güzelinden yakamoz.

yazardır, ama öyle etliye sütlüye karışmayan, ‘aman ali rıza bey tadımız kaçmasın’ mottosuyla hareket eden bir yazar değildir elbet.

iyi kalemi tanıyan,
iyi insanı arayan,
bulduğunda musallat olan,
muhabbet arayan bir yazardır.

endişe etmeyiniz güzel insanlar, madem ki öyle; dava adına çöktüğü araziden, 90’larda köşeyi dönen sağcı gibi, günaydın başlığından sonra, iyi geceler başlığını da parselleyecek yazardır.

dümdüz arkadaşlıktır işte. neden herkes duygusal veyahut cinsel bir çekim olduğu kanısında anlamış değilim. en iyi anlaştığım arkadaşlarıma baktığımda karşı cins sayısı hemcinslerimden fazla, hatta birkaçı ile hemcinslerimden daha iyi bile anlaşıyorum. hiçbirine sizin baktığınız anlamda bakmadım, bakmam da. arkadaşım ya o benim, hani ailemizden bile kimi zaman daha çok gördüğümüz ve bizi anlamaya çalışan insanlar. niye hemen bir ateş-barut muhabbeti aklınıza geliyor, anlamış değilim... oysa ben insan ilişkileri açısından ve kişinin kendini ifade edebilme yeteneğini geliştirmesi bakımından faydalı olduğu kanısındayım. karşı cinsten birisiyle nasıl konuşmanız gerektiğini anlarsınız. her iki cinsiyetin farklılıkları var ve bir konuda karşınızdakini anlayamadığınızda başvuracağınız insandırlar kendileri.

dini inanç sistemlerini ortaya çıkaran insanlardır. zira dinciler inanmayanları gunakârlıkla itham etse de kötülük yapmak için dinden güzel kılıf yoktur.

siyaset ve militarizm de din ile bir araya geldiğinde ortaya bermuda şeytan üçgeni misali, insaniyet namına ne varsa yutup yok eden abuk bir yapı çıkar.

sarma yemeklerinden biri olan, insanların asma yaprağından daha az sevdiği, benim ise taptığım rengiyle kokusuyla kendine aşık edebilecek güçteki yemektir. hele bir de ufak ufak kıymalı yaparsanız...

meşaleleri yakın, abdülhamit'i savunacağımız günler de yakındır.*

herkesin yaptıklarına laf edip yaptığım iş

bir sözlük sekmesidir. aah ne kavgalar verildi bu sekmenin uğruna*.

şu anki sözlük teması ilk yayınlandığında "ganimet" sekmesinin yerindeydi portakal. 1 gün geçmeden en sona atıldı, kendi kendime demiştim ki "gördüler olacakları, helal olsun"*. şimdi ortalık sakin, portakal'a pek uğrayan yok, madalya ve rütbe ile odak biraz dağıldı ve bence çok iyi oldu. beğeni butonu resmen zehirli dikendi o zamanlar. vay şunu portakala niye soktunuz, vay bunu niye bu kadar beğendiniz serzenişleri bitmezdi... "sana ne ulan!" da çok kaba bir cevaptır ezelden beri, o yüzden sustuk. şu anda yazarlar arasında daha dengeli bir popülarite var. portakal şikayetleri birden bitti. belki de portakal mevsimi bitti diyedir, olabilir. bakalım denge ne kadar böyle devam edebilecek.

bana göre beraber bir yerde vakit geçirdiğim, sohbet ettiğim, telefon ile irtibatta olduğum kişi arkadaşımdır.
dolayısıyla burada mesajlaştığım çok güzel insanlar var. hepsine de ayrı ayrı teşekkürlerimi iletiyorum.
ama arkadaşlık başka bir şey.

kitap yazdığını ve yazdıklarının eleştiriye açık olduğunu savunan ama maria azıcık eleştirdi diye utanmasa padişah fermenıyla şikayette bulunacak olan kendine güvensiz olduğunu düşündüğüm yazardır.

bireyin varoluşunun getirdiği endişelerdir. irvin d. yalom'a göre temel olarak 4 varoluşsal kaygı vardır ve bunlar; ölüm, özgürlük, yalıtım(varoluşsal izolasyon) ve anlamsızlıktır.

ölüm (death): yaşayan her canlı bir gün ölümle yüzleşir. yaşam da ölüm de hayatın bir parçasıdır. hayatın bir gün biteceğinin farkında olmak ve zaman zaman (belki de ortalamadan fazla) hayatın bu gerçeği için endişelenmek, ölüm kaygısıdır. bir gün öleceğimizi bilsek de bu gerçeği göz ardı etmeye ya da unutmaya çalışırız. hiç yaşlanmayacak ve ölüm zamanımızın gelmeyeceğine inanırız veya inanmak isteriz. bu savunmalarımızın yanında, ölüm düşüncesi hayatın ertelenmemesi gerektiğini hatırlatır bize. iyi bir insan olabilmek ve hatırlanmak için bir şeyler, gerçek manasıyla bir şeyler yapma isteği uyandırır. iz bırakmak isteriz. ardımızda, bizi unutturmayacak izler... belki ölüm düşüncesi çoğu zaman acıtır insanın içini, fakat tamamıyla yıpratıcı demek de yanlış olacaktır.

özgürlük (freedom): hayatta seçemeyeceğimiz, elimizde olmayan durumlar vardır. ailemizi, doğduğumuz ülkeyi, yetiştirilme tarzımızı vb. seçemeyiz. fakat aynı zamanda kararlarımızı, yaşam tarzımızı, ideallerimizi seçebiliriz, hayallerimiz bize aittir. bunların hepsi bizim sorumluluğumuzdadır. ''sorumluluğun farkında olmak, kişinin kendi benliğini, kaderini, hayattaki durumunu, duygularını, acı çekişini kendisinin yarattığının farkında olması demektir.'' (dicle rojda tasman, varoluşsal kaygılar, 2018). kişi bu farkındalıkla birlikte yaptığı şeyde özgür olduğu için insana aynı zamanda boşluk hissi yaratır. özgürlük kaygısı, ölüm kaygısı gibi kişinin kolayca farkına varabileceği bir kaygı değildir. kişi genelde hayatıyla ilgili çok önemli ve geri dönüşü olmayacağını düşündüğü bir karar alırken özgürlük kaygısını deneyimler.

yalıtım (existential isolation): yalıtım yani izolasyonun ilk anlamı, tahmin edilebileceği üzere diğer insanlardan uzak durma, kendini soyutlama durumudur. fakat aynı zamanda kişinin kendi içindeki yalıtımı (duygularını, arzularını bastırmak) da vardır. yalıtım'ın üzerinde durduğu düşünce ''bu dünyaya tek başımıza geldik, tek başımıza gideceğiz''dir. bu düşünceden tam olarak kurtulmak bence imkansıza yakındır. önemli olan kurtulmaya çalışmaktansa bu gerçeği kabullenip onunla birlikte yaşamaktır. evet dünyaya yalnız geliriz hatta yalnız gideriz fakat içinde bulunduğumuz zamanı yalnız geçirmek zorunda değiliz, güzel ilişkiler kurup güzel anılar biriktirebiliriz.

anlamsızlık (meaningless): ''hayatın anlamı ne?'' sorusuna odaklanır. neden buradayım, ne için ve neden yaşıyorum gibi soruları beraberinde getirir. bu soruların cevabını daha doğrusu anlamsızlığın anlamını kendimiz bulmalı ve yaratmalıyız. eğer bu yarattığımız anlam yeterli gelmezse anlamsızlık kaygısı yaşamış oluruz. anlamsızlık kaygısı kesinlikle hafife alınacak bir kaygı değildir çünkü kişinin yaşamına son vermesine neden olabilir. ben, anlamsızlık kaygısının kişinin kendiyle daha fazla vakit geçirdiğinde çıkma olasılığının fazla olduğunu düşünüyorum. özellikle pandemi ile birlikte içe dönüş yaşadık ve kendimize birçok konuda varoluşsal sorular sormaya başladık. çoğu kişi için (ben de dahil) bu kaygı anlık olabilir ve kişi sonrasında günlük yaşantısına devam eder. bu kaygıyla baş etmenin en iyi yolu bence kişinin kendi içiyle zaman geçirmeye biraz ara verip kendisini meşgul edecek başka şeyler bulmasıdır.

dipnot: tanımım, derste gördüğüm bilgiler ışığında oluşturulmuş ve kendi cümlelerimdir. yukarıdaki alıntıda da belirttiğim gibi tırnak içindeki alıntı dicle rojda tasman'ın yazmış olduğu ''varoluşsal kaygılar'' makalesinden alınmıştır. (pivolka, temmuz 2018, cilt: 8, sayı: 28).

kuşların hayırlı olsun deme şeklidir.

yılanlara düşmanlık besleyen, küllerinden doğabilen, pers mitolojisinin efsanevi yaratığı.

günaydın dostlar,
hayat şarkımızı değiştirelim mi artık? acıların kadını / adamı olmayalım artık... güne bir farkındalık videosu ile başladım. bana çok iyi geldi, artık kendimize eziyet etmeyelim, hadi bakalım mutlu, neşeli günler olsun herkese...
hayat şarkınızın sözlerini kim yazdı?

fakirlerin boğaz manzaralı gecekondularda yaşıyor olma şartı. bir de taksiye biniyorlar.

cat seviyorum. kalite sevenler için ideal bir marka. ayrıca tasarımları da ayrı güzel.

ezginin günlüğü’ne ait eksik bir şey şarkısının en samimi bölümü, cümlesi.
terliklerimle gelsem sana. sonunda aşkı bulmuş gibi.

güzel yazarsanız dostlar, güzel yazarsanız. güzeli beğenen de olacaktır elbet. en güzeli de güzel olduğu için beğenenler olacaktır, kimse yazana değil de yazılana bakarak beğeniyorsa güzel yazıyorsunuzdur.