hepinizi hayrete düşürecek, belki de yoldaşlık buraya kadarmış dedirtecek ifşalardır. hazır olun.

bitirdim seni benjamin. keşke nude paylaşsaydı diyeceksin.



bu yüz doların üzerinde kimi görüyorsunuz arkadaşlar? kimi tahmin edin? benjamin franklin'in ta kendisi! bu adam yoldaş moldaş değil, kapitalistin önde gidenidir!

böylece bir sayfa daha kapanmıştır.

yunan mitolojisi'nde tıp tanrısıdır.

bunalım
bunaalım
bunu alıım
bunu alayım
bunu da alayım
bunu al bunu
al bunu da
bunu da bunu da...

şahsen benimki de tam yukarıdaki gibi” bunu da bunu da.”

hem günümüzde yaşananlar ve hem de tarihte yaşananlar göstermektedir ki insanlığın korunup gelişebilmesi için kaçınılmaz bir gerçektir.

inançsız toplumlarda savaş ve kavga daha az olur.
inançsız bir insana vatan millet sakarya edebiyatı sökmez. dolayısıyla da kimseyle savaşmaya meyil etmez.
mesela şehitlik, gazilik vb dini terimlere inanmayan biri ne allah için ne de birilerinin saltanatını korumak için savaşmak istemez.
gidip de allah adına cihat da etmez.
fakat ne hikmetse bu ilahi dinlere inanan insanlarda sürekli bir savaş çıkarma, birileri için veya bir şeyler için savaşma motivasyonu vardır.
eski zamanlarda da şimdi de bunu hep yaratan adına yapmışlardır.
şimdi bakın taliban denen islamcı teröristlere!
ışid de öyle.
osmanlı zamanı da böyle.
haçlı orduları da böyle.
gidip amerika'yı istila eden avrupalılara bakın mesela hep kilise ve tanrı adına yapmışlar yaptıkları katliamları.

artık bu dinler yasaklanmalı.
bu dinlere meyil edenler tedavi edilmeli diyorum.

bir kişi dahi mantıklı bir tezi ile karşı çıkamıyor.
bunun sebebi yetersiz eğitim ve yetişilen çevre.

yok kardeşim olmuyor, ne yaparsam yapayım zevk alamıyorum. hep bir tatsızlık, hep bir boşluk hissi, hep bir şeyler eksikmiş gibi hissetmek. ne olursa olsun bir mutsuzluk, bir hüzün kaplıyor aklımı ve kalbimi, o karanlığı üstümden atamıyorum.

sulu gözlü yazarlardır.
çok güldüğümde bile gözümden ağlıyormuşum gibi yaşlar aktığından benim de içinde bulunduğum yazarlardır. sürekli "aa ağlıyor musun?" sorusuna muhatap oluyoruz. "hayır, benim gözlerim biraz sulu ondan kikiki" cevabını veriyorum.

kuralları öğrenmeden oynanmaması gereken oyun.

mahlasını ayrı dilini ayrı sevdiğim bir yazardır kendisi. yazdıklarını okurken keyif aldığım doğrudur...

"her insan huzur verir...
kimleri gelince, kimleri gidince."

elif şafak

sözlüğe ilk geldiğimde kendisinden pek hazetmemiştim de sonradan yazdıklarına gülmeye başlayınca sevdim. tatlı bi troll ya zaten severim trolleri. yaratıcı en azından.

bağıra bağıra yazdım seni içime,
bir kez olsun yüzünü güldüremedim.

buradaki bir yazar arkadaşın yolladığı fotoğraf.
çok sevdiğim ve epeydir gidemediğim bir yerin fotoğrafı. dağlarına, yeşiline kurban!

bilimsel adı mitomani olan, kişinin, birinci yalanın ikinciyi tetiklediği, kişiyi sürekli yalan söyler hâle getiren yalanlar zinciriyle artık kendi yalanlarına inanmaya başladığı bir paradoksa sürükleyen sendromdur.

bireyin kendi öz doğrularıyla, beyninde meydana getirdiği yalanlar çelişmeye başlar. doğru sanılan her tür algı aslında bireyi yanıltan yalanlarıdır.

örnekleyecek olursak; sizden sürekli "güzel/yakışıklı" olduğunu duymak isteyen arkadaşınızı kırmaz ve yalan olsa dahi "güzelsin/yakışıklısın" dersiniz. bir süre sonra beyniniz bu algıyı doğru kabul eder. en başta size güzel/yakışıklı görünmeyen o kişi, artık yalandan tanımladığınız haliyle görünüz gözünüze.

saniyorum ki beni cok etkilemezdi.
oncelikle anneyim. plagi geriden sarip su an, onlarin olmadigi bir hayat duzenimin oldugunu dusundugumde ciddi bir bosluk hissettigimi soyleyebilirim, hatta bugun ki ben bile olmayabilirim. ama şöyle bir sey var ki; ben hayatta cocuksuz kalmam, kedisiz kalmam, kopeksiz kalmam... kalmazdim yani. sevecek sarmalayacak bir seyler illaki bulurdum.

bir de bence kendi kanindan, kendi canindan buyuttugun cocuga sevgi sefkat beslemek kolaydir. hicbir kan bagi yokken karnında değil de kalbinde büyüttüğün cocuga kol kanat germek, annelik/babalik yapmak cok daha gercek analık, gercek babaliktir. daha kutsaldir, manevi degeri daha yuksektir.

lafin kisasi, bir cana yaren olmak isteyene buyutecek cocuk da coktur, sevecek canli da. illa dogurmaya luzum yoktur...

bunu kendisine sorsana yeğen ? ukdeni kim görecek de cevap bulacak?*

hypnos ukdesi.

milletçe psikolojimiz bozuldu. kolay zamanlar değil hem ekonomik olarak hem sosyolojik olarak sıkıntılı ve neredeyse umudumuzun kalmadığını zamanlardan geçiyoruz. belirsizlik, güvensizlik ve her anlamda yoksulluk içindeyiz ama hiçbirimiz çocuğumuzu doğramıyoruz. içimizdeki caniyi beslemiyoruz.

evet kadın cani bir anne. hiçbir durum birden bire çocuğunu doğrayacak duruma getirmez insanı. bu bir süreç, işte bu noktada akıl devreye girmeli. kontrolsüz üretmek yerine, ben bu çocuklara ne verebilirim, mutlu bireyler yetiştirebilir miyim, güvenli ortam sağlayabilir miyim diye düşünmeli dünyaya gelen büyür demek yerine. kaldı ki büyümesine bile izin vermeyen de dünyaya getiren anne. hiç olmayan hayatlarını elinden alan anne.

çocuklar için kahroluyorum. çocukların ayrıştırıldığı dünyaya lanet ediyorum. hiç yaşanmayan hayatları sonlanan çocukların haberlerini almak yüreğimi sıkıyor ve biliyorum ki bu çocukların günahları hepimizin boynuna, sadece üzülüp geçtiğimiz, bu konuya hiç eğilmediğimiz, çözüm için sokaklara düşüp ebeveynliğe uygun olmayan insanların yanında güvensiz bıraktığımız için.

bugün yaptığım şey. terfiden terfiye koşturan en yakın arkadaşım'ı kıskandım. güzel bir haberim var dedi. beni ilgilendiren bir konu mu deyip kıskançlığımı ele de verdim. gizlemiyorum artık tepkilerimi. bıktım beni ilgilendirmeyen güzel haberlerden dedim bugün. rezil bir duygu. bu hale gelmemin şerefine sövüyorum hayata. oh olsun... güzel duygularımın hepsi saniyelik gelip, geçici. isyanım başladı yine. hissettiğim duyguya ait bir insan değilim aslında. ama öyle biri oldum maalesef. isyanımında arkasındayım.

kesinlikle katılıyorum. yazmayla değil yazacak başlık aramakla zaman kaybediyorum . bazı başlıkların neden bu kadar ilgi gördüğüne anlam veremiyorum . adam akıllı başlık açsak da arada kaynayıp gidiyor. bu konuda hepimizi dikkatli olmaya davet ediyorum .

eyleme yatarak katılıyorum.

başınız ağrıyınca ağrı kesici içmemekle övünüyor musunuz? ruhun ağrıyınca da antidepresan içmekte bir sıkıntı görmüyorum. hayat zaten zor, zorlanıyorsanız yardım almanın bir mahsuru yok.