nükleer denizaltı

1954'te ilk olarak abd tarafından kullanılan araç. çalışması için gereken gücü herhangi bir yakıttan değil, nükleer reaktörlerden alır.

yüzeye sık çıkmak gibi bir ihtiyaç duymaz ve su altında oldukça hızlı ilerler. ancak reaktör kullandığı için maliyeti yüksektir.

dizl motorlu konvensiyonel denizaltılara göre avantajları çoktur.

yakıt ikmali için zırt pırt karaya çıkmak zorunda kalmaz. 25 yıl yakıt ikmali yapmadan denizde görevine devam edebilir. nükleer reaktör fazla güç ürettiği için daha hızlı gider, daha çok elektronik alet çalıştırabilir. aynı zamanda sürekli denizde gezdiği için, kendisini bulmak ve yok etmek imkansıza yakındır. bir nükleer saldırı durumunda, ilk cevabı verebilecek nükleer füzelerini ateşleyebilir.

geleneksel denizaltıların aksine yakıt performansı açısından daha iyilerdir.

dizel ve elektrik motorlar vardır klasik denizaltılarda...yüzeydeyken dizel motorları çalışır. periskop derinliğe veya dibe dalış yaptığınızda ise elektrik motorlar çalışır. nükleer denizaltılar bunlara iyi birer alternatiftir. ama tabi çok da risklilerdir. meraklıları rusların ünlü k 19 dulbırakan faciasını araştırabilirler.

bize on yıllardır nükleer enerji öcüüüü, çok tehlikeli, patlar, çatlar diyenlerin natilius denizaltı gemisinin 1950 lerde yapıldığından haberi yok. patlar, çatlar diyenlerin, reaktörün 1 metre yanında gayet sağlıklı yaşayan denizcilerden haberi yok.
bu arada nükleer denizaltının en büyük avantajı oksijen gereksiniminin olmamasıdır. içten yanmalı motorlar, yanma odası için çok yüksek miktarda oksijen harcarlar, buda kısıtlı oksijeni çok çabuk bitirir, o yüzden çok sık yüzeye çıkmak zorundadırlar. nükleer reaktör ise bir "yanma" değil, ışıma ile çalıştığı için aylarca denizin dibinde gezebilir. ( mürettebatın oksijen ihtiyacı da nükleer güç sayesinde üretilir.)