hinduizm'de insanlara en çok yardım eden tanrı, lakabı da koruyucu. insanlara yardım etmek için kılıktan kılığa, bedenden bedene dolaşan bu tanrının en son görüldüğü beden ise buddha'nın bedeniymiş.

gecenin bir yarısı aklıma düşmüş olan yazar. çiçeklerimi aldım geldim. sanki mezarlık ziyareti yapıyormuş gibi hissediyorum. okumadığım tanımı var mıdır? şöyle bir bakayım dedim. hepsini tüketmişim. kalmamış elde. yani acil durum için bile tanım/başlık bırakmamışım. yoksunluk sendromu çekiyoruz güzel kardeşim. tamam kafayı izne çıkardın. haklı sebeplerin vardı. çoğuna o dönem zarfında ben de katılıyordum lakin dönsen fena olmayacak. zira bizler halen buradayız. tekkeyi bekliyoruz ki, çorbayı içelim. bir tas çorba da sen getirsen fena olmaz. ağzımızın tadı yerine gelir. tabi getireceğin çorba kaplumbağa çorbası olmazsa sevinirim. ilkesel olarak biliyorsun kaplumbağa çorbası tüketilmesine karşıyım. kaldı ki, bu düşünceler salt benim düşüncelerim de değil. gelmeni bekleyen yazarlar olduğunu düşünüyorum/biliyorum.

artı yazılması gereken bir yazı var biliyorsun. araştırmasının şimdiye kadar bitmiş olması lazım. bekliyoruz. burayı okuyorsan umarım bu iletiye karşı kayıtsız kalmazsın.

tanım: sözlüğün en sağlam yazarlarından, okunası güzel adam.

büyüye inanan da net kerizdir bu arada. sırf '' deli '' olarak görülmemek için psikolojik rahatsızım demiyor da büyü diyorlar sonra böyle şeyler çıkıyor.

bir *yer *bulalım*.

koskoca itibarına kıl kondurmayan devlet, gece gizliden çaktırmadan buzdolabından sarma aşırır misali vatandaşının arkasından iş çeviriyor. farklı bir sonuç beklemiyordum ona rağmen üzüldüm.

şimdi denk geldim bir tanımına sonra diğerlerine okudukça merak ettim daha da okumak istedim. bazen böyle yazarlar karşıma çıkıyor ve bir yerlere dokunuyor işte. mahlasının da hakkını vermiş. çok beğendim yazdıklarını. tüm varoluşsal sancıların kurbanlarına gelsin yazdıkların ne diyeyim. biraz yorucu duygulardan boğulan kederli birazda empatik sonrasında umudun peşinden gidenlerken yakalıyor yaşam enerjisini.

"yolculuk, yolculuk.." dedim o kadar.
al işte ne oldu? hiçbir şey.
çok uykusuz ve yorgunum. ki bu daha başlangıç. ben galiba evimi özledim. evde olmak vardı şimdi..*

pankreas ekzokrin fonksiyonlarını değerlendirmede en duyarlı ancak komplike bir testtir.

başlığı okumak bile güldürdü. sahne gözümde canlandı.

iyi kötü bilinen tüm yazarlar.

sevgili dövüşçü'ye katılıyorum. kimsenin gidişi olay yaratmaz. daha doğrusu gidiş sebebine göre anlık olarak epey konuşulabilir hakkında ama sonra unutulması pek uzun sürmez. yaşadık, gördük kaç kez. bu sebepten hiçbirimiz kendimizi vazgeçilmez sanmayalım derim ben.

ülkeyi mülteci ordusuna çevirmesi.

inançlı bir insanım ancak keramet, hürmet olaylarına pek itibar etmem. her olayın fizik kanunlarına göre ve neden sonuç ilişkisi içinde geliştiğini düşünürüm.

üniversite yıllarımda okula gitmek için haydarpaşa'dan ekspres trene binerdim. bir gün ensesi kat kat, yaşlıca, koca kafalı, yarma gibi bir psikopat, yaşanan çok ufak bir tartışma ile hiddetlenerek bana saldırmaya başladı. nereden bilecektim ki? 17 yaşındaydım. ona göre tıfıl biriydim. tabi vagon vagon kaçtım. sonunda nefesim kesildi. beni vagon arasında kapı önünde kıstırdı.

yumruğumu sıkmış vaziyette bildiğim duaları okurken adamın tam diz kapağına yumruktan az daha büyüklükte bir taş geldi ve dizini tutarak yere kapaklandı.

tabi hemen taşın geldiği yere baktım ki camda delik var tamam, ancak yerde cam kırıkları yok. kırılma sesi de duymamıştım. orada bulunan diğer kişi trene binerken camdaki o deliği gördüğüne yemin etti. sonradan gelen kişi de teyit etti.

velhasıl, 70-80 km hızla giden trenin kapı camındaki kendi boyutunda bir delikten geçen ve bana saldırmak üzere olan psikopatın diz kapağına çarparak onu yere yıkan taşı kim attı?

bir doğa üstü olay mıydı ya da bir tesadüf mü anlayamayacağım. tek bildiğim ilk istasyonda arkama bile bakmadan topuklayıp şükrettiğimdir.

hayat çevrende akıp giderken çay içip seyretmek..

eşim ve ailesinin eve ilk kez tanışmaya geldiği gün heyecandan bayılmam yere düşerken kafamı vurmam ve dilimin boğazıma kaçması thanks panik atak thanks anksiyete

yazın gelişinin müjdecisi olan bir anonstur. bu anons duyulunca ilkbaharın heyecanı insanın içini kaplar.

muhtemelen malulen bir emeklilik olabilir. yinede ne şekilde olursa olsun çok genç yaşta boşa çıkmayı emekli olmayı doğru bulmuyorum. 36 çok erken ama 65'te çok fazla. 50-53 bandı idealdir diye düşünüyorum.

kişisel kokulara vs değinmeyeceğim ama kapuska pişirilmiş evin kokusuna tahammül edemiyorum. kapıdan girdiğinde genizini yakan o buharımsı koku beni mahvediyor. kapuskayı da kokusunu da sevmiyorum. kapuskadan ölesiye nefret ederken lahana sarmasına bayılıyorum. bu nasıl yaman çelişkidir bilemedim.(swh)