nüfusu 33 bin olan ülke. ülke demeye bin sahit.

bizim istanbul'da esenler, esenyurt gibi ilçelerin nüfusu 1 milyon zaten.

hiçbir şeydir. normal hayat devam ediyordur ve ekstra bir şeye gerek yoktur dediğim isteklerdir. *

yıldız teknik üniversitesi 2021 ödül töreninde yılın enlerine ve ünlü isimlerine ödüller verilirken saçma bir olay yaşandı. kerem bürsin ödülünü alıp sahneden inerken sunucu bay j'nin
"kerem bey zor şartlarda çalışıyor. gözleriniz dolacak ama geçen yıl bölüm başı 120 bin tl alarak çalışmaya devam etti" söylemlerine hedef oldu. bu hadisenin üzerine kerem bürsin sessizce salonu terk etti.
işin garibi ödül alan herkes ünlü, ödüle layık görülen adaylar da ünlü
organizasyon asgari ücretlilere ödül veriyordu da kerem bürsin'in mi haberi yoktu ?


buradan

o olmadan var olamadığımız, o var oldukça da bizim yok olduğumuz gerçeklik. gerçeklik? bunu tartışmaya gelmedim, iki kelam edip kalkıcam.

insanoğlu şu ana kadar onun olmayan her şeye sahip olmak istedi. bunun için kurallar yarattı, kurallar çiğnedi, savaşlar çıkarttı. ve sahip oldu da. vahşice diğer canlılardan doğayı aldık, daha ciğerlerine hava alamamış bebeklerin ölümüne sebep olduk. evet, olduk. biz olduk. sadece bir insanın, bir ülkenin veya bir ideolojinin suçu değil bu. benim, komşumun, sabahın gri saatlerinde koluna çarpıp kahvesini döktüğüm adamın, sizin, ailenizin, tek bir istisna olmadan hepimizin suçu. dünyaya geldikten sonra, bu havayı soluduğumuz andan sonra, insanlığın ağır yükü omzumuza binmiş oldu. insanlığın, insan olmanın.
ama.
dünyanın en bencil ve amacı uğruna her türlü yola başvurabilen bu varlığın sahip olamadığı bir şey var. zaman.
bir türlü yakalayamadığı, sürekli ondan bir adım önde olan, her şeye geç kalmasını sağlayan zaman.

peki ya zamana sahip olabilseydik? onu yönetebilseydik? var olur muyduk? var olan herşeyin bir sonu da olmalı. sonu ortadan kaldırabilseydik? bunun altından kalkabilir miydik? sonsuz olmanın. sınırın olmaması. böylesine iğrenç varlığa verilmesi gereken son özellik. belki tanrı olurduk. kendimizin tanrısı. kendimize inanmamız, tek umut kaynağımızın biz olması için ölümden kaçmış olmak mı gerekir? ölümden kaçmak. neden? hepimizin sonu aynı değil mi? ilk insanların da sonu aynıydı, şuan da aynı.
tarihin ilk yıllarından beri değiştiremediğimiz, sürekli yenik düştüğümüz tek şey. belki de böyle olması gerekiyordur. yenik düşülmesi gerekiyordur. sizi bilemem ama, ben zamana hükmedebilen bir insan ırkını tahmin dahi edemiyorum, etmek de istemiyorum. zaman, bizden üstün olmayı hak ediyor.

neden yıllardır aynı? neden yıllardır insanlar aynı şeyden korkuyor? tanrı olgusuyla beraber aşılmış olması gerekmez miydi ölümün? bir son olduğunu kabul edip ondan kaçmak yerine onunla barışsaydık?
saçma.
tüm süslü laflara, laflardan katlarca ağır yaşananlara rağmen, yaşamak güzel. bunu ne bir filozof, ne bir yazar ne de bir bilim adamı değiştirebilir. her şeyiyle, olanıyla, olmayanıyla; seveniyle, sevmeyeniyle; tanrısı olanıyla, olmayanıyla, dünya her şekilde yaşamaya değer. her saniyeyi zirvesine kadar yaşamaya, hafızaya kazımaya, ardından kazılanları zevkle veya dehşetle hatırlamaya, kalbinizde bir sızı oluşturmaya veya yüzünüzde bir tebessüm kırıntısına değer.
zaman.
değer.

“akıştan ziyade, bir bütünlük olarak tanımlamak daha evla sanki.

zaman ve katmanları arasındaki hareket, ve zamanın dilemması çoğu zaman insanların gözlerini karartır, düşünmek dahi yormaya başlar şahsı. haliyle, kestirmeden giderek “mefhum”, “bilinmez”, “akış” deyip çıkıverir insan.

halbuki, daha geçerli bakış açısına göre zaman başlangıcı ve sonu belli olan bir bütündür. burada yeni bir şey söylemiyorum, evet; ancak yeni şeyleri az sonra söyleyeceğim, sabır.

evreni -öncelikle dünyadan başlamak üzere- matematiksel bir biçimde ifade etmek ekseriyetle bilim adamlarının rüyasıdır. bilim birikiminin ışığı ile, yani ayağa düşen kuantum ve göreliliğin, kara delik teorilerinin birleşimi ile şeklen matematiksel bir bütünlük olmasa dahi, ayrı ayrı kabuller alındığında matematiksel tutarlılık rahatça görülebilmektedir.

ground zero olan kara delikler ve de karşıt olduğuna inanılan “ak delikler” başlangıçta fizik ve matematik kurallarının tamamen iptal olmuş versiyonları gibi görünse de, sonraları kendi içlerinde bir hayli tutarlı oldukları görülmüş, yalnız yine de tam olarak ifadeleri sağlanamamıştır.

işin özüne girersek; evren, bir matematik denklemleri bütünüdür. bu denklemler bütünü, tüm “an"ların ifadelerini tüm "değişkenler” ile birlikte tutar. sonsuza yakın büyüklükte bir kağıt parçamız olsa örneğin, bu kağıt üzerinde yazan denklemler bütünü ile tüm evren bütün olarak ifade edilmiş olarak yazılabilir.

elbette, bu yaklaşımın kuantum ile örtüştüğü düşünülebilir; ancak kuantum kendi sorunları içerisinde boğulmuşken, böylesine deterministik bir tahayyüle cevaz veremez.

devam edelim; tüm insanların, hayvanların, bitkilerin, eşyaların, (hatta esasen kuark düzeyindeki madde/dalga formatlarının) birer değişkeni olduğunu varsayalım. bu varsayımın akabinde, mezkur değişkenlerin polinomlar ve dizi/seriler katmanında denklemler oluşturduğunu, bu denklemlerin baştan sona değin, tüm “an"ları ifade ettiğini söyleyelim. evrensel doğrunun dili olan matematiğin şaşmazlığından yola çıkarak oluşturduğumuz bu denklemler bütünü, evrenin tamamını "an"lar bazında anlattığı için, bütünlüğün korunması adına, "an"ların birbirini sıralı bir şekilde takip etmesi de esas hale gelir. elbette, burada akıllara gelebilecek sorulardan bir tanesi, yeni değişkenlerin nasıl türediği üzerine olabilir; bu türeyiş denklemin "organik” oluşundan ve kendi içerisindeki zekasından kaynaklanmaktadır. kısır seviyedeki kuantum dahi insanların aslında enerji dalgaları olduğunu kanıtlayabildiyse, tutarlı bir organizma şeklindeki üretken matematiksel denklemlerden bahsetmek hiç zor değildir.

işte biz bu takibe zaman diyoruz.

oluşturulan denklemlerde kara deliklerin “denklemin kritik noktaları” olduğunun söylenmesi sıradan bir tespittir, ama yine de bir yerde egzantrik olduğu için es geçemiyoruz.
şimdi, eğer bu takip, salt olarak değişkenlerin birbirleriyle ilintilerinden meydana geliyorsa, zamanı bir arada tutan zamk çok kuvvetlidir. işbu yüzden, zaman içinde normal doğrultudan aykırı herhangi bir yolculuk yapabilmek mümkün değildir. zira, bir değişkenler bütününün diğer tüm değişkenleri etkilemesine rağmen, organik bağlara ve denklemlerin içersindeki sonuçlara rağmen bir “an"da denklemden komple çıkarıp almak (ölüm) rasyonel olsa da, o değişkenler bütününü başka bir "an"a bir şekilde "implement” (monte-ama tam karşılamıyor) etmek “an"ların tüm akışını bozabilme riskini taşımaktadır. zira, eklenecek yeni değişkenler kanserli hücreler gibi olmaması gereken sonuçları ortaya çıkarabilecek, tüm bütünlüğü bir anda silip atabilecektir. normal şartlar altında, değişkenlerin denklem içinde ilerleyip çözüme ulaşması için geçecek takip süresi (x=0=yok oluş) "an"lar arasındaki bütünlüğün değişken bazındaki "sıkılığına” bağlıdır. (ki einstein buna görelilik demiştir)
bunu ontik perspektifte incelersek, yaratıcı için bu denklemlerin hepsinin oluşturulup işleyişine bırakılması, bu işleyişin sürdürülmesi ve bitirilmesi de “an"dır, sadece. haliyle, eğer ki bir yaratıcıdan bahsedersek onun için öncesi, sonrası ve tartışmalı pozisyonlarının sorgulanması eblehlikten öte değildir.

zira denklem sadece değişkenleri için geçerlidir.”

azdır. ama uludag'daki sayılara inanmıyorum orada sabit 250 online olmasına rağmen sol frame orada çok yavaş akarken burada sol frame müthiş hızda akıyor. umarım bir gün 500leri görürüz. evet.

okuldan bir arkadaşımın, bir onun bir benim kitabımı aldığı, çokca özendiğim insan.
benim dengemi bozmayınız.
benim de benim de.

bir kişinin hangi maksatla 600 tanımıma seri beğeni yaptığı sorusuna cevap aramaktan kurtarmış karardır. kendi adıma çok teşekkür ediyorum. aslında seri beğeni bir çeşit hakarettir. instagram beğeni mantığı gibi beğeni de nedir allah aşkına? *

korkular genetik degildir. edinilen tecrubeler vasitasiyla ogrenilir.

yasam boyunca edindigimiz deneyimler beynimizde limpik sistem olarak bilinen merkezde depolanir. ozellikle hipokampus ve amigdala denilen bolgeler uzun-kisa sureli anilarin ve deneyimlerin depolandigi bolumdur. depolanmis deneyimler de olusan hislerle kodlanir.
kaydedilen deneyimlerle tekrar karsilasilmasi durumunda da beyinde taramadan sorumlu olan noral aglar tarafindan tecrubeler tekrar aciga cikar.. zihin de korku dahil duygularin olusumu, hissedilmesi boyle gerceklesir. ısin teorik acilimi boyledir diye biliyorum.
konuyla alakali küçük albert deneyi basligina da goz atmanizi oneririm ayrica.

zort.

risk budur. hadi bakalım.

simülasyonda olmamız olaya bir anlam katar.
hayatın hiç bir anlamı yok.

sözlükte yaşanan aşka/arkadaşlığa her daim saygım ve sevgim var, sevelim sevilelim sözlük kimseye kalmaz.*
karikatürüm geldi bir saniye;*
çekilin bakayım doğru düzgün aşk yaşamayı bilmiyorsunuz! **

grimpoteuthis olarak da bilinen bir ahtapot türü. ismini bir çizgi film karakteri olan ve uçmak için kulaklarını kullanan "fil dumbo"'dan almıştır. çeşitli kabuklular ve solucanlar ile beslenirler. aynı zamanda çok sevimli bir tipleri vardır.

buradan

lojistik firmasinda ithalat ihracat transit beyan düzenleme uzmanıyım.

doğanın ta kendisidir. doğayı her izlediğimde hayretler içerisinde kalıyorum.

"bizi soyanlar göçmen ve yoksul değil, zengin ve buralı."

"eller günahkâr, diller günahkâr,
bir çağ yangını bu, bütün dünya günahkâr."

nazarımda en güzel dizelerden biridir.

şeker portakalı.
bir şeftali bin şeftali.
küçük kara balık.
yüksek ökçeler.

biz gitsek bizi de bi alan olur mu? diye merak ettiren şey.

baykuş