bizim hanım öyle gibi duruyordu ama en düğüncü o çıktı.

daire şeklindeki pizzanın kare kutuya konulması kadar ilginçtir.

çaylak olarak geldik ve hoşbulduk.orda kaale alınmamaktansa burda hoşgeldinle karşılanmak daha iyi.sıcak mesajlar için kırmızı pisi'ye teşekkürü borç bilirim.

bittim sana holden!

adını görünce bile beni mutlu eden kitap.
şimdi kitapla ilgili bir kaç anımı anlatıp fikirlerime geçeceğim sayın romalı dostlarım.

kitabı bir kitap fuarından cağnım benim bir dostuma aldırdım ama hatun okudu, nefret etti ama nassı güzel bir kalbi vardır; herkesi bağrına basar dedim ki onun kalbinde yer yoksa benim de olmayıversin, okumadım.geçenlerde (en az 6 ayı var) abim almış okudu bayıldı, sonra bizim hatunla konuştuk dedi ki şimdi okusaydım nefret etmezdim yanlış zamanlama idi.
bir arkadaş da okumadan filmini izle çok da hevesle okursun, izledim öyle de oldu gerçekten; hevesim ve hayranlığım arttı david salinger'a.

gelelim kitaba,
romalılar kitap cavdar tarlasında oynayan çocukları falan anlatmaz, adına aldanmayınız!

david salinger'ın tek romanıdır. kitapta yer yer kendi ergenliğini çokça bütün erkeklerin ergenlik dönemini anlatmıştır.

kitabımızın karakteri 16 yaşında holden adında bir çocuk, kitapta holden'ın 3 günü anlatılır.
kitabı benim gözümde üst seviyeye taşıyan 2 şey var; birincisi sıradan olayların anlatımının güzelliği. yani olağanüstü konulara gerek yoktur iyi yazmak için. yazarın başarısı basiti olağanüstü bir dille anlatmak olmuş kitapta. ikincisi ise ergen benmerkezciliğini, hayal gücünü bize çok derinden yansıtması. o dönemin düşünsel özelliklerini tamamen içinde barındıran bir kitap. bu yönüyle ben şeker portakalı'na benzetirim.

okuyun efenim pişman olmazsınız fakat iyi bir gözlemci iseniz. yoksa konu size sıkıcı ve sıradan gelir. kitabın sonunda tahmin edilemezlik, mecera arayanlar için uygun değildir. insanı anlamaya dair bir kitap kendileri.

“unutkanlar şanslıdır; çünkü hatalarının derdini çekmezler”.

yeni jenerasyonun hayatı önceki jenerasyonundan tamamen bağımsız bir şekilde öğrenmeye çalışması da bunda büyük etkendir. iki jenerasyon arasında çok büyük farklar var. dünya çok değişti ve dünyayı algılamaya çalışırken sürekli hata yapıyoruz, ve bu hatalar canımızı yaktıkça da bir süre sonra hata yapmaktan korkar hale geliyoruz. hamle yapmayıp savunan taraf olunca da ister istemez paranoyalar artıyor.

aşırı özgüven değil egodur o. kendi eksikliklerini,kırılmışlıklarını saklama yöntemi. bazen de sadece şımarıklık

lise günlerimden bir anıyı hatırlamama vesile olan kelime.

ders kimya. hoca tahtaya karbon bileşiklerini yazıyor.

- etan, metan, propan...

1 karbonludan başladı 9, 10 karbonluya doğru gidiyor liste:
- oktan, nonan, dekan...

arkadan sıkılmış, yılmış bir ses:
- anan...

dilbilgisi kurallarını öğretmek parasız yapabileceğim bir iyilik olabilir. şurdan başlayalım. 'türkiye'de, var mı?' ayrıca bir şey'in yazımı için yazarı tebrik etmek boynumuzun borcu.

edit: başlık hızlı bir şekilde düzeltilmiş, modlara sevgiler.

kıyamet kopacağı zaman dünyada hiç, iyi bir insanın kalmayacağını söylemişlerdi küçükken. ben de "ohhh, annem yaşadığı sürece kopmayacak o zaman." diyerek rahatlamıştım. küçücüktüm ama onun içindeki iyiliğin farkındaydım. hala da öyle düşünürüm. kötülük istemez benim annem, merhametlidir. herkes mutlu olsun ister.
bizi yetiştirirken de hep adil olmaya çalışmıştır iki evladı arasında. ne biliyorsa ne kadar öğrendiyse öğretmiş, hep gururla arkamızda olmuştur. tabii ki bizim de küçük sürtüşmelerimiz oldu ergenlikle gelen ama ailem benim dağım, en çok da annem. büyüdükçe kıymetini daha da çok anlıyorum.
eşim askere gittiğinde tatil olduğu için ailemin yanındaydım. acemilik dönemi bitince askerliğinin kalanını bir dağ karakolunda, terörün de yoğun olduğu bir yerde yapacağını öğrendiğim an çok korkmuştum ve yalnız kalmak istediğimi söyleyip odama kapanmıştım. kara kara düşünürken sessizce girdi içeri. bir an birbirimize baktık. benden önce, gözlerinden süzülen yaşları gördüm. hiç konuşmadı. sessizce aktı gözyaşlarımız. içimi çeke çeke sarıldım, kollarında uyudum. kaç yaşına gelirsem geleyim, ne kadar güçlü olursam olayım, o benim her şeyim.

kaf suresi 16. ayet
"andolsun ki insanı biz yarattık. ona nefsinin ne vesveseler verdiğini de biliriz. biz ona şah damarından daha yakınız.”

on gün sürmek üzere yirmi bir aralık'ta, kış gündönümünde başlayacak olan, hem yılbaşı hem de noel'in kökeni niteliğindeki pagan bayramı. yılın bu vakti, din farkı gözetmeksizin hemen hemen herkes için sevilenlerle bir araya gelme, kutlama, ziyafet vaktidir. paganlar bunu yule olarak kutlarlar.

yule temelinde bir ışık bayramıdır, güneşin dünyaya geri dönüşünün kutlanması olarak değerlendirilir. bu yönüyle yeniden doğuşu, yenilenmeyi ışığın insanlara geri dönüşünü temsil eder. bunlar da sembolik olarak hep birlikte aydınlanma vaktini selamlarlar. her biri kutlamalarda mum ışığıyla temsil edilir, yılbaşı ve noel süslemelerinin kökeni de buradan gelir.

eski usül kutlamak isteyenler gelen kutuma sulanabilir.

er bezi ya da daha bilinen adıyla testis anlamında kullanılan kelime.

psikolojik sorunlar var diyerek hafifletme çabasına girişilmiş. öyle zannedildiği gibi ciddi bir psikolojik sorunu olmadığını hepimiz biliyoruz. demek istediğim sorun ne o arkadaşta ne de bizde. bu kadar ciddiye almasaydı keşke. suçlu ve yetersiz olan o değildi. kendimizi kapana kısılmış hissetmemek lazım. bin eksi varsa bir tane de artı vardır. ayrıca dediğim gibi eksilerin sorumlusu da biz değil. pek çoğunun sorumlusu değiliz. böyle gitmemeli bir insan. alacaklıyız. haklıyız. ne kadar eksiltseler de kıyıda köşede hala bir şeyler var, hala kaybedecek şeylerimiz var. belki çok değersiz gözüküyordur ama yine de var. sırf bunun için bu değersizlik hissi için bile savaşılır. üstelik intihara dair hiç bir gerekçe hayattan üstün değil.

hayat her zaman kötüye gitmez. inişleri ve çıkışları vardır. inişler çok uzun sürdü diye hiç bitmeyecekmiş gibi gözüküyor olabilir. daimi değil işte. bunun farkında olmak lazım.

bir daddy bir sek, dertlerini daha yüksek makamlar önünde acıklamalılar bence. öyle konusmalar yapıyorlar sanırsın darbe bildirisi. tv'yi actım hicbir kanalda yoklar. üzücü.

yılmaz odabaşı şiiri, ahmet kaya şarkısı. daha önce hiç okumamış, hiç dinlememiş olan varsa şiddetle tavsiye ederim.

hislerime tercüman olmuş şu dizeleri bırakıyorum buraya.

erdal bakkal: sen de şu çocuğu doğuracaksan doğur artık nurten ya. biraz şey yapmıyorsun gibi geliyor, bilmiyorum.
nurten: hayırdır, ne oldu? acelen ne sabırsız bakkal.
erdal bakkal: ya kaç ay geçti doğmadı bir türlü çocuk ya. bir an evvel doğsun bu kadar da bekletilmez ki insan.
nurten: dört aylık çocuğun doğduğunu duydun mu hiç sen erdal?
erdal bakkal: bilmiyorum nurten ya ama biraz ağırdan alıyorsun, böyle biraz savsaklıyorsun gibi geliyor acele et biraz

doğallıktan ise normal, kasten ise nahoştur. uyurken salar felan tamam ama gözüne baka baka bombardıman yapması hoş değildir. ha eğlenenler varsa da saygılar.