çok şükür

taşlamalarıyla tanınan türk neyzen ve şair neyzen tevfik'e ait bir şiir.
ek: şiir kuan tarafından var adı ile şarkı haline getirilmiştir, şiiri okurken dinlemek isteyenler için link (uzun bir girişi var şarkı 3:18'de başlıyor):

deli gönül, neyi özler durursun?
acınacak dostun, cânanın mı var?
dünya yansa yorganım yok içinde,
harap olmuş evin, dükkânın mı var?

hatır, gönül bulamazsın birinde.
dama dedi dişisinde erinde,
vatan dedikleri yangın yerinde,
insanlığa hâlâ imânın mı var?

nene yetmez senin şu kuru kaval
pîr aşkına sıkıldıkça durma, çal.
maltadaki kurnazlardan ibret al,
paran mı var, bağın, bostanın mı var?

sana giren çıkan nedir be dürzü?
be allahın nümunelik öküzü
ben mi yuttum on dört bin okka düzü,
bekri mustafa'dan fermanın mı var?

ne uymazsın zamaneye be domuz?
kırk senedir… ne verdin omuz.
nâzır olmuş desem sana istakoz,
reddedecek kılıç, kalkanın mı var?

çünkü neden? dalyanın yok, ağın yok,
bir tek hamsi kızartacak yağın yok.
ocağın yok, dalın yok, buğdayın yok,
yoksa gökalp gibi tûran'ın mı var?
uyanmadın gitti, dalgın uykudan,
sana ne be âlemdeki kaygudan?
dem vurursun siyasetten duygudan,
beynelmilel bir imtihanın mı var?

feylesof'um dedi herif, pap çıktı,
nâzır oldu, saman sattı sap çıktı.
reçete şurup yazdı, hap çıktı,
yutmayacak yoksa, âyanın mı var?

ispermeçet-zade, kirpi, pehlivan
yanaşması, o bayraklı kahraman
sadrazamlar içinde en düztaban
imzacılar başı mervan'ın mı var?

çal nayını, ferahnâkte ver karar,
götün nazır kulakların müsteşar.
kumda oyna çöp batmasın âşikâr
düşünecek senin zamanın mı var?

kendi cihanında bak sen keyfine,
kulak asma halkın hayfa-hayfine.
tamburuna, kemânına, define
sen de katıl, neyde noksanın mı var?

şu kırk yıldır senin daran alındı.
suratına yüz bin kara çalındı.
nasıl olsa şu bokluğa dalındı
neyzen'den de büyük isyânın mı var?

genellikle dilenen bir şey gerçekleştiğinde ya da olmasından korkulan bir şey olmadığında söylenir.

sonunda gördüm seni aynı yerde....

olması çok istenen bir şey olduğunda söylenen şükretme sözü.

olması muhtemel sevindirici bir olay gerçekleştiğinde söylenen ve şükür belirtilen bir ifadedir ama hiçbir zaman hele şükür gibi coşkulu bir şekilde söylenmez tabii o da ayrı bir konu.*

minnet sözü.
ayrıca oğuzhan uğur'un eğlenceli şarkısının adı.

dilenen bir şey olduğunda söylenen söz.

şükür,bir toplumun gelişmesinin önünde ki en büyük engeldir.

bu şükür mevzunun başkasının kötü haline bakılarak değil olunan halin memnuniyetinden yapılması gerektiğini düşünüyorum. birinin kötü halini görüp olunan hale şükretmeyi çok bencilce ve korkunç buluyorum.

şükür en başta bir inanç meselesi olduğu için doğru irdelenmesi gerekir, külli iradeye duyulan saygının tezahürüdür şükür, eziklik değildir, haksızlığa rıza göstermek, boyun eğmek değildir, elden gelmeyene, cüzi iradenin yetmediğine, o'ndan gelene yada gelmeyene rıza göstermektir, dediğim gibi mesele inanç ile alakalıdır, genel olarak olumlu ve nefse iyi gelen şeylerde zikretsek de şükür çok daha derin bir deniz aslında, hakikatli bir şükür her müslümanın bile harcı değildir, şükrün en derin manasını anlamak için yunus emre'nin şu cümlesi yeter.
"kahrında hoş lütfun da hoş"
tabi ki bu anlaşılması ve uygulanması çok zor bir seviyedir. şükrün varlığı bile başlı başına bir şükür sebebidir, yunus gibi bir şükrü eda edebileni bu dünyada hiçbir sıkıntı, dert, üzüntü yıkamaz, yolundan alıkoyamaz, motivasyonunu düşüremez, en kuvvetli antidepresan bile yürekten edilmiş bir şükürle boy ölçüşemez, bir yunus olmasak da çok şükür ki, şükür var, var ki, belkiler, keşkeler, nedenler, nasıllar, niyeler bizi yıpratmasın.
şükrün eleştirilmesine gelince modern psikolojide olumlama tavsiye edilirken, yani meselelere olumlu tarafından bakmak, bardağın dolu tarafını görmek vs tavsiye edilirken, ya da temel çocuk eğitiminde teşekkür alışkanlığı kazandırmaya çalışırken, ya da en basiti birini teselli ederken bile içinde bulunduğu durumun olumlu taraflarını ona göstermeye çalışıp daha kötüsünü betimlerken bile yaptığımız hemen hemen şükrün en basit halidir. buna rağmen işin içine inanç girdiği vakit sırf bu sebepten eleştirmek en hafif tabiriyle çelişkidir.

çoğu konu gibi ülkemizde yanlış yorumlandığını düşünüyorum. elindeki imkanlar için elbette şükretmelisin ama seni soyup soğana çevirenlerin seni uyutmak için bunu bir argüman olarak kullanmasına izin vermemelisin.

bunu iyi ayırt edebilmek lazım, bir zengin atasözünde der ki; fakirlere şükretmesini öğretmeliyiz ki bizim düzenimiz bozulmasın yani diyor ki birileri servetine servet katarken sana elindekine şükret diyorsa burada şükürden öte kerizlik vardır.