mobilde henüz düzgün çalışmıyor kendileri. onu da yarın halledeceğük

gençliğin vermiş olduğu hezeyanla hata yapan kişilerdir.

en içimizde olan saf halimize karşın etrafa oynadığımız roldür bu fark.
hepimiz yaparız bunu. kabuklara sarar, iyice derinlere gömeriz kendimizi. kimseyi umursamıyorum diyenimiz bile bir yerlerde, bir zamanda kendi gibi olmaktan çekinmiştir belki korkmuştur belki istemsizce kendi gibi olmamıştır.
bir de kendimize yabancılaşmış hissettiğimiz evre vardır ki en matah durum da budur. yaptığımız eylemleri kendimizin yaptığına inanamayız. bazen asla dediğimiz şeyleri yaparken buluruz kendimizi.
esasında her gün hatta her saat değişiyoruz ve kendimiz olmak dediğimiz şey sabit kalmıyor. onunla aramızdaki fark açıldıkça açılıyor. bir zaman sonra etrafta bize biçilen rolü oynamaktan kendimizi kaybediyoruz, unutuyoruz. kimdim ben?neydim ben? derken buluyoruz kendimizi.
sonrası zaten malum;
nedensiz mutsuzluklar silsilesi, gülümserken içimize akan gözyaşları.

zamanı gelince bakarız.

48 saat süre ile cezalandırılmıştır.

osmanlıca bir zarftır.

astrobrite isminde, bilinen ingiliz shoegaze soundına bir tepki nihayetinde kurulan amerikan shoegaze müzik grubunun en hoşuma giden üçüncü stüdyo albümü.

aynı zamanda bu albümden zamanında oluşan bir etki ile kurulmuş rusya - saint petersburg çıkışlı shogeze - dream pop müzik grubu.

astrobrite için
pinkshinyultrablast için

sadece öyle olmasını isteriz. görmeden dokunmadan hayal ederiz. işler reele dönüştüğünde esamesi kalmaz. çünkü sadece hayalimizdeki kişiye aşık oluruz ama kendimize itiraf edemeyiz. (yani kısaca saçma)

aslında hiçbir şeyin benimle ilgili olmadığı gerçeği, bunu anlayınca insan hafifliyor.

bir de biri tarafından sevilmemenin kötü bir şey olmadığı normal bir şey olduğunu da öğrendim. olabiliyormuş öyle şeyler, normalmiş. bu da yine benimle ilgili değilmiş.

karşı tarafın beni sevmemesinin benim değerimden hiçbir şey alıp götürmediğini aksine beni sevmeyen birine zaman harcamayı bırakmanın lehime olduğunu öğrendim.

herşeyi başarmamın, doğru yapmamın, mükemmel yapmamın imkansız olduğunu da öğrendim.

dünyanın benim için kocaman bir yer olduğunu öğrendim. ben bu dünyada, yaşayıp giden milyarlarca insandan sadece biriyim ve neticede onlar gibi ölüp gideceğim, işte bunu anlamak çok işime yaradı.

acaba aldatır mı? acaba kazık atar mı? diye düşünmeden bir insana değer vermenin ne kadar güzel olduğunu öğrendim. yaparsa da yapsın onun seçimi diye düşünmem gerektiğini öğrendim.

ve en önemlisi yaşadığım her anın ne kadar değerli olduğunu öğrendim. giden her an ömrümden gidiyormuş, telafisi yokmuş.

“ bende ego yok” demek bile kısmen bir ego ibaresidir. yerinde ego özgüven, fazlası kompleks...

edit: atleastonehundredeightyfivelemontrees’in uyarısı ile -de’yi de birleştirdim mi tamamdır:)

cami minaresini allah sanıyordum ezan okununca allah bizim ile konuşuyor sanıyordum.

kendisi pek okumadığı için bunu ağır bir yük ya da angarya gibi görmesi muhtemel olan tip. bir karakter bozukluğu olan dedikoduya şaşırmaz mesela, hatta belki yapmayı da sever ama çok kitap okuyana hayretler içerisinde bakar.

bu arada (bkz: entelektüel)

en sık primer malign kalp tümörüdür.
en sık sağ atriyum(kulakçık)'a yerleşir.
arsenik,polivinil klorid ve thorotrast neden olabilir.

b12. kime sorsam b12'si eksik.

biraz amcaoğlu olmaktır.

"14 yaşımdayken karnımı doyurmak için bir parça ekmek çaldığımda beni zindana attılar ve orada tam 6 ay bedava ekmek verdiler. hayatın adaleti budur.” (sefiller)

şimdi ben muğla derim, sonra eskişehir'i görür, burası daha güzelmiş derim. daha sonra misal artvin' i görür, işte burası cennetten bir köşe, burası hepsinden de güzelmiş derim, yani bu konuda kesin uzlaşı yok.

başlığı açan yazar olabilir diye düşünmekteyim. ama zaman daha net bilgiyi bizlere verecektir.

(bkz: topuksuz 177 cm sena) (bkz: queen bee) benim gözüme çarpa arkadaşlar bunlar. ha bu arada 17:55'den beri (bkz: ıvanmılınskı) ortada yok. gören bilen varsa yazsın başına birşey gelmesinden korkuyorum.

şevk. tam motive oluyorum, bu işi bugün bitireyim diyorum. pat diye başka bir iş çıkıyor ve şevkim kırılıyor*. kalıyor yine niyetlendiğim iş.