mehlika sultan'a aşık yedi genç

yahya kemal beyatlı'nın çok güzel bir şiiridir ve bayağı sembolik göndermelerle doludur. kutsal bir rakam olan yedi ile beraber bir amaç uğruna ilerlemenin ve ne pahasına olursa olsun hiçbir şekilde vazgeçmemenin de kutsallığını anlatan şiirde bir hedefe ulaşmanın öneminden ziyade amaca ulaşırken gidilen yolun ne kadar değerli olduğunu gösterir. kanımca pamuk prenses ve yedi cüceler masalından biraz ilham alınarak hatta hafif arak olan bir şiirdir yani ikisi de çok yakın zamanlarda yazılmıştır.

bunun yanı sıra bu şiirle, niccolo machiavelli'nin "la fine giudica i mezzi" "sonuç; sonuca giden yolları tanımlar." cümlesiyle de kısmen bağdaşma yapılabilinir yani giden amaç doğrultusunda giden yol her şeydir. yüzüklerin efendisi'ndeki gene kutsal bir rakam olan dokuz yani o rakam kadar kişiden oluşan yüzük kardeşliğinin hedefi de bu 7 gencin hedefine benzerdir.

mehlika sultan'a âşık yedi genç
gece şehrin kapısından çıktı:
mehlika sultan'a âşık yedi genç
kara sevdalı birer âşıktı.

bir hayâlet gibi dünya güzeli
girdiğinden beri rü'yâlarına;
hepsi meshûr, o muammâ güzeli
gittiler görmeye kaf dağlarına.

hepsi, sırtında aba, günlerce
gittiler içleri hicranla dolu;
her günün ufkunu sardıkça gece
dediler: ''belki bu son akşamdır''

bu emel gurbetinin yoktur ucu;
daimâ yollar uzar, kalp üzülür:
ömrü oldukça yürür her yolcu,
varmadan menzile bir yerde ölür.

mehlika'nın kara sevdalıları
vardılar çıkrığı yok bir kuyuya,
mehlika'nın kara sevdalıları
baktılar korkulu gözlerle suya.

gördüler: ''aynada bir gizli cihân..
ufku çepçevre ölüm servileri.....''
sandılar doğdu içinden bir ân
o, uzun gözlü, uzun saçlı peri.

bu hâzin yolcuların en küçüğü
bir zaman baktı o viran kuyuya.
ve neden sonra gümüş bir yüzüğü
parmağından sıyırıp attı suya.

su çekilmiş gibi rü'yâ oldu!..
erdiler yolculuğun son demine;
bir hayâl âlemi peydâ oldu
göçtüler hep o hayâl âlemine.

mehlika sultan'a âşık yedi genç
seneler geçti, henüz gelmediler;
mehlika sultan'a âşık yedi genç
oradan gelmeyecekmiş dediler!..