bu müziğe artı olarak lost müziği veee
arrival müziği de ekleyelim.

kendisine yakışır şekilde davranmış ve gereksiz polemiğe girmemiş.

boşuna sevmiyoruz. *

çoğunlukla tek giderdim ancak pandemi süreci sebebiyle gidemiyorum. bir de bilet fiyatları inanılmaz derecede pahalılaştı.

bunların hepsi can sıkıntısından, geçe cumhur un canı sıkılıyor, diyor ki emine !yarın marketlerde neyi yasaklayalim ? artık emine hanım'ın insafına kaldık.
bu aralar kimseye de ey ey diyemiyor , ne yapsın saracak kimse kalmadı.
can sıkıntısı ..

yukarıda yazan yazarlar gibi, bende hiç uşak'lı birini görmemiştim. sonra güney afrika cumhuriyetine gidince gördüm ki, oradaki türklerin % 50'si, belki daha fazlası uşak'lıydı. türklerin battaniye fabrikalarında çalışmaya gelmişler.

yeterli beton kokusu olmadığı için zeytin ağacının altında uzun uzun uyumuştum şu manzaraya karşı...

"ellerin diyorum ellerin,
harabe bir kentin sokaklarında uçan kelebekler gibi,
gün doğumu gibi, umut gibi
ellerin, onca sene ellerimi bekliyor gibi"

"karla kaplanmış 2 arabaya bakıyor olmayasın?" düşüncesini akla getiren durum.

"sevmek; güzel birinde aşkı aramak değil. o kişide, bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında, kendini bulmaktır."
-dostoyevski

washington post’un dünyanın sayılı tıp dergilerinden bmj’ye dayandırdığı haber irlanda’da geçiyor. ismi açıklanmayan 84 yaşındaki bir adamın baş ağrısı şikayetiyle hastaneye gitmesi sonrasında doktorlar rutin kontrolleri yaptı ve adamın röntgeninin çekilmesini istedi. baş ağrısının yanı sıra sol tarafında bir ağrı ve yürümede sıkıntı yaşayan hastanın röntgeni kısa sürede çekildi. fakat doktorlar röntgeni inceledikten sonra tıp tarihinde eşi benzerine çok zor rastlanan bir sonuçla karşılaştı. doktorlar, 84 yaşındaki hastanın beyninin sol tarafının olmadığını fark etti.





o değil de benim de başım çok ağrıyor bu aralar lan yoksaaa???.

uykusuzluk.
beden ile beyin ayrılığı.

tom ve jerry'deki uykusuz tom'un gözlerine kürdan koyarak açık tuttuğu hâli bilirsiniz değil mi? heh işte o,acı çekiyor göz kapaklarım.

4 saatlik uyku ile sabahın erken saatinde tren yolculu eşliğinde hararetli bir akraba topluluğu içine dalmak suretiyle arkasından bir de düğüne dahil oldum.baştan ayağa acıya batmış durumdayım.

ne çekmişim be!

online bir sahafiye sitesidir. başka yerde bulamadığınız yabancı dilde kitapları, koleksiyonluk eski basım kitapları burada bulabilirsiniz.

buradaki çoğu kitabın fiyatı diğer sitelere göre daha pahalı. ancak yeni basım kitapları ikinci elden daha ucuza alabilme şansınız da yok değil.

çok abartılan aslında gayet sıradan olan bir durum. ilk mesaj, ilk adım sürekli erkekten beklenmemeli ve bir kadın hislerini söylüyorsa abartılmamalı.

a aaa, teyze olmuşum. 29'dan çok farkı yok gibi gelmişti halbukisi. demeyin öyle şeyler minyon tipliyiz küçük duruyoruz. *

iflah olmaz bir teröristim lanet olsun.

kendinden başka herkesin hayatının güllük gülistanlık zannedilmesi.

daha önce de burada anlattığım, ilkokul arkadaşımla yazışmamı anımsatmıştır. daha önce uzun uzun yazmıştım; şimdi detayına girmeyeyim. yazışmanın bir bölümünde, ‘bakıyorum sınıftaki tüm arkadaşlarım bir yerlere gelmişler, biri isviçre’de, diğeri şirket kurmuş; bir ben bir şey olamadım’ gibisinden bir şey yazmıştı.

bu durum onun duruma benziyor. sanırım hayatımız yokuş aşağı indiği zamanlarda, herkesin yokuş yukarı, nefesi kesilmeden çıktığını zannediyoruz. ya da kendimiz hariç kimsenin hayatında yokuş yok zannediyoruz. belki sosyal medyanın yaygınlaşması ve herkesin mutlu iken fotoğraflarını paylaşmaları bizde bu algıya neden olmuştur.

ona da anlattığım gibi, kimin ne yaşadığını bilemezsiniz. çok az kişi ağlarken fotoğrafını paylaşır ya da çok azı başarısızlıklarını gösterir. böyle olması onların mutlu olduğunu veya hayatlarında hep başarılı oldukları anlamına gelmez. ‘ben hariç herkes mutlu’ algısı tamamen yanlış olsa da benim de bir dönem aynı şeyi düşündüğüm oldu. bir konuşmada geçen söz gibi( sansürlüyorum ve küfür için özür dilerim ama konuşma bu şekilde):

‘herkes hamile olduğunuz için sizi tebrik eder ama bunun için kaç kere s…ldiğinizi kimse bilmez’.

kıyamet kopacağı zaman dünyada hiç, iyi bir insanın kalmayacağını söylemişlerdi küçükken. ben de "ohhh, annem yaşadığı sürece kopmayacak o zaman." diyerek rahatlamıştım. küçücüktüm ama onun içindeki iyiliğin farkındaydım. hala da öyle düşünürüm. kötülük istemez benim annem, merhametlidir. herkes mutlu olsun ister.
bizi yetiştirirken de hep adil olmaya çalışmıştır iki evladı arasında. ne biliyorsa ne kadar öğrendiyse öğretmiş, hep gururla arkamızda olmuştur. tabii ki bizim de küçük sürtüşmelerimiz oldu ergenlikle gelen ama ailem benim dağım, en çok da annem. büyüdükçe kıymetini daha da çok anlıyorum.
eşim askere gittiğinde tatil olduğu için ailemin yanındaydım. acemilik dönemi bitince askerliğinin kalanını bir dağ karakolunda, terörün de yoğun olduğu bir yerde yapacağını öğrendiğim an çok korkmuştum ve yalnız kalmak istediğimi söyleyip odama kapanmıştım. kara kara düşünürken sessizce girdi içeri. bir an birbirimize baktık. benden önce, gözlerinden süzülen yaşları gördüm. hiç konuşmadı. sessizce aktı gözyaşlarımız. içimi çeke çeke sarıldım, kollarında uyudum. kaç yaşına gelirsem geleyim, ne kadar güçlü olursam olayım, o benim her şeyim.

martılar.

yeni zelanda'da bütün iklim türleri görülür.

dört mevsimi gerçekten yaşayabilirsiniz diyebiliriz.

sözlükteki sıcaklığını hissettiğim yazar, tabi ki iş radyoda sesini duymaya geldiği vakit sıcaklık daha da kendisini hissettiriyor.