(bkz: o ney gardaş yarısını bana ver)

yaya için yanan trafik lambalarını asla takmamak. yurt dışında göremezsiniz herkes saniye saniye uyar.
bir de kurallara uymayı, kibarlığı enayilik olarak görmek...bu çok acı

“turuncu büyüteç elbet bir gün takip edilecektir. onu takip eden yazar ne güzel yazardır, o bildirim ne güzel bildirimdir!” sözüme mazhar olan bildirimdir.

işte büyük resmi görmek diye buna denir. valla helal olsundur. başlığı açan yazarı, verdiği bilgi nedeniyle tebrik ediyorum. bir daha kendi fotomu pp yapmam.

beni görmek, yüzümü görmek değildir.

ve o dolmuşta bunu duymayıp, az ilerde inceeeeekkk vaaarrrr diye bağıran bir denyo hep çıkar.*

keşke herkes bu kadar basit bir olayı anlayabilse ve olayı saçma sapan yerlere çekmese diye katıldığım başlık.

bazen söyleyecek bir şey bulamıyorum bi iki saniye boş boş bakışıyoruz karşımdakiyle. sonra bi iki kelime sanki cımbızla çıkıyor ağzımdan. konuşsam bir sürüde söyleyecek şeyim var aslında.

3. 4. tanımı yazsa bile bir şekilde başlıklar başına kalan yazar.

moderatör mü? yok öyle bir şey.

türk yurdu başkurdistan'ın yerel yönetim yerleri olan illerinin oldukça estetik bulduğum bayraklarıdır. bende, alternatif bir dünyada türk devletlerinin bayraklarının nasıl olurdu sorularına cevap olmuşlardır.

ilk bayrak ve en beğendiğim bayrak; boray ilinin. eskiden ilin olduğu yerde yaşayan yeldek, yelan, kırgız ve tanıp adlı başkurt boylarının tamgalarını ve tüm türklüğü temsil eden arkaik bir çizime sahip gök börü'yü içeren bayrak.

ikinci bayrak, karınca anlamına gelen kırmıskalı ilinin. alt ve üstte iki ayrı boyun tamgasını taşıyan ortada yükselen bir kartalın olduğu bayrak.

üçüncü bayrak ise güvercin anlamına gelen kügersen ilinin. adına uygun şekilde, minimal bünyeleri bahtiyar edecek bir bayrak.

bir diğer bayrak, yılıyir ilinin bayrağı. tarihte var olduğundan beri, nerede olursa olsun türkler, taşa, kağıda, halıya, sancağa totem hayvanlarından olan geyiğin figürünü kazımışlardır. bu kültün devamı olan kızıl geyikli bir bayrak.

en hoşuma gidenlerden biri de teteşle ilinin bayrağı. yine boy damgası içeren ve iki gelinciğin bulunduğu bir bayrak.

yine oldukça asil bir diğer bayrak ise mescitli ilinin bayrağı. tüm türk uruğu içerisinde her boyun neredeyse bir yırtıcı kuşu olmuştur. türkler için yırtıcı kuşlar tarih boyunca aslî figürler olmuşlardır. işte onlardan biri, arşa yükselen bir doğanı resmeden bayrak.

son olarak vereceğim bayrak, salavat ilinin bayrağı. bu bayrağın özel bir yanı var, çünkü salavat yulayev 16 haziran 1752 tarihinde bu ilin bir köyü olan tekey köyünde doğdu. salavat yulayev için ayrı bir başlık açmanın doğru olacağı kanaatindeyim ama şunu söyleyeyim. 1773'de rusya'da ortaya çıkan ünlü kazak isyanı pugaçov isyanına katılmış ve başkurt halkını örgütlemiştir. kazan şehri ve dolayısıyla tatarlar bir senede düşse de, başkurtlar üç sene rusya'a karşı gelmişlerdir. daha sonra da başkurtlar boyun eğmediler. başkurtlar çok az sayıda olmalarına karşın bir çok kez baş kaldırdırlar. yemelyan pugaçov kazak türkleri için ne demekse, başkurt türkleri için de salavat yulayev o demek. başkurtların kahramanı ve önderi olan salavat yulayev halen başkurtların tarihi ve milli mefkuresinde önemli bir yer tutmaktadır. işte doğduğu ilin bayrağında o yiğit; salavat yulayev cenge gidiyor, yine bir türk özgürlüğe dört nala koşuyor.

diğer bayraklara buradan ulaşabilirisiniz.

ben kendi isteğimle yapıyordum çalıştığı için.

son zamanlarda sürekli yaşıyorum. farkına vardığınızda, normalde mümkün olmayan şeyleri yapabiliyorsunuz. hep uçarım.

(bkz: kafa sözlükte dislike butonu olmaması)
(bkz: kafa sözlük mobil uygulaması)

fotoda keder var fotoda umutsuzluk var.
kara kara düşünüyorlar.
bunun bi tık üstü kayalıklarda içmek.
onun da bi tık üstü köprü altında içmek.
genç yaşta dert tasa sahibi olmuşlar üzüldüm. nasıl da elleri çenelerinde mahmur bakıyorlar.

zweig’ın, karısı lotte ile intiharına, hitler’in dünya düzenini kalıcı sanmasının verdiği karamsarlığın yanı sıra, kendi dünyasının asla bir daha varolmayacağı düşüncesi neden olmuştu. zweig'ın ebedi yolculuğuna çıkmadan önce bizlere bıraktığı o son sözler, intihar mektubu:

"özgür iradem ve açık bir bilinçle bu yaşamdan ayrılırken, son bir sorumluluk yerine getirilmeyi bekliyor: bana ve işimi yapmama huzurlu bir ortam sunan harika ülke brezilya’ya içten teşekkürlerimi sunmak. her yeni günle bu ülkeyi daha çok sevmeyi öğrendim, ruhsal anavatanım avrupa kendi kendini yok ettikten ve ana dilimin dünyası yok olduktan sonra, dünyanın hiçbir yerinde hayatımı bu kadar severek yeniden kuramazdım. ama altmışıncı yaştan sonra tam anlamıyla yeniden başlamak çok özel bir güç gerektiriyor. ve benim gücüm yıllar süren vatansız yolculuklardan sonra iyice tükendi. bu nedenle hayatımı doğru zamanda ve doğru bir şekilde sonlandırmamın iyi olacağına inanıyorum. ki hayatım boyunca tinsel uğraşım en büyük haz kaynağım ve kişisel özgürlüğüm en yüce değerim oldu. bütün dostlarımı selamlarım! hepsine uzun geceden sonra gelen tanın kızılllığını görmek nasip olsun! ben, her zamanki sabırsızlığımla önden gidiyorum.”

yok hükmündedir.

görülse bile ıyh denilir, hatta onu beğenenler varsa "olm ahrette bile olsa sizi bulup yakacam" denir, bu konuda hayatta sevgi kelebeği olamam, üstüme gelmeyin, kinci devenin tekiyim. gerçi büyük çoğunluğunuz öylesiniz de, gerçekleri söylemek benim gibi üç beş kişiye kalmış işte napalım?*

güllaçtır.
bu kadar sevilmeyen ama sevilen bir tatlı daha yoktur ya.

hırsız polis sjsjsjsj.

tevfik fikret'in felsefik ve son derece karamsar olan şiiridir.

gayya-yı vücud
bazı kırlarda gezerken görülür nefretle;
bir çukur yerde birikmiş, kokuşmuş bir su, solucanlarla, sülüklerle, yılanlarla dolu.
adacıklar gibi üzerinde yüzen böcek bulutları,
sazların gölgesinde sayısız, isimsiz
kaynaşan kokuşmuş kalabalık, acı bir korkuyla
titretir kalbi, fakat kurtulamaz gözleriniz
bakmaktan o zehir bulaşmış aynaya yine,
sizi bir cazibe almış gibidir pençesine.
ruhunuzdan ne kadar gelsede nefret seslenişi
oradan ayrılamaz dikkatiniz bir müddet,
oradan dönmeğe kuvvet bulamaz gözleriniz...
işte varlık cehennemi, işte o karanlık, o batak:
insanın işte, ümid dolu heves dolu, kendinden geçmiş
karanlık çukurda yüzdüğü yokluk girdabı...

saf ruhu karanlığın derinliğine indikçe
çırpınır öfkeyle nefretle; fakat durmaksızın
devam edecektir o inişe sonsuza kadar.


gayya: cehennem çukuru. cehennemin en korkunç, en can alıcı yeri.

tahlili: buradan

şüphe veya kuşku, bir insanın, bir olay karşısında duyduğu emin olamama veya güvensizlik duygusudur.
şüphenin en genel tanımı ise; "inanç ve inançsızlık arasında kalan duygu"dur. bu çoğu insan için olağan bir duygu olsa da, kimi zaman gereksiz veya aşırı olarak belirebilir. aşırı şüphe duyan insanlara "paranoyak *" veya "kuşkucu" adı verilir.
psikologlara göre ise, şüphe, kişinin benliğinden çıkan bir tür fobidir. *

bazen hepimiz bazı konularda yerli yersiz şüpheye düşeriz, düşebiliriz. bazen de gerçekten şüphe duymamız gereken durumlar olabilir. burada olması gereken şüphe duyduğumuz konuyu, şüphe duyduğumuz insana sormak ve ondan da bu konu eğer gerçekten bizim kuruntumuz ise bizi rahatlatacak cevaplar almaktır. bence burada eğer gerçekten klinik bir vakadan bahsetmiyorsak; bir insan şüphe duyduğu konuyu dile getiriyorsa ona paranoyak denmez, kuşkucu denmez.

belki şurada bize çok değer veren birisi vardır, şuraya da onun bizi merak ediyor oluşunu çizelim... *

pame'de bu hafta bir doğumgünü kutlaması var. * *

çağdaş yunan müziğinin farklı kulvarlarda üç kuşağını başarıyla temsil eden üç sanatçıyı birleştiren, aynı gün doğmuş olmaları. 29 eylül 1949 doğumlu yorgo dalaras'ın, 29 eylül 1957 doğumlu sokratis malamas'ın ve 29 eylül 1973 doğumlu fivos delivorias'ın doğum günlerini müzik kariyerleriyle, şarkılarıyla ve sesleriyle üç gün öncesinden kutlayacağımız üç mini bölümden oluşacak bu hafta pame.

bu üç renkli müzikal kişiliğe dair minik anekdotlar ve bolca müzikle pame radyo yayını, bu akşam saat 22:30'da sözlük radyosunda. bekliyoruz! *

blog.normalsozluk.com/