sevdiğin insanla çıkılan seyahat. gidilen mesafenin önemini kaybettiği tek yolculuktur .

benim için cevabı uçak yolculuğu olan kıyaslama.

gideceğim yere hemen gitmeyi, yolda oyalanmaya tercih ederim uzun yolculuklarda. yol uzadıkça bedensel yorgunluk da artıyor çünkü. uçağa binince, yerden havalandıktan sonra çay kahve dağıtırlarken bir bakıyorsunuz gelmişsiniz. ne ara vardığınızı bile anlamıyorsunuz gideceğiniz yere.

yok ille de otobüs yolculuğuna mecbur isem müzik çalarım yanımda olduğu sürece benden mutlusu olmaz. fakat yol uzunsa, uzun süreli sarkıtma durumundan dolayı ayaklarımın şişmesi durumundan da hiç memnun değilim.

ayzıt bal porsuğu arkadaşımızın anlattıklarının üstüne ayrıca çocukları ve hayvanları korur. insanlara sevgiyi öğretir. simgesi kuğulardır. hatta bu yüzden kuğular kutsal kabul edilir ve onlara dokunulmaz.
hayvanları ve çocukları koruyuculuğu ise umay ana ile ortak özellikleridir.


bir gün kızım olursa adını alacağı tanrıça.

kişinin empati duygusunu kendisine zarar verecek bir noktaya taşımasın sebep olan bir hastalık. bu sendrom kişiye büyük oranda zarar verir ve kontrolünü zaman zaman kaybetmesine neden olabilir.

--- alıntı ---

bulunduğunuz yerde birinin yüzü asıldığında, bunu ilk fark eden siz mi oluyorsunuz? bir konferansta, 100 kişiye bir şeyler anlattığınızı düşünün. diğer 99 kişi sizi ilgiyle dinlerken, siz o 1 kişiye odaklanıp “sanırım onun için çok sıkıcı oldum!” diye mi düşünürsünüz? belki de bir sınıftasınız ve öğretmen birinin hatası için sınıfa tepki gösterdiğinde, hatayı sanki siz yapmışsınız gibi o tepkiyi üzerinize alınıyorsunuz. ya da arkadaşlarınızla yemeğe çıktığınızda; hesap gelmeden önceki o sessiz gerilim anında, herkes hesabı kim ödeyecek diye beklerken, o gerilime ilk dayanamayan, ilk bozan siz olursunuz. masaya gelen hesabı ödedikten sonra kendi kendinize şöyle söylersiniz; “ya ne olacak, elime mi yapıştı?”. bazen kendinizi, bu tarz cümleleri sık sık kurarken bulursunuz; “ne var ki! ben böyleyim”. “ben ince düşünüyorum biraz.”, “ben hassasım”. bu tip cümleleri sık sık kuruyorsanız, siz de aşırı empati probleminden muzdarip olabilirsiniz.

--- alıntı --- buradan

ölümden sonra; vücuttaki biokimyasalların değişimine bağlı olarak, kollar, bacaklar ve tüm uzuvların katılaşmasına verilen ad.

ölüm anından 4 saat sonra görülür. adli tıp, görsel verilerin durumuna göre ölüm saatini belirler.
ölüm sertliği

içeriği patlıcan olan yemekler.

canlı yaşamını araştıran ve inceleyen bilim dalı. araştırma alanı kapsamı geniş olduğu için ayrı uzmanlık alanlarına ayrılır.

böyle bir tablo neden var bilmiyorum ama içine nazi ve pedofili bile koymuşlar.

biz de mayonez falan olalım bari ne yapalım. bu nedir awk…

ya da belki æügh de olabilirim:

sözlükte çok yeni olmasam da genelde yazmak yerine okumayı tercih ettiğimden , her yazmak istediğimde uzun uzun ne yazacağımı düşünüp sonra da karar veremeyip silmemden kaynaklıyo sanırım böyle bi sürede bu kadar az tanım yazmam ama sözlük gerçekten bana bi sürü bilgi , vakit geçirtecek hatta bağımlılık yapacak bi eğlence ve en önemlisi güzel insanlar kazandırdı . buradaki 100.tanımımı girdiğim günü hatırlamak için bi şeyler yazmak ve takip eden , oylayan , bana ya da sözlüğe en ufak bi katkısı olan herkese kendi adıma gerçekten çok teşekkür etmek istiyorum bu bahaneyle . umarım burada daha nice tanımlar yazar ,güzel zamanlar geçiririz .

işte cesaret, işte feraset, işte fazilet, işte fedakarlık, işte mertlik, işte adam gibi adamlık.

bir yiğit özgür klasiği : düştüm ben.

altınlarım vardı zamanında ama,ananız dayanamayıp yedi yavrularım.

meddahlık geleneğinin son temsilcilerinden olup, 2012 yılında vefat etmiştir.

çillerimin çıkması. her defasında ben ne zaman yanmışım ya? dedirtiyor. ve de amele yanıklarım kalp ben.

adamın birisi kitap okurken ölmüş, niye?
çünkü satır başına gelmiş.

bir çok tanım zaten forum havasında yapılıyor, doğrusu daha da güzel oluyor.
bir konuyu karşılıklı normal konuşma diliyle yazıp, sonuna da ' olması durumu ' , ' olmaması durumu ' gibi küçük ekleri kondurunca , o forumsal metin, bilgi amaçlı bir tanım olmuyor zaten .o yüzden, fazla da kasmamak gerek diye, düşündüğüm durum.

( bakın yukarıda aynısını yaptım. anlattım anlattım, sonuna düşündüğüm durum'u ekleyince, bizim sohbet havasındaki yazı, oldu sana tanım. siz inandınız mı ? ben pek inanmıyorum, o yüzden de kasmıyorum .)

hz. muhammed'in sütkardeşi olan kadın sahâbî. kaynaklarda adı farklı şekillerde geçer fakat "şeymâ/şemmâ" lakabıdır. lakabıyla ünlenmiştir o yüzden adı unutulmuştur. hz. şeyma, hz. muhammed'in bakımı için annesine yardım etmiştir. hatta ona ninniler söylediği bildirilir ki, bazı mısralar kaynaklarda aktarılır. kendisi 630 yılında, huneyn gazvesi'nde esir düşünce, kendisini yakalayan askerlere resulullah'ın sütkardeşi olduğunu söyledi ve ona götürülmesini istedi. hz. muhammed, ondan doğru söylediğine dair bir delil istedi. hz. şeymâ da, ona çocukluk zamanlarında omzunu ısırdığını hatırlatıp hâlâ belli olan ısırık izini gösterdi. bunun üzerine hz. muhammed kendisini tanıyıp çok duygulandı ve göz yaşlarını tutamadı. daha sonra ridâsını serip onu oturttu ve eğer isterse kendi yanında kalabileceğini, isterse de kabilesine dönebileceğini söyledi. müslüman olan hz. şeymâ kabilesine dönmek istediğini söyledi. bunun üzerine hz. muhammed ona birçok hayvan ve birkaç köle verip yurduna gönderdi. ayrıca hz. muhammed, hz. şeymâ'ya ailesinden kimlerin hayatta bulunduğunu sormuştur. hz. şeymâ da, anne ve babasının vefat ettiğini, kardeşleri abdullah ve üneyse ile amcasının sağ olduğunu söylemiştir.

bu benim öyle bir kardeşimdir ki,
onu annem dünyaya getirmemiştir.
babamın, amcamın soyundan da değildir.
ama ona canım fedâdır...

hz. şeymâ'nın hz. muhammed için yazdığı mısralar...

eskiden biriktirip çeşitli kitaplar, ansiklopediler almışlığım vardı. o günler çok özlendi.

gen bencildir kitabı ağır bir kitap ama bu konularla ilgilenenlere tavsiye ederim. ben arada açıp tekrar okuyorum. değişik bir karizması var adamın aynı zamanda.