bu sebeple ki bazi isimler bazilarinda asiri sakil duruyor, olmamislik hissi veriyor.

ayrica nedir bu yaslilardaki “bana ne oohhh benim dedigim olacak” inadi? izi etrafindakilerin kalbinde iyi insan olarak birakamayan buna sariyor, buyuk marifet cunku kac yuzyillik ismi kullanmak.
hayir bi’ de gobek adi olmasi kabullenilmeyen hatta kusulen versiyonlar var, evlerden irak.

dedigim gibi; olmesi gereken gelenek, salin cocuklari dedeler, yeter.

kenan yarar'ın çizdiği fantastik öykünün ana karakteri.kendisine aşık şeytana yüz vermez.annesiyle olan tartışmaları bitmek bilmez.

musiki nazariyesi bilen, müzik aşkı yüzünden macaristan'da okuduğu ziraatı bırakarak yurduna dönmüş olan, sultan vahideddin zamanında mızıkayi hümayun müezzinliği yapmış, daha sonra riyaset-i cumhur musiki heyetinde*
mülazım-ı evvellik*görevini ifa etmiş büyük sanatçı. derinlemesine bildiği musiki nazariyesinin yanında, paris'te öğrendiği piyano,şan ve solfeji kendinde birleştirerek türk müziğini yeniden ayağa kaldırmıştır. en sevdiğim eserini aşağıya iliştiriyorum.

iyi ki varız.. hepinizi seviyorum..

https://i.ibb.co/1vlzn81/tenor-2.gif

sözlük anlamı belli bir dönem için geçerli olan hızlı üretilen ve hızlı tüketilen ögeler bütünü olan kavram. sık olarak duyuyoruz bu kavramı , hem de oldukça sık . benim nazarımda önemli bir kavram. mesela herkes stefan zweig kitaplarını över nedeni ise çoğunlukla çevresinden bu yazar ile ilgili olumlu görüşlerdir ama yazdığı eserlere baktığımızda aslında o kadar da eşsiz olmadığını ve abartılan eserlere sahip olduğunu söylemekte bir beis yok . aynı şekilde anlamsızca popüler olan nesneler de güzel bir örnek. stres çarkları aslında sıradan olan bir nesne ama oluşan algılar akabinde ilgi görüyor ve popüler oluyor. bir diğer parantez açılması gereken husus sosyal medya . etkileşim elde etmek ,dikkat çekmek maalesef acı ama gerçek olan bir durum. gangnam style adlı parça bunu güzel bir örnektir çünkü absürt olan bir şey kitleler vasıtası makul kılınmış ve hit olmuştur.

peki sonra ne oluyor bu kavramlara ? unutulup gidiyor aslında . süre olarak bazen oldukça kısa ,bazen de oldukça uzun . mesela yıllar önce popüler olan ya da tarz addedilen şeylere geriye dönüp bakıldığında nasıl popüler olduğunu çözemiyoruz çünkü popüler kültür tarafından sunulmuş ve tüketilmiş.

birbirimizi rahat rahat dürttüğümüz zamanlardır. nedense insanı mutlu ederdi*
hele ki düşük kapasiteli telefonlarla, başına 0 eklenip bedava facebook'a giriyorsanız o zamanlar gerçek facebook zamanlarıydı. sonra değişti ötelendi, ulaşılabilir oldu ve önemini kaybetti;
orti biteyim mi ? bit orti bit .

- ben radyo dinliyordum uyumuş kalmışım
-komodo ejderi(arkadaşım dün bunu rüyasında görmüş, korkmuş. üzerine doğru geliyormuş. saat 01.19 'da öyle yazmış. komodo ejderi dememiş de komanda demiş. onu düzelttim.)
-günaydınnnn

bırakalım anam dediğim başlık.

yaşadığımız mahallenin biraz ilerisinde abdallar mahallesi vardı. düğünlerde çalgıcılık yapan, keklik besleyen, örgü sepet vb el işleri yaparak geçinen insanların mahallesiydi. toplum tarafından pek ciddiye alınmayan bu grup çok da iyi arnavut böreği yapardı.
abim "biz seni abdallardan aldık. biraz bakıp besleyip tayinimiz çıkınca seni iade edeceğiz." diye beni korkuturdu.
işin tuhafı hem beni birakacaklarından korkuyor hem de bol bol arnavut böreği yiyeceğim düğünlerde oynayıp eglenecegim için iade edilecegime mutlu oluyordum.

sabah iş yerinde yazılımcıdan duyduğu terimlere ekleme yapıp paylaşmış birinin iddiası gibi duruyor.
itiraf etmek gerekirse bugüne kadar sakladık ama artık söyleme zamanı geldi; bir açığımız var o da kapımızdır ve herkese açıktır oradan rahatça giriş yapılabilir.

bir haftadır yoğun bir şekilde ekiple gecemizi, gündüzümüzü verdiğimiz projeyi sıfır hata ile bitirmek.
gün sonu pandemi nedeniyle tekrar home office çalışma koşulları. istediğin zaman uyuyup, kalmak, donla ev içinde gezmek daha ne olsun ?
bu özgürlüğe sonunda kavuştum.

en muhteşem yazar kim bilemem * ama en muhteşem yazarın kim olmadığını çok iyi biliyorum, şu sözlüğe yeni gelen egoist yazar var ya, neydi nick’i ya, hırvatlı bir şeydi, işte o. o hiç değil.

sevmiyorsan sevme de hor görüp de aşağılama a cancağızım. ağzımızın tadıyla bamya yiciiiz bu yorumlari görünce 'oha ne midesiz mişim ben, allah da benim belamı versin.' dedirtmeyin insana yahu..

yapmasını bilmiyorsan rezil bir yemek olur doğru, bazı püf noktalarina dikkat edip yapıyorsan da candır bu nimet can. kızartması da şahane olur.

bu arada söylemeden geçemeyeceğim anti bamyacı tanımların çoğuna çok güldüm. allah iyiliğinizi versin sevgili yazarlar.

toplumların dilini, dinini, inanışlarını, yemeklerini, oyunlarını, yazınlarını, müziklerini, yaşam biçimlerini, davranışlarını ve dahasını içine alan gelenek göreneklerdir. kültürler ve birbirleriyle etkileşimleri oldukça ilgi çekici olup araştırmasını ve öğrenmesini pek keyifli bulduğum şeylerdir.

hayatın bir anlamı olduğunu düşünmüyorum. varsa da biz yüklüyoruzdur. çeşitli duygular yaşıyoruz, ruh halimiz hep değişiyor. buna göre hayata yüklediğimiz anlamlar da değişiyor. mutluyken "hayat bu!"diyoruz, "hayat mutluluk!" sonra üzülüyoruz, "hayat budur işte, sadece üzer!" diyoruz. buna bağlı olarak anlamsızdır demekteyim.

eski fotoğraflara bakarken bir kaç şey buldum gerçi şimdiki telefonların kameraları o zamanın fotoğraf makinelerinden -en azından benimkinden- daha iyiler. ilk fotoğraf için belirtmek isterim ki... şey yaptığım teknik olarak yasal sayılmaz ama 2006 yılında çekilmiş bir fotoğraf yani sadece küçüğüm bahanelerim var.*

antonio di viccaro altında aşıklar diyorum ben buna yani en azından öyle not düşmüşüm. fotoğraf çekmekten gram anlamayan küçücük çocuğun eline fotoğraf makinesi tutuşturunca böyle oluyormuş demek.

home sweet home... 2006'nın sonları ve bahçesi için iki yılımı verdiğim ev. şimdi kimler oturuyor acaba ve umarım bahçemi mahvetmemişlerdir. türkiye'ye dönmeden önce son yeşil yılım o yüzden resim beni içten içe mahvediyor.



2005 okul gezisi... bremen'e 10 saatlik uçak yolculuğu çekip sonunda resmini çekmeyi başarabildiğim en iyi şey mezarlığın orada bulunan bir şapel. paula -adını asla unutmayacağım sinsi yılan- makinemi suya attığı için onunkini kullanmak zorunda kalmıştım yani kibarca rica etmiştim. ( aslında uyurken saçlarını kesmekle tehdit ettiğimi hatırlıyorum ya da benzeri bir şey ama bence gayet diplomatik bir yaklaşım)



bir de şey... bunlar var o korkunç geziden kalan. ne diyebilirim ki fotoğrafçı olmak için doğmamışım.

kendinizi geliştirin. kütüphanenizde okunmadık kitap, listenizde izlenmedik film bırakmayın. araştırın, belgesel izleyin.
kendinize bir sevgilinin katamayacağı şeyleri katın dediğim başlıktır.

başrollerinde aamir khan'ın oynadığı 2014 yapımlı komedi-bilimkurgu tarzıyla planlanmış bir hint filmi. tabi aamir khan olunca güzel bir yapım olduğu önceden belli oluyor. farklı bir gezegenden araştırma için dünyaya gelen bir uzaylıyı anlatıyor filmde. önce oranın dilini öğreniyor daha sonra öğrendikleriyle birlikte bazı gerçekleri ve tanrıyı aramaya başlıyor, tahmin edebileceğiniz gibi çok güzel mesajlarla. tabi masum bir aşk duygusuyla da tanışıyor. hint filmlerinin vazgeçilmez dansları eşliğinde başta sıkıcı gibi başlayan ama diğer aamir khan filmleri gibi izlemeye değer bir film. "peekey" olarak da adlandırılmıştır.