(bkz: prensip olarak insan sevmiyorum)
insan sevmemek - insanlardan nefret etmek- anlamına gelen bir kelimedir mizantropi. mizantroplar insanın doğası gereği kötü olduğunu, hiç kimsenin iyi kalamayacağını düşündüğü için nefret eder insanlardan. insan içine çıkmaktansa yalnız kalmayı tercih ederler. nefret etme konusunda kişiler arasında ayrım yapmazlar. yani en yakınları olan anne ve babasından bile nefret ederler.*

şu hale* bak dediğim rezil durumdur.

(bkz: şaban oğlu şaban) gibi bir durum..
bana göre mantıklı bir eylem değil, hatta biraz saçma. böyle bir karışıklık yaratmaya hiç gerek yok diye düşünüyorum. ama yinede isteyen koyar, kişilerin kendi tercihi.

"kim namus ve ahlak şövalyeliği yapıyorsa, bilin ki en namussuzu odur." nietzsche

şu tesbite deyim yerindeyse cuk oturan olaydir. ızni olmadan disari ciktigi icin namussuzluk yaptigini dusunuyorsa, kendi bir haltlar karistiriyor demektir. ne de olsa kisi kendinden bilir işi...tez zamanda sen ve senin gibi zihniyetlerin soyu tukenir umarim. soludugunuz hava, yediginiz iki kap yemek ziyan cunku...

'beni hemen ara'

bugün ne gibi bir mutsuz haber alacağım acaba?

"bazen bir şeyin kafamızda mantıklı tarafta olmasının tek yolu o şeyin mantıksız olduğunu peşinen kabul etmekten geçer."

ben demişim, yekpare!

(11 şubat 1847 - 18 ekim 1931)
20. yüzyıl yaşamını icatlarıyla büyük bir şekilde etkileyen amerikalı mucit ve iş adamıdır.
edison elinde bulundurduğu onun adını taşıyan amerikan patentiyle tarihteki en önemli ve en verimli mucitlerden biri olarak nitelendirilir. patentlerinin çoğu amerika'nın haricinde almanya, fransa ve ingiltere onaylarına da sahiptir.
ayrıca takma adı menlo park büyücüsü*dür.

varlığıyla öyle girmiştir ki hayatımıza olmayışını düşününce bile bitmişlik hissi verir.
para mesela yok olduğunu düşünürsek kaosu ile küçük bir kıyamet doğurur özellikle bankalar için.

birkaç kitap arasında kaldığım ve yarı finale yükselenleri bir türlü finale taşıyamadığım için hepsini şampiyon ilan ediyorum!

-per petterson/at çalmaya gidiyoruz
-hermann hesse/ağaçlar
-clarissa pinkola estes/kurtlarla koşan kadınlar
-jose saramago/filin yolculuğu

kendi dalına düşman bu çiçeği nasıl sevsin?

hayatımda doğru dürüst kimse olmasa bile benim de yaşadığım durum. zaten işten güçten zaman bulamıyorum, bir de gereken hassasiyeti gösterip başka insanlarla birbirimizin kaynaklarına inmemize hiç gerek yok.

ayrıca yalnızlık "huzur" getirir.

ayakta bulunan calcaneus kemiğinin posterior'unun aseptik nekrozudur.

kulak çınlaması teriminin tıbbi ismidir.
salisilat intoksikasyonunun (örneğin aşırı aspirin alımı) ilk göstergesidir.

hiçbir zaman böyle bir düşüncem olmadı dostlar. eğer bir kişi ile konuşmak istiyorsam, hiç çekinmeden yazarım. en kötü "naber, nasılsın" diye sorarım. eğer karşıdaki kişi konuşmak istemiyorsa zaten belli edecektir. ayrıca gerçekten konuşmak isteyen, bir bahanesi olmadan da yazabiliyor. bu kadar kasmayın, eğer konuşmak istiyorsanız konuşun beya.

1-adaletliydi
2-güvenilirdi
3-affediciydi
4-cesaretliydi
5-mütevazıydı
6-hoşgörülüydü
7-yardımseverdi
8-merhametliydi
9-israfı sevmezdi
10-güzel ahlaklıydı
11-doğru sözlüydü
12-kusurları örterdi
13-yalanı sevmezdi

hayatını oryantalistlerden bile okusanız neler neler öğrenirsiniz. bazen kendisine söylenen şeyleri ve iftiraları duyunca anneme iftira atılmış gibi hissediyorum. allah onun kardeşlerim dediği insanlar olarak yaşamayı nasip etsin.

en iyi arkadaş, yanındayken rol yapma gereği duymadığın, cümlelerini süzgeçten geçirmeden konuşabildiğin insan tanesidir.
harika bir şeydir.

önce yazardan bahsetmek istiyorum. dileyenler bu paragrafı es geçebilir. saul below nobel edebiyat ödülü almış. ben de merak ettim ve kimseye danışmadan şans eseri yazarla tanışmaya karar verdim. pdf okuyacağım için günü yaşa kitabını seçtim. ince olsun kolay okunsun diye. yazarın almadığı ödül kalmamış neredeyse. hatta bazı ödülleri iki üç kez almış. maşallah diyoruz. kesinlikle başka kitaplarını da okuyacağım. modern hayatın insanını, onun dertlerini ve bunalımlarını çok iyi anlatmış. sade, abartısız, kimi okur için sıkıcı ama benim için yeterli.

kitabın konusuna gelecek olursak tommy orta yaşlara gelmiş bir amerikalı. işini kaybeder ve bir otelde yaşamaya başlar. babası da bu otelde kalmaktadır. tommy wilhelm son parasını bir adama güvenip borsaya yatırır. borsa onu zengin mi edecektir yoksa hepten dibi mi görecektir? tommy bir yandan bu dertle uğraşırken bir yandan eşi ve çocuklarının giderleri için de endişelenir. babasından yardım ister ama babası pek oralı olmaz. kitapta en çok dikkatimi çeken baba ve oğul ilişkisi oldu. ebeveynler çocukları yaşlanmaya başlasa bile hâlâ onların hatalarını telafi edip arkalarını toplamak zorunda mıdır? böyle yaparlarsa çocukları zaten bir şekilde durumu kurtarırım diye düşünüp daha mı temkinsiz davranır? ya da çocukları zor durumdayken para yardımı olmasa bile cesaretlendirici ve avutucu sözler söylemek yaklaşan ölümüyle kafayı bozan yaşlılara zor mu gelir? büyük olayların değil küçük durumların kitabı günü yaşa. yazarla tanışmak için ideal bir kitap.

“yeni dostluklar kuracak yürek kalmadı artık bizde. işimiz çok... üstelik; yorgunuz.”

bir nezihe meriç sözüdür.

ve evet! ben gerçekten çok yorgunum.