kendine yetmeyi bilen ve bazı konular hakkında "olmazsa olmaz" diye düşünmeyen kişi.

insan sıkıldığında kendisini oyalayacak şeyler bulmayı başarıyorsa ve bunu arkadaşları olmadan yapabiliyorsa, pek de ihtiyaç duymaz etrafında kalabalığa. aşk gibi bazı konular için de "ille de olmalı hayatımda" diye düşünen bir tip değilse, işi daha da kolaydır.

açıkçası tek başına yapabildiğim çok şey var. o yüzden birilerinin eksikliğinden kaynaklı bir sıkıntı yaşamıyorum. sevgili de varsa ne güzel, yoksa sağlık olsun diye baktığım bir varlık. o yüzden tek başıma kaldığımda mutlu olabiliyorum.

sıklıkla yapılan hata, insanın kendi seçimi olan bu durumu asosyallik ile karıştırmak.

--- alıntı ---

asosyallik, kişinin sosyal çevresi ile yeterince ve kaliteli bir etkileşim içinde bulunamaması olarak tanımlanır. asosyal kişiler çevreleri ile iletişimleri konusunda yetersizdir. yakın çevre ve arkadaşlarıyla vakit geçirmek yerine, yalnızlığı tercih ederler.

--- alıntı ---

burada bir "isteyip de becerememe, yetersizlik" söz konusu iken, tek başına mutlu olan kişi, bu durumu iletişim kurmayı beceremediğinden değil, tercih ettiği için yaşayan kişidir.

hafif müzik albümünden bir vega şarkısı. haber salınan nazlı yarin cevabıymışcasına.

dünyadaki tüm bilimsel gelişmelere,ilerlemelere kaynak olan insanlardır.her devirde vardır bu insanlar. zaten onları hatırlarız o devirlerden sadece.

aşk.*

başka kimi koymamız gerekiyor anlamadım. arkadaşlar değiştirdim yaşlı halimi koydum . yakışıklı halimin bulunmasını istemedim . yakışıklı yazar olmaz çünkü.

insanların kendileri dışında her şeyle ilgilenmeleri.

ilk tanımda "cem adrian." yazıyordu.

genelde kadınlar olarak yüklüyoruz sanırım. sizin öylesine yaptığınız bir hareket bize çok anlamlı gelebiliyor (bkz: gideceği yere kadar eşlik etmek)

en bi güzel gün!

'çay içelim mi beraber?' dedi bana dedi.
trabzon'da yaşıyor olması dışında bir problem yoktu.

çayımızı çorbamızı içip yola koyulduk!
günümü güzelleştirenlerim...
canım kankım daha sonra tekrar deneyiniz

hoş geldin.
hoş gidiyoruz hoşça gidiyoruz.
bekle bizi istanbul sokakları biz geliyoruz hatta geldik. *

beşiktaş küçümsenecek bir takım değil. potansiyelli ve genç oyunculardan kurulu bir proje takımı. bu çocukların çoğunu böyle devam ederlerse iyi yerlerde göreceğiz.

şehmus hazer, alperen şengün ve furkan haltalı üzerine koyarak gidiyorlar. sezon başından itibaren maçları izlememiş olanlar, takımın ne kadar gelişim gösterdiğini algılamakta zorlanabilir.

kaldı ki, ilk haftalarda alınan mağlubiyetlerde dahi bu takım parkede ezilmedi. tecrübe eksikliği, karar atışları noktasında ki sıkıntı yüzünden başa baş oynadığı maçları kaybetti. tabi burak hocanın zaafları da vardı.

ahmet kandemirle birlikte takım özgüven kazandı. önüne geleni devirmeye başladı. en önemlisi de ahmet hoca'nın blackmon'a verdiği rolü james'in kabullenmesi oldu. bu da takımı bir seviye yukarı çekti.

şampiyon kadrodan kalan son mohikan mehmet yağmur da takımın ağabeyliğine soyununca, karşımıza taş gibi bir takım çıktı.

beşiktaş'a karşı en ufak bir motivasyon eksikliği yaşarsanız size cezayı keser.

yüz kızarmasından duyulan korkudur.

bir ahmet kaya şarkısıdır. ayrıca deniz tekin de muhteşem bir şekilde coverlamıştır. bir de benden dinleyiniz efenim...

kendi sesimden

genel kuralları şu şekildedir:

bir şeyin ters gitme olasılığı varsa, ters gidecektir.

bir şeyin birkaç şekilde ters gitme olasılığı varsa, hep en kötü sonuç doğuracak şekilde ters gidecektir.

bir şeyin ters gidebileceği olasılıkları engelleseniz bile, anında yeni bir olasılık ortaya çıkacaktır.

bir şeyin olma olasılığı, isteme olasılığı ile ters orantılıdır.

er ya da geç olası en kötü koşullar zincirlemesi vuku bulacaktır.

ne zaman bir şeyden vazgeçseniz, vazgeçtiğiniz o şey size geri gelir.

olmuyorsa zorlayın, kırılırsa zaten değişmesi gerekir.

ne kadar beklersen bekle istenmediği zaman gelecektir.

çözülen her problem yeni problemler yaratır.

her şey yolunda gidiyorsa, kesin bir terslik vardır.

bir şeyle fazla oynarsanız, onu bozarsınız.

bütün bir dönem kusursuz çalışan hesap makinesinin, matematik sınavında pili biter. (açıklama: her ihtimale karşın, beraberinizde pil taşırsanız, o da bayat çıkar)

hiçbir şey göründüğü kadar kolay değildir.

piyangoda para kazandığınız gün, ölümünüze fazla kalmamıştır.

bir şeyi anlayamıyorsanız, içgüdüsel olarak doğrudur.

bir kişiye "masa boyalı, sakın değme!" derseniz, size inanmadan önce mutlaka masaya dokunacaktır.

eğer kendinizi iyi hissediyorsanız, üzülmeyin geçer.

aradığınız bir şeyi en başından değil en sonundan aramaya başlayın.

vitesi arş-ı alaya çıkarsa dahi samimi bulmuyorum söylemlerini.

yenidoğan bebeğin ağzından veya gaitasından kan geldiğinde bu kanın anneye mi bebeğe mi ait olduğunu belirlemeye yarayan testtir.
kan materyal su ile karıştırılır,sodyum hidroksit kullanılır ve sıvı pembe kalırsa kan bebeğe aittir, eğer kahverengi olursa anne kaynaklıdır.
prensibi ise bebeklerde bulunan hb f'in alkaliye dirençli olmasına dayanır.

ılkokul askimi unutamadim ben diyerek cemberi genisletiyorum. boyle hisleri barindirdigim ilk ve son kisi oldugu icin ben de anlami buyuk. cocuksu bir sey oldugu icin olabildigince de masum. bir kac ay once sosyal medya hesabina denk geldim ve goz gezdirdim. eski tatliligindan eser yok ama hala ayni asalet mevcut. hala kedileri ve cocuklari cok seviyor. hala ailesine cok duskun, ne mutlu ona karakteri hic degismemis...umarim cok mutludur.

ilk nick altı bana nasip olan yazarım.
beni beğenince keşfettim onu iyi ki de keşfettim. tanımları da çok keyifli.
takipteyim efendim.

allah büyük gomercan bakarsın bu sene o senedir

normal sözlük yazarları edebiyat topluluğu ile birlikte okumaya karar verdiğimiz kitap. fyodor mihayloviç dostoyevski'nin 23 yaşındayken yazdığı ilk romanı olmakla birlikte, insanların beklenti içine girmesini sağlayan ve betimlemelerinde, anlatım tarzında farklı bir kalite olduğunu hissettiren eser ayrıca.

toplumsal olayları, insan psikolojisini, düşüncelerini ve hislerini karşılıklı mektuplaşma yolu ile başarılı bir şekilde aktarmış dostoyevski. bu kitapta fedakarlığı ruhumun derinliklerinde hissettim. yoksul insanın gururuna farklı açılardan vurgu yapması da güzeldi.
bir dönemin insanına, çeşit çeşit insanına hem de, şahitlik yapabilmek bulunmaz bir fırsattı. o çekilmez soğukta çekilmez insancıkları mektuplar sayesinde okumak, haksızlıklarına, egolarına, ön yargılarına, umutsuzluklarına şahit olmak fırsattı gerçekten. sanki şu an şahit olmuyoruz, peh. ama gururlu insanlar da vardı, çok az olsa da düşünceliler de bulunuyordu. yaşamın yansımasıydı işte. belki de insan bu yüzden elinden bırakamayıp beğeniyordu bu eseri.

başta fazla romantik geldiğinden hoşlanmamıştım, yalan yok. sonradan bu özelliğini yitirmeye başlayıp başka dünyalara doğru yol aldığı için hoşuma gitmeye başladı.

ben ekşi'de yazıyor olup yazar olamayanlardanım (evet evet hani 15.000'lerde takılı kalıp bir türlü yazar olamayan, bazı kendini bilmezlerin kendi kifayetsizliklerine bakmadan arada eziklediği çaylaklardan söz ediyorum).
biraz meraktan, biraz küfürsüz olması sebebiyle geldim. yaşayıp göreceğiz bakalım.