mantık diyene saygım sonsuz, ama sevmediğin insanla da ömür mü geçer be sözlük? sabah uyandığında ilk onun yüzünü gördüğün de yüzünde bir tebessüm oluşmuyorsa, işten eve dönerken onu göreceğin için mutlu olmuyorsan ne anladım o evlilikten.

neyin kafası olduğunu anlamadığım söylemdir.

ayrıca ne osmanlısı ne tokadı fanatikler mutlu oluyorlar mı böyle tabirlerle.

vaayy osmanlı tokadını biden'ın suratına indirmişiz mi diyorlar çok ilginç.

paulo coelho'nun romanıdır. yazar olan bir adamın aniden ortadan kaybolan gazeteci karısı ile ilgilidir. yeni bitirdim ve çok beğendim. kendisi ile ilgili ne yapacağını bilmeyen biri için önerebileceğim bir kitap. insanlara yol gösterme konusunda iyi olduğunu düşünüyorum. "" eski coşkumu yeniden buldum, çünkü kendimi geçmişinden kurtardım..."" .

ilgilenmiyorsam ekranı aşağı kaydırıp başka başlıklara bakıyorum. çok basit.
onu beğenmedim kaldır bunu beğenmedim sil şöyle şeyler yazma böyle konuşma gibi baskıcı ve tek düzene zorlayan tavırları yerinde bulmuyorum. bu sadece kısırlık doğurur. kendini prof sanan yazarcıklar arasında 'elit' sohbetler döner durur ama hayat bundan ibaret değil. o yüzden bu tip yazılardan pek haz etmesem de ifade özgürlüğü çerçevesinde destek olmayacağım başlıktır.

homeros.

biraz zorlasak profilindeki heriflerden biri de olur. adamın karizması yeter. şu nicke, şu endama.
tabii, big brother is watching you ve allah is watching hesap günü is coming gençler. *

(bkz: boş yapma'dan havalı kelime grupları)
(bkz: boş yapma)
esas olaya gel demektir.

örnek:
-abi işte gidiyorum ceketimi giydim çıkıyorum arabaya yürüyorum araba bagajını açıyoruuumm açıyoruuuumm
+sadede gel kardeşim,gel sadede.

bayan değil kadın.

beğenilerini eksik etmeyen nickiyle uyumlu olarak uçan yazar arkadaş.

kalender birine benziyordu, kırışmış yüzü utanmış bakışları ile.

hani derler ya resimle, müzikle, şiirle falan uğraşanların en güzel eserleri çekilen çileler sonucu ortaya çıkmış eserlerdir diye, işte bunun bir ispatı da nazım hikmet'in "ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkında" şiiridir.
buyrun şiirin hikayesi.
nazım hikmet gülhane parkındaki bir ceviz ağacının altında sevgilisi ile buluşmak üzere randevulaşır. buluşacakları gün gülhane parkına gider ve ceviz ağacının altında beklemeye başlar. tam bu sırada polisler de orada devriyeye çıkmıştır. o dönemlerde nazım hikmet arananlar listesinde olduğu için polislerden gizlenmek durumunda kalır ve bu ceviz ağacına çıkar. ağacın tepesindeyken sevdiceği gelip her şeyden habersiz ceviz ağacının altında beklemeye baslar. polislerden dolayı aşağıya seslenemez ve çaresizce çıkarır kalemi kağıdı ceviz ağacının tepesinde bu şiiri yazar; “ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkında. ne sen bunun farkındasın, ne de polis farkında.

edit: imla

belem kulesi portekiz lizbon

dobra insan her doğrunun her yerde söylenmeyeceğini bilir. patavatsız insan ağzına her geleni her an söyler.

"insanlar birbirlerine kızdıklarında aşağılamak için 'hayvan' derler. oysa hayvan kelimesinin aşağılama amaçlı kullanılması haksızlıktır. insanlar hayvanların sergilemedikleri nice ahlak dışı, insana yakışmayan davranış sergilerler de, yine de her zaman, her konuda hayvanlardan üstün olduklarını düşünürler. hiçbir köpek, sahibini evden uzaklara, mesela belgrat ormanları'na götürüp, tek başına bırakıp arabasına atlayıp kaçmaz. hiçbir kedi, sahibini çuvala koyup eve uzak bir yerde salıvermez. pek çok köpek, sahibi yere uzandığında telaşlanır, onu yerden kaldırmadan rahat etmez; uzaklara bırakılan kediler ve köpekler, kilometrelerce yol kat edip -aslında kendilerine ait olmayan- evlerine dönerler. yani hayvanlar insanlara oranla daha sadıktırlar, dostlarına haksızlık etmezler; bu arada adlarının hakaret amaçlı kullanılmasını da hak etmezler."
miyase'nin kuzuları - üstün dökmen.

maalesef vazgeçen olmaktır. aksi takdirde vazgeçilen tarafındasınız demektir. çünkü insanlar ufak bir kısmı hariç acımasız ve merhametsiz.

yazılışı kolay fakat anlamlandırması en zor duygulardan biri. sadece üç harfle bu kadar çok şey anlatılması hoş bir tezatlık ve ben buna hayran kalıyorum.
çevremden duyduğum aşk tanımları şöyle; birine kendinden daha çok değer vermek, o kişi için gerekirse daha iyi biri olmak, duyguların en safını sevdiğine beslemek, gerekirse bu uğurda kendinden vazgeçmek, o kadar çok sevmek ki olayı ruhsal boyutta hissetmek...

benim için ise aşk bir ihtiyaçtır. tanımsız bir duygudur.

kalbimiz boşluk kabul etmiyor ve bir duygunun yeri başka bir duygu ile doldurulabiliyor. dolayısıyla ben diğer duygulardansa, kalbimde aşkı hissetmeyi yeğlerim. ve istenmeden aşık olunabileceğine inanmam.
bunun temelinde yatan güdünün ise gerçek manada insan olmak güdüsü olduğuna inanıyorum.

son olarak bizi olduğumuz kişiden daha üstün bir duruma ulaştıracak şeyler bilinmezliklerden geçiyor. ve konu bilinmezlik olunca, aşktan daha esrarengiz bir duygu tanımıyorum.

alüminyum temel vücuda giriş yolu sindirim sistemidir. su ise alüminyumu en fazla taşıma potansiyeline sahip etkendir. sindirim sisteminden direk kana geçen alüminyum miktarı % 1’den azdır. alüminyumun bugüne kadar saptanan en önemli etkisi sinir sistemi üzerinedir. alüminyumun güçlü bir nörotoksik madde olduğunu gösteren ilk çalışmalar deneyseldir ve geçmişleri 100 yıla dayanmaktadır. 1965 yılında yapılan tavşan deneyleri, alüminyum ile alzheimer arasında ilişki olabileceğini düşündürmüştür. 1973 yılında ise ad hastalarının beyinlerinde alüminyum miktarının artmış olduğu gösterilmiştir. dünyanın farklı bölgelerinde yapılan epidemiyolojik çalışmalarda ise içme sularındaki alüminyum seviyesi ile alzheimer hastalığı, demans veya kognitif hasarlanma arasında ilişki saptanmıştır. post-mortem çalışmalarda alzheımer, amyotrofik lateral skleroz ve parkinson gibi hastalıklarda beyinde al miktarının artmış olduğu gözlenmiştir.

saçma bulduğum çıkarım.

anlamlandıramadığımız ya da irademiz dışında hareket eden çoğu şeyden korkarız.

mesela hayvanlar. irademiz dışında hareket ettikleri için bazılarından korkmuyor muyuz?

başlıktaki mantıkla inancı olan insanın hayvanlardan korkmaması lazım ama korkuyorlar ne hikmetse.

en büyük lider. bir insan ne kadar mükemmel olabilirse paşam o kadar işte. saygılar.

"hayat nasıl da geçiyor, zaman hiç geçmezken..." cahit zarifoğlu