an itibariyle benimdir.
bulutların nasıl yer değiştirdiğini izlerken onlara imrendim.
sınırlar hep insanoğlu için, bulutlar dertsiz tasasız kafasına göre takılıyor. kimlik pasaport soran yok bugün burada yarın burayı çoktan terketmiş.

zeki demirkubuz mod off.

ülkemde her gün gördüğüm, yine zenginlerin övüldüğü bir kalkışma. karma puanı az olan ben ve benim gibi fakir yazarlar dışlanmış, bir köşede bu başlığı okuyor.

insanı üzen bir durumdur.

herkes bıçakla açma yöntemini söylemiş ancak en nihayetinde bıçak bu, şakaya gelmez dostlar.

peki bıçak yerine neyle açacağız?

1. mutfağa gidiyorsunuz ve çekmeceden bir adet sapı tercihen yassı olan tatlı kaşığı veya çay kaşığı alıyosunuz,*
ardından kullandığınız kaşığın sap kısmını inatçı kapağın cam ile arasında kalan herhangi bir kısmına dikine bir şekilde, takoz sıkıştırır gibi azıcık bir baskı ile kavanozla kapak arasına bastırıyorsunuz. vee voila! kapağınız gazı alınmış bir şekilde açmaya hazır.

2. kapağınız daha da ketum çıkarsa azıcık su kaynatıp, tas gibi bir yere kaynak suyu dökün ve açılmayan kapağı sıcak suyun bulunduğu tasa, kapağın yüzeyini tam kaplayacak ancak camla sıcak suyu çok da çok da temas ettirmeyecek şekilde batırın. kapak yeterince ısındıktan sonra durulayarak veya el havlusunu eldiven gibi kullanarak açmayı deneyin. muhtemelen sizi bu kadar yorduğu için mahçup hissedecek ve daha da yorulmanıza müsade etmeden açılacaktır.

sıcak demirci olmak isterdim. savaşçıların itemleri benim tükkandan çıktıkça bi gururlanırdım şöyle.

fizyoterapist ilanında istenilen belgelerde fakülte veya yüksekokul mezunu olma şartı tek kriter iken zaten belirlenmiş birilerini yerleştirmek adına saçma sapan eğitim belgeleri istenmekte (bkz: auriküloterapi)

akrepten beter sokan varlıklar bütünü.

evli bile olsalar saçma bulduğum olay . oldu olacak tek kimlik kullanın.

az önce evde pilatesimi yaparken aklıma gelmiş düşüncedir.

koskoca piramitler.. sen de 5 yıl ben diyeyim 10 yılda yapıldı. o zamanlar inşaat sektörü bu kadar ilerlemediği için megatonlarla ölçülecek ağırlıktaki taş blokları taşıyan işçiler bir kez olsun lahmacunla kola tüketmedi.... işçi dediğin nasıl lahmacun kola öğünü tüketmemiş olur yahu gerçekten anlamıyorum.. firavunun askerleri tarafından sürekli kamçılan, hayvandan beter muamele gör ama şantiyende bir lahmacun kola tüketeme.. üzüldüm onlar açısından..

bir türk dizisidir. durum komedisidir. a2 de denk gelince tebessümle karşılayıp izlemeye başladım. eskiden severek izlerdim ben bu diziyi. çok güzeldi. tebessüm ettirirdi ve ailemle izlerdim. duygulandım ulan sözlük.

dizi 2008 ile 2010 arasında 3 sezon olarak yayınlandı. toplam 64 bölüm olarak sürdü. güçlü bir oyuncu kadrosu vardı.

oya başar, tarık ünlüoğlu, dolunay soysert, ali sunal, şehsuvar aktaş, ayçin inci, bala atabek, mert öner gibi oyuncular dizinin oyuncu kadrosunda bulundular.

dizinin ilk iki sezonu atv’de son sezonu ise star tv de yayınlandı ve dizi sonra ekranlara veda etti.
dizi konu olarak mutlu ve birlikte olan bir ailenin yaşadıklarını anlatıyor. neden bilmiyorum ama bana böyle diziler çok sıcak ve samimi geliyor. o yüzden bu diziyi çok sevmiştim. mekanlar sayı olarak çok az oluyor ve samimi bir dizi ortaya çıkıyor.

hep konuşulan bir muhabbet vardır. bizim türkler sitcom yapamıyorlar şeklinde gelişir. bu dizi o söyleme karşı bir dizidir. bence bu dizi çok güzel bir sitcom dizisiydi.

karakterler çok başarılı ve gerçekti. özellikle cahit karakteri mükemmel bir karakterdi.
televizyon ile olan ilgisi, pijamaları, askerlik anıları, yemek görünce kafayı yemesi ve bir sürü detay onun ne kadar üzerine düşünülmüş bir karakter olduğunu gösteriyor. özellikle baskın yapısı ama yumuşak kalbi tam bir türk babasını yansıtıyor. dizide o koltukta oturuyor eline kumandayı alıyor ya tebessüm ediyorum.

hayatımda bir dönem sürekli geceleri bu diziyi izlerdim. 5 de başlardı. gece 5 e kadar tv karşısında mayışırdım. saat 5 olur olmaz keyifle izlerdim. tam dizinin sonlarına doğru uykuya dalardım. her gece bunu tekrarlardım. bilgisayardan veya telefondan yapardım ama aynı zevki vermiyordu. hoş dizi. izlemeyenlere tavsiye ederim.

ben gibi bu diziyi sevenler varsa a2 kanalında takılsınlar mutlaka denk gelirler. bu tanım sayesinde çok duygulandım. eski türk dizilerine göz atacağım tekrar. böyle samimi dizilere hasret kaldık yemin ederim.

yıllar önce bir arkadaş önerisiyle izlemeye niyetlenip nedense yarım bıraktığım film.
filmi taze bitirdim geldim, o sebeple düşüncelerim hala biraz dağınık, toparlayabildiğim kadarıyla yazacağım. buradan sonrası spoiler içerebilir.
--! spoiler !--

filmde en çok dikkatimi çeken şey alex(chris)in kimseyle doğru düzgün vedalaşmaması oldu. bir tek sevdiceği tracy ile sarılıyor vedalaşırken. genellikle habersiz gelip habersiz gitmeyi tercih ediyor, kimsenin hayatının bir parçası olmak istemiyor sanki. kimseyi de hayatına o denli dahil etmiyor. bağlanmak istemiyor belki de. fakat tam tersi, bu yolculukta kiminle tanışsa ya onu kendi çocuklarının yerine koyuyorlar, ya da evlatlık almak istiyorlar.

düşündüm de, hayatımıza giren herkes için geçerli belki de bu. bir gün hayatımızdan çıkacaklarını, er ya da geç, bildiğimiz halde hep bizimle kalsınlar istiyoruz. geleceğe dair kocaman kocaman hayaller kuruyoruz. kaybettiklerimizin yerini doldurmaya çalışıyoruz bir şekilde. ama işte hayat, kimse olduğu yerde kalamıyor.

alex'e gelince, mutluluğu her zaman kendinde, ve doğada aramayı tercih ediyor. insanlardan hiç bir beklentisi kalmamış.
filmin başında ailesi ile tartışan alex'in film boyunca ne kadar uyumlu, herkes ile sohbet edebilen ve insanlara kolayca kendini sevdirebilen biri olduğunu görüyoruz. oysa ailesi ona hiç öyle davranmamıştı. yani bu bakımdan çekip gitmek konusunda haklı buldum alex'i. ama keşke sonu böyle bitmeseydi de dedim.

"happiness is only real when it's shared"
sözüyle de anlıyoruz, aslında alex de aradığını tam anlamıyla bulamıyor.

--! spoiler !--

ayrıca film müziklerinin çoğunluğu eddie vedder'a ait olan film.
kapanıştaki müzik için tık

ışıktan hızlı seyahat etmeye yarayan teorik araç. teorik fizikçi miguel alcubierre tarafından geliştirildiği için alcubierre sürücüsü olarak da bilinir.

basitçe şöyle işler: araç, uzay - zamanda bir bozulma ortaya çıkarır. bir "altuzay baloncuğu" oluşturarak içine girer. uzay - zaman sürekliliğini çarpıtarak onun ışıktan hızlı hareket etmesini sağlar ve baloncuğun içindeki aracınızla ışıktan hızlı seyahate yani bir anlamda geleceğe yolculuğa olanak tanır. bu biraz dalga sörfü yapmaya benzer; aslında bir evren dokusuna binerek ışıktan hızlı sörf yapıyormuş gibi düşünebilirsiniz.

bu fikir aslında star trek'ten çıkmadır. alcubierre bundan esinlenerek fikri geliştirmiştir. birçok bilim kurgu roman ve filminde de kendine yer edinmiş durumda warp motoru konusu.

star trek'te bu iş şöyle yürüyor: warp motorunun güç kaynağı, madde ve antimaddenin etkileşimi.bu etkileşimi sağlayan şey dilityum adı verilen kurgusal kristaldir. etkileşimi sağlayabilmesi için yüksek enerjili manyetik alana maruz bırakılır ki antimadde ile reaksiyona giremesin. bu maruz bırakılmanın sonucu elektroplazma adı verilen yüksek enerjili maddedir ve plazma kanalları aracılığıyla taşınır. plazma enjektörleri, bu elektroplazma adlı malzemeyi bir bobine aktarır ve bu bobin uzay - zaman dokusundaki çarpılmaları oluşturan sistemdir. tabii bu işin bilim kurgusal kısmı.

her ne kadar iş bilim kurgusallığın dibine vurmuş gibi görünse de son yıllarda alexey bobrick ve gianni martire adlı 2 bilim insanı bu konu üzerinde çalışmalar yapıyor. bu konu hakkında bir makale bile yayımladılar. normal şartlarda bahsettiğimiz ortamın oluşabilmesi için, imkânsız denecek kadar yüksek enerji gerekir. ancak ikiliye göre, uzayı çarpıtmak için yüksek "dozda" kütle çekim enerjisi
de kullanılabilir.

başka bilim insanlarının çalışmalarını temel alan teorilere bakılırsa, star trek'te olduğu kadar hızlı olmasa da yine de bir warp motoru yapmak mümkün. ilerleyen zamanlarda belki de bizim neslimiz bir warp motoruna şahitlik edebilir. şimdilik tek yapacağımız şey biraz daha beklemek gibi görünüyor.

dünya edebiyatında insan ruhunu en iyi çözümleyen ve bunu eserlerinde en doğru şekilde yansıtan yazardır. muazzam bir yazım tarzıyla,akıcılığıyla, okudukça içine alan yapısıyla her bir kitabı farklıdır,özeldir. filozof,psikolog,kahin ve romancıdır. kahindir çünkü her kitabını okurken sırdaşlık,arkadaşlık yapar size.zamanın ötesinde yalnızlığınızı bölüşür. acıları tüm insanlığın geçtiği sıradan ama bir o kadar sarsıcı acılardır.filozoftur çünkü düşündürür, sorgulattırır hayatı, kendinizi ve sıradan çaresizliğinizi.. iyi ki vardır dostoyevski.. iyi ki okuyoruz tüm karmaşıklığını ve gizemini..

einstein: "dostoyevski bana bütün bilim insanlarından daha fazlasını verdi. gauss'tan bile..."

kendine ve ailesine gram saygısı olmayan özentinin tekidir.

valla kimileri sever, kimileri sevmez.
sevmeyenler çoğu zaman umrumda bile değiller açıkçası.
kendime has bi mizah anlayışım var, kimisi bunu çok görüyor bana
onlarla içten içe bir savaşım var. onun dışında normal bir insan beni sever.

püskevit seviyorum.

şehir dışındaki oğlumu aldım.
tembellik yapıyorum.

aslında o kadar da güzel değil ama karadenuz da çektim.

gülhane parkında bir ceviz ağacı.

ilk aşkımı hatırlamamla birlikte aklıma gelen şerefsizlik türü.
her kızın hayatında en az 1 furkan bulunmuştur ve şerefsizin önde gidenidir.
benimkisi fenerbahçeli bir kız için benden ayrılmıştı. derbi günleri beni engellerdi.
sonra o fenerbahçeli kızla nişanlandı lise bitiminde. stalk atsam büyük ihtimalle evlendiklerini görürüm.
geri zekalı herif çocuğunun adını sefa koyacağını söylüyordu. şerefsiz. mal.