pandemi başladığından beri en çok yapmak istediğim şeylerden birisi bu sanırım. kulaklığımı takıp hiç gitmediğim daha önce hiç bilmediğim bi şehirde dolaşmak, orayı tanımak ya da istanbulda bi sahil boyunca yürümek, parklarda yeşilliklerde oynayan çocukların o bitmeyen mutluluğuna hayran olmak, kuzguncuk ve balat gibi ara sokaklarıyla renkli evleriyle bile insanı büyüleyen yerleri gezmek, dolaşmak, müziğimle beraber düşüncelerimde kaybolmak istiyorum. içim rahat bi şekilde gezmeyi, yürümeyi ve deniz havası almayı o kadar özledim ki*.

levi's ve mavi.

(bkz: split (film)) - (bkz: james mcavoy) filmde çoklu kişilik bozukluğu olan ana karakteri kevin wendell crumb'ı canladırmıştır.

filmin ana karakteri kevin’ın 23 farklı kişiliği olduğunu öğrensek de, son sahnede eklenen the beast ile bunun 24’e tamamlandığını söylemek mümkün. beyazperdede ise bahsi geçen 24 karakterin yalnızca 8 tanesinin james mcavoy tarafından canlandırıldığını görürüz. bu 24 farklı karakteri sıralayacak olursak;

barry, jade, orwell, kevin, heinrich, norma, goddard, dennis, hedwig, bernice, patricia, polly, luke, rakel, felida, ansel, jalin, kat, b.t., samuel, mary reynolds, mr. pritchard ve 24. kişilik olarak tanımlayabileceğimiz the beast. jenerikte sıralanan 8 farklı kişilik ise, dennis, patricia, hedwig, the beast, kevin wendell crumb, barry, orwell ve jade olarak karşımıza çıkar. kaynak:buradan

fareli köyün kavalcısı masalında geçen köyün ismidir.

almanya’nın aşağı saksonya bölgesinde yer alan bir şehir olan hamelin bu herkesin bildiği masala da ismini vermiştir.

masalı herkes bilir. beni etkileyen şey ise masalın arkasındaki hikaye oldu. farelerin bastığı hamelin köyünü kurtarmak için bir kavalcı ile anlaşan bölge halkı kavalcıya bu işi başarırsa para vermeyi vaat eder ama kavalcı üstüne düşeni yapmasına rağmen köylü sözünde durmaz ve kavalcı da intikam almak in tıpkı farelere yaptığı gibi yüz otuz çocuğu kavalının sesiyle büyüler ve bir mağarada gözden kaybolur. bir daha da onlardan haber alınamaz. sadece üç çocuk kurtulur. bunlardan biri topal, diğeri sağır, sonuncusu ise kördür.

bu masalın arka planında ise veba salgınının olduğu söylenir. veba yüzünden ölen çocukların anısına böyle bir söylence yaratıldığı ve zamanla bunun bir masala dönüştüğü anlatılır.

ben bu gibi şeyleri oldukça önemli buluyorum. trajik olaylardan güzel masallar ortaya çıkarmak belki de insan ırkını yegane iyi meziyetidir.

son olarak da muhteşem tiyatro oyunu yastık adam’da yazar martin mcdonagh bu masala muhteşem bir gönderme yapıp özellikle aksak olan çocuk üzerinden bir hikaye kurgulamıştır.

para, para ve daha çok para.

durup dururken mutlu olmak. biliyorum, biraz tuhaf ama bence insan hiç bir şey olmasa bile mutlu olmalı.

yeni insanlarla tanışmak.

aslında havanın sıcak olmasının bi sebebi var, hayat şartları çok zor olduğu için sıcak havayla birlikte su buharı olacağız. yukarı çıkacağız orada diğer su buharlarıyla (mümkünse kafadakilerle) birlikte bulut oluşturup yurt dışına kaçacağız?

beylerbeyi sarayı’nı inşa ettiren 32. osmanlı padişahı sultan abdulaziz'in 1872'de yaptırdığı heykel ilk osmanlı padişahı heykeli olma özelliğini taşır. heykel, padişahın siparişi üzerine ingiliz heykeltıraş charles fuller tarafından yapılmıştır.
sultan abdulaziz, iktidarını görselleştirmek amacı ile bu heykeli yaptırmıştı ancak halkın tepkisinden çekindiği için, beylerbeyi sarayı'nın içine yerleştirdi. heykellerin, tapılan birer "put" değil, anıt niteliğindeki simgeler olduğunu halka anlatmak için çalışmalar yaptı.
daha sonraki padişahlar da heykellerin tapınma öznesi ve ögesi değil, kültürel ve estetik değerde sanat abideleri olduğunun halkça bilinmesini istedi. halk zaman içinde heykele alıştı. hatta 1882’de italyanlar beyoğlu’nda balmumu heykel sergisi açınca halk herhangi bir tepki vermedi. aksine heykel sergisi halkın epey ilgisini çekti.
osmanlı zamanında padişahların desteği ile başta ihsan özsoy olmak birçok ünlü heykeltraş yetişti. malum kesim atatürk heykellerini “dinimizde putperestlik yoktur” deyip tahrip etmeye çalışırken osmanlı padişahının heykeline ses çıkarmamakta.

bazen bunalıp sadece gözlem yapmaktır. bir yerden uzaklaşır sadece uzaktan seyredersiniz.

ilkokulda pazartesi günleri yapılan kontrolden geçmiş nesildir.
elleri, ütülenmiş bir mendilin üstüne koyarak, öğretmenin çocukların tırnaklarını kontrol etmesidir.
tırnakları temiz ve kısa olmayanların akıbeti ne olurdu pek hatırlamıyorum. avuç içine cetvelle vurulurdu sanırım.

her daim work, her daim gofret, her daim trabzonspor.

bir dönem emrah’a benzerliğini kullanarak ünlü olmaya çalışmış zavallıdır.

emrah’a olan fiziksel benzerliğini paraya ve üne çevirmeye çalışan bu arkadaşımız şarkı söyleme tarzı olarak da emrah’ı taklit ederek piyasada bir köşe kapmaya çalışmış ama bu o elim güne kadar da kendisine belli bir tanınırlık getirmiştir. son paragrafta bu elim günü anlatacağım.

arkadaşımız, mal bulmuş mağribi gibi üzerine saldıran televizyon programlarına akıp giderken bir yandan da emrah’a benzediği için değil, iyi bir müzisyen olduğu için ünlü olduğunu iddia etmiştir.

ancak albüm kapağında kullandığı resim ve ismini yazış şekli sahtekarlık kokuları yaymasına neden olmuştur. şöyle ki:



l’nin kuyruğundaki kıvrılmanın emrah’a benzemek için zavallı bir çalışma olduğu gözlerden kaçmamıştır. ama kimsede “ aga sen neyin peşindesin” dememiştir.

ta ki o elim güne kadar. o gün televizyon programına servet kocakaya ile katılan replikant, sunucunun bir sorusu üzerine:

“ emrah’a benziyor olabilirim ama ben üniversite mezunuyum” diyerek kendi sonunu da hazırlamıştır.

bu muz ortayı göğsünde yumuşatan servet kocakaya:

“ sen üniversite mezun olduğun için değil, sahtekarca bir iş yaptığın için buradasın’ diyerek maçın bitiş düdüğünü çalmıştır.

bu programdan sonra ortadan kaybolan kardeşimizden bir daha haber alınamamıştır.

koray, alper, aleyna, eslem, buğlem, çisem, tusem, enlem ve boylam *

yol verdiğiniz diye teşekkür beklemeniz de ayrı olay, zaten mecburi olan bir şey için teşekkür beklemek kadar saçma bir şey olamaz. avrupa ülkelerinde yol vermezsen cezayı yersin. doğrusu türkiye'de yaşıyoruz ama olsundur. bu arada yayanın yaptığı ekstra bir terbiyesizlik varsa onu bilmem ama ben yol verdiğim hiç bir yayadan herhangi bir teşekkür beklentisi olmadan yapıyorum, yapmam gereken bir hareket için niye teşekkür bekleyeyim.

beni kimse yazmadığına göre atış serbest, sizinle tuvalete bile gitmem lan **.

t: drama'da debrencik denilen bir köy vardır. ayrıca kuzey makedonya ve arnavutluk'ta da debre adlı yerler var, hasan bu son iki yerden de gelmiş olabilir, bilmiyoruz.
bunların dışında türkçede durup dururken sonda iki ses türemez, dolayısıyla debre'nin zaman içinde debreli olması çok zordur.

meja bilgi içerikli entryleriyle sözlüğe kültür kazandırmaya çalışıyor.