tolstoy'un bisikleti

hiçbir şey için geç değildir olarak kullanılan kavram.
67 yaşında bisiklet sürmeyi öğrenen tolstoy'dan geliyor.

hiçbir şey için geç değildir yeter ki bir şeyi öğrenirken geçireceğiniz süreçten utanmayın. tolstoy o yaşına rağmen bisikletten düşmeyi göze almış ki bence asıl cesaret burada. kaç yaşınızda olursanız olun düşmekten utanmayın, korkmayın. düştüğünüz yerden kalktığınızda tolstoy gibi ilham alınacak bir hikayeniz olabilir.

en sevdiğim kavramlardan biri.gec olduğunu düşünerek kenara köşeye attığımız heveslerimizin ilham alacağı harika durum.

ömrüm boyunca; "tolstoy'un bisikleti, tolstoy'un bisikleti"'diye sayıklayacağım kavram. tolstoy'un 67 yaşında bisiklet sürmeyi öğrenmesiyle, öğrenmenin yaşının olmadığı ve hiçbir şey için geç olmadığını ifade eden gerçeklik.

80 yaşından sonra kuran-ı kerim okumayı öğrenen babaannemi ifade etmek için kullanılır.

bizden geçti, bu yaştan sonra mı diyenlere inat tolstoy’un 67 yaşında kendisine hediye edilen bisikleti sürmesiyle oluşan bu kavramı herkes etrafında hiçliğin içine düşmüş, umutsuzluğa kapılmış; yapamam edemem diyen dostlara hatırlatmalıyız.

bir metafor.

ben bu hikayeden "hiçbir şey için geç değildir!" anlamını çıkarmıyor, dahası bu anlamı saçma buluyorum. adam bisiklet sürmüş, prömiyer ligde futbolcu olmamış. bazı şeyler sizden geçmiştir, bu kadar net. tolstoy'un bisiklet sürmeyi öğrenmesi başka sizin hedefleriniz bambaşka olabilir. kaldı ki 67 yaş bisiklet sürmeyi öğrenebilmek için çok saçma bir yaş da değil.

burada önemli nokta tolstoy'un oğlunu kaybetmesinden duyduğu derin üzüntüyü bir meşguliyetle, uğraşla hafifletmesidir. oğlunu kaybettiği dönem kendisine bisiklet hediye edilmiştir ve tolstoy evinin bahçesinde bu bisikleti düşe kalka sürmeyi öğrenir. buradaki mesaj "meşguliyet hayatta tutar" olabilir en fazla. üzüntünüzü, bunalımınızı, derin yaralarınızı bir şey öğrenmeye çalışarak, meşgul olarak, hayatın içinde bir çocuksuluk arayarak biraz olsun sarabilirsiniz. sonra bir bakmışsınız o yaşta bisiklet sürmeyi öğrenmişsiniz, bir şey katmışsınız kendinize. sürecin kendisi yaralarınızı sararak iyi gelirken sonuç da bir edinim olarak iyi gelir.

tolstoy'a bisiklet sürdüren itki yaşadığı hüzündür, "bisiklet süreyim de gençlere hiçbir şey için geç olmadığını göstereyim" değildir. tolstoy bisiklet sürmeye kendiliğinden yönelir. bir dış motivasyona "hiçbir şey için geç değildir" gazına ihtiyacı yoktur çünkü amacı süreçtir. eğer bir şey yapmadan önce tolstoy'un bisikleti metaforu gibi gazlamalara ihtiyaç duyuyorsanız muhtemelen o iş sizden geçmiştir. tolstoy gibi akışta olmanız, o meşguliyette kendinize bir sığınak bulmanız gerekir. siz kendi hedefinize yönelirken tolstoy'un yaşadığına benzer bir sarılma, tutunma ihtiyacı hissetmelisiniz ki bu metaforun hakkı olan anlam çıkarılabilsin.

ne demiş nietzsche?

yaşamak için bir neden'i bulunan, tüm nasıl'lara katlanabilir.

öncelikle bu husus bana biraz abartı gibi geliyor.

bazı şeyler için düpedüz zaman çok geçtir. ne demiş romalılar? serius est quam cogitas. yani vakit sandığından da geç.

şu yaşıma kadar öğrenemediğim ya da öğrenmekten kaçınsığım şeyleri öğrenmeye çalışırken kendimi avuttuğum başlık.

bana hep ilhâm veren kavramdır. hiçbir şey için geç değildir gerçekten. her şey tam da zamanında olur. o yüzdendir ki; her şey sahnesinde güzel.

öğrenmenin yaşı yoktur.