benim yine yaptığımdır. bilmiyorum kendimi ara ara iletişime kapatmak istiyorum. insanların; dinlemeden konuşması, anlamadan sadece anlatması beni yoruyor. zaten şu son iki yılda yaşadıklarım, beni epey yıprattı. bir de geç mi yazdı, iddia mı var? güvensizlik gibi süreçlerle uğraşamıyorum. bırakın her şeyi, benliğim ve ruhum hasar alıyor, tabi karşı tarafa da hasar veriyorum. iki yılda nasıl bu kadar yıprandım ve yıpratılmasına izin verdim inanın hiç bilmiyorum.

bir de şu var ki bende güven problemi yok. bilakis insanlara çok çabuk güvenirim. her söylediklerine inanırım. zira söylemek onların problemi, ben inanmak ya da inanmamakla yükümlüyüm. ve inanmayı seçiyorum. hal böyle olunca da insanlar, benimle gerçekten mi iletişim kuruyor, yoksa bir çıkarı, düşüncesi, iddiası var mı, arka planı nedir bilemiyorum. bunu hiçbir zaman da bilemeyeceğimi bildiğim için, kendimi iletişime kapatıyorum. küsen, kırılan, anlayamayan varsa keyfi bilir, canı sağ olsun.. kızmıyorum. bazen insanları kendi haline bırakmak da gerek. öyle düşünüyorum. bırakın ve tanımlarını okuyun biraz da. zaten okumadığınız bir yazara, niye mesaj atarsınız hiç anlamam. biz konuşmak değil yazmak ve okunmak istiyoruz belki de..

insanın moralini bozan durumdur. şimdi hoşlanılan yazarı kimseyle paylaşmak istemezsiniz, onun sadece size ait olmasını istersiniz lakin bu esnada hoşlanılan yazar gider başka birinin nikaltına yazar, dünya başınıza yıkılır adeta. varmış böyle olaylar, görüyoruz, duyuyoruz. elimde belgelerim var konuşursam sözlük karışır. * şaka şaka bir halt bildiğim yok. amaç başlık açıp akışı akıtmak işte.

sabah sporu için ayılmaya çalışan bir adet ben koyalım şuraya.

fotoğraf dünden ve ben dün pek yoğundum yazamadım buralara.

güüüüünaaayyyydınnnnn!
haydin sokağa!
başkası çağırsa çıkarsınız ama hahahaha.
aman ağzımızın tadı bozulmasın ali rıza bey. yok ya bu burada değildi.
günaydın demiş miydim?
günaydın efem günaydın.

sabah sporları yapıldı mı acep?
ben 6.30'da sokaklardaydım. hava hafif serin ne serini yaa bildiğin soğuk hele ki sabahın o saatinde aman aman. çıkmayın anacım aklınız varsa aman ya da çıkın be bana ne hahah.

evet evet bazı ruhsal sorunlar yaşıyor olabilirim. yoo ne münasebet sensin deli!

vitaminimi drinklerken az bir sözlükte dolanam bakayım ne var ne yok dedim. yokluğumda neler oldu anlatın bakem? ben bir kayboluyorum buralarda olaylar olaylar malum. sonra yetişemiyorum hıza.

neyse efem keyfim pek yerinde. cokcok bu ara iyi. diğerleri de ehh hallice ee daha ne olsun? sahi ne olsun?

bu arada bir iki gündür sürekli araba çarpmış, hasta, gözünün ucundan ayaklarına kadar uyuz, tümörlü, durumu bayağı fena sokak hayvanlarıyla karşılaşıyorum. aslında bu durum beni uzun zamandır düşündürüyordu ne yapabilirim diye? eskiden rahattım dünyalar tatlısı bir veteriner abim vardı. bulduğumu götürüyor tedavi ettiriyordum. bir çoğundan para bile almıyordu. 4, 5 seneyi böyle geçirdik. benim altın kalpli canım abim aramızdan ayrıldı ve sokak çocuklarım yetim kaldı. şimdilerde bırakın sokak çocuklarını alıp vete götürmeyi kendiminkilere bile yetemiyorum. cokcok'u kliniğe götürdüm. hastalığını buldular ve tedaviye başladılar inanır mısınız kendimi özel hastaneye götürsem o kadar fatura çıkmazdı. yapılan şey tam kan sayımı öyle detaylı bir şeyde yok yani.

neyse efem işte bu durum uzun zamandır düşündürüyordu beni ve ben insanlık için küçük kendim için büyük bir adım atıp laborant ve veteriner sağlık bölümünü yazdım. efendim şimdi siz ne yararı olacak diyebilirsiniz. şöyle izah edeyim. ben uzun yıllar sokak hayvanları için barınaklarda gönüllü çalıştım, çok hasta olanları alıp eve getirip evi klinik gibi kullandım. iğnelerini yapıp, serumlarını taktım falan filan. o zamanlar hasan abi yoktu tabi yine. hasan abi gelince bende bir rahatlama oldu ve gece bile abi yetiş desem hemen kliniğini açıyordu. şimdi yine elde sıfır moduna döndük. ben de dedim ki o zaman kendi canlarıma yine kendim bakarım. okula başladığım yetmedi bir de şimdi veterinerlere yardımcı personel, asistan, sekreter vs. şeklinde başvurularda bulunuyorum. bir iki yerden umutluyum bakalım. neden olmasın değil mi?

neyse işte mutluluğumun bir nedenide bu. yeni bir başlangıç, yeni bir heyecan, yeni bir yaşam gayesi gibi...

şans dileyin bakalım.
mucukss canlar...

961 kişi daha bulursam hayırlısıyla ben olacağım.
o zamana kadar da muhtemelen emekli olmuş olur ve (bkz: 60 yaşına geldiği halde sözlükte yazan dayılar) başlığına tanım yazarım.

düdüt: 960 kaldı..

“kasapların tartışmasında koyunların taraf tutması, koyunların kaderini değiştirmez.”
sümer atasözü

**

en kestirme yolu sınıf arkadaşımın yaptığı gibi yüksek lisans yapıyorum demektir.

odadan çıkarken odanın kapısını kapatınnn.

genellikle proteinlerden yapılmış olan ve canlı vücutlarındaki tepkimelere katılan bir çeşit katalizör.

sanıyorum şahsımda var olandır. fakat, uzun bir süre bunun bir adı olduğunu veyahut farklı bir durum olduğunu bilmiyordum. sinestezi, duyuları sentezlemektir aslında. bilişsel olayların bilinci tetiklemesiyle ortaya çıkan farklı duyusal bir eylemdir diyebiliriz.

kısaca kendimden örnek vermem gerekirse, bir klasik müzik konserinde duyduğum notaların farklı renk karşılıkları vardır. gözlerimi kapadığımda zihnimde renkleri sürekli değişiklik gösteren bir tuval belirir. bende harflerin renk karşılıkları yoktur fakat rakamların vardır. koku duyusu ile ilgili bir sentezim yok sanırım. kişiden kişiye değişiklik gösteriyor işte.

genellikle de sinestezik kişilerin oldukça hassas, sezgileri güçlü, hayal dünyası yoğun, ruhsal durumu kendisinin bile anlayamadığı kadar karışık olan kişiler olduğu söylenir, nitekim doğrudur da efendim..

en az 100-150 yazarın ismi aklımdadır. kendilerini görünce "aaa yine benimkilerden biri yazmış" derim. ancak bu sözlükte binlerce üye olduğuna inanmak epey güç. çoğu zaman başlıklarda hep aynı kişileri görüyormuşum hissini uyandırıyor bende. bilmiyorum, yanılıyorum herhalde.

ya da yoldaş bizi kandırıyor sevgili yazarlar. doğrusu kim bilir nedir acaba?

güler yüzlü olmayan, yüz yapısından ötürü de sürekli memnuniyetsiz görünen insanlara söylenen söz.

kaşlarım yapısı gereği çatık, bundan ötürü ifadesiz durmama rağmen hep sinirli görünüyorum. yapacak birşey yok. alnıma 'ifadem böyle' diye yazamam ki?

bir ortamda sessiz sedasız oturuyorsam muhakkak birileri 'üf sen ne suratsız birşeysin yaa' der. değilim aslında. sadece güler yüzlü değilim bir tık, onun dışında ne sinirliyim, ne suratsızım. olduğum gibi durmama rağmen gıcık veriyorum insanlara hayret doğrusu.

ses tonum yumuşak, surat sinirli. bundan ötürü dalga geçiyorum sanılıyormuş.* halbuki bu da yok. keşke kabullenseler, oturduğum yerde ifadesiz durmak başkalarına rahatsızlık vermeme sebep oluyor.* sonradan yakın olduğum tüm arkadaşlarım 'biz senden çekindik, gıcık aldık, sinirli, meymenetsiz duruyorsun' diyor. çok ayıp arkadaşlar. kaş şeklimi ben seçmedim.

daha çok asker cenazelerinde, siyasetçilerden duyduğumuz, ortaya çıkan acının yol açtığı toplumsal öfkeyi ve tepkiyi yumuşatmak ve yatıştırmak için onlar ölmediler, şehit oldular, şehadet şerbeti içtiler anlamına gelen söz.
yani güzel öldüler demenin başka bir şekli. ama niyeyse devlet büyüklerinin çocukları ve bedelliler bu şerbetten hiçbir zaman içmezler. şehadet şerbeti, sadece fakir halkın evlatları içindir.

sıradışı mizacı ile bana çok çekici gelen kadın.
erkek olsa mehmet günsür falan olurdu herhalde, doğuştan bir karizma mevcut.

+40 yaşlıların eylemi.

artık fiziksel fotoğraf mı var?
ne yakacaksınız telefonu mu
tableti mi
pcyi mi?
t: artık sanal olan eylem.

biz aya çıkacaktık değil mi? en son öyle bir açıklama vardı.

bazen günlerce sözlüğe uğramıyorum, bazen 1-2 gün gözümü sözlükten alamıyorum.
bazen de bir şey varmış gibi 10dk da bir girip akışı yenileyip göz atıp kaçıyorum.
bazen saatlerce online kalabiliyorum.
bazen napıyom lan burda diyip kapatıyorum, bir nevi bukalemun durumu ruh hali sebepli.

trafikte hep kırmızı ışığa denk gelmektir.