öğlenin on birine doğru üç arkadaşın üçünde de hayır kalmamıştı.

orhan kemal- bereketli topraklar üzerinde.

-hasta mısın?
- şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor. yastayım. hiç kimse bilmiyor.

kendimi kendimden çıkarsam sıfır kalmaz
bu matematik bizi kandırıyor hocam
elde var sorular, gözyaşları, boş umutlar
hesaplar tutmaz, tutmaz hocam...

deneme tahtasıdır. bebekliğinden evlenene kadar çoluk çocuk sahibi olana kadar her şey üzerinde denenir daha sonraki çocuklar için yapılacaklar ve yapılmayacaklar bu kişilerin üzerinde denenerek öğrenilir.

okurken duygu karmaşası yaşadım açıkçası. ana karakteri hem sevdim hem takdir ettim hem nefret ettim hem de sözdüm. bazı hiç beklemediğim gelişmeler oldu ama okurken not ettiğim alıntılarla bu kitaba hayran kaldım.
-çocuklar boyama kitabı değildir, onları sevdiğin renklere boyayamazsın.
-senin bu kadar mutlu olmana ancak senden bir şey almaya hazırlandıkları zaman izin verirler.
-buradaki en bol şey, çocukluğunu yitirmiş çocuklar.
-yalan söylediğinde bir insanın gerçeğe ulaşma hakkını çalarsın.
-afganistanda çocuk çok ama çocukluk yok.

1940'larda hitler'in nazi ordusu tarafından insanların hapsedilip öldürüldüğü (bkz: polonya)'da bulunan toplama kampı. 1.1 milyon insanın öldürüldüğü toplama kampında hayatta kalmayı başaranlar 27 ocak 1945'te sovyet birlikleri tarafından kurtarılmıştı.

yarım saat önce sarmayı bitirdiğim, vücudumun ağrımasına sebebiyet veren meşşakatli yemek.. bugün yaprak sarma günü mü? hahahahahahaha

mesele başlıkların cinsel içerikli olması değil cinsiyetçi olması.

sigara..
alkol..
melankoli..
kirk tilki/kırk kuyruk
beşinciyi bulamadım..

arzulardır. insan arzularını kontrol edemediği, hazzı ertelemeyi öğrenmediği sürece mutlu olamaz.

gençlik meteliksiz %40'ı işsiz, daha küçükleri de karantinada...
toplu taşıma da yasak, nereye gidebilir?

babamın iflası ile istanbul' a geldik.
ıstanbul bana mersin'den sonra vahşi hayvanlarla dolu bir orman gibiydi...

mersin'deki kolejden, başka bir şehirin fakir semtindeki ilköğretim okuluna gelmek ayrı travmayken; o varlıklı hayattan bu görülmemiş yokluğa düşmenin ağırlığı daha da zordu. beslenmeme koyacak ekmeği zor bulduğumuz zamanlardı.

8 yaşındaydım, ilk gün okula üstümde kolej üniformasıyla gittim. öğretmen 'yarın önlükle gel' dedi.

annemler o akşam bir komşumuzun çocuğunun eskimiş önlüğünü yakası olmadan, başka başka düğmeler dikerek bana uydurdular. tabi yeni olduğum yetmiyormuş gibi bir de fakir olunca dikkatler üstüme yöneldi. zaten yaşca hepsinden iki yaş küçüktüm. doktor raporu ile ıq'su yüksek denilerek 5,5 yaşında birinci sınıfa başlamıştım.

sınıfta her beslenme saati, beslenmemi alıp çöpe ya da yere atan bir çocuk vardı. teneffüste "önümüze gelene bin tekme" ayağına bahçede duvara sıkıştırıp döverlerdi. hatta okulun merdivenlerinden ikinci kattan attıkları bile oldu. olaydan sonra aylarca kaburgalarım ağrıdı. gece yatağımda sessizce ağlardım. annem dayak yediğimi duyarsa buna kızıp döver korkusuyla, bu ağrılı süreci kendi başıma yaşadım. çünkü annem, dayak yedim diye dayak atardı.

okulda dövenlere ek bir de komşumzun 11 yaşındaki kızı döverdi beni. onlar 4 kardeşti en küçüğü benimle yaşıttı. ona gelinceye kadar, yolüstü 14-15 yaşlarında bir oğlan çocuğu önüme geçer bana sarılmaya çalışırdı. o sapık olan çocuğu babam fark edip ağız burun dağıttı ama diğerlerini bertaraf edemedim.
ıki sene boyunca okuldakiler, komsunun kızı, üstüne bir de annem döverdi cift dikiş olurdu dayaklarım.
bu sebeple okul yıllarında yaşananlar kaç yıl olursa olsun insanın benliğinde iz bırakıyor. *

şeytanın avukatı lakaplı jacques verges’in metis yayınlarından basılan harika kitabı. kitap; “uyum davaları”, “kopuş davaları” ve “siyasi dava tekniği” başlıklı üç bölüm ve “tarihin ahlakı” isimli sonuç bölümünden oluşuyor. her bir bölümde, tarihte ses getirmiş ünlü davalara ve savunmalara yer verilmiş. yıllar geçse de tekrardan açıp bir bölümünü okumak isteyeceğiniz bir eser.

yazarından biraz bahsetmek istiyorum; suçlu olduğunu bile bile bir tecavüzcüyü, bir katili nasıl savunursun? sözlük bünyesinde de fazlasıyla nefret edilen avukatların en çok karşılaştığı eleştirilerden biridir bu. her bir avukatın bu soruya vereceği cevap farklıdır. kimisi para için, kimisi şöhret için yapar bunu. şüphesiz ki jacques verges, çoğunluğa karşı tek başına kalmaktan büyük zevk duyuyordu. çakal carlos, sırp kasabı slobodan miloseviç, saddam’ın yardımcısı tarık aziz, alaaddin çakıcı, cemile bouhired (daha sonrasında bu kadınla evlenmiş) gibi isimlerin avukatlığını üstlenen jacques verges, ikinci dünya savaşı sırasında fransızlara adeta kök söktüren ve binlerce fransız’ı öldüren lyon kasabı klaus barbie’nin avukatlığını üstlenince, büyük eleştirilere maruz kaldı. eleştirilere şöyle cevap verecekti;

ben de yoluma giderim
giden gitmiştir zaten
kesemem kesemem yolunu
hani satın alınan sevgiye alıştırılmış
bir çocuğun her oyuncağa çabucak doyumu

dolu dolu yasamakta gizli sanirim. sevmekte, sevilmekte, icindeki iyiligi gelistirmekte hatta bulastirmakta...bol bol okumakta, kendini gelistirmekte, farkli pecerelerden hayata bakmakta, uzun yolculuklar yapmakta, guzel yerler gormekte, farkli insanlarla tanismakta, farkli kulturleri tanimakta...bir de kahve icmekte, bir bitki yetistirmekte,bir cocugu sevindirmekte, bir hayvanin sevdigi olmakta, bir de guzel manzarayi izlemekte hatta ve hatta sukretmekte...insana iyi gelen neler varsa butun anlamlar onlarda...

her ilişkinin dinamikleri farklı olacağından tek bir doğru cevabın olmadığı sorunsaldır.

ezginin günlüğü/veda

11 nisan 1939 doğumlu, amerikalı aktris. 1966-1970 yılları arasında woody allen ile evliydi ve onun erken dönem filmlerinde oynadı.

woody allen ile birlikte oynadığı filmler: take the money and run, bananas, everything you always wanted to know about sex.