atanamayan öğretmenlerin intihar etmesi

bugün de şanlıurfa'da ataması yapılmadığı için intihar eden murat öğretmen için üzülelim, kahrolalım, utanalım.
ruhun şad olsun öğretmenim, seni bu çaresizliğe sürükleyen sisteme binlenlerce kez lanet olsun.

2011 senesinde oyuncu kadrosunda çok kıymetli bir arkadaşımın da bulunduğu mersin sinema topluluğu tarafından atama beklerken intihar eden 27 öğretmen adayı ve kanser hastalığı sonucu vefat eden şafak bay anısına hazırlanan kısa filmi şuraya bırakıyorum.

veri için istatistik için açık tutulan eğitim fakülteleri yüzünden gün be gün sayısı artan adayların cikmazidir. hadi kapatmiyorsun bari kontenjan azalt. o da yok. alım desen siyasi koz. içerik desen yüksek lise. ah ah ki ne ah.

bir sistemsel sorun var ve bunun bedelini gencecik çocuklar ödüyor.
devlet planlama teşkilatı diye bir kurum var, bildiğim ülkenin geleceğe dönük projeksiyonlarını yapıyor olduğunu düşünmek istiyorum.

ingilizce öğretmenliği üzerinden şöyle örnekleyelim:
1. 12 yıllık eğitim sürecinde kaç öğrenci var?
2. kaç okul, kaç derslik var?
3. kaç ingilizce öğretmeni var?
4. haftalık ortalama ders saati üzerinden kaç öğretmene ihtiyaç var?
5. kaç üniversitede bu branş var?
6. kaç öğretmen adayı mezun oluyor?

bu verileri devletin bir kurumunda toplamak imkansız olamaz heralde. bunu analiz edip yıllık ihtiyaca göre üniversitelere öğrenci alınsa mesela, mezun olunca da genç öğretmenler göreve başlayabilseler şahane olmaz mı?

olmaz elbette, her köşe başına üniversite açıp öğrencilere ve ailelerine hayal tacirliği yapmak daha kolay.

binbir emekle, maddi zorlukla okuyan öğrenciler kpss ile yeniden sınanıp sonra da atanmayı bekliyor. bu sırada yaşadıklarını anlamak çok zor. hayatın dayattığı zorluklar karşısında çaresiz kalıp yaşamaktan vazgeçmeyi seçmelerini kabul edemiyorum. bir çaresi bulunur elbet diye haykırmak geliyor içimden.

hayal satmayın çocuklara. okumalarını teşvik ederken istihdamlarına dönük yatırımlar, çalışmalar da yapın. tarih öğretmenliği mezununa iş veremeyeceksiniz her yıl oraya öğrenci yığmayın.

bugün murat evladımız kendinden vazgeçmiş yarın belki bir başkası aynı şeyi düşünecek. asıl sorumluluğu bunlar olan insanlar hepinizin bu intiharın da sorumlususunuz bilin isterim.

düşünsenize kaç yıllık eğitim alıyorsunuz siz aileniz çevrenizde ki herkes size öğretmensin sen diyor ama bir bakıyorsun atanamamışsın neden ? çünkü bazı öğretmenler emekli olmuyor ben liseden mezun olalı belki beş yıl kadar olmuştur ama asla unutmam ya adamın kulağı duymuyor adam hâlâ öğretmenlik yapıyor ve eminim ki böyle bir çok öğretmen var gençlere yol açmıyorlar ki acsalar da atama olmuyor maalesef. öğretmenlerimiz bu ülkenin mihenk taşıdır ya nesil yetiştiriyorlar kesin milletvekillerinin maaşlarının yarısını o çok yüksek maaşlı bakanların altlarından alın makam arabalarını bu ülkenin gençlerine yol verin kardeşim. sadece öğretmenler değil çoğu insan geçim sıkıntısı yaşadığı için intihar ediyor nasıl unuttuk ya ben çocuğuma bakamıyorum deyip köprüden atlayan babayı ? nasıl unuttuk karısının istediği bişeyi alamadığı için intihar eden adamı ? hiçbir yerden yükselemiyoruz yükselemediğimiz gibi de aşağıya çekiliyoruz. on iki yaşında ki kardeşim de demesin ya abla ben öğretmen olmak istiyorum ama şu meslekte daha çok maaş alıyorlarmış onu okuyayım diye.

babacım silah zoruyla okutmuyorlar o bölümleri.

o bölümleri okumayın bu kadar basit işte.

devletin sizi atamak gibi bir zorunluğu yok. durum ortadayken bu bölümü okumanın bir anlamı da yok.

insanın her zaman bir b planı, c planı olmalı.
sadece a planı ile hayata atılmak demek, kendine 8 milyarın tamamını rakip olarak görmek demektir.
oysa 2., 3. ve 4. planlarınız olsa mutlaka birinden başarılı olursunuz,

yıkılsın bu düzen..

insanın başarıya yüklediği anlam burada önemli bir role sahiptir. kişi hayatını tek bir hedefe odaklayıp o gerçekleşmeyince yetersizlik hissetmeye kendisini faydasız ve başıboş hissetmeye başlıyorsa bu kişinin öz şefkat ve öz saygı noktasında eksik olduğunu gösterir. bu da başlıca aile ve toplumun insanlara dayattığı başarı kriterlerinin sonuçlarından biridir. atanamazsan yeteneksizsin başarısızsın etiketleri bireyleri negatif etkilemektedir. devletin atama politikalarının dengesizliği bir yana burada bir başka sorun da toplumumuzun üniversiteler hakkında yanlış bilgiye sahip olması ve bunun sonucunda da bireylerin beklentileri karşılanmaması. üniversiteler insanlara iş ya da para kazandırtan kurumlar değildirler. sadece kişilere eğitim sunarlar ve insanlar bu eğitimi kullanarak üzerine başka şeyler de katarak bunu bir mesleğe dönüştürebilirler. okuyan herkesin mezun olduktan sonra önüne iş veya para sunulmaz.

en çok zoruma giden de ne biliyor musunuz? birkaç yerden binlerce lira maaş alan şu asalakların halk tabakasından ne farkı, fazlalığı var da onlara karada ölüm yokken millet sürüm sürüm sürünüyor. artık sürünmek istemeyenler de bu bozuk düzenden kurtulmak için canına kıyıyor.

atanamayan arkeoloğun intihar etmesi kadar acıdır.

devlet memuru olamadım diye kendini öldürecek kadar dengeyi kaybetmiş insanlara daha erken evrelerde tedavi başlanmalı.

bu insanlar atanamadığı için intihar etmiyor sadece. atanamayan özel okullarda iş bulursa şükrediyor, asgari ücrete öğretmen muamelesi değil köle muamelesi görüyor. işçi olarak çalışmak istese onur kırıcı davranışlara maruz oluyor. çoğu insan sen okudun da ne oldu, bak ikimizde aynı yerde çalışıyoruz der gibi bakıyor. aşağılıyor. ondan çok daha vasıfsız bir üstü bu insana ağır mobbing uyguluyor. üniversite mezunu diye diğer işçilere yapmadığı baskıyı yapıyor. uzun süre böyle bir şeye dayanmak da sağlam psikoloji ister. konuşmak kolay, yaşamak zor.

şu basit gerçek yirmi senedir anlaşılamadı:
x fakültesi mezunusun diye devlette kadron hazır olacak diye bir garanti yok kardeşim. bırak garantiyi, yüksek ihtimal bile yok.

bu her meslek, fakülte için geçerli. tütün eksperliği için de geçerli, sanat tarih için de eğitim fakültesi için de.

tek bir fikri saplantı yapmak böyle acı manzaralar yaratabiliyor ne yazık ki.

bu başlığın olması ne kadar acı. biz insanlara verilen baskı bu. okudun işsizsin değersizsin. bu insanların yaşadığı baskı hiçbir şeyle karşılaştırılamaz.

atanamayan binlerce bölüm binlerce mezun var.

yalnız onlar öğretmen degil! atansalar öğretmen olabilirdi, sadece egitim fakultesi bitirmis insanlar.

ne acı. insan kendine ne kadar yenik...

çok özür dileyerek söylüyorum ama doğru bulmadığım olaydır. atanamadı diye intihar etmek çok rezilce bir durumdur. hayat sadece bir meslekten ya da devlet memurluğundan oluşmuyor. devlet memuru olmak çok iyi bir şey değil, sizi dünya zengini de etmeyecek. özelde çalışıp zengin olan çok öğretmen tanırken devlette çalışıp zengin olan bir tane öğretmen görmedim bu zamana kadar. bir saat özel ders verirsiniz bin lira indirirsiniz cebinize. millet özel dersten manyak gibi para kazanıyor. işinizi sevdikten sonra çok çalışmak size koymaz zaten.

bir insanın hayattaki tek amacının devlete atanmak olması ne acı ya. bu yüzden intihar etmek çok garip. acınası bir durumdayız.