öyle bir sır yok. saygı sevgi bilmem ne falan hepsi yalan. mutlu evlilik diye bir şey kalmamış.

doğma büyüme kadıköy insanı olarak elbette kadıköy diyeceğim modası, suadiyesi, bostancısı, sahili, barlar sokağı, osmanağa camiisi ile güzeldir kadıköy bir gün buluşma ayarlanır ise burası seçilmeli.

pame'de bu hafta caz tınıları var.



tatil modunun yavaştan dört bir yanımızı kapladığı şu günlerde, serin içeceklerinizi alıp yıldızlı gökyüzünü görebileceğiniz bir köşede müziğin akışına kendinizi şöyle bir bırakmaya ne dersiniz? işin gücün, hayat gailesinin telaş ve stresine karşı dinlendirici ezgiler sizleri bekliyor. yunan müziğinde son yıllarda gelişip güzelleşen caz kanadına dair birbirinden güzel sesleri tanımak, huzurlu bir akşamı müzikle daha da renklendirmek için pame radyo yayınına sizleri bekliyoruz.

yunan müziği temalı pame radyo yayını, bu akşam saat 22:30'da sözlük radyosunda yayında olacak.

radyo.kafasozluk.com

turk fotografci mert alaş tarafindan cekilen; jlo'nun asla yaslanmadigini, hala efsane oldugunu kanitlayan gorsel.

tatava yapmadan, cift tiklayip gecelim efenim*.

karadeniz geliyor. temmuz ayında suyu sakin ve çok güzelken ağustos ayında fikir değiştirip dalgalanması, insanı boğmaya çalışması falan. ve buz gibi olması. ilginç bir deniz.

çok koşmasan da olur, ebeveynlerin türkiye’de ikamet ediyor.

fotoğraf çektirecek tonla yer olması. yoksa o trafik falan çekilir çile değil vallahi.

bide söylemesi havalıdır hani: nerde yaşıyorsun? istanbul'da ya yaşanacak başka yer mi var ki? *

birkaç kitapseverle(sözlükten bir bakıma bağımsız olarak) sanırım 7-8 aydır telegram üzerinden devam ettirdigimiz faaliyet.

şimdiye kadar hatırı sayılır kitap ve filmi geride bırakmış bulunmaktayız kiritize ederek.


alışkanlığa dair de paslanma veya tozlanmalara iyi geliyor gerçekten.

edit: normal sözlük dahil gruplaşma olunca dağılabilme özellği var tabi.

arkadaşların vakit geçirmek ve eğlenmek için bir araya geldiği yer manasına gelen hintçe sözcük.

ülkemizde bebekleri dışarı çıkarırken bebeklere tatlılık, şirinlik yaparak ve gülerek söylenen sözcüktür.

(bkz: atta)

cinsiyetimi sorgulatan başlık.

çöpler. daha doğrusu çöpe atılanlar. marmara üniversitesi'nde doktora öğrencisi olan umut yiğit, yüksek lisans tezinde çöpleri analiz ederek semtlerin ekonomik durumlarına ilişkin çıkarımlarda bulunmuş.

"türkçenin" kelimesinin kesme işareti ile ayrılmadığını bilmeyen kişinin isyanıdır.

suzan hacıgarip & çağan şengül ün birlikte söylediği harika bir şarkı, sözleri de çok naif, burada sözlükte keşfettim,
ilk saniyeden itibaren insanı yakalıyor, böyle pes şarkılar pek tarzım değildir, hatta duyar duymaz kapatıcaktımki yakaladı, bu modda da değildim ama dinleyince tuttu beni, ayrıca dinlerseniz doğru duyuyorsunuz, evet şarkıda kanun sesi var tatlı tatlı, böyle modern bir düzenlemede çok dozunda ve çok yakışmış, iki gündür non-stop dinliyorum, insanı hüzünlendiriyor ama kızın sesi o kadar yumuşak ki ve gerçekten çok güzel söylüyorlar ikisi de, çocuğu da tanımıyordum hiç, onun da tok ve karakterli bir sesi var, düet olarak da sesleri çok yakışmış, tavsiye ederim, bana dua edeceksiniz, ben bu şarkıyı paylaşan yazarı hatırlamıyorum ama ona da teşekkürler :)

edit : profilinde gördüğüm yazar zümrüd-ü anka ymış, gerçekten başlığındaki gibi, kıyak bir şarkı paylaşmış bizimle ;)

bisküvi diye ağladığımda babaannemin zıkkımın kökünü ye demesi ve benim zıkkımın kökünü istiyorum diyerek ağlamam.

(bkz: cem karaca)
ölmeden önce döneklikle suçluyorlardı, şimdi kimsenin ağzını bıçak açmıyor.

memlekete dair hâlâ bir umudun olduğunu gösteren muhteşem bir etkinlik! türkiye’nin içinde bulunduğu bu nahoş durumdan kurtulmanın tek yok yolu eleştirel aklın bir gelenek hâline gelmesidir. bu da bittâbi kitap okumaktan ve analiz yeteneğimizi geliştirmekten geçiyor.

kafasozluk.com/entry/51937

tad bulmak isteyen kişidir.

"ben yanlış yaptığımın farkındayım; beni örnek alma, sen doğru olanı yap" minvalindeki söz.

(bkz: eceli gelen köpek cami duvarına işer)

“içimde bir şeyler haklıydı ve bunu sadece içimdeki diğer ben biliyordu...”

dünya edebiyat tarihine yazdığı kitaplar ile damga vurmuş bir isim;
“stephan zweig”

28 kasım 1881’de viyana doğmuştur. 1934 yılında adolf hitler ve nazi ideolojisinin iktidara gelmesi sonrası viyana’yı terk etmişti. önce ingiltere ardından abd’ye giden zweig, 22 şubat 1942’de hayatına son verdiği brezilya’ya yerleşmişti.

“amok koşucusu”, “yürek çöküntüsü” gibi birçok kitabı türkçe’ye de çevrilen zweig’ın, karısı lotte ile intiharına, hitler’in dünya düzenini kalıcı sanmasının verdiği karamsarlığın yanı sıra, kendi dünyasının asla bir daha varolmayacağı düşüncesi neden olmuştu.

eminim bir çoğunuz hayat hikayesini biliyordur. biz gelin, intihar mektubuna bakalım ve bir değerlendirme yapmaya çalışalım.


zweig, karısı lotte ile birlikte, geride bir not bırakarak intihar etti. (çevirisi ve orjinalini aşağıya ekliyorum) almanca el yazısıyla yazdığı not ise, ölümünden 70 yıl sonra israil ulusal kütüphanesi tarafından yayınlandı. intihar mektubunu bir doktorun, 1960 yılında brezilyalı bir polis memurundan aldığı ve kütüphaneye verildiği söylenir ki, (kütüphanenin açıklamasıdır.) açıkcası bu hikaye bana pek inandırıcı gelmemiştir. nedeni ise bana göre mossad’dır. konudan çok uzaklaşmak istemiyorum. ileride ikinci dünya savaşı sonrası mossad’ın nazi avı ve yahudi eserleri hakkında yazmak isterim ve bu konuyada değinirim.

gelelim mektuba;
kendi el yazısıyla yazdığı mektup, o kadar nahif bir dil ile yazılmıştır ki, artık almanca konuşulan hiç bir ülkede bu dili göremezsiniz. ben almanca bilmeme rağmen okumada zorluk çektim. aslında sadece bu bile, dillerin nasıl erozyona uğradığını, insanların gün geçtikce nasıl yozlaştığının tek başına kanıtıdır. (zweig mektubunda, anadilinin yok olduğunu görmenin üzüntüsünden bahseder)

aslında biz bunu daha acı yaşıyoruz, çünkü artık türkçe bence can çekişiyor. halkın kullandığı günlük kelime sayısı yüze kadar düşmüş durumda. derdini bile anlatacak kadar kendi dilini bilememek. pisa sıralamasında bu durum net olarak ortadadır. az okuyoruz ve daha da önemlisi yazmıyoruz. maymun zekası ile yapılmış tv dizileri, seviyesi belaltından yukarı çıkmayan sosyal medya, hakaret etmeyi siyaset sanan “şahsımlar” vs...

oysa ki bir toplumu ayakta tutan, edebiyatıdır, şairidir, yazarıdır. tankı topu değil! bunun için öncelikle kendi dilinize ihanet etmeyin. ve bir yabancı dil mutlaka öğrenin. ancak diliniz geliştikce, siz gelişirsiniz. toplum bu şekilde değişir. cehaleti yenmenin başka yoluda yoktur.



mektubun çevirisi;

“özgür iradem ve açık bir bilinçle bu yaşamdan ayrılırken, son bir sorumluluk yerine getirilmeyi bekliyor: bana ve işimi yapmama huzurlu bir ortam sunan harika ülke brezilya’ya içten teşekkürlerimi sunmak. her yeni günle bu ülkeyi daha çok sevmeyi öğrendim, ruhsal anavatanım avrupa kendi kendini yok ettikten ve ana dilimin dünyası yok olduktan sonra, dünyanın hiçbir yerinde hayatımı bu kadar severek yeniden kuramazdım. ama altmışıncı yaştan sonra tam anlamıyla yeniden başlamak çok özel bir güç gerektiriyor. ve benim gücüm yıllar süren vatansız yolculuklardan sonra iyice tükendi. bu nedenle hayatımı doğru zamanda ve doğru bir şekilde sonlandırmamın iyi olacağına inanıyorum. ki hayatım boyunca tinsel uğraşım en büyük haz kaynağım ve kişisel özgürlüğüm en yüce değerim oldu. bütün dostlarımı selamlarım! hepsine uzun geceden sonra gelen tanın kızılllığını görmek nasip olsun! ben, her zamanki sabırsızlığımla önden gidiyorum.”

orjinali;