allah'ın her şeyi bilmesine rağmen sınav yapması

kimin neye inanacağını, nasıl öleceğini, hayatına dair her şeyi önceden bilmesine/belirlemesine rağmen sınav yapması saçmalığı.

sınavda defter kitap serbest, sorular da verilmişti..
hatta bilenden kopya çekmek bile hoş karşılanıyor..
daha naapsın..

diğer arkadaşlara başarılar dileyip direk boş kağıdı verip çıksak olmaz mı?

yav bırakın boş muhabbeti. şimdi ben bu ceketi şuraya assam...

tanrı bizi terk etti fikrinin tercih edilme nedeni. o zaman çektiğimiz acı tanrıdan gelme olmayacak ve sevginin yerini korku almamış olacaktır

mutezile sorusudur. yer yüzünde sana yeniymiş gibi gelen her soru sorulmuştur azizim.

benim sorular biraz kazık sanki. hoca da bana takık

sen nereye gideceğini bilmiyorsin ki. önemli olan da sonunda onu öğrenmiş olacak olmandır.

bu soru derin bir tasavvufi ilim gerektiren bir sorudur. pir-i türkistan hoca ahmed yesevi der ki; bir insan önce kendini tanırsa, yaratıcısını tanıması daha kolay olur. bu nedenle yaratıcının da anlamı insanın içinde anlam bulur. taptuk emre bu durumu "ilim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir, sen kendin bilmezsen, bu nice okumaktır." diyerek ekolü halka şairane bir şekilde indirgemiştir.

şimdi denilebilir ki sen ne anlatıyorsun. anlatmaya çalışmak istediğim ise şu; öncelikle bu sorunun cevabını bulmak için sen kendini ne kadar yordun? hangi çabaları verdin, hangi çileleri çektin? araştırdın mı? hakikaten ulaşmak mı istiyorsun bilgiye yoksa boş bir muhabbet mi çevirmek istiyorsun. nereden geldin, nereye gidiyorsun? buralardan başlaman lazım. buralardan başlayıp detaylıca araştırıp okursan, farkındanlığın pekişir ve kendini de bulursun. bu ikisinin kombosuyla da sorduğun sorunun cevabına ulaşırsın. çile çekmeden ulaştığın cevaplar ruhunda ve aklında anlam bulmayabilir. sorduğun sorunun cevabı ise basitçe verilebilecek, izaha getirilip örneklerle aktarılabilecek bir soru değildir.

muhtemelen kişinin kendi ahvalini görme durumudur, hükme itiraz edip “nereden biliyorsun belki de çok iyi bir kul olacaktım” itirazının yersiz olduğunun ispatını gösterir. ya da kendine verilenleri azımsayıp “ben çok daha fazlasını hak ettim” gibi itirazların olmasını engeller niteliktedir. tabi en doğrusunu mevla bilir.