en nefret ettiğiniz yer

balkan ülkeleri ve bu sınırlarda da trakya.. iğrenç ötesi yerler öyle böyle değil..

samimiyetsiz insanların olduğu tüm yerler.

okul tuvaletleri.

*hastane, resmi kurum ve kuruluşlar.
*kasıntı insanların olduğu yerler.
*alkol tüketilen mekanlar ya da kişilerin bulunduğu herhangi bir yer.
*utanmadan işlediği günahı anlatanların bulunduğu, seks/kadın muhabbeti dönen ortamlar.
*çalgılı çengili düğün dernek yerleri.

düğün ortamı.

çaresizlik hissi.

kendimi ait hissetmediğim her yer

soğuk olan her yer.

istanbul.

türkiye'nin çeyreğini oraya tıkmışlar, "ne yaparsanız yapın" demişler gitmişler. ne düzen var ne plan. kim nereye kimi tutturursa. hele trafik nasıldır anlatıp zekanıza hakaret etmek istemiyorum.

bir de kot farkından yerin 3 kat dibinde yaşayan hobitler, evinin 3 cephesi yan apartman duvarına 4.sü öndekinin çatısına bakan, pamak ucuna kalkınca balkonun köşesinden denizin ucunu gören tipler "ama boğaz ama deniz" triplerine girmiyor mu gözümle gülüyoum.

metrobus

okul

kendi evimden ölesiye nefret ediyorum. aslında sadece adı üstünde "evim". allah kimseyi evsiz bırakmasın ama içinde zehir eden insanlar olduğu sürece o ev, ev değil tımarhanedir.

düğün ortamı
fazla yalaka insanlar

kendimi ait hissetmediğim her yer.

lise

tarafından umursanmadığım insanlarla bulunduğum aynı ortam.

valla bir on senedir falan canım ülkem bu ülkenin içene bir güzel nasıl sıçtılar nasıl bu hale getirdiler nasıl sesimizi çıkarmamıza izin vermediler ve vermiyorlar nasıl bu hale geldik ve daha kötü olacağız anlamıyorum anlatamıyorum valla

metrobüs!!!

mekandan bağımsız, kalbinin huzursuz olduğu yerdir. kimi zaman arkadaşlarının yanı kimi zaman ailen, işin kimi zaman düşüncelerindir. çoğu zaman bu yer sürekli bulunulması gereken bir yerdir. işte bu yerden gidebilmek bence asıl erdemdir. fiziken gidilemiyorsa zihnen gitmek elzemdir. ya düşüncelerin? nasıl gidilecek fiziken veya zihnen? yok, ondan gitmeyeceğiz. hatta ona sarılacağız. varsın bizi perişan eylesin, ona sahip çıkacağız. o düşünceler bizi biz yapan tek şey. anda falan kalmayacağız, dibine kadar kaygıyı, korkuyu, öfkeyi ve hüznü yaşayacağız. ben anda kalırsam, kaygılanmazsam gelecek planlarımı kim yapacak? korkmazsam nasıl hayatta kalacağım? öfkelenmezsem nasıl ders alacağım? hüzünlenmezsem nasıl insan olacak, nasıl yazacağım?

asla ait olamadığım yerler.