90 yıllık ömrün önemli anlarının 5 yıla sığacak olması

bir halter sporcusu da, podyuma çıkıp 2 dakika ağırlık kaldıracağım diye, aylarca yıllarca çalışıyor...
100 metre koşucularını düşünün bir de...

şu internet olayı hayatımızı domine etmeye başladığından beri, bir "özet alalım lütfen" havasına girdi herkes.
prime time'lara odaklıyız sadece...
gerisi hep hikaye gözümüzde.

90 yıllık hayatta kayda değer 5 yıl varmış..
pehh...
peki o 5 yıllık premium dönem, birdenbire mi oluşuyor?
öncesi sonrası, planlaması falan hiç mi yok bu 5 yılın?

var elbette... o muhteşem 5 yılı, önemsiz gördüğümüz 85 yıl sunuyor bize...
3 gün uyuma bakayım, zombi gibi gezmiyor musun ortalıkta...

abartı olduğunu düşündüğüm hesap. haftada yaşadığınız önemli anların ömre yayarak sonuca ulaşabilirsiniz. 5 yılı bırakın 1 yıl bile edeceğini düşünmüyorum.

şayet önemli anlara mutlu olunan anlar da dahil ediliyorsa bu sefer belki 5 yıla yakinsayabilir.

hayat -bildigimiz anlamda- anlamlı değil hocalarım, hayatın anlamsızlığını vurgulamak için yapılan bu hesapta bile hayata bir anlam atfediliyor.

ademi merkeziyetçi bir bakış açısıyla düşünüyorsanız* hayatta bir anlam bulamazsınız. çünkü bireyin tek başına hiçbir anlamı yoktur. anlam, fark yaratarak mümkün olur. bir felsefi düşünceyi desteklersiniz ve birisiyle hasbihal ederken bu akımı, akımın hangi yaraya derman olduğundan bahsedersiniz, karşı taraf hiçbir şey anlamasa bile düşüncenin varlığından haberdar olur, veyahut anaakim bir düşünceyse bu düşünceyi destekleyen bir kişi daha öğrenmiş olur ve böylelikle desteklemese dahi düşüncenin kıymeti bu sahsin gözünde zerre kadar da olsa artar.

felsefi düşünce sadece bir örnek, her şeye yayabilirsiniz. herhangi bir konuda bir araya gelmiş grup/oluşum, ideoloji, millet, ülke, din, marka..

bireyci ülkelerde intihar oranının yüksek olma sebebi de budur. bireyciliği yücelten bir sistemde yaşıyor olsak da toplumun göz önünde olan çok çok küçük bir yüzdelik diliminde değilseniz bireyin tek başına hiçbir anlamı yoktur. birey yalnızca değer katabilir. başka bir deyişle birey kendisi için değil, anlam atfetmek istediği şeyler için yaşar. bu sayede de anlamlı olmasa da önemli bir hayat yaşamış olur. öbür türlü ayda 20.000 dolar kazanan bir insan bile olsanız, bireysel ihtiraslar harici hiçbir eylemde bulunmadiysaniz öldükten sonra hayatınıza bakabiliyor olsaydınız, nihai anlamda yarattığınız hiçbir değer göremezdiniz*.

tabi bunlar şahsi görüşümdür. doğruluğu tartışılır. ana fikir, insanlığın çok büyük çoğunluğunun tek başına bir anlamı olmadığı ve olamayacağı, anlamlı olanın inanılan değer ve oluşumlar olduğu, bireylerin de yalnızca inandığı değer ve oluşumlara elinden geldiğince, becerileri müsade ettiğince hizmet* ederek bir nebze olsun yaşamlarını onemli kilabilecegidir.