he

“he”nin iki gözünden iki çeşme şeklinde akan gözyaşları, şirin’ine kavuşmak için dağı delen ferhad’ın gözyaşlarıdır. şiirde ifade edilen gözyaşı damlaları da şekil itibariyle “he”ye benzer. mitolojik bir hikâyeyi tasavvufi imgelerle birleştiren asaf hâlet çelebi, sözcüklerden felsefi bir dünya kurma ustalığını da sergiler. “ﻫ”harfinin iki gözlü biçiminden yola çıkan şair, haykırışa çıkan bir ağlayışla mutlak sevgiliden ayrı olan aşığın “âaah”ına tasavvufi bir boyut kazandırır. “ﻫ” allah kelimesinin son harfi ve “o” manasına gelen hüve’nin baş harfidir. tarikat zikirlerinde karşılık beklemeden yapılan en faziletli zikir şekli, allah’ın “hu” zatî ismi ile yapılanıdır.aşığın çektiği “âh” dervişlerin zikir esnasında çektikleri “hu”yu anımsatır. bu şiirde ferhâaad, âaahhh, ejderhâ sözcüklerinin eski harflerle yazımı da göz önüne alındığında, elif’in -“ve ayaklar altında yamyassı” dizesinde- he’ye vurulan bir kazma olduğu görülebilecektir. ayağa benzeyen elif’in altında ezilen he imgesi şiiri güçlü kılar. şair, “he” nin pitoresk görünümünden hareketle ‘ejderha bakışlı he’ ifadesiyle masalsı bir derinlik kazandırır.