ideolojilerin dinin yerini alması

"din ve ideoloji" isimli kitapta incelenen konu. şerif mardin kitabıdır.

dinler de birilerinin ideolojilerinin anlatıldığı kitaplar sunan algılardır.

dinler de bir ideoloji değil miydi zaten?

fransız ihtilali sonucunda milliyetçilik akımı dolayısıyla imparatorluklar parçalanmış yerine milli devletler kurulmuş ve bunun yanında dini devlet anlayışına karşı hümanist/insancı bakış açısında sahip elitistler tarafından ilahi kanunlar yerine beşeri kanunlar tercih edilmiştir.

dinin ideolojik bir yönü olabilir ama ,ideoloji saf ve katıksız seküler bir dindir. ideolojiye iman etmeden iyi bir ideolog olamazsın. misal iyi komünist olman için, önce komünizme iman etmen lazım.

mantıksal çıkarım yaptım ve aklımla komünist oldum diyenin aklına şaşarım. her ideolojinin binlerce çürütülmüş teorisi var, sen o çürütülmüş teorileri görmezden gelip ve ya hiçbirini tınlamadan komünist oldum diyorsan, ya sadece kendinde akıl var zannediyorsundur ya da iyi bir marx müminisindir.

inançla başlar inançla ilerler. içerik fark etmez

normaldir.

insan, yapısı gereği her dönem inanacak bir şey bulur. göklerde olduğunu bildiği ve göremediği bir şeye inanmak çoğu zaman kolaydır, sorgulamazsan problem değildir. ki, buna kimsenin de bir şey deme hakkı yoktur. unutulmamalıdır ki, herkes istediği şeye inanma özgürlüğüne sahiptir. elbette burada işin ilginç olan kısmı başlar; insan, inancını da çoğu zaman seçemez. seçtiğini düşünür fakat doğduğu aile çoğu zaman kişinin inancını 'o' henüz 1 günlükken belirler.

tüm bunları geçelim, işin daha da ilginç olanı, insanın genelde aklının erdikten sonra seçtiği, birtakım politikacıların yarattığı ilginç ideolojiler. bence dinler bunların yanında daha masum kalıyor.

ister din olsun, ister ideoloji olsun. bir şeye körü körüne bağlanan insanın sağlıklı olduğunu düşünmüyorum.

dinler de birer ideolojidir. şöyle ki:
1) musevilik, ibrani ideolojisidir.
2) hıristiyanlık, roma ideolojisidir.
3) müslümanlık, arap ideolojisidir.

veya dinin ideoljiksel bir hal alıp siyasallaşıp maneviyatçı ruhunu kaybetmesi diyede devam edebilecek yer değiştirme.

cunku insan dinsiz yasamaz. dinsiz insan, mecazen insan degildir. hayvanlasmis, duygulari korelmistir.

daha doğrusu islam, hristiyanlık gibi dinlerin manevi ve ahlaki alandan koparak siyasallaşarak ideolojik bir hal almasıdır. bu da maneviyatçı ruhunu kaybetmesidir.

o sebeple müslüman olmakla islamcı olmak arasında dağlar kadar fark vardır.

şimdi sen rejim olarak, işki üreteceksin; ama müslüman işmeyecek.

sen devlet olarak kerhane açacaksın; ama müslüman gitmeyecek.

sen devlet olarak fayiz alıp vereceksin; ama müslüman fayize girmeyecek.

sen devlet olarak toto- loto, at yarışı, piyango ile humar oynatacaksın; ama müslüman humar oynamayacak vs.

rejim pislik üretecek; müslüman o pisliğe bulaşmayacak, eyle mi? yani müslümanın, kötülükleri engelleyen siyasal bir rejimi olmayacak! layikçilerin ve atayistlerin hazmedeceği islam bu.