karaciğeri diyafragmaya bağlayan ligamenttir.
aynı zamanda area nuda'yı sınırlar.

dinlediğim şarkıları dinlediğini keşfettiğim, nicki gülümseten yazarımız. umudu hep çoook olması dileğiyle..

yorulduk...

çalışıp koşturarak değil; öylece oturarak yorulduk. bir tutam şefkat aramaktan, zerrece vefa yoksulluğundan, insanları seyretmekten ve insanlığı gözlemekten yorulduk.

çok severek haddimizi aşıyoruz..

ya yanlış zamanın insanlarıyız, ya da insanlık için yanlış bir zamandayız...

gitse yerine kim gelecek? kılıçdaroğlu mu? dediğim kampanya.

o son birayı içmeyecektik.

efsane montajlara kurban giden youtuber.

(bkz: aslan yatağından belli olur)
tabii yapar. kirlenmiş eve asla tahammülüm yoktur.

yazacaklarım makro bir perspektifte yazılmış olup, futboldaki iç durumumuz kadar dünyada ve avrupada şu an geldiğimiz duruma bakış açısını da yansıtmaktadır.

•ortalama 10-15 sene öncesinde ilgi pik seviyelere çıktı çünkü umut vardı, alınan anlık başarılar her yıl artarak devam edecek gibi düşünülüyordu ve aynı zamanda türk futbolu’nun yıllar geçtikçe gelişeceği de düşünülüyordu, şimdi o umut bitti çünkü;

taraftarı mutlu etmek adına yıllarca yapılan gereksiz transfer harcamaları kulüpleri borç batağına soktu, alt yapılara hiçbir şekilde önem verilmemesi doğrultusunda sadece transfer ile başarının gelmeyeceğinin anlaşılması ve aslında başarının “gerçek” uzun dönemli topyekün yönetim sistemine endeksli olması fakat kendi pr’ı adına günü kurtarma peşinde olan yöneticilerin bu basireti gösterememesi ve bundan böyle de göstermeyeceğinin taraftarlar tarafından da idrak edilmesi taraftarların umudunu ve istikrarlı başarının geleceği inancını yok etti.

bu umut ve inancın yok olması “başarının gelmeyeceği” ve aslında iyi olmadığımız bir sporu izlemenin de gereken hazzı vermemesi durumunu yaratmıştır bu hazzın olmaması sonuç olarak ilginin azalması olarak karşımıza çıkmıştır.

aslında yazılacak çok fazla alt başlık ve etken var, bir kısmını yazmaya çalıştım...

bir çok başlık absürt olsa da bir kısmı da, kısmen haklı tespitler barındırıyor, üstelik bazılarının mizahi tarafı da var.
hiç mi cinsel hayatlarınız yok merak edilesi bir konu değil benim açımdan ama bazı arkadaşlar öyle izlenim uyandırıyor.
şuna şöyle örnek verelim, öğrenci evinde tanıştığım kızla deliler gibi sevişirken üst kattan hamide teyze ve orhan amca da zeminle cinsel ilişki yaşaması durumu, kıracaksınız tavanımı diye bağırmıştım o günden sonra yapmadılar bunu gerçi.
bazı yazarları hamide teyze ile orhan amcaya benzetiyorum.

edit:bu tanım tek elle girilmemiştir, ama görüyorum ki bazıları tek elle okuyor.
edit 2: tek elle okuyan ama cinsellikten nefret eden yazarlar artışta. hepsi junior orhan amca ve hamide teyze olma yolunda büyük adımlar atmakta, brravo hahahahahaha.

edit final: bu konu hakkında benimle aynı fikirde olan insanlar da görüyorum, yeni bir fikir inşa etme zamanı yoldaşlar. cinsellik konuşmanın ayıplanmayacağı yeni bir sözlük formatı ! benimle misiniz ? hadi o zaman cinsellik hakkında bilgilendirici tanımlarla dolduralım sol frame'i.

pek tanıdık bir istektir.
ege'de olursa tadından yenmez.
bir dönem marmara'da bir köyde 5, 6 sene yaşamışlığım var.
su yoktu su, her yer çamurdu. dağda bayırda inek peşlerinde koştum hey heyyyy.
yani marmar'a deyince sanmayın ki tatil köyü.
neyse bir kaç sene içinde şehir değiştirmeyi düşünüyorum.* tavsiye alırım.*

facebook’ta mevlüt kovalayan insan topluluğu.
başta şaka sandığım, ciddi olduğunu görünce şahsımı dumura uğratan eylem. gruptakiler hastanede yoğunbakımda yatan insan’ın elini tutarak fotoğraf paylaşıyor ve “hazır olun, mevlüt menüsü hazırlanıyor.” şeklinde paylaşımlar yapıyor.
diğerleri ise katıldığı mevlütlerin yemeklerini paylaşıp, yorumlayıp, puan veriyorlar. yemekleri beğenmiyorlar üstelik.
orda insanlar ölmüş, yakınları acı çekiyor, bunlar boğaz derdinde. hayret bişey. daha neler görücez acaba?
bu terbiyesizliğe kelimelerim yetmiyor.

62, tavşan yapayım mı sizden sevgili takipçilerim?

bir emre aydın şarkısıdır.
"ve sil gözünün yalnızlıklarını
o an fısılda duvarlara adımı
bin bıçak var sırtımda
biniyle de adaşsın
her biri hayran sana "

büyüdükçe her geçen gün farkına varılan gerçeklik.

hayatınız yolunda gitmiyorsa uykusuzluğun yanında pek çok aksilik olabilir ama hayatınız yolunda gidiyorsa muhtemelen uykunuz da düzenlidir.

ünlü şairin dediği gibi; kahvaltıyı bilmem ama uykunun mutlulukla bir ilgisi olmalı.

anlayamama sebebimiz yalnızlık kavramını açıklayamamış olmamız...

klasik olacak ancak:

önemli olan etrafındaki insan sayısı değil.
ruhun ve zihnin yalnızlığı.
zira kalabalıklar arasında yalnızlıktan ölen bir adamla yanında ve zihninde dünyaları yaratan, onla yaşamayı öğrenen insanların arasında çok fark vardır.

biraz içimi dökmek için açtığım başlıktır. annemle babam bir devlet üniversitesinde çalışıyorlardı, biz de o üniversitenin lojmanında büyüdük kardeşimle. herkes akademisyen çocuğu olduğu için bütün çocuklar ilkokuldan beri sıkı çalışan, gözü yükseklerde olan insanlardı veya aileleri öyle yetiştirdi onları bilmiyorum.

hiçbir zaman onlar gibi olamadım, sebebi belki bendim belki ailem bilmiyorum. bugün, dönüp baktığımda hepsinin başarıdan başarıya koştuğunu görüyorum. doktor oldular, avukat oldular belki kendi iş yerlerini açtılar. kimisi benim gibi mühendis oldu ama onlar parmakla gösterilirken, her zamanki gibi, ben işsizlikten kafayı yiyeceğim.

ne işimi yapmak istiyorum ne de yeniden başladığım üniversiteyi okumak istiyorum, daha doğrusu okuyamıyorum da artık kafam kaldırmıyor. çünkü, yıllardır aynı evin içinde aynı masada sınavlara çalıştım. kpss, ales, yökdil, yds.... aklınıza ne gelirse, hepsi elimde patladı.

"herkesin bir zamanı" vardır derler, bu cümle insana umut aşılıyor ama merak ediyorum; benim zamanım ne zaman gelecek?

bizim iller sessiz
bizim iller sensiz
olamadı, gülpembe

sürdürülebilir kirlilik demektir.