ortaokul yıllarımda arkadaşlarım ile birlikte mobil versiyonunu oynadığımız oyundur.

gayet güzel bir oyundu.

söylediklerine göre sonsuza kadar güncelleme yapılacakmış.

21.00'da sevgili robnaja ile yayındayız.

neden? öyle. nasıl? öyle. ne konuşacağız? öyle. gelsenize şöyle. nasıl kafiye ama? beyle.
blog.kafasozluk.com/

ah sözlük, üzümlü kekim.

yarım saat önce başıma gelen iş.*
ustayı aradım, geldi klozeti açtı,
-borcumuz dedim,
-pis iş yapıyoruz dört yüz lira dedi.
parada aklım kalmadı ama beş dakikalık iş için iyi para. *

yaşadığımız mahallenin biraz ilerisinde abdallar mahallesi vardı. düğünlerde çalgıcılık yapan, keklik besleyen, örgü sepet vb el işleri yaparak geçinen insanların mahallesiydi. toplum tarafından pek ciddiye alınmayan bu grup çok da iyi arnavut böreği yapardı.
abim "biz seni abdallardan aldık. biraz bakıp besleyip tayinimiz çıkınca seni iade edeceğiz." diye beni korkuturdu.
işin tuhafı hem beni birakacaklarından korkuyor hem de bol bol arnavut böreği yiyeceğim düğünlerde oynayıp eglenecegim için iade edilecegime mutlu oluyordum.

nasıl ki yazmak eyleme geçmeyi engelliyorsa, fazla düşünmek de, kafada halihazırda gerçekleştirilmiş diyaloglar, yaşanmış anlar yanılsamasına neden olduğundan hayatı yaşamanın önüne geçen bir özellikten muzdariptirler.

uyuz hissediyorum.
markete gittim, dönüşte parka uğradım, tam güzel bir çardak buldum beş dakika nefes aldım. polis anons geçti eve gidin diye.
hayal edin görseli artık.

ilkay akkaya- gitme

yaşadığım ve çok zor olan bir durumdur.
çevredeki fikirlerden kendini sıyırıp, sorgulamak ve bunun sonucunda insanın kendi fikirlerinin oluşması kişiye benliğini kazandırır. ne yazık ki yaşadığınız insanlar sizden farklı düşünen insanlar olunca kendiniz olmak için çok uğraşmanız gerekiyor, çok yorucu. bazı şeyleri anlatmak istersiniz ama "nasıl olsa yargılamadan dinlemeyecekler" diye vazgeçersiniz. dayatılan doğruları ayıp olmasın diye yapmaya çalışırsanız benliğinize saygısızlık yapıyor gibi hissedersiniz. çevrenizde "ne kadar isyankar ve bencilsin" diye yargılanmaya alışırsınız. anlaşılmak ister ama yargılanırsınız. hep içinizde "anlaşılma" umuduyla yaşarsınız.

süreli borsa, maç ve etraftaki kadınları kesip onlar hakkında fikir yürüten insan gibi görünen bireyler. özellikle borsa konusu çok sinir bozucu. biz de borsada işlem yaptık tamam, bana ne kadar bildiğini göstermeye gerek yok tamam anladım sen bu işin pirisin tamam.

olay uğur dündar’ın, bir zamanların ünlü sahtekarı halil bezmen'in villasına gidip görüşmek istemesiyle başlar.söz konusu kavganın muhatabı ise bezmen’in bahçıvanıdır.diyalog şu şekilde ilerler:

kardeşiyle sokaklarda hep
bir örnek giydirilen sen
nasıl sevmezsin eşitliği
yürürken düşen çoraplarını
aynı hizaya getirmek için
annen değil miydi önünde diz çöken

leyla ile mecnun (dizi) nedeniyle ağzıma takılan ferdi tayfurşarkısıdır.
ferdi tayfur hali:

leyla ile mecnun hali;

sözleri:

kitap okumayı zaman kaybı olarak görmeleri
takım tutar gibi siyasi parti tutmaları

benim pek değer verdiğim, bir derdim olduğunda beni dinleyeceğini ve benden desteğini asla esirgemeyeceğini bildiğim canım venüsümün doğum günü bugün, kutlu olsunn. * yüz yüze tanışıp bir sohbet edememiş olmama rağmen, o güzel kalbinin sıcaklığını kilometrelerce öteden hissedebiliyorum. içi de yüzü, gözü gibi çok çok güzeldir venüsümün, kimseye zararı dokunmaz, çok temiz kalpli ve iyi niyetlidir biricik arkadaşım. onu iyi ki tanımışım.

umuyorum ki geleceği de kendi gibi güzel, karşısına çıkan insanların kalbi onunki gibi kocaman olur. verdiği emeklerin karşılığını alır, mutlu mesut yaşayıp gider. onda onun bende bıraktığı gibi güzel bir etki bırakabildiysem benim için ne mutlu, bir gün iletişimimiz kopsa bile ileride onu tüm güzellikleriyle hatırlayacağıma eminim. bana ablalık yaptığı için minnettarım. her şey için çok teşekkür ederim tatlım. imkanım oldukça yüzünü güldürebilmek için elimden geleni ardıma koymayacağım, ümit ediyorum ki doğum günü dileklerim de seni memnun etmiştir, amacıma ulaşabilmişimdir. bir tanesin. iyi ki doğmuşsunn. *

aşk bir sektör müydü! öyle görünüyorsa bitmesi yerinde olmuş.

rammstein gelsin.
lütfen.

umut en tehlikeli duygudur. insanı ışık hızıyla bulutların üzerine çıkarıp, pamuklara sarar sonra da aynı hızda yerin dibine çakar. ne olduğunu anlayamaz, uzun bir süre de toparlanamazsınız. keşke hiç bulutlara dokunmasaydım, baştan olmasaydı dersiniz. madem olmayacaktı neden bunları yaşadım der durursunuz. baştan belli olsaydı böylesi daha çok canımı yaktı dersiniz. beklentiler üzüyor sevgili sözlük. belirsizlik yoruyor.

iki gündür bilinçsiz tüketici olduklarını bildiğim ne kadar insan varsa onlar tarafından sosyal medyada paylaşılan kısa film. tüm iyimserliğimle umarım bu kez biraz da olsa farkındalık kazanmışlardır diyorum.

unutmak aklın eylemi gibi dursa da işin içine bazen beş duyu bazende en büyük karşıt güç olan kalp karışabiliyor.
size zarar verme boyutuna ulaşan tüm insan/ olay / durumlar unutulmaya mahkûmdur...

unutmak, insanoğlunun içinde verdiği savaşı kazanması adına atılan ilk adımdır.  unutmak kolay, zor olan hatırlamamak...

ve ne demiş  schiller: